ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2071

นางยิ้มอ่อนและพูดว่า “ไม่ ไม่ต้องเกรงใจ”

ทนไม่ไหวจริงๆ

กิเลนคิดว่ามู่เวยเป็นคนถ่อมตัว คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นพิษที่มู่เวยสร้างมา และคิดไม่ถึงว่ามู่เวยพูดแบบนี้เพราะร้อนตัว

เพราะฉนั้น กิเลนไม่เพียงแต่มีภาพจำที่ดีเกี่ยวกับมู่เวย แถมมันยังปฎิบัติต่อมู่เวยอย่างสุภาพ มันหันกลับไปที่เซียวเฉวียน

สัตว์สงครามเช่นมัน ไม่ควรจะมาอยู่ฟังพวกเขาคุยกันที่นี่

พวกเขาพูดในเรื่องของตัวเอง กิเลนกลับพูดบ้างไม่ได้ น่าเบื่อเสียจริง

อีกอย่าง ห้องมืดนี้ยังไม่มีแสงสว่างเพียงพอ อึดอักจะตายชัก

เพราะงั้นกิเลนจึงอยากหนีออกจากห้องแห่งความลับนี้

แต่หากมันจะไปที่ใดต้องได้รับอนุญาตจากเซียวเฉวียนเสียก่อน

มันมองเซียวฌฉวียนด้วยสายตาเช่นนี้ ก็ไม่รู้เซียวเฉวียนจะเข้าใจมันไหม

เซียวเฉวียนทำได้เพียงอ่านใจคน ไม่สามารถอ่านใจสัตว์ได้ และแน่นอนว่าเขาไม่สามารถรับรู้สิ่งที่กิเลนจะสื่อได้

แต่ในพื้นที่เล็กๆนี้ กิเลนเองก็ตัวใหญ่บดบังพื้นที่ของคนอื่น

เพราะงั้นเซียวเฉวียนจึงพูดว่า “กิเลน เจ้าออกไปด้านนอกก่อน ไปดูว่าข้างหน้ามีอะไร”

เซียวเฉวียนไม่ได้เจอกับมู่เวยมานาน มีเรื่องมากมายอยากจะสนทนากับนาง

ถึงตอนนี้เซียวเฉวียนจะอยากออกไปจากที่นี่ แต่มู่เวยก็คงไม่ยอมแน่

เรื่องภายนอก มู่เวยยังมีอีกอย่างอย่างที่ต้องทำความเข้าใจกับเซียวเฉวียน

งั้นก็ให้กิเลนออกไปสำรวจที่อยู่ของกองทัพก่อน

เมื่อไก้ยินดังนั้น กิเลนก็รีบพยักหน้า หันตัวกลับออกไป

เซียวเฉวียนพูดเตือนว่า “ระวังด้วย อย่าทำให้งูตกใจ”

กิเลนส่งเสียงคำรามตอบรับ ก่อนจะออกจากห้องไป

ไปมาเหมือนกับลม

ในที่สุดกิเลนก็ออกไปแล้ว มู่เวยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหนึ่งที

มู่เวยมองไปที่มังกรเขียวด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะหันไปทางเซียวเฉวียนและพูดว่า “ท่านเซียว ท่านกับมังกรเขียวมาที่ทะเลทรายแห่งนี้ทำไม?”

พามังกรเขียวมาด้วย แน่นอนว่าเซียวเฉวียนคงไม่ได้เพียงมาเอาอาวุธออกไป ต้องมีเจตนาอื่นแฝง

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากเซียวเฉวียนจะมาเอาอาวุธจริงก็คงไม่มาถึงที่นี่หรอก

แม้คลังอาวุธจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ แต่เซียวเฉวียนก็ไม่จำเป็นต้องไปทางนี้

เซียวเฉวียนตอบ “มาหานักปราชญ์และกองกำลังชาวยุทธ์แท้”

กองทัพซ่อนตัวอยู่ในทะเลทรายแห่งนี้มานานแล้ว แต่เซียวเฉวียนมัวแต่วุ่นกับการจัดการเรื่องอื่น และถูกย่าเหยียนพัวพัน ไม่มีเวลามาตามหาที่อยู่ของกองทัพที่นี่

มู่เวยก็เข้าใจเจตนาทันที นางถาม“นักปราชญ์และย่าเหยียนคงจะตามหาเรื่องท่านไม่หยุดใช่ไหม?”

จากกำลังของย่าเหยียนและนักปราชญ์แล้ว นางก็รู้ดีว่าแข็งแกร่งแค่ไหน

เซียวเฉวียนยังดีที่ถูกพัวพันเท่านั้น แต่ไม่ถูกฆ่า

ช่างน่าประหลาดเสียจริง!

มู่เวยมองไปที่มังกรเขียว “มังกรเขียนคงจะช่วยท่านไว้เยอะเลยใช่ไหม?”

ความแข็งแกร่งของชาวคุนหลุนเป็นที่หวาดกลัวต่อชาวโลกมานานนมแล้ว ยิ่งเป็นมังกรเขียวที่เป็นเจ้าชายแห่งคุนหลุนด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เขามีความสัมพันธ์อันดีกับเซียวเฉวียนมาตลอด เขาต้องช่วยเซียวเฉวียนจากอันตรายได้แน่นอน

แน่นอน เป็นเพราะความช่วยเหลือจากมังกรเขียวที่ทำให้เซียวเฉวียนหลุดพ้นจากง้ามมือของย่าเหยียนได้

แต่สิ่งที่ทำให้มู่เวยคิดไม่ถึงก็คือ คำตอบไม่ใช่แบบนั้น

มังกรเขียวตอบ “ไม่ใช่หรอก ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนนั้นมีมากกว่าข้าเป็นไหนๆ”

ธรรมดาก็คงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากมังกรเขียว

และสิ่งที่ยังบอกนางไม่ได้ก็คือการที่มังกรเขียวหลบหนีออกมาได้เป็นเพราะความช่วยเหลือจากเซียวเฉวียน

อะไรกัน?

ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนมีมากกว่ามังกรเขียวงั้นหรอ?

เธอเคารพนางมาตั้งแต่เด็ก ทำไมนางถึงทำเรื่องเช่นนี้ได้?

เมื่อก่อนแม้ว่าย่าเหยียนจะเข้มงวดกับลูกศิษย์มากเพียงใด แต่นางก็เป็นคนซื่อตรง

นอกจากนี้ นางยังสั่งสอนคนในนิกายให้เที่ยงตรงและซื่อสัตย์

ถ้านางทำเรื่องแบบนี้ได้ นางเองก็ไม่มีมโนธรรมเอาเสียเลยหรอ?

และอีกอย่าง ทำไมนางจะต้องปกปิดตัวตนและพลังที่แท้จริงของตัวเองด้วย?

และตอนที่อยู่ในสำนักหมิงเซียน นางโดนนักปราชญ์กดหัวไว้ตลอด ถ้านางมีพละกำลังขนาดนั้น ทำไมถึงต้องทนเรื่องพวกนี้ด้วย?

เซียวเฉวียนตอบ “เพราะนางต้องการจะปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตนเอง”

และด้วยเหตุนี้เอง ชาวโลกจึงไม่รู้เรื่องที่นางเป็นคนของคุนหลุน และไม่รู้วีรกรรมของนางที่มีต่อชาติพันธุ์ตัวเอง ไม่มีใครสืบสวนอาชญากรรมของนาง

หากให้คนรู้ตัวตนของนาง นางก็จะถูกสืบสวนและเรื่องเลวๆที่นางเคยทำก็จะถูกจับได้ในที่สุด

เพื่อที่จะปกปิดตนเอง นางจึงต้องจำใจสละความเย่อหยิ่งทิ้ง ให้นักปราชญ์กดหัวนางต่อไป

เซียวเฉวียนพูดอะไรมามู่เวยก็เข้าใจ แต่สิ่งที่เธอไม่เข้าใจก็คือ ทำไมย่าเหยียนที่ปกปิดตัวตนมานานขนาดนี้ถึงถูกเซียวเฉวียนจับได้?

เรื่องมันก็ผ่านมาเป็นพันปีแล้ว อย่าว่าแต่คนทั่วไปเลย ชาวคุนหลุนเองก็คงไม่รู้กระมัง?

ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว คงไม่มีใครไปนั่งคิดว่าย่าเหยียนกับเขาคุนหลุนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกัน

เมื่อถามตรงประเด็น เซียวเฉวียนก็ตอบ “การค้นพบตัวตนของนางนั้นเป็นเรื่องบังเอิญ”

อีกอย่างเซียวเฉวียนย้ายเจี้ยนจงมาเป็นเกราะป้องกัน เล่าตั้งแต่เมื่อคราที่ได้พบกับย่าเหยียนครั้งแรก จนเกิดเหตุขึ้น

เมื่อฟังที่เซียวเฉวียนพูดจบ มู่เวยก็เหมือนจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด

เธอมองไปที่เซียวเฉวียนด้วยสายตาที่สับสน “พูดก็คือ ตอนแรกท่านแค่สงสัย แต่นางก็เปิดเผยตัวตนของนางในที่สุด?”

เซียวเฉวียนพยักหน้า “จะว่าอย่างนั้นก็ได้”

ตอนแรกใครจะไปคิดว่าย่าเหยียนแท้จริงแล้วเป็นคนของคุนหลุนล่ะ?

เซียวเฉวียนเพียงแต่สงสัยว่านางจะร่วมมือกับน้องเว่ยหงทำเรื่องชั่วร้ายต่อกองทัพตระกูลเซียว