ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1841

ไม่รู้ว่าคราวนี้จะเกิดปัญหาอะไรขึ้น

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนไม่ได้กังวล เจ้าพวกปีศาจสัตว์ประหลาดใดๆ ปล่อยไม้เด็ดออกมาให้เต็มที่เลย!

ในขณะนี้ เซียวเฉวียนกังวลเกี่ยวกับนักปราชญ์และลูกศิษย์

เมื่อคืนเซียวเฉวียนและอีกสามคนพักที่ชายหาดประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็เริ่มออกทะเลอีกครั้งเพื่อระเบิดทะเล

ระเบิดเป็นครั้งคราว

จนกระทั่งรุ่งสาง เซียวเฉวียนทั้งสามคนก็หยุดกระทำ

พวกเขาทั้งสามตรวจค้นในทะเลและไม่พบร่องรอยของอาจารย์และลูกศิษย์ของนักปราชญ์

แม้แต่พื้นที่ริมทะเลของเกาะนกกระสาและรัญมู่อวิ๋นก็ถูกค้นหาโดยทั้งสามคน แต่ก็ไม่พบเบาะแส

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ไม่รู้ว่านักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่

ถ้าอาจารย์และลูกศิษย์ตาย แพไม้ไผ่ก็ควรจะลอยอยู่ในทะเล

แต่เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ไม่เห็นแพไม้ไผ่

แพไม้ไผ่โดยทั่วไป

จะไม่จมลงสู่ทะเล

แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่ามันล่องลอยไปที่ไหนสักแห่งตั้งนานแล้ว

หากอาจารย์และศิษย์ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็ลอยอยู่ในทะเลมานานแล้ว และถูกเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ทิ้งระเบิดเป็นเวลานาน ดังนั้นความน่าจะเป็นที่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่จึงไม่สูง

ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือทั้งสองคนขึ้นฝั่งโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

แต่เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ค้นหาทั่วชายหาดและไม่พบร่องรอยของพวกเขา

หากขึ้นฝั่งควรทิ้งรอยเท้าไว้เมื่อเดินบนชายหาด

เซียวเฉวียนรู้สึกว่า การหลบหนีในเวลากลางคืนเป็นสิ่งสำคัญมาก หากอาจารย์และลูกศิษย์ขึ้นฝั่ง ร้อยละเก้าสิบของพวกเขาจะไม่มีความคิดหรือความพยายามที่จะลบรอยเท้าของพวกเขา

สิ่งเดียวคือการแข่งกับเวลาเพื่อหลบหนี

เซียวเฉวียนคิดผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

นักปราชญ์คาดหวังว่าเซียวเฉวียนจะคิดแบบนี้ และกลัวว่าเซียวเฉวียนจะค้นพบร่องรอยของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงหนีไปตลอดทาง โดยลบรอยเท้าของพวกเขาไปตลอดทาง

หลังจากออกจากชายหาดแล้ว ทั้งอาจารย์และศิษย์ก็ใช้วิธีการบินเหิน

ไม่เพียงเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงการไล่ตามของเสี่ยวเชียนชิว นักปราชญ์ยังยืมค่ายกล และหนีเข้าไปในป่าลึก

ดังนั้น เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ไม่พบร่องรอยของนักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขา

โดยไม่รู้ว่าชีวิตและความตายของนักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขา เซียวเฉวียนและอีกสามคนไม่กล้าออกจากเกาะนกกระสาในชั่วขณะ

ยิ่งไปกว่านั้น ทาสคุนหลุนยังต้องการให้เซียวเฉวียนปักหลัก

เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ จึงกลับไปที่หมู่บ้าน ฝังศพทาสคุนหลุนที่ถูกสังหาร จากนั้นเดินทางต่อพร้อมกับทาสคุนหลุน

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผู้คนต่างรู้สึกขอบคุณเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ เป็นอย่างมาก

รักใครก็รักคนหรือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วย

แม้แต่ทาสคุนหลุนที่ติดตามเซียวเฉวียน ผู้คนก็มองพวกเขาแตกต่างออกไป

กล่าวโดยสรุปคือ พวกเขามองทาสคุนหลุนด้วยสายตาที่เป็นมิตรมากขึ้นอีกเล็กน้อย

นี่เป็นการเริ่มต้นที่ดี

“ใต้เท้าเซียว ใต้เท้าทุกท่าน ขอให้เดินทางอย่างปลอดภัย!” ราษฎรมองไปที่แผ่นหลังของเซียวเฉวียนและพรรคพวกของเขาแล้วตะโกน

เมื่อเห็นพวกเขาเดินไกลออกไป ราษฎรถึงยอมละสายตาออก และกลับบ้านไปทำงาน

งานหลังภัยพิบัติเป็นสิ่งที่ยากที่สุด

โชคดีไม่มีผู้เสียชีวิตจากเพลิงไหม้เมื่อคืนนี้

จนกระทั่งตอนเย็นเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ก็มาถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด

อาสือเห็นเซียวเฉวียนจากระยะไกลจึงรีบเข้าไปต้อนรับ

ก่อนที่เขาจะมีเวลาสังเกตเห็นว่ามีทาสคุนหลุนกลุ่มใหญ่ตาหลังเซียวเฉวียนมา เขาก็พูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิดว่า "พี่ใหญ่ มันช่างน่าเศร้า เมื่อคืนที่ผ่านมามีไฟไหม้ พริกและเถามันเทศถูกเผาแล้ว”

เถามันเทศก็ดี มีอีกเหลือหนึ่งในสามไม่ถูกเผา แต่พริกทั้งหมดถูกเผา

การทำงานหนักของอาสือเกือบจะพังทลายลง

โชคดีท่ามกลางความโชคร้าย เถามันเทศถูกเผา และมันเทศยังคงอยู่บนพื้น และยังมีผลผลิตอยู่

ต้องบอกว่าการปลูกมันเทศนั้นดี

เซียวเฉวียนพูดเบาๆ ว่า "ไม่เป็นไร ขอเพียงคนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"

สิ่งต่างๆ ถูกเผาแล้ว สามารถปลูกขึ้นใหม่ได้

แต่หากคนถูกไฟเผา พวกเขาก็จากไปอย่างแท้จริง

“แต่”

หนานเหอต้องการจะพูดอีก แต่เมื่อเห็นการจ้องมองอย่างมุ่งมั่นของเซียวเฉวียน เขาก็กลืนคำพูดบนริมฝีปากของเขา และเปลี่ยนเป็น “ขอบคุณใต้เท้าเซียวที่ทุ่มเทเช่นนี้”

เมื่อก่อน เซียวเฉวียนช่วยพวกเขาไว้

ครั้งนี้ เซียวเฉวียนที่พาพวกเขาออกจากอันหยวนโดยสิ้นเชิง

หาสถานที่ที่ดีสำหรับพวกเขาได้พักอยู่

ราชครูผู้สง่างาม เจ้าประมุขผู้ยิ่งใหญ่แห่งชิงหยวน ได้ทำเพื่อพวกเขาที่มีต้นกำเนิดต่ำต้อยเช่นนี้มากมาย พวกเขาควรจะขอบคุณ เซียวเฉวียน เชื่อในการเตรียมการของเซียวเฉวียน

ทุกสิ่งที่เซียวเฉวียนทำก็เพื่อผลประโยชน์ของพวกเขา

หลังจากพูดอย่างนั้น หนานเหอก็พาเผ่าของเขาเดินไปพร้อมกับอาสือไป

มีทาสคุนหลุนมากมาย จนสถานที่ที่อาสืออาศัยอยู่ ไม่สามารถรองรับคนจำนวนมากได้

ดังนั้นในขณะที่ยังมีแสงสว่างอยู่อาสือจึงรีบพาพวกเขาไปหาไม้และฟางและสร้างบ้านมุงจากชั่วคราวเพื่อจะได้มีที่พักคืนนี้

หากคุณต้องการมีชีวิตที่สะดวกสบายมากขึ้น คุณก็แค่เริ่มต้นพรุ่งนี้และทำงานหนักเพื่อสร้างบ้านเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าใกล้จะสายแล้ว อาซือจึงเรียกคนสองสามคนมาเตรียมอาหารเย็นกับเขา ในขณะที่คนที่เหลืออยู่เพื่อสร้างกระท่อมมุงจาก เพื่อให้พวกเขาจะได้มีที่พักคืนนี้

หากต้องการพักอาศัยอย่างสะดวกสบาย มีเพียงเริ่มจากพรุ่งนี้ มาร่วมแรงร่วมใจสร้างบ้านขึ้นมากัน

เมื่อเห็นว่าค่ำแล้ว อาสือเรียกไม่กี่คนมาเตรียมอาหารเย็นกับเขา ส่วนคนที่เหลือก็ประกอบบ้านต่อ

หลังจากยุ่งวุ่นวายมาประมาณหนึ่งก้านธูป ในที่สุดอาสือและพวกก็เตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้ว

เนื่องจากเซียวเฉวียนและทาสคุนหลุนมาถึงอย่างกะทันหัน ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า อาสือจึงไม่ได้เตรียมผักและเนื้อสัตว์มากมาย

เวลานี้อยากไปซื้อ ก็ไม่มีให้ซื้อแล้ว

อาสือจึงปรุงมันเทศหลายหม้อ

เพื่อความเท่าเทียมกัน อาซือก็ต้มแต่มันเทศเท่านั้น

สิ่งนี้กำชับเป็นพิเศษโดยเซียวเฉวียน

เดิมทีอาสือเคยคิดที่จะปรุงเนื้อสัตว์เพียงอย่างเดียว เพื่อให้เซียวเฉวียน เจี้ยนจงและชิงหลงได้รับประทาน แต่เซียวเฉวียนปฏิเสธ

เซียวเฉวียนกล่าวว่า มากินมันเทศด้วยกันเถอะ

เดิมที ทาสคุนหลุนก็มองตัวเองด้อยค่าอยู่แล้ว ไม่สามารถปฏิบัติต่อเซียวเฉวียนทั้งสามคนแตกต่างออกไปต่อหน้าพวกเขาได้