ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1903

ดังนั้น ทุกครั้งที่ย่าเหยียนกำลังจะประสบความสำเร็จ เซียวเฉวียนจะช่วยเสวียนจิ้งไว้

การกระทำของเซียวเฉวียนนี้ทำให้ย่าเหยียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย และสงสัยว่าเซียวเฉวียนต้องการทำอะไร

จะบอกว่าเขาต้องการให้เสวียนจิ้งมีชีวิตอยู่ แต่เขาก็ใช้เสวียนจิ้งเป็นเหยื่อล่อเพื่อท้าทายย่าเหยียน

เขาคือไม่กลัวว่าดาบไม่มีตา แล้วย่าเหยียนจะฆ่าหรือทำร้ายเสวียนจิ้งหรือ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นย่าเหยียนก็ตระหนักได้ และเธอก็คิดออก การเคลื่อนไหวของเซียวเฉวียนกำลังบอกย่าเหยียนอย่างชัดเจนว่า เขามองจุดประสงค์ของเธอและนักปราชญ์ออก

เซียวเฉวียนช่วยชีวิตเสวียนจิ้งได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงจงใจยั่วยุย่าเหยียนเช่นนี้

เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเซียวเฉวียนรู้วิธีเข้าใจหัวใจของผู้คนได้ดีกว่าที่เธอคิด

แต่เธอรู้สึกว่าเซียวเฉวียนยังคงมั่นใจเกินไป เขาเก่งมากที่สามารถปกป้องตัวเองต่อหน้าย่าเหยียน แต่เขาประเมินความสามารถของเขาในการช่วยชีวิตเสวียนจิ้งสูงเกินไป!

ย่าเหยียนตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า "เซียวเฉวียน หากเจ้ารู้จักสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร ก็ปล่อยเขาซะ"

ถ้าไม่ปล่อย จะฆ่าเขาต่อหน้าเธอก็ได้

เสวียนจิ้งจะต้องไม่ตกไปอยู่ในมือของเซียวเฉวียน ถูกเขาพาไปทั้งเป็น

รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเซียวเฉวียน เขาพูดว่า "จะให้ตัวข้าเซียวปล่อยเขาไป มันก็เป็นไปไม่ได้"

บอกข้าว่าใครคือบุคคลที่เอาเลือดพิสุทธิ์ออกจากคิ้วของกองทัพตระกูลเซียวมา แล้วข้าจะปล่อยเสวียนจิ้งไป

แต่ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าย่าเหยียนจะกล่าวหาถึงใครก็ตาม ย่าเหยียนก็ยังคงมีส่วนร่วม และเธอไม่สามารถคำนึงถึงแต่ประโยชน์ของตนเอง โดยไม่สนคนอื่นเป็นอย่างไรก็ไม่ได้แล้ว

ย่าเหยียนจะรู้ได้อย่างไรว่าเซียวเฉวียนสงสัยในตัวย่าเหยียนและสองพี่น้องเว่ยหงอยู่แล้ว แต่เขาเพียงแค่อยากให้พวกเขายอมรับเป็นการส่วนตัว

เธอรู้ดีว่าถ้าเซียวเฉวียนยืนยันว่าเป็นพวกเขา เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยพวกเขาไป แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดก็ตาม

หากภายใต้สถานการณ์ที่เซียวเฉวียนไม่มั่นใจ เซียวเฉวียนก็จะกังวลเช่นกันว่า ถ้าฆาตกรที่แท้จริงไม่ใช่พวกเขา การฆ่าพวกเขาจะปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวลเท่านั้น

ย่าเหยียนรู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่บอกความจริงกับเซียวเฉวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้

ย่าเหยียนไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่แลกเปลี่ยนความจริงกับชีวิตของเสวียนจิ้ง

ยังเป็นคำพูดเดิม หากเธอไม่สามารถช่วยเสวียนจิ้งได้ เธอก็จะต้องฆ่าเขา!

มันเป็นเพียงอุปสรรค และไม่สามารถสร้างปัญหาให้ย่าเหยียนได้เลย

เมื่อสถานการณ์จำเป็น ก็ต้องใช้วิธีที่จำเป็น

เธอไม่ลังเลเลยที่จะเปิดเผยตัวตนของเธอในฐานะคนคุนหลุน

ก็คือไม่สามารถบอกเซียวเฉวียนได้ว่า ใครคือบุคคลที่ดึงเลือดพิสุทธิ์จากคิ้วของกองทัพตระกูลเซียว!

เมื่อเห็นว่าย่าเหยียนยังคงปฏิเสธที่จะเปิดเผย เซียวเฉวียนก็เยาะเย้ยและพูดว่า "หรือว่าเจ้าสำนักเหยียนไม่ต้องการปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเจ้าต่อไปหรือ?"

ต้องคิดให้ชัดเจน นักปราชญ์อยู่ที่นี่ ถ้าเซียวเฉวียนพูดดังกว่านี้  นักปราชญ์สามารถได้ยินสิ่งที่เขาพูด

ในทางกลับกันย่าเหยียนรู้ความจริงแต่ปฏิเสธที่จะบอกเซียวเฉวียนนี่เป็นการพิสูจน์ว่าย่าเหยียนมีความลับบางอย่างอยู่ในใจและแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอมากมาย

เซียวเฉวียนกล่าวต่อว่า "หรือว่า เจ้าและสองพี่น้องเว่ยหงเป็นผู้บงการเบื้องหลัง?"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ รอยยิ้มก็ฉายแววในดวงตาของย่าเหยียน "ไม่เป็นไรถ้าเจ้าคิดอย่างนั้น"

คำตอบที่คลุมเครือเป็นสิ่งที่น่ากังวลที่สุด เข้าใจยาก

หากต้องการถ่วงเวลาเซียวเฉวียนไว้ตอนนี้ ต้องไม่ให้เขารู้ความจริง

เขามีข้อสงสัยแล้วอย่างไรล่ะ เขาไม่มีหลักฐานและไม่สามารถได้รับการยืนยันจากเธอและสองพี่น้องเว่ยหงได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่สงสัยเท่านั้น

เขาต้องการรู้ความจริง และนำตัวฆาตกรตัวจริงเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เขาจึงต้องหาหลักฐาน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ย่าเหยียนกล่าวว่า "ไม่ว่าสำนักหมิงเซียนจะฟื้นฟูได้หรือไม่ และโดยใคร นั่นเป็นเรื่องของอนาคต และก็ไม่ต้องรบกวนเจ้ามากังวลกับมัน"

ความหมายก็คือ หากเจ้าต้องการเปิดเผยตัวตนของข้า เจ้าสามารถเปิดเผยได้ตามต้องการ

เช่นเดียวกับที่เจ้าพูด ไม่มีข้อพิสูจน์ และเจ้าไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าข้ามาจากคุนหลุน

แม้ว่าข้าจะทำลายม่านกำบังของเจ้าได้ แต่นั่นก็หมายความว่าข้าแข็งแกร่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าข้ามาจากคุนหลุน

เพียงเพราะข้าแข็งแกร่งกว่าเจี้ยนจง ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าเป็นคนคุนหลุนที่ดำรงอยู่มานับพันปี

อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ เซียวเฉวียน เจ้าก็แข็งแกร่งกว่าเจี้ยนจงเช่นกัน หรือว่าเจ้ามาจากคุนหลุนด้วย?

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เซียวเฉวียนรู้สึกว่าบางครั้งย่าเหยียนก็ทำตัวเหมือนคนมากกลเจ้าเล่ห์ คู่ควรกับเขา

เขาเยาะเย้ยและพูดว่า "เช่นนั้นก็รอดูกันต่อไปเถอะ!"

เซียวเฉวียนจงใจพูดเสียงดัง "เจ้าสำนักเหยียนเดิมเป็นคนจากคุนหลุน แต่จงใจปกปิดตัวตน และแฝงตัวอยู่ในสำนักหมิงเซียน จุดประสงค์คืออะไรรึ?"

ถ้าตัวข้าเซียวเดาถูก เจ้าสำนักเหยียนน่าจะมาจากคุนหลุนในยุคของเทพเจ้า หากเป็นเรื่องจริง การล่มสลายของเทพเจ้าและความเสื่อมโทรมของภูเขาคุนหลุนจนถึงจุดนี้ อาจมีส่วนเกี่ยวข้องมากมายกับเจ้าใช่หรือไม่?”

ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเซียวเฉวียนคือ ย่าเหยียนคือผู้ทรยศของภูเขาคุนหลุน เธอทำลายภูเขาคุนหลุน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ย่าเหยียนก็หรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง และเธอก็มองไปที่เซียวเฉวียนด้วยสีหน้าชั่วร้าย และพูดว่า "ทุกคนบอกว่าราชครูแห่งต้าเว่ยมีพรสวรรค์ด้านวรรณกรรมที่ยอดเยี่ยม มีความแข็งแกร่งที่โดดเด่น หลังจากฟังสิ่งที่เจ้าพูดในวันนี้ ข้าคิดว่าน่าจะเพิ่มอีกข้อที่ว่าพูดจาเรื่อยเปื่อยให้เจ้าด้วย”

เจ้าคิดยังไงก็รู้สึกอย่างที่เจ้าคิด?

ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดนั้นเป็นเท็จโดยสิ้นเชิง

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะพูดถูก แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมรับ เซียวเฉวียนก็ไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้

แม้ว่าเธอจะไม่ยอมรับ แต่ดูเหมือนว่าเมื่อดูจากสีหน้าของเธอ ตอนนี้เซียวเฉวียนก็รู้ว่า สิ่งที่เขาพูดในเมื่อครู่ แม้ว่าจะไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

เซียวเฉวียนตะคอกอย่างเย็นชาและระดมกำลังภายในของเขาเพื่อให้เสียงไปถึงหูของนักปราชญ์ “มันไม่สำคัญว่าเจ้าสำนักเหยียนจะยอมรับมันหรือไม่ ไม่ว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่ ทุกอย่างก็จะกระจ่างขึ้นในที่สุด”