ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1839

ไม่ว่านักปราชญ์จะไปทางไหน เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยให้เขาหนีไปตามที่เขาต้องการ

เหนือใต้ออกตก มีเพียงสี่ทิศทางเท่านั้น และยกเว้นทิศทางที่มุ่งหน้าไปเกาะนกกระสา เหลือเพียงสามทิศทางเท่านั้น

นอกจากนี้ยังมีทิศทางไปยังรัฐมู่อวิ๋น ซึ่งสามารถตัดออกได้เช่นกัน

แต่เพื่อความแน่ใจ ทิศทางนั้นยังคงรวมอยู่ด้วย

เซียวเฉวียนและทั้งสามคนต่างก็เฝ้าทิศทางเดียว ซึ่งถูกต้องแล้ว

ดังนั้นทั้งสามคนจึงยืนในทิศทางเดียว ตีตัวออกห่าง และเริ่มตกปลาตามหานักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขา

หลังจากที่ทั้งสามมีทิศทางที่ชัดเจนแล้ว พวกเขาก็เริ่มทิ้งระเบิดในทะเลไปตลอดทาง

ผิวน้ำทะเลที่เพิ่งสงบลงได้สักพักก็เริ่มกลับมามีคลื่นซัดโหมอีกครั้ง

พูดตามตรง เซียวเฉวียนและเจี้ยนจงยังคงเหนื่อยเล็กน้อยหลังจากการทิ้งระเบิดเป็นเวลานาน

แต่ฃยังจับนักปราชญ์ไม่ได้จึงถอยไม่ได้ เหนื่อยก็ไม่เป็นไร

อาจารย์และลูกศิษย์ที่กำลังเดินทางอยู่บนท้องทะเล รู้สึกว่าพื้นผิวทะเลเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก

บัดซบ!

เซียวเฉวียน ไอ้สารเลวนั่น!

นักปราชญ์ได้เปลี่ยนทิศทางของเขาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของเขาได้!

การพบกับเซียวเฉวียนนั้น ยากกว่าการหนีจากผีจริงๆ!

การระเบิดเริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ และน้ำทะเลก็เริ่มสั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ นักปราชญ์รู้ว่าอีกไม่นานก่อนที่เซียวเฉวียนและคนของเขาจะตามทัน ปล่อยให้นักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขาหวนนึกถึงฝันร้ายอีกครั้ง!

ไม่ นักปราชญ์จะต้องออกจากการควบคุมของเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ อย่างโดยเร็ว

ทางเลือกสุดท้าย เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดึงเข็มเงินออกมาและกระตุ้นจุดฝังเข็ม กระตุ้นศักยภาพของร่างกายอย่างสมบูรณ์ และปรับปรุงความแข็งแกร่งของเขาอย่างมากในระยะเวลาอันสั้น

ทันทีที่ปักเข็มเข้าไป นักปราชญ์ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้นมาก เหมือนกับคนที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ และร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

วิธีนี้ใช้ได้ผลดีมาก

แต่ก็มีข้อเสียเช่นกัน นั่นคือจะทำให้การฝึกฝนของตัวเองหมดไปอย่างมาก และใช้เวลาไม่นานเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

เนื่องจากการลงทุนสูงเกินไป หากว่าเขาไม่ใช่อยู่ในช่วงเวลาที่สิ้นหวัง นักปราชญ์คงจะไม่ใช้วิธีนี้

เพื่อเพิ่มโอกาสในการชนะให้ได้มากที่สุด หลังจากที่นักปราชญ์ทำการฝังเข็มด้วยตัวเองแล้ว เขาก็ทำให้เสวียนจิ้งด้วย

การเคลื่อนไหวรวดเร็วและใช้เวลาเพียงครู่เดียว

ในเวลานี้ น้ำทะเลเริ่มสั่นไหวมากขึ้น และเสียงระเบิดก็ดังเข้ามาใกล้มากขึ้น

นักปราชญ์ตัดสินใจไปในทิศทางที่ไม่มีเสียงระเบิด

ท้ายที่สุด แม้ว่าเขาจะฟื้นตัวได้ชั่วคราว ปรับปรุงให้ดีขึ้นมาก ไม่ว่าแพไม้ไผ่จะแล่นเร็วแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถเร็วกว่าเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ที่บินอยู่ในอากาศได้

ยิ่งไปกว่านั้น นักปราชญ์และเสวียนจิ้งสามารถอยู่ได้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

หากไม่สามารถหนีจากทะเลที่ทุกข์ทรมานนี้ได้สำเร็จภายในครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็จะไม่มีวันได้มีชีวิตอีกต่อไป!

สถานการณ์ร้ายแรงมาก!

เมื่อเห็นทิศทางที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เสวียนจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเขาว่า "ท่านอาจารย์ นั่นคือทิศทางของเกาะนกกระสา เรายังอยากกลับไปอีกหรือ?"

นักปราชญ์พูดอย่างเย็นชา "ใช่" และพูดว่า "ตอนนี้มีเพียงวิธีนี้เดียวเท่านั้น”

เมื่อได้ยินเสียงระเบิด นักปราชญ์รู้ว่าเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ปฏิเสธความเป็นไปได้ที่นักปราชญ์จะกลับไปที่เกาะนกกระสา

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากนักปราชญ์ไม่เปลี่ยนทิศทางและยังคงเดินไปข้างหน้าต่อไป เขาจะตายในที่สุดเท่านั้น

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เป็นการดีกว่าที่จะลองดูและมุ่งหน้าไปยังเกาะนกกระสาก่อน

ตราบใดที่อยู่ห่างจากเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ค่อยเลือกทิศทางอีกครั้ง

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสวียนจิ้งรู้สึกว่าสิ่งนี้สมเหตุสมผล

แต่พวกเขาทั้งสองได้ใช้ค่ายกลซึ่งสามารถคงอยู่ได้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม พวกมันจะอ่อนแอเหมือนแอ่งโคลน

จึงต้องรีบหาที่พักที่ปลอดภัยเพื่อเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ภายในครึ่งชั่วโมง หากอาจารย์และลูกศิษย์เร่งความเร็ว พวกเขาสามารถกลับไปที่เกาะนกกระสาได้

ตราบใดที่พวกเขาขึ้นบกได้ พวกเขาก็สามารถช่วยตัวเองให้พ้นจากภยันตรายได้มากมาย

ผู้ช่วยอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวังเป็นหนึ่งในสองผู้ใต้บังคับบัญชาภายใต้สมุหพระอาลักษณ์ ผู้ช่วยอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวังมีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการเลขานุการหนังสือ ดูแลผู้ว่าการท้องถิ่นและผู้ใต้บังคับบัญชาของสมุหพระอาลักษณ์ เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการรับฎีกาจากเจ้าหน้าที่การกล่าวโทษและกฎระเบียบ

ตระกูลหวังก็เป็นตระกูลขุนนางในเมืองหลวงเช่นกัน ในช่วงเวลาที่เว่ยเชียนชิวอยู่ในอำนาจ ตระกูลหวังยังคงสามารถซื่อตรง รักษาความเป็นกลาง ซึ่งเป็นจุดแข็งของตัวเอง

พ่อของหวังซวนเดิมเป็นสมุหพระอาลักษณ์ เขาเป็นคนซื่อตรง เป็นผู้ได้รับความชื่นชมและนับถือจากผู้คน

ในเวลาเดียวกันเขาก็กล้าเผชิญหน้ากับเว่ยเชียนชิว ทุกคนในเมืองหลวงรู้เกี่ยวกับความไม่ลงรอยกันของเขากับเว่ยเชียนชิว

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ นี่เป็นแผนของหวังซวน สร้างปัญหาจนทุกคนก็รู้เรื่องนี้ หากเขาเป็นอะไรไป ทุกคนก็จะมุ่งความสนใจไปที่เว่ยเชียนชิว

ด้วยเหตุนี้เว่ยเชียนชิวซึ่งพยายามเอาชนะตระกูลหวังไม่สำเร็จจึงไม่กล้าโจมตีตระกูลหวังง่ายๆ แม้ว่าหวังซวนจะไม่เคารพเขาก็ตาม

พ่อของหวังซวนก็เป็นบุคคลสำคัญเช่นกัน

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำอะไรกับเว่ยเชียนชิวได้ แต่เขาก็ยังเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่กล้าเผชิญหน้ากับเว่ยเชียนชิว

ต่อมาภายหลังมรณกรรม หยวน เหยาก็ขึ้นสู่อำนาจ

หลังจากที่หยวนเหยาขึ้นสู่อำนาจ ฮ่องเต้ได้เลื่อนตำแหน่งหวังซวนให้ดำรงตำแหน่งผู้ช่วยอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวัง เพื่อเห็นแก่บิดาของหวังซวน

มีเหตุผลว่าหลังจากการตายของหยวนเหยา ก็ควรถึงคราวของหวังซวนที่จะรับตำแหน่งสมุหพระอาลักษณ์

โดยไม่คาดคิด ฉินหนานได้รับผลประโยชน์ในท้ายที่สุด

ด้วยเหตุนี้หวังซวนจึงรู้สึกไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง

รู้สึกหดหู่และหงุดหงิด

ในแง่ของความรู้ เช่นเดียวกับฉินหนาน เขาก็ยังเป็นจิ้นซื่อเช่นกัน

ในแง่ของภูมิหลังทางครอบครัว ตระกูลหวังเป็นตระกูลของตระกูลชนชั้นสูง และมีสถานะที่สูงส่งมากกว่าตระกูลฉิน มีสถานะสูงศักดิ์

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลฉินเป็นเพียงตระกูลแม่ทัพ จะเปรียบเทียบกับตระกูลปัญญาชนได้อย่างไร

ในแง่ของประสบการณ์ หวังซวนทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวังมาหลายปีแล้ว และประสบการณ์ของเขาจะต้องมากกว่าของฉินหนานที่เพิ่งเปิดตัวมาก

แต่ฮ่องเต้เลือกฉินหนานแทนหวังซวน!

เห็นได้ชัดว่ามีอคติ