ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2061

มีเพียงเซียวหมิงชิวถามด้วยความไม่เข้าใจว่า "ท่านพ่อ เพราะเหตุใดเจ้าคะ"

เซียวเฉวียนอธิบายว่า "เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงสามารถเป็นอาวุธอันทรงพลังแก่ย่าเหยียนได้ และมันอาจเป็นอาวุธสังหารชีวิตของนางด้วย"

ย่าเหยียนเองก็มาจากคุนหลุนเช่นกัน และนางก็กลัวไฟด้วย

และเซียวเฉวียนก็รู้ตัวตนของนางด้วย นางก็กลัวว่าเซียวเฉวียนจะใช้เพลิงชุ้ยเจี้ยนมาจัดการกับเธอเหมือนที่เธอทำ

สำหรับเธอ การใช้เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงเป็นไพ่ตายเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนในโลกที่รู้ว่าหุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน

ตราบใดที่เธอไม่ดำเนินการใดๆ มันไม่ง่ายเลยที่เซียวเฉวียนจะรู้เรื่องนี้

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซียวหมิงชิวรู้สึกว่าการวิเคราะห์นี้สมเหตุสมผล หากเธอเป็นย่าเหยียนเธออาจจะทำตามที่เซียวเฉวียนพูด

การตามเซียวเฉวียนออกมาในครั้งนี้ เซียวหมิงชิวพบว่าเธอยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก

การเดินทางครั้งนี้ก็คุ้มค่ามากเช่นกัน

คราวนี้ เซียวหมิงชิวมีเหตุผลอื่นที่จะติดตามเซียวเฉวียน "ท่านพ่อ การติดตามท่าน หมิงชิวได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเลยเจ้าค่ะ"

โอกาสในการเรียนรู้ที่ดีเช่นนี้ ท่านคงไม่กีดกันข้าใช่มั้ย?

เซียวเฉวียนรู้ดีอยู่แล้วว่าเด็กคนนี้คิดอะไรอยู่ในใจ และเขาคิดว่าเธอพูดถูก

ดังสุภาษิตโบราณว่าไว้ อ่านหนังสือหมื่นเล่ม ไม่เท่าเดินทางไกลหมื่นลี้

อย่างไรก็ตาม เซียวหมิงชิวก็มีความสามารถในการปกป้องตัวเองเช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีที่จะพาเธอไปกับเขาเพื่อเรียนรู้ประสบการณ์มากขึ้น

เขายิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า "ได้ ต่อจากนี้ไม่ว่าพ่อจะไปไหน ก็จะพาเจ้าไปด้วยให้มากที่สุด ดีไหมล่ะ?"

ไม่ผิดเลยที่จะบอกว่าลูกสาวเป็นคนรักตัวน้อยของพ่อ

เสี่ยวเซียนชิวติดเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิวติดยิ่งกว่าเสี่ยวเซียนชิว

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซียวหมิงชิวก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า "ตกลงตามนั้นเจ้าค่ะ"

ชิงหลงที่อยู่ด้านข้างส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และรู้สึกอิจฉา การมีลูกสาวที่น่ารักและฉลาดเช่นนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกมีความสุขและทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

แต่ถ้าชิงหลงมีลูกสาวแบบนี้สักคน เขาก็ยินดีเป็นอย่างมาก

พวกเขาทั้งสามกำลังพูดคุยกันในขณะที่ค้นหาที่อยู่ของกองทัพ

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในพื้นที่ห่างไกลของซินเจียง

หมู่บ้านนี้มีบ้านมุงจากเพียงไม่กี่หลัง ซึ่งทั้งหมดเก่าและรกร้างไม่มีคนอาศัย

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หมู่บ้านนี้ได้กลายเป็นซากปรักพังแล้ว

ย่าเหยียนมองไปที่ประตูกระท่อมมุงจากหลังสุดท้าย ถอนหายใจจนแทบไม่ได้ยิน จากนั้นจึงเดินเข้าไป

มันน่าหดหู่ใจจริงๆ ที่ต้องมาอยู่ในสถานที่แบบนี้

ผู้ที่อยู่ข้างหลังเธอคืออาเหมิง

อาเหมิงเป็นคนเดียวที่ย่าเหยียนไว้วางใจได้ ในช่วงที่หลบหนี ย่าเหยียนก็ไม่ลืมพาเขามาด้วย

เดิมที ย่าเหยียนต้องการพาอาเหมิงไปพักฟื้นที่ด้านล่างของหน้าผา พัฒนาศักยภาพของเธอ

โดยไม่คาดคิดว่า ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึง เซียวเฉวียนก็ไล่พวกเขาไปถึงก้นหน้าผา

โชคดีที่เมื่อพวกเขาลงไปที่ก้นหน้าผา ย่าเหยียนไม่ได้พาอาเหมิงลงไป แต่ปล่อยให้เขาซ่อนตัวอยู่ในที่ลับบนหน้าผา

มิฉะนั้น การที่เซียวเฉวียนไล่ล่า แล้วยังพาอาเหมิงหนีไปพร้อมเธอ ย่าเหยียนคงลำบากไม่น้อย

เดิมทีย่าเหยียนเคยคิดที่จะหลบเซียวเฉวียนซ่อนตัว ชั่วขณะ แล้วจะกลับไปที่ด้านล่างหน้าผาเพื่อซ่อนตัว แต่คิดไม่ถึงว่า เซียวเฉวียนจะใช้วิธีกำจัดให้สิ้นซาก ให้กิเลนเผาหมู่บ้านที่ด้านล่างหน้าผา

ดังนั้นย่าเหยียนจึงต้องพาอาเหมิงมายังซินเจียงเพื่อหาที่หลบซ่อน

ซินเจียงอยู่ห่างไกลจากด้านล่างของหน้าผา และเซียวเฉวียนไม่คุ้นเคยกับซินเจียง คิดว่าเขาจะไม่ตามล่าซินเจียงได้เร็วนัก

ยิ่งไปกว่านั้น เขาอาจไม่คาดคิดว่าเธอจะมาที่ซินเจียง

อาเหมิงต้องทนกับความเจ็บปวดในร่างกาย เดินกะโผลกกะเผลกทำความสะอาดบ้าน

เมื่อมองจากภายนอกบ้านดูเก่าไปหน่อย แต่ภายในยังคงสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย มีโต๊ะ เก้าอี้ และเตียงที่เรียบง่าย