ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1933

ถึงแม้ว่าอยู่ในระหว่างเดินทางกลับ ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว ก็จะไม่มีใครพบกับกิเลน

เพราะทิศทางนี้ ย่าเหยียนและพรรคพวกของเธอได้ยกเลิกการค้นหามานานแล้ว

ดังนั้นจึงตัดมันออกไป ทันใดนั้นความคิดก็แวบขึ้นมาในหัวของเซียวเฉวียน เป็นไปได้ไหมว่าพรรคพวกของย่าเหยียน ก็ไปที่ทะเลทรายเพื่อค้นหาที่อยู่ของกองทัพด้วย?

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ละก็ เรื่องนี้ก็จะน่าสนใจมากยิ่งขึ้นมาก

อย่างอื่นไม่ต้องพูด เรื่องที่ย่าเหยียนอยากจะได้กองกำลังชาวยุทธ์แท้เป็นเรื่องจริง

เธอและนักปราชญ์ลงเรือลำเดียวกัน แต่ต่างก็มีจุดมุ่งหมายของตัวเองไม่ช้าก็เร็วเรือก็จะล่ม

การปล่อยให้พวกเขาพลิกเรือด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องที่น่าสนุกเช่นกัน

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว จู่ๆเซียวเฉวียนก็ฟุ้งซ่าน และเขาก็รีบดึงความคิดของเขากลับคืนมา

ย่าเหยียนไปที่เมืองหลวงแล้ว แต่พรรคพวกของเขาไปที่ทะเลทรายอย่างไม่มีเหตุผล สงสัยพวกเขาคงค้นพบอะไรบางอย่างใช่ไหม?

มิฉะนั้น แม้ว่าย่าเหยียนอยากจะได้กองทัพ เธอไม่ควรสั่งให้พรรคพวกของเธอไปที่ทะเลทรายในขนาดที่เธอกำลังไล่ตามฆ่าเซียวเฉวียน

พูดตามหลักแล้ว การไล่ตามฆ่าเซียวเฉวียนนั้นเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของย่าเหยียน

ในนั้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ชั่วขณะหนึ่ง เซียวเฉวียนก็คิดไม่ออก

กองบัญชาการใหญ่ของกองทัพที่อยู่ในทะเลทราย

ฉินเฟิงรออย่างใจจดใจจ่อเพื่อให้นกพิราบที่ส่งข่าวสารกลับมา

ตราบใดที่นกพิราบที่ส่งข่าวสารกลับไปถึงเมืองหลวง ก็จะมีผู้คนมาที่เมืองหลวง

ตราบใดที่มีคนมา กองทัพนี้ไม่เปลี่ยนเจ้าของหรือไม่ก็ตาย และเขาก็จะไม่ต้องอยู่ในสถานที่ที่มีลมแรงและเป็นทรายอีกต่อไป

อยู่ในทะเลทรายแห่งนี้ ทุกวันนี้กินไม่ดีและนอนไม่ค่อยหลับ และยังต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ตลอดทั้งวัน

ในที่สุดนักปราชญ์ก็ได้นำเสวียนจิ้งสายลับผู้นี้ออกไปจากทะเลทรายแห่งนี้สักที หัวใจของฉินเฟิงก็กระตือรือร้นมากขึ้น

ทุกวันนี้ เขากำลังคิดคุ้นหาวิธีติดต่อกับด้านนอกอยู่

เพื่อที่ไม่ทำให้กระตุ้นความสังเกตและความสงสัยของไป๋เจวี๋ย ฉินเฟิงจึงไม่กล้าเคลื่อนไหวมากเกินไป

จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉินเฟิงถึงหลีกเลี่ยงจากทุกคน เอานกพิราบที่ส่งข่าวสารมาอย่างเงียบๆ และเขียนจดหมายถึงจวนเซียว

เหตุผลที่เขาส่งนกพิราบที่ส่งข่าวสารให้จวนเซียว แต่ไม่ได้ส่งให้ฮ่องเต้ ก็เพราะว่าหากให้นกพิราบที่ส่งข่าวสารบินไปยังพระราชวังเพราะมันจะดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากเกินไป

และนกพิราบที่ส่งข่าวสารนี้ก็อาจถูกดักจับหรือกำหนดเป้าหมาย

ด้วยวิธีนี้ หากมีคนติดตามเบาะแสนี้เจอ ก็จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าพวกเขาจะเดาว่ามีสายลับของเซียวเฉวียนอยู่ในกองทัพ

ทุกคนรู้กันดีว่า ฉินเฟิงและเซียวเฉวียนมีความเกลียดแค้นกันมาก และไม่มีใครคิดว่าสายลับคนนี้คือฉินเฟิง

ดังนั้น นกพิราบที่ส่งข่าวสารจึงบินไปที่จวนเซียว ไม่ว่าจดหมายนี้จะส่งถึงเซียวเฉวียนได้สำเร็จหรือไม่ ฉินเฟิงก็จะไม่เปิดเผยตัวเอง

หากนกพิราบที่ส่งข่าวสารข้อความนี้บินไปที่พระราชวังละก็ ในพระราชวังมีมีหูเป็นตามากมาย และโอกาสที่ฉินเฟิงจะถูกเปิดเผยก็จะมากยิ่งขึ้น

แต่นกพิราบที่ส่งข่าวสารตัวนี้บินจากไปนานแล้ว ยังไม่กลับมาสักที หัวใจของฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะกังวล

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปิดเผยตัวเองได้ ถ้าหากฉินเฟิงต้องการส่งนกพิราบที่ส่งข่าวสารอีกครั้ง ก็ต้องรอสักพักใหญ่เลย

แต่ช่วงเวลานั้น ไม่แน่นักปราชญ์ก็กลับมาแล้ว

ทันทีที่นักปราชญ์กลับมา ฉินเฟิงก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ

ซึ่งหมายความว่า ฉินเฟิงต้องอยู่ในทะเลทรายนี้ต่อไป และไม่มีความหวังที่จะได้ออกจากทะเลทรายนี้

ขณะที่ฉินเฟิงกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่ ก็มีนกพิราบที่ส่งข่าวสารหนึ่งตัวก็กระพือปีกและบินมาที่บนไหล่ของฉินเฟิง

ฉินเฟิงมองไปรอบๆอย่างระมัดระวังและหลังจากยืนยันว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ฉินเฟิงก็รีบจับนกพิราบที่ส่งข่าวสารลงมาแล้วดูกล่องจดหมายที่เท้าของมัน หลังจากพบว่าไม่มีอะไร เขาก็รีบปล่อยนกพิราบที่ส่งข่าวสารออกไป