ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2060

สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดก็คือ ผนึกจูเสินถูกเซียวเฉวียนทำลายแล้ว

ในโลกนี้ไม่มีผนึกจูเสินอีกแล้ว

ผนึกจูเสินปกป้องคุ้มครองคนคุนหลุนมานานกว่าพันปี สุดท้ายแล้วแม้แต่คำขอบคุณจากคนคุนหลุนเพียงคำเดียวก็ไม่เคยได้ยินแม้แต่คำเดียว

ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน

น่าเศร้า？

เขาไม่เห็นจะน่าเศร้า ไม่น่าเศร้าแม้แต่นิดเดียว เขาอยู่ในร่างกายของเซียวเฉวียน หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเซียวเฉวียน วันเวลาที่ผ่านมามีความสุขสบายมากแค่ไหน

สำหรับผนึกจูเสินแล้ว เป็นการถอนตัวเองออกมาได้อย่างสำเร็จแล้ว

เมื่อคิดถึงชิงหลงว่าอาจจะเป็นเพราะผนึกจูเสินถูกทำลาย จึงรู้สึกผิดต่อผนึกจูเสินเป็นอย่างมาก เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะพูดปลอบว่า “ไม่ต้องคิดมาก โลกนี้มีเรื่องมากมาย ที่ไม่อาจกำหนดได้”

คนโบราณเชื่อในคำพูดเหล่านี้มากที่สุด เซียวเฉวียนจึงนำเอาคำพูดเหล่านี้มาพูด เพื่อทำให้ชิงหลงรู้สึกสบายใจขึ้น ไม่ต้องคิดเสียใจมากเรื่องที่ผนึกจูเสินถูกทำลายอีก

“เขาทำไปเพื่อปกป้องคุนหลุนทั้งหมดเอาไว้ ถือว่าเป็นการปฏิบัติหน้าที่ และถอนตัวออกมาได้อย่างสำเร็จยอดเยี่ยมแล้ว”

เขาอยู่ที่เกาะจูเสินมานานเป็นมากกว่าพันปี โดดเดี่ยวอย่างมาก เมื่อถูกทำลายแล้ว สำหรับเขาแล้ว ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี

ได้ยินดังนั้น ชิงหลงรู้สึกว่ามีเหตุผล เขาพูดขึ้นว่า “ก็ใช่ ทุกอย่างไม่อาจกำหนดได้”

เซียวเฉวียนพูดต่อว่า “เจี้ยนจงเคยพูดว่า ย่าเหยียนคนนี้ยากที่จะกำจัดให้สิ้นซากได้”

เพื่อไม่ให้ชิงหลงรู้ว่าผนึกจูเสินอยู่ภายในร่างกายของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนตั้งใจปรับเปลี่ยนเล็กน้อย เอาคำพูดของผนึกจูเสิน เปลี่ยนว่าเป็นคำพูดของเจี้ยนจง

ร่างกายภายนอกของย่าเหยียนไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของนาง ถูกฆ่าไปแล้ว ย่าเหยียนก็สามารถหาร่างกายอื่นต่อไปได้อีก

ถ้าต้องการจะทำลายย่าเหยียนให้สิ้นซากจริงๆ มีทางเดียวก็คือต้องทำลายจิตวิญญาณของนางให้ดับสิ้นไปด้วย

ผนึกจูเสินไม่รู้ว่ามีวิธีอะไรที่สามารถทำได้อย่างนี้ ชิงหลงก็คงไม่อาจจะสามารถรู้ได้

แต่ว่า เซียวเฉวียนก็ยังต้องลองถามดูซักหน่อย ไม่แน่ว่าชิงหลงอาจจะรู้ก็ได้

เซียวเฉวียนพูดว่า “ไม่ทราบว่าใต้เท้าชิงหลงพอจะมีวิธีบ้างไหม？”

ชิงหลงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “เพลิงชุ้ยเจี้ยนเป็นเหมือนดาวมฤตยูของคนคุนหลุน ใช้มันมาต่อต้านกับย่าเหยียน น่าจะสามารถทำให้จิตวิญญาณของนางให้ดับสิ้นไปได้”

เซียวเฉวียนพูดไม่ออกไปช่วงหนึ่ง

ทำไมเขาจะคิดวิธีนี้ไม่ได้ เพียงแต่เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงของเพลิงชุ้ยเจี้ยนถูกเซียวเฉวียนดับไปแล้ว แล้วจะเอาเพลิงชุ้ยเจี้ยนมาจากไหนอีก

และพูดอีกอย่าง เพลิงชุ้ยเจี้ยนไม่เพียงเป็นแค่ดาวมฤตยูของคนคุนหลุนเท่านั้น และยังเป็นดาวมฤตยูของคนต้าเว่ยด้วย

เซียวเฉวียนก็ไม่สามารถเข้าใกล้ได้

นอกจาก อาจจะมีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ใช่คนคุนหลุน และไม่ใช่คนคุนหลุนที่จะช่วยพวกเขาต่อต้านย่าเหยียนได้

แต่นอกจากเซียวเฉวียนกับหมิงชิวแล้ว ที่จะเป็นคนสามารถต่อต้านกับย่าเหยียนได้ ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว คนๆนั้นไม่มีอยู่จริง

และอีกอย่าง ถึงแม้จะมีคนๆนั้นอยู่จริง ก็ต้องมีเพลิงชุ้ยเจี้ยนด้วยถึงจะสามารถทำได้

ความตั้งใจนี้ก็ไม่สามารถทำได้

ชิงหลงกลับไม่เห็นด้วย เขาพูดว่า “ใต้เท้าเซียวท่านบอกว่า เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงของเพลิงชุ้ยเจี้ยน เป็นสิ่งที่ย่าเหยียนนำมาจากหุบเขาน้ำแข็งของซินเจียง”

ไม่แน่ว่าอาจจะมีเมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงที่ซ่อนอยู่ในหุบเขาน้ำแข็ง ย่าเหยียนอาจจะเอาออกมาได้เพียงส่วนเดียว

หรือจะพูดได้ว่า ในหุบเขาน้ำแข็งอาจจะยังมีอยู่

ได้ยินดังนั้น เซียวเฉวียนก็ครุ่งนคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “ก็อาจจะมีความเป็นไปได้”

แต่ปัญหาคือ หุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน ใครจะรู้？

ในตอนนั้นเซียวเฉวียนได้ยินเรื่องหุบเขาน้ำแข็งมาจากผนึกจูเสิน ส่วนว่าหุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน ผนึกจูเสินไม่ได้พูดถึง

คิดว่าผนึกจูเสินก็ไม่รู้เช่นกัน ดังนั้นเขาถึงไม่พูดเรื่องที่จะใช้เพลิงชุ้ยเจี้ยนมาจัดการย่าเหยียน

ผนึกจูเสินเป็นผนึกที่อยู่มาเป็นพันๆปี เรื่องที่เซียวเฉวียนและชิงหลงคิดได้ แน่นอนว่าเขาก็คิดได้เช่นกัน

แต่เขากลับไม่พูดถึง แสดงว่าเรื่องนี้ไม่สามารถทำได้

บางทีหุบเขาน้ำแข็งอาจจะมีเพลิงชุ้ยเจี้ยนอยู่ แต่ผนึกจูเสินไม่แน่ใจว่าสถานที่อยู่ที่ไหน

ก็เหมือนกับที่ตอนแรกเขารู้ว่าลูกปัดน้ำแข็งสามารถทำให้เพลิงชุ้ยเจี้ยนดับลงได้ แต่ไม่รู้ว่าหุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน และจะสามารถตามหาลูกปัดน้ำแข็งได้ที่ไหน

เมื่อคิดได้ดังนั้น เซียวเฉวียนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ บางทีองค์หญิงอาจจะรู้ว่าตำแหน่งของหุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน

มู่จิ่นกับเสวียนอวี๋ไม่เหมือนกัน เสวียนอวี๋ยังมีโอกาศที่จะหลบหนีได้

และสามารถทำได้สำเร็จมากกว่า

แต่มู่จิ่นทำไม่ได้ เขาใช้สองขาวิ่งหนีแทบตาย ก็ไม่สามารถหลบหนีวิชาเคลื่อนย้ายวิญญาณของย่าเหยียนได้

เสี่ยงมาก เซียวเฉวียนไม่มีทางให้มู่จิ่นไปเสี่ยงอย่างนั้นได้

เซียวเฉวียนไม่เห็นด้วย ชิงหลงจึงไม่พูดเรื่องนี้อีก

และอีกอย่าง จะสามารถตามหาหุบเขาน้ำแข็งได้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ดังนั้น เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน และไม่สามารถเร่งรีบได้

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญคือการตามหาที่ตั้งของกองทัพ

ในเวลานี้ เซียวหมิงชิวพูดจาเสียงน่ารักว่า “ท่านพ่อ ท่านกับลุงชิงหลงต้องการตามหาหุบเขาน้ำแข็ง ต้องการเมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงที่อยู่ในหุบเขาน้ำแข็ง และย่าเหยียนเป็นคนที่รู้ว่าหุบเขาน้ำแข็งอยู่ที่ไหน นางก็คิดที่จะใช้เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงกำจัดพวกเราด้วยหรือไม่？”

ครั้งนี้นางโดนเซียวเฉวียนทำร้ายจนบาดเจ็บและหลบหนีไป รู้ว่าใช้มือเปล่าไม่มีทางต่อสู้ชนะเซียวเฉวียนได้ แต่ยังไม่อยากเสียเวลาเพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น หรือว่าจะเป็นการเปิดโอกาสให้เซียวเฉวียนได้มีเวลาที่จะสามารถพัฒนาความสามารถต่อไป และคิดใช้ทางลัด เอาเมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงมาใช้กำจัดเซียวเฉวียน

สำหรับคนอย่างย่าเหยียน ถ้านางจะทำอย่างนั้นก็ไม่แปลกแม้แต่นิดดียว

ได้ยินดังนั้น เซียวเฉวียนและชิงหลงก็คิดว่ามีความเป็นไปได้อย่างมาก

แต่พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหุบเขาน้ำแข็งเลย แม้แต่อยู่ทางทิศไหนเหนือใต้ออกตกก็ยังไม่รู้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปหาได้ยังไง

ถึงแม้ว่าย่าเหยียนจะตั้งใจใช้เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงจากหุบเขาน้ำแข็งจริงๆ เซียวเฉวียนและชิงหลงก็ไม่สามารถยับยั้งอะไรได้

พวกเขามาถึงทะเลทรายแล้ว ไม่สามารถกลับไปโดยไม่มีผลงานอะไรได้

เซียวเฉวียนก็จะเล่นไปตามแผนการที่นางวางไว้

ถ้าย่าเหยียนคิดจะใช้เมล็ดพันธุ์แห่งเพลิงจริงๆ นางจะต้องมาหาเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน หรือไม่ก็หาสถานที่ใดที่หนึ่งปล่อยเพลิงออกมาเพื่อดึงดูดให้เซียวเฉวียนออกมา

เมื่อถึงตอนนั้น เซียวเฉวียนก็อาจจะได้รับเพลิงชุ้ยเจี้ยน？

และเซียวเฉวียนคิดว่าถ้าย่าเหยียนไม่หมดสิ้นหนทางจริงๆ นางก็คงจะไม่ไปหาเมล็ดพันธุ์แห่งเพลิง

เซียวเฉวียนยังไม่ทันได้พูดสามเหตุออกไป ชิงหลงก็เห็นด้วยกับความคิดของเซียวเฉวียน และพูดว่า “จริง”