ระหว่างการหลบหนี ย่าเหยียนคาดเดาไว้ว่า เซียวเฉวียนจะใช้พู่กันเฉียนคุนติดตามเธอ
เพื่อหนีการติดตาม ของพู่กันเฉียนคุนย่าเหยียนที่เดิมมุ่งหน้าไปทางซินเจียง เปลี่ยนเส้นทางอย่างเด็ดขาด มุ่งหน้าไปยังหน้าผา
แม้จะ หลบหนีการติดตามของพู่กันเฉียนคุนได้สำเร็จ แต่เธอไม่คาดคิดว่า เซียวเฉวียนจะตามมาที่นี่
เมื่อกี้ ถ้าไม่ใช่เสียงตะโกนของเซียวหมิงชิว ย่าเหยียนคงไม่รู้ตัวว่า เซียวเฉวียนค้นพบเธอแล้ว
เธอคิดว่า ก่อนที่เซียวเฉวียนและพวกเขาจะมาถึงที่นี่ พวกเขาคงค้นบ้านในหมู่บ้านทุกหลังแล้ว
การเดินเกมเสี่ยง เซียวเฉวียนมีแนวโน้มสูงที่จะคิดว่า ย่าเหยียนจะรีบหนีออกจากหน้าผาเพื่อหลีกเลี่ยงการตามล่าของเขา จึงไม่น่าจะค้นหาหมู่บ้านอีก
แต่ ย่าเหยียนกลับเลือกทำตรงกันข้าม เธอเลือกที่จะอยู่ที่หน้าผา
ไม่คาดคิด ย่าเหยียนคิดถูกเพียงครึ่งเดียว เซียวเฉวียนไม่ได้ค้นหาหมู่บ้านอีก แต่มอบหมายให้กิเลนผาหมู่บ้าน
เห็นได้ชัดว่า เขาต้องการตัดเสบียงของย่าเหยียนไม่ให้เธอมีโอกาสอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน
พูดอีกอย่าง ถึงแม้ว่า เซียวเฉวียนจะไม่รู้ว่า ย่าเหยียนซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้าน เขาก็คาดเดาได้ว่าเธอจะกลับมาที่นี่เป็นแน่
ดังนั้น การเผาหมู่บ้านของเซียวเฉวียน ก็คือการตัดความคิดของย่าเหยียน
ไม่ชักช้า ย่าเหยียนใช้ประโยชน์จากควันที่ปกคลุม บดบังสายตาของกิเลน รีบหนีออกจากหน้าผา
ระหว่างทาง ย่าเหยียนคิดไม่ตก ว่าทำไม เซียวเฉวียนถึงตามมาที่หน้าผา
ตามหลักเซียวเฉวียนควรจะรอข่าวจากพู่กันเฉียนคุน ที่ติดตามย่าเหยียน
เขา กังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของกองทัพทหารชาวยุทธ์แท้มาก เขาควรจะรีบไปที่ทะเลทราย?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ย่าเหยียนอยากรู้จริงๆ ว่า ตอนนี้นักปราชญ์เป็นอย่างไร ปลอดภัยถึงค่ายทหารแล้วหรือไม่?
เขา ออกจากหน้าผามานานหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร ไม่เห็นเขาส่งข่าวมา ย่าเหยียนรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะราบรื่น
ย่าเหยียนถึงกับคิดจะไปที่ทะเลทราย
แต่ เธอก็ล้มเลิกความคิดนี้
ทะเลทราย กว้างใหญ่ไพศาล เธอไม่มีทิศทางที่ชัดเจน การค้นหาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า อาจจะหานักปราชญ์ไม่เจอ
ยิ่งไปกว่านั้น เธอเสียเวลาและพลังงาน โดยไม่จำเป็น ถ้าเซียวเฉวียน ไปที่ทะเลทราย หรือคนของเซียวเฉวียนในทะเลทรายเห็นเธอเซียวเฉวียนก็จะตามมา เธอต้องหาทางหนีอีก
จากการต่อสู้ครั้งนี้ ย่าเหยียนตระหนักว่า ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียน นั้นไม่ธรรมดา ไม่ควรมองข้าม
ยิ่งไปกว่านั้น ข้างกายเขายังมี เซียวหมิงชิว สัตว์ร้ายสองตัว และผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ
แค่ กองกำลังของเซียวเฉวียน ก็ไม่เอื้ออำนวยต่อย่าเหยียน
หากต้องการ จัดการกับเซียวเฉวียน ย่าเหยียน จำเป็นต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง
พูดอีกอย่าง ก่อนที่ย่าเหยียนจะพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง เธอจะไม่เผชิญหน้ากับเซียวเฉวียน
เธอต้องหาที่ซ่อนตัวเอง และเสริมสร้างพลังของตัวเองอย่างเงียบๆ
จริงๆ แล้วมันก็เหมือนกับว่าโชคชะตานั้นหมุนเวียนมาเรื่อยๆ
ในตอนแรกเป็นเซียวเฉวียน ที่ต้องหลบหน้าย่าเหยียน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอที่ต้องหลบเซียวเฉวียนแล้ว
ชีวิตนี้ช่างไม่แน่นอนเลย!
และเมื่อเซียวเฉวียน เห็นควันหนาทึบขึ้นมาจากหมู่บ้าน เขาก็แสดงความพอใจออกมาทางใบหน้า เขาต้องการผลลัพธ์แบบนี้นี่เอง
ทั้งหมดนี้เพื่อไม่ให้ย่าเหยียน มีที่ยืนหยัดที่นี่ และเพื่อให้ชาวบ้านรู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องกลับมาที่นี่อีกต่อไป
ในปัจจุบัน สถานการณ์ของต้าเว่ยค่อนข้างมั่นคง ประชาชนก็ถือว่าอยู่อย่างสงบสุข ชาวบ้านที่ใต้หน้าผาแม้จะจากไปโดยไม่มีอะไรติดตัว แต่แค่พวกเขาขยัน พวกเขาจะไม่มีวันอดตาย
แม้ว่าสถานการณ์ของพวกเขาจะยากลำบาก แต่ก็ยากลำบากไม่เท่าทาสคุนหลุน ทาสคุนหลุนยังสามารถอยู่รอดในช่องว่างได้ ชาวบ้านเหล่านั้นก็ย่อมทำได้เช่นกัน
ต่อมา พ่อลูกคู่นี้ค้นหาในป่าอยู่นานพอสมควร แต่ก็ยังไม่พบอะไรเลย ทั้งสองจึงพากิเลนออกจากใต้หน้าผา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...