ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1840

หวังซวนรู้สึกเคืองแค้นฝังใจกับเรื่องนี้

เช่นเดียวกับเสวียนจิ้งในตอนนั้น

ความแตกต่างก็คือ เสวียนจิ้งทำเพื่อองค์หญิงต้าถง ในขณะที่หวังซวนทำเพื่ออนาคต

อย่างไรก็ตาม ตระกูลหวังเข้มงวดในการบริหารครอบครัวและภักดีต่อราชสำนักมาโดยตลอด เมื่อเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ หวังซวนก็มีความคิดนี้ฝังอยู่ในกระดูกของเขา และไม่กล้าทำอะไรที่เกินพอดี

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาเพียงเก็บความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ไว้ในใจเท่านั้น

เขาไม่กล้าต่อสู้แย่งชิง ไม่เคยคิดที่จะแก้แค้นฮ่องเต้ในเรื่องนี้

โดยรวมแล้ว จิตวิทยาของหวังซวนไม่ได้ถูกบิดเบือนโดยเสวียนจิ้ง

แม้ว่าหวังซวนจะไม่ทำอะไรเลย แต่คนที่มีความคิดบางคนก็ชอบที่จะสร้างปัญหาในเรื่องนี้ โดยพัดลมติดไฟต่อหน้าหวังซวนและทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างหวังซวนและฮ่องเต้ ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังดึงเซียวเฉวียนเข้ามาเกี่ยวข้องอีกด้วย

ว่ากันว่าฮ่องเต้ทรงทำเช่นนี้ ต้องถูกเซียวเฉวียนปลุกปั่นเป็นแน่

นับตั้งแต่เซียวเฉวียนกลายเป็นราชครูของฮ่องเต้ ฮ่องเต้เกือบจะเชื่อฟังคำพูดของเซียวเฉวียน และไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนใช้วาจาหวานอย่างไรหว่านล้อมฮ่องเต้ให้ลุ่มหลง

คนที่ยุยงปั่นเรื่องไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือขุนนางหลางจงลิ่ง เฉินเหอ

เพียงเพราะฮ่องเต้เปลี่ยนตระกูลฉินให้ดูแลพระราชวัง เฉินเหอจึงว่างงาน

ด้วยเหตุนี้จึงมีความคิดที่ไม่ควรมีอีกครั้ง

เขาเพิกเฉยต่อคำเตือนของเซียวเฉวียน และตกลงไปในวังวนอีกครั้ง โดยพยายามทำให้น้ำในห้องโถงราชสำนักแห่งต้าเว่ยนี้ขุ่นเป็นโคลน

อย่างไรก็ตาม เฉินเหอก็กลัวเซียวเฉวียนเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงกระทำชั่วอย่างลับๆ มาโดยตลอด

ตัวอย่างเช่น หลังจากที่ฉินหนานขึ้นสู่อำนาจ เขาเริ่มเข้าใกล้หวังซวน เมื่อใดก็ตามที่เขามีเวลา เขาจะเชิญหวังซวนไปดื่มชา จากนั้นในระหว่างการสนทนา เขาก็แกล้งทำเป็นพูดถึงการกระทำต่างๆ ของเซียวเฉวียนและฮ่องเต้ทั้งโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียวเฉวียนอยู่ใกล้กับตระกูลฉิน และเซียวเฉวียนก็เป็นราชครูของฮ่องเต้ ซึ่งเป็นบุคคลที่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ และยังเชื่อฟังคำแนะนำของเซียวเฉวียน

ความหมายก็คือการมีส่วนร่วมของเซียวเฉวียนในการขึ้นสู่อำนาจของฉินหนานจะต้องเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

หากเซียวเฉวียนไม่เข้ามาแทรกแซง หวังซวนก็คงเป็นสมุหพระอาลักษณ์

ในปัจจุบัน

โดยรวมแล้วเฉินเหอพยายามทุกวิถีทางเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของหวังซวนอย่างละเอียด และทำให้หวังซวนรู้สึกไม่ยุติธรรมสำหรับเขา

เมื่ออารมณ์ความรู้สึกนี้ถูกปลุกเร้า หวังซวนก็จะกลายเป็นคนของเฉินเหอที่ก่อปัญหาในราชสำนัก นำปัญหามาสู่ฮ่องเต้และเซียวเฉวียน

เฉินเหอสามารถบรรลุผลดังกล่าวได้โดยไม่ต้องแสดงตน และไม่ต้องรุกรานใคร แผนนี้สมบูรณ์แบบมาก!

สำหรับคนอย่างเฉินเหอ ในยุคปัจจุบัน เขาก็เป็นแค่คนแสร้งทำเป็นอ่อนแอน่าสงสาร

ด้วยความพยายามของเฉินเหอ ความอยุติธรรมในใจของหวังซวนก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

และเขาก็ทำตามความคาดหวังของเฉินเหอและกล่าวโทษฮ่องเต้และเซียวเฉวียน

ดังนั้น เขาจึงเริ่มไม่พอใจฮ่องเต้และเซียวเฉวียนอย่างมาก และแสดงท่าทีมีอคติ

ดังนั้นหวังซวนและขุนนางคนอื่นๆ ที่ไม่ชอบเซียวเฉวียนจึงเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขาก็รวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีจัดการกับเซียวเฉวียน

หวังซวนสังเกตเห็นความลำเอียงของฮ่องเต้ที่มีต่อเซียวเฉวียน พูดตามตรง มันเป็นเรื่องโกหกที่หวังซวนจะไม่อิจฉาที่เซียวเฉวียนได้รับเกียรติเช่นนี้ต่อหน้าฮ่องเต้

เพียงว่าเขาแค่อิจฉาในอดีต และไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับเซียวเฉวียนและฮ่องเต้

ต่อมา หลังจากที่เฉินเหอล้างสมอง หวังซวนก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อนำเซียวเฉวียนลงจากแท่นบูชา

ตอนนี้เรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่เกาะนกกระสาแล้วหวังซวนก็สามารถใช้ตำแหน่งของเขา เพื่อฟ้องร้องเซียวเฉวียนต่อหน้าฮ่องเต้ได้

แต่เรื่องนี้ไม่สามารถเร่งรีบได้ ต้องใช้เวลาหลายวัน ก่อนที่ข่าวจะไปถึงเมืองหลวง และหวังซวนก็สามารถเข้าร่วมกับเซียวเฉวียนได้

ขุนนางคนอื่นๆ มองดูหวังซวนอย่างเคร่งขรึม หนึ่งในนั้นลูบเคราของเขาแล้วพูดว่า "อืม ตกลงตามนี้"

เซียวเฉวียน ซึ่งแต่เดิมแนะนำว่าทาสคุนหลุนควรได้รับมอบหมายให้ดูแลในเจ็ดรัฐหลักๆ ก็ลงเอยด้วยการไปยังเกาะนกกระสาทาสคุนหลุนจำนวนมากถูกนักปราชญ์สังหาร เขายังปล่อยให้นักปราชญ์จุดไฟเผาเกาะนกกระสาภายใต้จมูกของเขา

เซียวเฉวียนไม่สามารถหนีจากเรื่องนี้ได้

ไม่เพียงเท่านั้น เจ้าหน้าที่ที่ดูแลเกาะนกกระสาก็มีส่วนร่วมด้วย