ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2067

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หญิงสาวคนนั้นก็สูญเสียความสุขุมทันที เธอพูดด้วยความโกรธว่า "อะไรนะ จำข้าไม่ได้แล้ว?"

เธอขยับหน้าของเธอเข้าใกล้ใบหน้าของเซียวเฉวียน ยกคบเพลิงไว้ตรงหน้าเซียวเฉวียนแล้วพูดว่า "เจ้าดูให้ดี ข้าเป็นใคร?"

พวกเขาแยกจากกันไม่ถึงปี เซียวเฉวียนจำเธอไม่ได้แล้ว?

ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว มันไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น

แต่คนปกติจะไม่ลืมคนที่เคยไปมาหาสู่กันด้วยเร็วขนาดนี้

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเคยช่วยเซียวเฉวียน อาจถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนสูญเสียความทรงจำของเขาหรือเปล่า?

เซียวเฉวียนยังคงมองเธอด้วยสายตาบางเบา ล้อเล่นแล้ว แน่นอนว่าเขาจำได้ว่านางเป็นใคร

แต่เซียวเฉวียนไม่เข้าใจ เขาและเธอไม่ใช่ศัตรูกันมาก่อน แล้วทำไมเธอถึงมัดพวกเขาไว้ที่นี่?

พฤติกรรมของเธอไม่ได้หมายความว่าเธอถือว่าเซียวเฉวียนเป็นศัตรูของเธอหรอกหรือ?

หากเป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงทำตัวเหมือนกำลังระลึกความหลังกับเซียวเฉวียน?

เซียวเฉวียนไม่เข้าใจจริงๆ ว่าความตั้งใจของเธอคืออะไร

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนเพียงมองดูเธอแต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ หญิงสาวคนนั้นก็คิดว่าเซียวเฉวียนจำไม่ได้จริงๆ ว่าเธอเป็นใคร ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะเตือนความทรงจำว่า "ข้าชื่อมู่เวยไง!"

เซียวเฉวียนมองดูเธอ คิดในใจ ข้าไม่ได้ตาบอด แน่นอนว่าข้ารู้ว่าเจ้าคือมู่เวย

แต่เจ้ากำลังมัดข้าไว้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้าต้องการทำอะไร ข้าไม่สามารถระลึกถึงความสัมพันธ์เก่าๆ ของเราต่อไปได้

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนไม่มีความสามารถในการหลุดพ้นได้ในขณะนี้ และเขาไม่ต้องการพูดอะไรกับมู่เวยอีกต่อไป

การนิ่งเงียบอาจทำให้เวลาผ่านไปได้มากที่สุด

เมื่อฤทธิ์ของยาหมดลง เซียวเฉวียนอาจจะพลิกตัวได้

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนยังคงสงสัยมาก ทำไมมู่เวยถึงมาปรากฏตัวที่นี่?

ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอกล่าวคำอำลากับเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ที่คลังอาวุธ ก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับมู่เวยเลย ดูเหมือนเธอจะหายตัวไปจากโลกนี้แล้ว

เธอซ่อนตัวอยู่ในทะเลทรายนี้มาตลอดเลยเหรอ?

หากเป็นกรณีนี้ เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับย่าเหยียนหรือสำนักหมิงเซียน ทำไมเธอถึงปฏิบัติต่อเซียวเฉวียนเช่นนี้?

มันน่าสงสัยจริงๆ

หรือว่ามู่เวยได้ติดต่อกับย่าเหยียนจริงๆ และถือว่าเซียวเฉวียนเป็นศัตรูเช่นเดียวกับย่าเหยียน?

และคราวนี้เซียวเฉวียนบังเอิญอยู่ในเป้ากระบอกปืนของเธอรึ?

แต่นี่ก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน

หากเธอติดต่อกับย่าเหยียน ย่าเหยียนจะต้องได้รับการแจ้งเตือนแล้ว และมาที่นี่เพื่อดูเซียวเฉวียนตกทุกข์ได้ยาก และคงมทกลั่นแกล้งเซียวเฉวียนแล้ว

เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วยามหรือครึ่งชั่วยามแล้ว ตั้งแต่เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ หมดสติจนถึงตอนนี้ใช่ไหม?

มีเวลามากพอที่จะแจ้งให้ย่าเหยียนทราบ และมีเวลาเพียงพอสำหรับนางที่จะมาที่นี่

แต่ตอนนี้ไม่มีวี่แววของย่าเหยียนเลย แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนยังคงไม่พูดอะไรสักคำ มู่เวยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า "ช่างเถอะ ข้าจะไม่แกล้งพวกเจ้าแล้ว"

หลังจากนั้นเธอก็หยิบกริชออกมาจากเอวของเธอ ช่วยเซียวเฉวียนตัดเชือกที่มัดเขาไว้

อะไรกัน?

เธอทำทุกๆ อย่างนี้ เพื่อสร้างความสนุกสนานกับเซียวเฉวียนและคนอื่นๆ หรอกรึ?

นี่มันแกล้งกันเกินไปหรือเปล่า?

เซียวเฉวียนผู้ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา อยากจะบีบคอมู่เวยจนตายจริงๆ ที่ทำเรื่องตลกกับเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนพูดเบาๆ “แม่นางมู่เวย เจ้ารู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”

เขาจ้องมองไปที่ชิงหลงที่ยังไม่ฟื้น ส่งสัญญาณให้มู่เวยมองดู

มู่เวยยกคบเพลิงในมือของเธอ มองดูชิงหลงอย่างละเอียด และพูดว่า "ดูเหมือนว่าจะเป็นคุณชายมีฐานะ แต่ข้าไม่รู้จักเขา"

แน่นอนว่าเขามีสถานะและตำแหน่ง

เขาคือรัชทายาทผู้ยิ่งใหญ่แห่งคุนหลุน!

รัชทายาทแห่งคุนหลุนตกหลุมพรางของเจ้า และถูกเจ้ามัดไว้ หากข่าวนี้เข้าหูผู้อาวุโสคุนหลุน แม้ว่าเจ้าจะมีเก้าชีวิต ก็ไม่เพียงพอที่เจ้าจะตาย!

รัชทายาทผู้สง่างามแห่งคุนหลุนได้ตกไปในมือของหญิงเพียงคนเดียว ผู้อาวุโสยังจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด?

เมื่อได้ยินสิ่งนี้มู่เวยรู้สึกว่าสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดนั้นสมเหตุสมผลอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงรีบไปช่วยชิงหลงคลายเชือกของเขาโดยเร็ว และอธิษฐานในใจว่า ชิงหลงจะไม่ฟื้นขึ้นมาในเวลานี้

ไม่อย่างนั้นจะเป็นเรื่องน่าอึดอัดมาก

โชคดีที่เป็นสถานะการณ์ร้ายแรงไม่มีอันตรายใดๆ มู่เวยปลดเชือกออก และชิงหลงก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา

เซียวเฉวียนก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเซียวหมิงชิวปลดเชือก

เมื่อเห็นสิ่งนี้ มู่เวยก็จ้องมองไปที่เซียวหมิงชิวอีกครั้ง

เด็กน้อยคนนี้ดูเหมือนจะมีอายุเพียงหนึ่งขวบ เมื่อพิจารณาจากอายุของเธอ เธอเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียนและองค์หญิงเป็นแน่

แต่เธอยังคงต้องการได้ยินเซียวเฉวียนพูดเอง เธอจึงถามอย่างสงสัย “พี่เซียว ผู้นี้คือ?”

มู่เวยช่วยชีวิตองค์หญิงไว้ รู้เกี่ยวกับการมีอยู่ขององค์หญิงและลูกสาว นอกจากนี้ นางไม่ใช่คนเลว เซียวเฉวียนคิดว่าเป็นการดีที่จะบอกเธอว่า "นางชื่อเซียวหมิงชิว นางเป็นลูกสาวของข้าและองค์หญิง"

ใช่แล้ว เป็นนางจริงๆ ด้วย

นางโตขนาดนี้แล้วรึ?

เธอดูสดใสและน่ารักมาก มู่เวยอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและต้องการสัมผัสใบหน้าเล็กๆ ของเธอ

อย่างไรก็ตามเซียวหมิงชิวหยุดเธอไว้ "พี่มู่เวย ท่านไม่ควรสัมผัสใบหน้าของหมิงชิวตามใจชอบได้"

เธอรู้ว่าเธอน่ารักน่าเอ็นดู แต่ทุกคนก็เหมือนมู่เวยเมื่อเห็นว่าเธอน่ารักก็อยากจับและบีบหน้าเล็กๆ ของเธอ เช่นนั้นจะทำให้ใบหน้าของเธอเป็นเช่นไร

ไม่ พฤติกรรมแบบนี้ต้องหยุดเสีย

เมื่อมู่เวยได้ยินสิ่งนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเต็มที่แล้วพูดว่า "ฮ่าๆ เจ้าตัวน้อยที่ฉลาด พี่สาวชอบนัก"

ถ้าไม่อยากบีบหน้าก็กอดได้ใช่ไหม?

มู่เวยมองไปที่เซียวหมิงชิวด้วยดวงตาที่เป็นประกายและอ้าแขนให้เธอ

เดิมคิดว่าเซียวหมิงชิวจะโผตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเธอ แต่ไม่คิดว่าเซียวหมิงชิวก็เจรจาเงื่อนไขกับเธอ: "พี่มู่เวย บอกข้ามาอย่างจริงใจสักข้อ แล้วข้าจะยอมให้กอด"

โอ้?

ตัวเล็กแค่นี้ก็รู้วิธีการเจรจาเงื่อนไขแล้วรึ?

มู่เวยมองเซียวหมิงชิวอย่างแน่วแน่ ยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าลองพูดมาสิ"