เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หญิงสาวคนนั้นก็สูญเสียความสุขุมทันที เธอพูดด้วยความโกรธว่า "อะไรนะ จำข้าไม่ได้แล้ว?"
เธอขยับหน้าของเธอเข้าใกล้ใบหน้าของเซียวเฉวียน ยกคบเพลิงไว้ตรงหน้าเซียวเฉวียนแล้วพูดว่า "เจ้าดูให้ดี ข้าเป็นใคร?"
พวกเขาแยกจากกันไม่ถึงปี เซียวเฉวียนจำเธอไม่ได้แล้ว?
ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว มันไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น
แต่คนปกติจะไม่ลืมคนที่เคยไปมาหาสู่กันด้วยเร็วขนาดนี้
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเคยช่วยเซียวเฉวียน อาจถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณของเซียวเฉวียน
เซียวเฉวียนสูญเสียความทรงจำของเขาหรือเปล่า?
เซียวเฉวียนยังคงมองเธอด้วยสายตาบางเบา ล้อเล่นแล้ว แน่นอนว่าเขาจำได้ว่านางเป็นใคร
แต่เซียวเฉวียนไม่เข้าใจ เขาและเธอไม่ใช่ศัตรูกันมาก่อน แล้วทำไมเธอถึงมัดพวกเขาไว้ที่นี่?
พฤติกรรมของเธอไม่ได้หมายความว่าเธอถือว่าเซียวเฉวียนเป็นศัตรูของเธอหรอกหรือ?
หากเป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงทำตัวเหมือนกำลังระลึกความหลังกับเซียวเฉวียน?
เซียวเฉวียนไม่เข้าใจจริงๆ ว่าความตั้งใจของเธอคืออะไร
เมื่อเห็นเซียวเฉวียนเพียงมองดูเธอแต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ หญิงสาวคนนั้นก็คิดว่าเซียวเฉวียนจำไม่ได้จริงๆ ว่าเธอเป็นใคร ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะเตือนความทรงจำว่า "ข้าชื่อมู่เวยไง!"
เซียวเฉวียนมองดูเธอ คิดในใจ ข้าไม่ได้ตาบอด แน่นอนว่าข้ารู้ว่าเจ้าคือมู่เวย
แต่เจ้ากำลังมัดข้าไว้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้าต้องการทำอะไร ข้าไม่สามารถระลึกถึงความสัมพันธ์เก่าๆ ของเราต่อไปได้
นอกจากนี้ เซียวเฉวียนไม่มีความสามารถในการหลุดพ้นได้ในขณะนี้ และเขาไม่ต้องการพูดอะไรกับมู่เวยอีกต่อไป
การนิ่งเงียบอาจทำให้เวลาผ่านไปได้มากที่สุด
เมื่อฤทธิ์ของยาหมดลง เซียวเฉวียนอาจจะพลิกตัวได้
อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนยังคงสงสัยมาก ทำไมมู่เวยถึงมาปรากฏตัวที่นี่?
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอกล่าวคำอำลากับเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ที่คลังอาวุธ ก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับมู่เวยเลย ดูเหมือนเธอจะหายตัวไปจากโลกนี้แล้ว
เธอซ่อนตัวอยู่ในทะเลทรายนี้มาตลอดเลยเหรอ?
หากเป็นกรณีนี้ เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับย่าเหยียนหรือสำนักหมิงเซียน ทำไมเธอถึงปฏิบัติต่อเซียวเฉวียนเช่นนี้?
มันน่าสงสัยจริงๆ
หรือว่ามู่เวยได้ติดต่อกับย่าเหยียนจริงๆ และถือว่าเซียวเฉวียนเป็นศัตรูเช่นเดียวกับย่าเหยียน?
และคราวนี้เซียวเฉวียนบังเอิญอยู่ในเป้ากระบอกปืนของเธอรึ?
แต่นี่ก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน
หากเธอติดต่อกับย่าเหยียน ย่าเหยียนจะต้องได้รับการแจ้งเตือนแล้ว และมาที่นี่เพื่อดูเซียวเฉวียนตกทุกข์ได้ยาก และคงมทกลั่นแกล้งเซียวเฉวียนแล้ว
เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วยามหรือครึ่งชั่วยามแล้ว ตั้งแต่เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ หมดสติจนถึงตอนนี้ใช่ไหม?
มีเวลามากพอที่จะแจ้งให้ย่าเหยียนทราบ และมีเวลาเพียงพอสำหรับนางที่จะมาที่นี่
แต่ตอนนี้ไม่มีวี่แววของย่าเหยียนเลย แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนยังคงไม่พูดอะไรสักคำ มู่เวยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า "ช่างเถอะ ข้าจะไม่แกล้งพวกเจ้าแล้ว"
หลังจากนั้นเธอก็หยิบกริชออกมาจากเอวของเธอ ช่วยเซียวเฉวียนตัดเชือกที่มัดเขาไว้
อะไรกัน?
เธอทำทุกๆ อย่างนี้ เพื่อสร้างความสนุกสนานกับเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ หรอกรึ?
นี่มันแกล้งกันเกินไปหรือเปล่า?
เซียวเฉวียนผู้ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา อยากจะบีบคอมู่เวยจนตายจริงๆ ที่ทำเรื่องตลกกับเซียวเฉวียน
เซียวเฉวียนพูดเบาๆ “แม่นางมู่เวย เจ้ารู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”
เขาจ้องมองไปที่ชิงหลงที่ยังไม่ฟื้น ส่งสัญญาณให้มู่เวยมองดู
มู่เวยยกคบเพลิงในมือของเธอ มองดูชิงหลงอย่างละเอียด และพูดว่า "ดูเหมือนว่าจะเป็นคุณชายมีฐานะ แต่ข้าไม่รู้จักเขา"
แน่นอนว่าเขามีสถานะและตำแหน่ง
เขาคือรัชทายาทผู้ยิ่งใหญ่แห่งคุนหลุน!
รัชทายาทแห่งคุนหลุนตกหลุมพรางของเจ้า และถูกเจ้ามัดไว้ หากข่าวนี้เข้าหูผู้อาวุโสคุนหลุน แม้ว่าเจ้าจะมีเก้าชีวิต ก็ไม่เพียงพอที่เจ้าจะตาย!
รัชทายาทผู้สง่างามแห่งคุนหลุนได้ตกไปในมือของหญิงเพียงคนเดียว ผู้อาวุโสยังจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...