ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1998

ในทางกลับกัน ย่าเหยียนกลับต่อสู้กับเซียวเฉวียนอย่างอุตลุดและไล่ล่าอย่างไม่ลดละ

นี่ก็น่าจะเป็นหนึ่งในความลับที่เขาปกปิดไว้ใช่ไหม?

ฟัง ๆ อยู่ เมื่อได้ยินว่าย่าเหยียนทำร้ายเซียวเฉวียน ก็นึกขึ้นได้ทันที

เซียวเฉวียนกล่าวว่า “ข้าก็คิดเหมือนกับเจ้าหญิง รู้สึกว่าการที่ย่าเหยียนมุ่งเป้ามาที่ข้าแบบนี้ ไม่ใช่เพื่อสำนักหมิงเซียน แต่เป็นเพราะกองทัพตระกูลเซียว”

การสกัดเลือดของกองทัพตระกูลเซียว เธออาจจะเป็นคนอยู่เบื้องหลัง

หรือจะเป็นเพราะ เธอได้รู้ว่าเซียวเฉวียนตามสืบเรื่องนี้มาตลอด ไม่ช้าก็เร็วเซียวเฉวียนก็จะสาวมาถึงตัวเธอ เธอจึงคิดที่จะฆ่าเซียวเฉวียนทิ้งซะ

ถ้ามันเป็นเพราะสำนักหมิงเซียนจริง ๆ ในเมื่อเธอมีพละกำลังมาก เธอคงต้องลงมือไปนานแล้ว!

มีบทเรียนจากนักปราชญ์อยู่ก่อนแล้ว ย่าเหยียนก็คิดจะใช้ประโยชน์จากจุดแข็งของเซียวเฉวียน เริ่มลงมือก่อนเพื่อสร้างความแข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคิดมาก่อน แม้ว่าความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนจะไม่ดีเท่าเธอ แต่ก็ไม่ได้จัดการได้ง่าย ๆ

ดูสีหน้าความกังวลบนใบหน้าของเจ้าหญิง “เจ้าหญิงไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีจัดการกับเธอ”

ถ้าเป็นเรื่องของกองทัพตระกูลเซียว ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ฆ่าเธอทิ้ง ก็ถือว่าเซียวเฉวียนได้ทำเรื่องสำคัญเสร็จสิ้นแล้ว เวลาที่เขาจะได้ไปใช้ชีวิตกับครอบครัวอย่างอิสระก็ใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ

ต้องบอกเลยว่า คราวนี้เซียวเฉวียนได้เจอเข้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเข้าแล้ว เจ้าหญิงก็อดกังวลไม่ได้ “สามี ท่านแน่ใจจริง ๆ ใช่ไหมว่าจะฆ่าเธอได้?”

เซียวเฉวียนพูดอย่างเด็ดขาด "ใช่ เจ้าต้องเชื่อมั่นในตัวข้า"

ตลอดมานี้ ศัตรูที่เซียวเฉวียนเคยเจอมามีใครไม่แข็งแกร่งบ้างงั้นหรือ?

ในตอนแรกที่ได้ต่อสู้กับเว่ยเชียนชิว ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังห่างไกลจากคู่ต่อสู้อย่างเว่ยเชียนชิว

เมื่อสู้กับหมิงเจ๋อ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมิงเจ๋ออีกอยู่ดี

เมื่อจะไปทำลายผนึกจูเสิน ความสามารถของเขาก็ยังไม่ถึงขั้นนั้นอีกอยู่ดี

เมื่อเผชิญหน้ากับนักปราชญ์ เขาก็เคยมีช่วงเวลาที่เหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักปราชญ์

จนมาถึงตอนนี้ เขายังไม่ผ่านด่านอีกงั้นหรือ?

ใช้คำพูดสมัยใหม่ เขาก็เป็นคนที่ปกคลุมไปด้วยออร่าและจะไม่ล้มเหลวอย่างรวดเร็ว

ผู้ชายคนนี้ล้มเหลว งั้นหนังเรื่องนี้ก็คงจบแล้ว!

เขายังมีบางเรื่องที่ยังต้องจัดการอยู่ ผู้เขียนก็คงจะไม่เป็นหมา แค่นี้ก็ตัดเขาออก

แน่นอนว่า เรื่องนี้เซียวเฉวียนไม่สามารถมาบอกเจ้าหญิงได้ เขาได้แต่ปลอบเธอ “เจ้าหญิงวางใจได้ ข้ารู้ความแข็งแกร่งของย่าเหยียนแล้ว ถ้ายังไม่มีโอกาสที่เหมาะ ๆ ข้าจะไม่ไปคุยกับเธอ”

พูดกันตรง ๆ ก็คือ เซียวเฉวียนมีความแข็งแกร่งน้อยกว่าย่าเหยียน เซียวเฉวียนจะไม่โผล่มาและไม่ให้ย่าเหยียนได้มีโอกาสที่จะจับตัวเขา

เรื่องเสี่ยงตายอะไร เซียวเฉวียนจะไม่ทำเด็ดขาด!

พูดมาขนาดนี้ ในที่สุดเซียวเฉวียนก็ทำให้เจ้าหญิงได้สบายใจมากขึ้น เจ้าหญิงก็พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ท่านแน่ใจก็ดีแล้ว ระมัดระวังตัวด้วย”

เซียวเฉวียนสาบาน "ได้ "

แม้แต่ญาติเหล่านี้ เซียวเฉวียนก็ต้องหาวิธีรักษาชีวิตไว้

นอกจากนั้น เขาก็ยังมีเงินจำนวนมากที่ยังไม่ได้ใช้ เขาจะมาตายแบบนี้ไม่ได้

หลังจากที่ได้สัญญากับเจ้าหญิงแล้ว เซียวเฉวียนก็เปลี่ยนเรื่อง “กินข้าวกันเถอะ ไม่งั้นมันจะเย็นหมด”

ทั้งสองมัวแต่คุยกัน ไม่ได้สนใจเซียวหมิงชิวเลย เธอที่กินอิ่มแล้ว ได้ยินเซียวเฉวียนหยุดพูดและเห็นว่าอยากจะกินข้าวแล้ว เธอก็คีบอาหารให้เซียวเฉวียนด้วยความกระตือรืนร้น “มาเถอะพ่อ กินข้าวกัน”

การกระทำของมือเล็ก ๆ นั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก ในพริบตาเดียว ชามของเซียวเฉวียนก็เต็มไปด้วยอาหาร เจ้าหญิงก็อดหัวเราะไม่ได้ “หมิงชิว พอแล้วลูก คีบมาเยอะขนาดนี้ พ่อของลูกก็คงได้กินแค่กับแล้ว”

เซียวหมิงชิวจึงได้หยุดการกระทำของเขา มองเซียวเฉวียนด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปมองเจ้าหญิงแล้วพูดว่า “ท่านพ่อมาแล้ว ท่านแม่ก็กินข้าวอย่างสบายใจได้แล้ว ดีจัง”

แต่ว่า ถ้าหากเสวี่ยเยี่ยนไม่ไปศาลาคุนหวู่ เรื่องของเจ้าหญิงและเซียวหมิงชิว อี้กุยก็จะไม่รู้เร็วขนาดนี้

แต่คำนี้เจ้าหญิงยังไม่ค่อยเข้าใจ เธอมองเซียวเฉวียนด้วยสีหน้าสงสัย หวังว่าเซียวเฉวียนจะอธิบายให้เธอฟัง

เซียวเฉวียนกล่าวว่า “เจ้าหญิงอาจจะไม่รู้ ก่อนจะไปศาลาคุนหวู่ ข้ากลับไปที่จวนเซียวก่อน”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง คนในจวนเซียวรู้สถานการณ์ปัจจุบันของเซียวเฉวียน

เรื่องนี้อี้กุยต้องรู้

เสวี่ยเยี่ยนก็เป็นคนในจวนเซียว แต่กลับไปสืบสถานการณ์ของเซียวเฉวียนที่ศาลาคุนหวู่ อี้กุยอดไม่ได้ที่จะกังวล

บวกกับที่อี้กุยได้พบกับเซียวหมิงชิวด้วย สองประเด็นนี้มารวมกัน เรื่องที่เจ้าหญิงยังมีชีวิตอยู่จึงปิดบังอี้กุยไม่ได้อีกต่อไป

ฟังจบ เจ้าหญิงก็เข้าใจแล้ว เธอจึงได้แต่โทษตัวเอง “ข้าพลาดไปแล้ว”

เธอไม่ได้คิดว่า การกระทำของเธอจะเปิดเผยให้เห็นการมีอยู่ของสองแม่ลูก

เซียวเฉวียนยิ้มและปลอบเธอว่า “ไม่เป็นไร อี้กุยเป็นคนของเรา ไม่มีอะไรร้ายแรง”

ความผิดพลาดที่ทำให้เขารู้เรื่องนี้ ก็ถือเป็นลิขิตสวรรค์ เป็นเรื่องยากที่จะไปขัด

กลัวว่าเจ้าหญิงจะเอาแต่โทษตัวเอง เซียวเฉวียนก็ยังปลอบใจเธอต่อ “เจ้าหญิงไม่ต้องกังวล เขาไม่รู้ว่าเจ้าและหมิงชิวอยู่ที่ไหน”

ย้อนกลับไป ถึงแม้ว่าย่าเหยียนจะสืบจากอี้กุยและได้รู้ว่าเจ้าหญิงยังมีชีวิตอยู่ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรเจ้าหญิงได้

ยังไงซะเธอก็ไม่รู้ว่าเจ้าหญิงอยู่ที่ไหน!

ดังนั้นเจ้าหญิงและลูกจึงปลอดภัยอย่างแน่นอน

ตราบใดที่ย่าเหยียนไม่รู้ที่อยู่ของทั้งสอง ก็จะมาคุกคามเซียวเฉวียนไม่ได้