ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2034

ไม้เท้านี้ฟาดลงไป กิเลนส่งเสียง "อุ๊ย" แล้วร่วงล้มลงกับพื้น

เห็นได้ว่ายายเหยียนมีกำลังมากขนาดไหน มากจนตั้งใจที่จะปลิดชีพของกิเลนให้ได้

โชคดีที่กิเลนไม่มีตัวตนของร่างกาย มิฉะนั้น โดนไม้เท้านี้ ครึ่งค่อนชีวิตมันคงวายวอดไปแล้ว

แต่ถึงแม้จะไม่มีตัวตนร่างจริง ก็เจ็บตัวได้เพราะร่างลมญาณอันทรงพลังของยายเหยียน

กิเลนคงสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปชั่วระยะหนึ่ง

ด้วยเช่นนี้ ยายเหยียนก็หมดภัยคุกคามน้อยลงไปหนึ่งทาง

ยังเหลือพู่กันเฉียนคุนอีกอันที่ยังอิสระอยู่ เหลือมันอันเดียวที่จะสู้รบได้เพียงลำพัง

มันฉลาดและฉายแสงใส่ดวงตาของยายเหยียนอยู่ตลอดเวลา

แต่สำหรับยายเหลียนแล้ว ก็ไม่ยากที่จะหลบ

แค่อย่าไปเผชิญหน้ากับมันตรงๆ ก็พอ

สัตว์สงครามและพู่กันเฉียนคุนสองด้ามอาจกล่าวได้ว่าตกอยู่ในสถานการณ์น่าเป็นห่วง

ยายเหยียนยิ่งได้ใจจนลืมตัว นางถือโอกาสเบียดตัวเข้าไปใกล้ม่านกำบัง อยู่บริเวณรอบม่านกำบังพลางหลบการโจมตีของพู่กันเฉียนคุน พลางพูดเยาะเย้ยเซียวเฉวียน "เซียวเฉวียน ดูสภาพของเจ้าสิ น่ากลัวจะอยู่ไม่รอดเกินวันนี้แล้วมั้งนี่”

"ฮ่า ๆ ๆ !"

”จะมาสู้กับเจ้าสำนักอย่างหรือ จุดจบก็จะเหมือนกับเขาคุนหลุนเมื่อพันปีก่อนนั่น !”

ในเมื่อเซียวหมิงชิวรู้เรื่องนี้แล้ว ทั้งเซียวหมิงชิวและเซียวเฉวียนก็พ่ายแพ้ต่อนาง ต่อหน้าคนสองคนที่กำลังจะตาย ยายเหยียนก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้ว

คนตายพูดไม่ได้ ยายเหยียนก็ไม่ต้องกลัวว่าพ่อลูกคู่นี้จะเอาเรื่องนี้ไปเปิดเผย

ลูกตาของเซียวเฉวียนกระดิก แต่ไม่ได้ลืมตา สีหน้าเขายังดูเจ็บปวด แต่ก็ค่อยๆ มีสีเลือดมากขึ้น ไม่ซีดเหมือนก่อนหน้านี้

เซียวหมิงชิวจ้องมองนาง ทำท่าจะกลืนกินยายเหยียนลงคอทั้งเป็นให้ได้

หญิงพิษสงร้ายกาจคนนี้ มาทำร้ายเซียวเฉวียนเจ็บหนัก ทั้งวางยาพิษร้ายขนาดนี้ ทั้งนี้ทั้งนั้นยากที่จะชดเชยความทุกข์ทรมานของเซียวเฉวียนถ้าไม่สับนางให้เป็นชิ้นๆ

เห็นสภาพ ยายเหยียนยิ้มเยาะ "ไม่ต้องมาจ้องข้าแบบนี้ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก เป็นสัจธรรมตลอดกาล"

กำลังพวกเจ้าสู้ข้าไม่ได้ คิดไม่ทันข้า มาตกอยู่ในมือของข้า เพราะพวกเจ้าสู้เขาไม่ได้เอง จะมาโทษข้าไม่ได้

จะโทษ พวกเจ้าต้องไปโทษฟ้าโทษดิน เพราะพวกเขาได้สร้างกฎแห่งการอยู่รอดนี้ !

ช่างเป็นปากที่พล่อยเก่งอะไรขนาดนี้ ตามตรรกะของนาง ผู้คนใต้หล้านี้ นางคิดจะฆ่าใคร ใครถูกนางฆ่า ล้วนไม่ใช่ความผิดของนาง เป็นเพราะคนนั้นฝีมือสู้นางไม่ได้เองหรือ ?

พูดอย่างนี้ ถ้าไม่มีใครในโลกสามารถทำร้ายนางหรือสู้รบกับนางได้ นั่นไม่หมายถึงว่านางก็คือตัวเสมอเยี่ยงสัจธรรมหรือ ?

นางจะฆ่าคนหรือเผาบ้านใครล้วนถูกต้องงั้นหรือ ?

ตลกสิ้นดี !

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะลืมตาไม่ได้ แต่หูเขาได้ยิน คำพูดของยายเหยียนดังอยู่ในหูของเขา ซึ่งทำให้เซียวเฉวียนโกรธแค้นมาก

สมกับมีคนว่า คนที่น่าสังเวช คงต้องมีจุดใดชวนให้คนเกลียดชัง

เดิมทีเซียวเฉวียนยังรู้สึกว่า พันปีก่อนนั้น ยายเหยียนถูกชนในเผ่านางเองเยาะเย้ยเหยียดหยามในเขาคุนหลุน ยังเห็นใจนางบ้าง

แต่ตอนนี้ นางก็ยอมรับด้วยปากตัวเองว่านางเป็นคนที่ทำลายเขาคุนหลุน เพลิงครั้งนั้นนางเป็นผู้ก่อ จึงรู้สึกว่ายายเหยียนนี้ชั่วร้ายอำมหิตจริงๆ !

เหี้ยมโหดอำมหิต !

เพื่อจะระบายความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของตัวเอง ทำลายชนทั้งเผ่า

ให้ชาวคุนหลุนที่รอดชีวิตมาได้ มีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมานมาหลายชั่วอายุคน

ถ้าชาวคุนหลุนในทุกวันนี้รู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงจะชิงชังนางชนิดเข้ากระดูก !

จิตใจของหญิงผู้นี้ผิดธรรมชาติเอามาก !

ในเวลาเดียวกัน มีลมหนาวเย็นอันแรงกล้ากระโชกไปมาในร่างกาย ทำให้เซียวเฉวียนรู้สึเหมือนกับว่ามีมือขนาดใหญ่กำลังใช้กำลังบีบอวัยวะภายในของเขาเล่น

ความรู้สึกนี้แย่มากและทนรับไม่ได้จริงๆ

ใบหน้าของเขาเกือบจะบิดเบี้ยว

แต่นอกเหนือจากนั้น เขารู้สึกมีบางอย่างที่ละเอียดอ่อน ราวกับว่ามีพลังน้อยๆ แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างช้าๆ ทำให้เขาผ่อนคลายได้เล็กน้อยและประคองสติไว้ได้บ้าง

ดี คนเหลิงจนลืมตัว มักจะบอกความลับในใจออกมาได้ง่ายที่สุด

โดยเฉพาะเมื่อยายเหยียนรู้สึกว่าทั้งเซียวเฉวียนและเซียวหมิงชิวจะต้องตายอยู่แล้ว นางคิดว่าไม่มีอะไรขัดข้องที่จะบอกพวกเขา ถึงอย่างไรเมื่อพวกเขาตายไปแล้ว ความลับนี้ก็ไม่มีใครอื่นรู้อยู่ดี

ในเวลาเดียวกัน ยังสามารถกระเทือนใจเซียวเฉวียน ทำให้เขาตายเพราะอารมณ์เกลียดชังได้

ยายเหยียนคงคิดไว้อย่างนั้นอย่างแน่นอน

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงรู้สึกว่าบางที ยายเหยียนอาจจะบอกเรื่องกองทัพตระกูลเซียวออกมาก็ได้

ถึงแม้ไม่เห็นสีหน้าของเซียวหมิงชิวในขณะนี้ แต่เซียวเฉวียนมีความสามารถในการรับรู้ที่ค่อยๆ ฟื้นกลับคืนมา รู้สึกได้ว่าเซียวหมิงชิวโกรธแค้นมากในเวลานี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอกังวลว่าเซียวเฉวียนจะตายไปเช่นนี้ เธอคงไปสู้รบอยู่กับยายเหยียนให้ถึงที่สุด

และยังดีที่ยายเหยียนบอกเซียวหมิงชิวว่านางไม่มียาแก้พิษ กล่อมเซียวหมิงชิวให้กลับมา มิฉะนั้น เซียวหมิงชิวอาจถูกยายเหยียนเล่นอุบายทำร้ายจนเจ็บขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้

นี่ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้าย

เซียวหมิงชิวพูดอย่างเย็นชา "อย่าเพิ่งเหลิง !"

แน่นอน เธอจะไม่บอกเซียวเฉวียนว่าพู่กันเฉียนคุนตกอยู่ในมือของยายเหยียน ให้เซียวเฉวียนกังวลเสียเปล่า

กระเทือนใจเซียวเฉวียน ไม่ส่งผลดีต่อเซียวเฉวียนสักนิด

แต่ว่า พู่กันเฉียนคุนเป็นเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ของเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิวควรช่วยเซียวเฉวียนนำมันกลับมาให้ได้