ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 209

เจ้าหน้าที่สืบสวนตำหนิชายชราอย่างเกลียดชัง ตาเฒ่านี่อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว หากเข้ามาเพียงลำพังจะต้องพูดคำสองสามคำ! ทั้งเจ้าหน้าที่และทหารล้วนฟังจนเบื่อแล้ว!

เจ้าหน้าที่สืบสวนถือเชือกหนาไว้ในมือ เชือกนั้นทั้งเก่าและหลุดลุ่ย

มีปัญญาชนจำนวนนับไม่ถ้วนเสียชีวิตภายใต้เชือกนี้

วันนี้เซียวเฉวียนคือผู้ตายรายต่อไป

ในความมืดมิด เจ้าหน้าที่สืบสวนร่างสูงดูแข็งแรงและทรงพลัง แขนของเขาหนามาก ดูเหมือนเขามาที่นี่เพื่อประหารชีวิต

เซียวเฉวียนผู้ไม่กลัวแม้กระทั่งถูกซือชือและอู๋ชือโยนเข้าคุกน้ำ แม้ยามนี้ไป๋ฉี่จะไม่อยู่ที่นี่ เขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ!

จวนว่าการชั้นในช่างอาจหาญ!

เขาคือจอหงวน!

บุตรชายแห่งตระกูลเซียว!

ขุนนางราชสำนัก!

คนเหล่านี้พบช่องโหว่ในกฎหมายแล้วอยากยืมกฎมาฆ่าเขาหรือ?

จะจัดการเขา?

ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องดูว่าจวนว่าการชั้นในมีความสามารถถึงเพียงนั้นหรือไม่!

ระวังอย่าลักไก่ไม่สำเร็จยังเสียข้าวสารอีกกำมือเล่า[1]!

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นตำหนิเจ้าหน้าที่สืบสวน “แม้ว่าคนเหล่านั้นจะมีปัญหาในการรับประทานอาหารในโรงเหล้า จวนว่าการชั้นในของเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ประหารข้า!”

“เจ้าควรรวบรวมหลักฐาน ตรวจสอบ จากนั้นจึงดำเนินการประหาร!”

“อดีตฮ่องเต้เกลียดการประชาทัณฑ์! ขณะนี้พระองค์ทรงฟื้นฟูระบบคุ้มครองผู้มีความสามารถ จวนว่าการชั้นในของเจ้าไม่คำนึงถึงกฎหมายแห่งแคว้น! ทั้งยังฝ่าฝืน! เจ้าไม่กลัวการลงโทษหรือ?”

ระบบปกป้องผู้มีความสามารถได้รับการฟื้นฟูแล้ว?

ชายชราที่อยู่ด้านข้างถึงกับตกใจ!

หลายปีแล้วที่ไม่เกิดประโยชน์! ยามนี้กลับมาฟื้นคืนแล้วจริงหรือ?

เจ้าหน้าที่สืบสวนกัดฟัน “หยุดพูดจาโผงผางได้แล้ว! เจ้าคิดว่าตัวเองจะต้องตายเพื่อชามบะหมี่จริงหรือ? ผู้อยู่ในระดับเทพสังหารซือชือและอู๋ชือ เจ้ายังคิดจะมีชีวิตต่ออีกหรือ?”

“ฝันไปเถอะ! อยากอธิบายกฎหมายและหลักการหรือ? ไปคุยกับยมบาลเถอะ!”

ตาแก่ยึดประตูห้องขังไว้ อะไรนะ?

เจ้าหน้าที่สืบสวนกำลังพูดถึงอะไร?

ชายที่ไม่มีแม้รากเหง้าการฝึกตนด้วยซ้ำ! จะแต่งบทกวีระดับเทพกวีได้อย่างไร!

เป็นไปไม่ได้!

เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

“เจ้ามีผู้อารักขาจริงหรือ?”

นี่ยามใดแล้ว ชายชราคนนี้ยังคงมุ่งมั่นที่จะเข้าใจปัญหานี้ เซียวเฉวียนซ่อนตัวจากเจ้าหน้าที่สืบสวนพร้อมมองหาโอกาสสู้กลับจนไม่มีเวลาคุยกับเขา!

เจ้าหน้าที่สืบสวนมีความสุขมาก เซียวเฉวียนมีชื่อเสียงมากในต้าเว่ย หากอีกฝ่ายเสียชีวิตด้วยน้ำมือตน เขาย่อมโอ้อวดได้ตลอดชีวิต!

“ถูกต้อง! เซียวจอหงวนผู้นี้ไม่เพียงแต่มีผู้อารักขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิบสองคนด้วย! ทุกคนล้วนน่าทึ่ง!” เจ้าหน้าที่สืบสวนหัวเราะและเยาะเย้ยไม่รู้จบ “แต่จะมีประโยชน์อะไร! ไม่ใช่ว่าวันนี้ต้องตายด้วยน้ำมือข้าหรือ!”

“รุกรานผู้ที่ไม่ควรทำให้ขุ่นเคือง! จุ๊ จุ๊ น่าเสียดาย! ไม่ว่าเจ้าจะเก่งหรือรวยเพียงใดก็ไม่อาจมีชีวิตเสพสุขมันได้แล้ว!”

เจ้าหน้าที่สืบสวนเดินเข้ามาทีละก้าว เซียวเฉวียนมองเขาอย่างเย็นชา ทั้งสองคนมีส่วนสูงและขนาดตัวเท่ากัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเผชิญหน้ากัน!

“เซียวเฉวียนอย่าพยายามขัดขืนเลย” เจ้าหน้าที่ปลดเชือกอย่างง่ายดาย “ถ้าเจ้าไม่ขัดขืน เจ้าก็จะตายง่ายขึ้น”

ปัญญาชนในอดีตไม่ว่าพวกเขาจะไม่อยากขัดขืนแค่ไหนก็ไม่กล้าขัดขืน พวกเขาแค่อยากตายอย่างมีความสุข!

ต้องทราบว่าไม่เคยมีใครสามารถออกไปจากที่นี่ได้ทั้งที่ยังมีชีวิต!

“เจ้ากล้า?”

เซียวเฉวียนจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าแตะต้องข้า ข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้าเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”

“ข้าสามารถทำให้จวนว่าการชั้นในเหลือเพียงเถ้าถ่าน!”

“ทำให้นายของเจ้าคุกเข่าขออภัยข้า!”

“ปากดีนักนะ! เจ้ารู้ไหมว่านายข้าคือใคร”

เจ้าหน้าที่สืบสวนแทบท้องไส้ปั่นป่วนจากการหัวเราะ!

ขุนนางน้อยขั้นเจ็ดผู้หนึ่งช่างมีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่!

ใบหน้าดุร้ายของเจ้าหน้าที่สืบสวนโน้มตัวไปข้างหน้าเขาด้วยความรังเกียจ “เช่นนั้นเหตุใดเจ้าไม่ลองเล่า?”

“ลูกเขยผู้หนึ่งใจสูงกว่าสวรรค์ โชคชะตาบางกว่ากระดาษ!”

“วันนี้! ไม่มีใครช่วยเจ้าได้!”

“ตระกูลฉินจะไม่ช่วยเจ้า! ตระกูลเซียวของเจ้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้!”

“ส่วนอี้กุย เขาเป็นคหบดีต่ำต้อย เขาไม่สามารถแม้แต่จะเข้ามาในจวนว่าการชั้นในได้!”

“ตายเสียเถอะ! เซียวเฉวียน!”

ในห้องขังเล็กๆ เจ้าหน้าที่สืบสวนบีบคั้นให้เซียวเฉวียนล่าถอย!

เซียวเฉวียนประเมินความแข็งแกร่งของเขาต่ำไป เขากดเซียวเฉวียนเข้ากับกำแพงที่ทั้งเย็นและเปียกอย่างแน่นหนาจนเซียวเฉวียนไม่สามารถขยับได้!

“นี่! ยอมรับความตายอย่างเชื่อฟัง แล้วข้าจะให้ความสุขแก่เจ้า”

ใบหน้าเจ้าหน้าที่สืบสวนเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เขาใช้เชือกพันรอบคอเซียวเฉวียนอย่างชำนาญและรวดเร็ว!

“เป็นไปไม่ได้!”