ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2054

ที่ไป่เจวี๋ยบอกมานั้น ก็ใช่จะไร้เหตุผล

ในความเป็นจริง ก็ไม่มีใครเคยเห็นเซียวเฉวียนเคยอวดหญ้าอสุรา

แต่ก่อนนั้น เว่ยเชียนชิวเคยกลัวว่าเซียวเฉวียนครอบครองหญ้าอสุราอยู่ในมือ และไม่กล้าเอากองทัพนักรบแท้มาเสี่ยง เช่นเดียวกับนักปราชญ์ในเวลานี้

กองทัพนักรบแท้เป็นไพ่ใบสุดท้ายของนักปราชญ์ จะทำอะไรพลาดพลั้งไม่ได้

ระวังไว้ก็จะไม่พลาด

เพื่อรักษาไพ่ใบนี้ นักปราชญ์ยังคงยืนกรานจะให้กองทัพนักรบแท้เคลื่อนย้ายที่มั่นไปที่อื่น

เขาไม่อาจปล่อยให้กองทัพเกิดอะไรขึ้นได้

ตอนนี้ ฉินเฟิงยิงคำถามอันสำคัญออกมา "เจ้านาย แล้วเราควรย้ายไปอยู่ที่ไหน ?"

คนมากเป้าหมายก็ใหญ่ ไม่ใช่บอกว่าจะย้ายก็ย้ายได้

ในเมื่อไม่อยากให้เซียวเฉวียนรู้ที่อยู่ของกองทัพ จึงต้องแอบทำโดยไม่มีใครสังเกตเห็น ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ปัญหานี้ นักปราชญ์ก็ใช่ว่าจะไม่เคยคิดถึง

แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนอาจค้นหามาถึงได้ทุกเมื่อ ไม่รีบย้ายออกจากนี่ไปก็ไม่ได้

ส่วนจะไปที่ไหนนั้น นักปราชญ์ก็ไม่มีจุดหมายที่แน่นอน

คิดๆ แล้ว นักปราชญ์กล่าวว่า "เรากลับไปที่หุบเขาในเมืองมู่อวิ๋นนั้นชั่วคราวก่อนเถอะ"

สถานที่ที่อันตรายที่สุดก็คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด

เซียวเฉวียนจะไม่มีวันฝันได้ว่ากองทัพจะย้อนกลับมาอยู่ที่เมืองมู่อวิ๋น

ย้อนกลับไปตามทางตอนที่มา ก็จะไม่มีคนมาเจอ

แต่มีข้อแม้ว่า ก่อนเดินพ้นจากทะเลทราย จะต้องไม่ไปจ๊ะเอ๋กับเซียวเฉวียน

ดังนั้น ยิ่งยืดเยื้อไปวันครึ่งวัน โอกาสที่จะไปเจอเซียวเฉวียนก็มีมากขึ้นเท่านั้น

ชักช้าไม่ได้ พวกเขาต้องรีบอพยพออกจากทะเลทรายแล้ว

ถอนกลับไปอยู่ที่หุบเขาเมืองมู่อวิ๋น ยังมีข้อดีอีกประการคือ หากวันหนึ่งพวกเขาต้องการเปิดสงครามกับต้าเว่ย พวกเขาก็จะอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบมาก

สามารถบุกฆ่าต้าเว่ยได้เฉียบพลัน ทำให้เขารับมือไม่ทัน

ได้ยินว่าจะถอยกลับไปที่เมืองมู่อวิ๋น ฉินเฟิงคิดว่ามันเป็นทางเลือกไม่เลว

ที่นั่นมีต้นไม้มาก สะดวกที่ฉินเฟิงจะติดต่อกับภายนอกได้

ดังนั้น ฉินเฟิงจึงกล่าวว่า "เรื่องนี้แล้วแต่การตัดสินของเจ้านาย"

แต่ไป่เจวี๋ยกลับลังเลใจเล็กน้อย ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เขาพูดว่า "เจ้านาย ผู้น้อยรู้สึกว่าทำอย่างนี้ ดูไม่เหมาะสม"

หุบเขาในเมืองมู่อวิ๋นก็ดีอยู่ และสะดวกในการหลบซ่อน แต่เซียวเฉวียนคนนี้คาดเดาได้ยาก เผื่อเขาบุกย้อนกลับมา แอบย้อนมาที่เดิมเงียบ ๆ ย้อนรอยไปถึงหุบเขา ถึงตอนนั้นพวกเขาจะไม่ตกที่นั่งลำบากหรือ ?

ยิ่งกว่านั้น นักปราชญ์เมื่อกี้ก็บอกแล้ว กำลังของเซียวเฉวียนไม่ใช่เหมือนอย่างเมื่อก่อน ก็ยิ่งหละหลวมไม่ได้อย่างเด็ดขาด

โดยรวมแล้ว ไป่เจวี่ยรู้สึกว่า ถ้าจะกลับไปที่เมืองมู่อวิ๋น สู้อยู่นิ่งๆ ที่นี่ไม่ดีกว่าหรือ

อยู่ที่นี่ เซียวเฉวียนไม่แน่ว่าจะหาพวกเขาเจอ

แต่ถ้ากลับไปที่เมืองมู่อวิ๋น ไม่เพียงแต่อาจถูกเซียวเฉวียนหาเจอได้ง่ายๆ ยังอาจโดนเซียวเฉวียนวางกับดักโดยไม่รู้ตัวด้วย

ถึงตอนนั้น หากเซียวเฉวียนจะกวาดล้างพวกเขา ก็แค่กระดิกนิ้วเท่านั้น

เล่นกับคนอย่างเซียวเฉวียน ไป่เจวี๋ยคิดว่าไม่อาจเอาชนะได้

เดิมทีไป่เจวี๋ยก็คิดหวังดีต่อกองทัพ แต่คำพูดของเขาฟังในหูของนักปราชญ์แล้ว ทำให้นักปราชญ์คิดไปเป็นอย่างอื่น

ก่อนที่นักปราชญ์จะมาที่ทะเลทราย ยายเหยียนได้บอกเขาว่ามีไส้ศึกในกองทัพ ส่งจดหมายไปเมืองหลวงแต่ถูกยายเหยียนดักจับเอาได้

ตอนนี้ ไป่เจวี๋ยมาพูดขัดขวางกองทัพเคลื่อนย้ายที่ตั้ง หรือว่าเขากำลังพยายามถ่วงเวลาให้กับเซียวเฉวียนหรือกับคนในเมืองหลวงหรือเปล่า ?

ใช่แล้ว นักปราชญ์เริ่มระแวงในตัวไป่เจวี๋ย

แต่ว่า เขาไม่แสดงออกมาบนหน้า คงทำสีหน้าอย่างเคร่งขรึม พูดว่า "แต่เราก็ไม่อาจอยู่ที่นี่ รอให้เซียวเฉวียนตามมาเจอ"