ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2017

มีเรื่องเกิดขึ้นที่ไหนซักที่จริง ๆ งั้นหรอ?

ทันใดนั้น เสียงอันทุ้มลึกของผนึกจูเสินก็ดังขึ้น "นี่เป็นผลข้างเคียงจากการเลื่อนขั้นพลังจิตของคุณ"

ผลข้างเคียงอะไร?

เจี้ยนจงทะเลาะกับใครซักคนในเมืองหลวงอยู่

ผนึกจูเสินและหนังสือเจี้ยนจงมาจากสำนักเดียวกัน กล่าวให้ชัดเจนก็คือ ทั้งสองเหมือนกับพี่น้องฝาแฝดกัน

มีกระแสจิตวิญญาณระหว่างฝาแฝด

หรือสามารถพูดได้ว่า ไม่ว่าฝ่ายใดฝ่ายหรือกำลังทำอะไรอยู่ อีกคนก็สามารถสัมผัสได้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

ก่อนหน้านี้ พลังจิตของเซียวเฉวียนและเจี้ยนจงนั้นใกล้เคียงกัน ดังนั้นกระแสจิตระหว่างคนทั้งสองจึงค่อนข้างอ่อนแอ

ในแง่ของคนธรรมดาแล้ว ความไวของประสาทสัมผัสของทั้งสองนั้นพอ ๆ กัน ทั้งสองฝ่ายจึงไม่มีความรู้สึกใด ๆ

ทุกวันนี้เซียวเฉวียนตั้งใจที่จะฝึกฝนพลังจิตของเขา และมันก็พัฒนาขึ้นมาก ๆ เพราะฉะนั้นเซียวเฉวียนจึงสามารถสัมผัสได้ว่าเจี้ยนจงกำลังต่อสู้อยู่

พูดอีกนัยหนึ่งได้ว่า เมื่อเซียวเฉวียนต่อสู้ เจี้ยนจงจะไม่สามารถสัมผัสมันได้

หรือจะพูดว่า ความเชื่อมโยงระหว่างเซียวเฉวียนและเจี้ยนจงนั้นถูกกำหนดด้วยความแข็งแกร่งของพลังจิตที่ใครจะเหนือกว่า

ในอนาตคตพลังจิตของเจี้ยนจงจะไม่สามารถตามเซียวเฉวียนได้ทัน หากเจี้ยงจงได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้ เซียวเฉวียนก็จะรู้สึกของความเจ็บปวดของเจี้ยนจงเช่นกัน

มันแทบจะเหมือนกันกับตอนที่เขาได้ทำสัญญาเลือดกับอาจื่อ

ให้ตายเถอะ!

ผมข้างเคียงรุนแรงชะมัด!

โชคดีที่ในโลกนี้อาจจะมีเพียงแค่ย่าเหยียนเท่านั้นที่สามารถทำร้ายเจี้ยนจงได้ ถ้าเธอถูกจำกัดไป ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย

ไม่ว่าอย่างไร เซียวเฉวียนก็ยังอยากรู้อย่างเห็นและถามว่า "ถ้าเจี้ยนจงถูฏฆ่าตาย ฉันก็จะตายด้วยงั้นหรอ?"

หากผนึกจูเสินเป็นคน คงจะกรอกตาให้กับเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?

อีกอย่าง เป็นเรื่องปกติที่เซียวเฉวียนจะถามเรื่องนี้

ผนึกจูเสินตอบกลับว่า "นั่นเป็นไปไม่ได้"

เนื่องจากเจี้ยนจงและหมื่นดาบทำให้มันหายไปอย่างสมบูรณ์แห่งบรรพบุรุษ เป็นเพียงการมีอยู่ของจิตเทพเท่านั้น ในโลกนี้ มีเพียงแค่เพลิงชุ้ยเจี้ยนเท่านั้นที่จะทำให้มันหายไปอย่างสมบูรณ์ได้

และเพลิงชุ้ยเจี้ยนที่โดนเซียวเฉวียนทำลาย ก็จะไม่มีอยู่อีกต่อไป

เพราะฉะนั้นก็จะไม่มีภัยคุกคามต่อเจี้ยนจงอีก

แม้ว่าย่าเหยียนจะฆ่าเขา แต่ก็เป็นแค่ฆ่าร่างภาชนะของเจี้ยนจงเท่านั้น เจี้ยนจงก็จะหลับไปมากสุดหลายร้อยหรือพันปี รอให้ร่างภาชนะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ให้ตายเถอะ!

มีขั้นตอนแบบนี้ด้วยงั้นหรอ

ถ้าเป็นตามนั้น หากเซียวเฉวียนตาย ผนึกจูเสินก็เป็นอย่างงั้นด้วยหรอ?

ผนึกจูเสินพูดอย่างไปไม่ลังเลเลยว่า “ถูกต้อง”

ทั้งเจี้ยนจงและฉันต่างก็อยู่ร่วมสวรรค์และโลก

ชาวคุนหลุนหลายพันปีก่อนมันสุดยอดขนาดนี้เลยหหรอ？

ยังอยู่ร่วมสวรรค์และโลก

นี่ไม่ใช่ความอวตะที่เว่ยเชียนชิวพยายามเพื่อให้ได้มันมามาก ๆ งั้นหรอ?

ถ้าเว่ยเซียนชิวรู้เรื่องนี้คงดีใจแทบตาย!

งั้น ปัญหามาแล้ว ย่าเหยียนก็เป็นแบบนี้เหมือนกันไหม?

เซียวหมิงชิวบอกว่า ย่าเหยียนก็จะรอดชีวิตแบบนี้เหมือนกัน

ถ้าเป็นแบบนี้จริง ๆ งั้นเธอจะไม่ถูกตามหลอกหลอนไปตลอดเลยหหรอ?

แล้วอยากจะฆ่าเธออีก ฆ่ากับผีสิ!

การสู้ครั้งนี้คุ้มค่าที่จะต่อู้อีกไหม?

ผนึกจูเสินพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ตามหลักแล้ว เธอก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน”

มันจบแล้ว ตามหลักแล้วก็เป็นแบบนั้น งั้นมันก็จบแล้วหล่ะ

กับแค่ตีแมลงสาบก็ไม่ตาย เซียวเฉวียนก็อิ่มจนอืดแล้ว

ผนึกจูเสินกล่าวอย่างเคร่งครึมว่า “ไม่ต้องรู้สึกหมดหนทางไป จริง ๆ แล้วยังพอมีวิธีทำให้เธอหายไปจากนี้นี้อย่างถาวรอยู่”

ดวงตาของเซียวเฉวียนสว่างขึ้นอย่างอดไม่ได้ เขาถามว่า “วิธีอะไรงั้นหรอ?”

ผนึกจูเสินกล่าวอย่างเคร่งครึมว่า"ไม่ต้องกังวล ให้ฉันพินิจพิจารณาให้ดีก่อน"

ให้นายพินิจพิจารณาให้ดีก่อน?

นี่ไม่ใช่ว่าเขาให้ไม่พูดก่อนใช่ไหม？

การสังหารมือขวาสองคนของย่าเหยียนทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกว่าความโกรธของย่าเหยียนจะต้องเพิ่มมากขึ้นแน่นอน

ในขณะเดียวกัน คนของเธอก็จะสามารถล่อย่าเหยียนให้ออกจากกลางเมืองได้เช่นกัน

การเคลื่อนไหวเช่นนี้ก็คือยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

หากชาวบบ้านที่ตีนผาถูกฆ่าตาย ก็คือว่าเสี่ยวหมิงชิวได้ล้างแค้นให้พวกเขา

แต่หากว่าพวกชาวบ้านยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็จะได้รับการช่วยเหลือ

หลังจากที่ได้ยิน ผนึกจูเสินก็คิดว่าเป็นความคิดที่ดี

เซียวเฉวียนกล่าวว่า“หมิงชิว เจ้าไปที่ตีนผา”

“ขณะเดียวกันก็ใช้พลังจิตบอกเจี้ยนจงว่าพยายามอย่าเผชิญหน้ากับย่าเหยียน”

"นายไปช่วยเขา"

เจี้ยนจงต้องรู้ว่าเขาไม่ได้สู้อยู่คนเดียว

เมื่อได้ยินแบบนี้ ดวงตาของเสี่ยวหมิงก็เป็นประกายแล้วพูดว่า“ค่ะท่านพ่อ!”

การต่อสู้คือสิ่งที่เธอชอบ

ถึงยังไง ก่อนที่เซียวหมิงจะไป เซียวเฉวียนก็เตือนว่า“ระวังความปลอดภัยและอย่าประมาท!”

แม้แต่น้ำตื้นก็สามารถทำให้วัวน้ำได้ ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีความสามาถอะไรก็ควรจัดการด้วยความระมัดระวัง

เซียวหมิงชิวพนักหน้าแล้วพูดว่า“ค่ะท่านพ่อ!”

ตอนนั้นเซียวเฉวียนก็หยิงผ้าพันคอที่พันอย่าหนาแน่นอออกมาแล้วสส่งให้เธอ “สวมนี่ซะ”

เพื่อไม่ให้ใครได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

เมื่อเข้าใจถึงเจตนาของเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิวก็หยิบผ้ามาใส่อย่างเชื่อฟัง

จากนั้นจึงออกไป

ก่อนจะไป เธอได้เตือนว่า “ท่านพ่อรอหมิงชิวอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนไกลหล่ะ!”

แม้ว่าตรงนี้จะปลอดภัยแต่เธอก็อดกังวลไม่ได้

หากเกิดอะไรอันตราย แล้วเธอไม่ได้อยู่ที่นี่อีก ก็ลำบากแล้ว