ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1998

ในทางกลับกัน ย่าเหยียนกลับต่อสู้กับเซียวเฉวียนอย่างอุตลุดและไล่ล่าอย่างไม่ลดละ

นี่ก็น่าจะเป็นหนึ่งในความลับที่เขาปกปิดไว้ใช่ไหม?

ฟัง ๆ อยู่ เมื่อได้ยินว่าย่าเหยียนทำร้ายเซียวเฉวียน ก็นึกขึ้นได้ทันที

เซียวเฉวียนกล่าวว่า “ข้าก็คิดเหมือนกับเจ้าหญิง รู้สึกว่าการที่ย่าเหยียนมุ่งเป้ามาที่ข้าแบบนี้ ไม่ใช่เพื่อสำนักหมิงเซียน แต่เป็นเพราะกองทัพตระกูลเซียว”

การสกัดเลือดของกองทัพตระกูลเซียว เธออาจจะเป็นคนอยู่เบื้องหลัง

หรือจะเป็นเพราะ เธอได้รู้ว่าเซียวเฉวียนตามสืบเรื่องนี้มาตลอด ไม่ช้าก็เร็วเซียวเฉวียนก็จะสาวมาถึงตัวเธอ เธอจึงคิดที่จะฆ่าเซียวเฉวียนทิ้งซะ

ถ้ามันเป็นเพราะสำนักหมิงเซียนจริง ๆ ในเมื่อเธอมีพละกำลังมาก เธอคงต้องลงมือไปนานแล้ว!

มีบทเรียนจากนักปราชญ์อยู่ก่อนแล้ว ย่าเหยียนก็คิดจะใช้ประโยชน์จากจุดแข็งของเซียวเฉวียน เริ่มลงมือก่อนเพื่อสร้างความแข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคิดมาก่อน แม้ว่าความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนจะไม่ดีเท่าเธอ แต่ก็ไม่ได้จัดการได้ง่าย ๆ

ดูสีหน้าความกังวลบนใบหน้าของเจ้าหญิง “เจ้าหญิงไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีจัดการกับเธอ”

ถ้าเป็นเรื่องของกองทัพตระกูลเซียว ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ฆ่าเธอทิ้ง ก็ถือว่าเซียวเฉวียนได้ทำเรื่องสำคัญเสร็จสิ้นแล้ว เวลาที่เขาจะได้ไปใช้ชีวิตกับครอบครัวอย่างอิสระก็ใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ

ต้องบอกเลยว่า คราวนี้เซียวเฉวียนได้เจอเข้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเข้าแล้ว เจ้าหญิงก็อดกังวลไม่ได้ “สามี ท่านแน่ใจจริง ๆ ใช่ไหมว่าจะฆ่าเธอได้?”

เซียวเฉวียนพูดอย่างเด็ดขาด "ใช่ เจ้าต้องเชื่อมั่นในตัวข้า"

ตลอดมานี้ ศัตรูที่เซียวเฉวียนเคยเจอมามีใครไม่แข็งแกร่งบ้างงั้นหรือ?

ในตอนแรกที่ได้ต่อสู้กับเว่ยเชียนชิว ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังห่างไกลจากคู่ต่อสู้อย่างเว่ยเชียนชิว

เมื่อสู้กับหมิงเจ๋อ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมิงเจ๋ออีกอยู่ดี

เมื่อจะไปทำลายผนึกจูเสิน ความสามารถของเขาก็ยังไม่ถึงขั้นนั้นอีกอยู่ดี

เมื่อเผชิญหน้ากับนักปราชญ์ เขาก็เคยมีช่วงเวลาที่เหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักปราชญ์

จนมาถึงตอนนี้ เขายังไม่ผ่านด่านอีกงั้นหรือ?

ใช้คำพูดสมัยใหม่ เขาก็เป็นคนที่ปกคลุมไปด้วยออร่าและจะไม่ล้มเหลวอย่างรวดเร็ว

ผู้ชายคนนี้ล้มเหลว งั้นหนังเรื่องนี้ก็คงจบแล้ว!

เขายังมีบางเรื่องที่ยังต้องจัดการอยู่ ผู้เขียนก็คงจะไม่เป็นหมา แค่นี้ก็ตัดเขาออก

แน่นอนว่า เรื่องนี้เซียวเฉวียนไม่สามารถมาบอกเจ้าหญิงได้ เขาได้แต่ปลอบเธอ “เจ้าหญิงวางใจได้ ข้ารู้ความแข็งแกร่งของย่าเหยียนแล้ว ถ้ายังไม่มีโอกาสที่เหมาะ ๆ ข้าจะไม่ไปคุยกับเธอ”

พูดกันตรง ๆ ก็คือ เซียวเฉวียนมีความแข็งแกร่งน้อยกว่าย่าเหยียน เซียวเฉวียนจะไม่โผล่มาและไม่ให้ย่าเหยียนได้มีโอกาสที่จะจับตัวเขา

เรื่องเสี่ยงตายอะไร เซียวเฉวียนจะไม่ทำเด็ดขาด!

พูดมาขนาดนี้ ในที่สุดเซียวเฉวียนก็ทำให้เจ้าหญิงได้สบายใจมากขึ้น เจ้าหญิงก็พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ท่านแน่ใจก็ดีแล้ว ระมัดระวังตัวด้วย”

เซียวเฉวียนสาบาน "ได้ "

แม้แต่ญาติเหล่านี้ เซียวเฉวียนก็ต้องหาวิธีรักษาชีวิตไว้

นอกจากนั้น เขาก็ยังมีเงินจำนวนมากที่ยังไม่ได้ใช้ เขาจะมาตายแบบนี้ไม่ได้

หลังจากที่ได้สัญญากับเจ้าหญิงแล้ว เซียวเฉวียนก็เปลี่ยนเรื่อง “กินข้าวกันเถอะ ไม่งั้นมันจะเย็นหมด”

ทั้งสองมัวแต่คุยกัน ไม่ได้สนใจเซียวหมิงชิวเลย เธอที่กินอิ่มแล้ว ได้ยินเซียวเฉวียนหยุดพูดและเห็นว่าอยากจะกินข้าวแล้ว เธอก็คีบอาหารให้เซียวเฉวียนด้วยความกระตือรืนร้น “มาเถอะพ่อ กินข้าวกัน”

การกระทำของมือเล็ก ๆ นั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก ในพริบตาเดียว ชามของเซียวเฉวียนก็เต็มไปด้วยอาหาร เจ้าหญิงก็อดหัวเราะไม่ได้ “หมิงชิว พอแล้วลูก คีบมาเยอะขนาดนี้ พ่อของลูกก็คงได้กินแค่กับแล้ว”

เซียวหมิงชิวจึงได้หยุดการกระทำของเขา มองเซียวเฉวียนด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปมองเจ้าหญิงแล้วพูดว่า “ท่านพ่อมาแล้ว ท่านแม่ก็กินข้าวอย่างสบายใจได้แล้ว ดีจัง”