ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 211
สรุปบท บทที่ 211 เผาศพมังกรบ้าคลั่ง: ซูเปอร์ลูกเขย
ตอน บทที่ 211 เผาศพมังกรบ้าคลั่ง จาก ซูเปอร์ลูกเขย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 211 เผาศพมังกรบ้าคลั่ง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่เขียนโดย ชิงเฉิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ชายชราติดคุกมานานเกินไป เขาไม่รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในต้าเว่ยในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเลย
เซียวเฉวียนอธิบายการตายของเหวินฮั่นอย่างละเอียด
เขายังอธิบายขั้นตอนการฝังศพโดยละเอียดอีกด้วย
ในที่สุดเซียวเฉวียนก็สารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าเพื่อล้างแค้นฉินปาฟางเขาได้สังหารจวนซ่ง และเพื่อล้างแค้นให้เหวินฮั่น เขาได้สังหารซือชือและอู๋ชืออีกด้วย
เซียวเฉวียนเล่าเรื่องการสังหารหมู่ครั้งแล้วครั้งเล่าโดยให้รายละเอียดคร่าวๆ เท่านั้น
“เจ้าฆ่าพวกเขาหรือ?”
“ใช่”
ชายชราเงียบไปโดยไม่พูด เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว ท่านผู้เฒ่าคิดว่าวิธีการของเขาแข็งกร้าวเกินไปหรือไม่?
ท่านผู้เฒ่าคิดว่าการตอบโต้ควรจะคงอยู่ยาวนานและเป็นความลับหรือไม่?
หากรูปแบบพฤติกรรมของท่านผู้เฒ่าแตกต่างไปจากของเซียวเฉวียนมากเกินไป การกราบอาจารย์ของเขาจะเป็นข้อจำกัดหรือไม่?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เซียวเฉวียนก็คิดแล้วว่าจะใช้ถ้อยคำอย่างไรในการปฏิเสธการเป็นศิษย์
ท้ายที่สุดแม้เขาจะไม่ได้กราบอาจารย์ แต่ท่านผู้เฒ่าก็ยังเป็นอาจารย์ลุงของเขา ท่านผู้เฒ่าย่อมไม่มีอะไรจะเสีย
ในอนาคตเซียวเฉวียนย่อมเคารพอาจารย์ลุงของเขาอาจารย์ลุงคุ้นเคยกับเหวินเจี้ยวหยู้มาก และเหวินเจี้ยวหยู้รักห้องหนังสือชิงหยวนมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องต้องดีมากแน่
“หรือไม่...”
ขณะที่เซียวเฉวียนกำลังจะปฏิเสธ ชายชราก็ตบต้นขาของตนทันที “ให้ตายเถอะ! ทำได้ดี! ทำได้ดีมาก!”
“ศิษย์ที่ดี! ฆ่าได้ดี! แต่เจ้ายังก้าวร้าวไม่พอ! สังหารจวนซ่งจะมีประโยชน์อันใด?”
“ซือชือกับอู๋ชือล้วนแก่มากแล้ว! เขาอายุมากแล้วยังปล่อยให้พี่น้องเหล่านี้ตายอย่างง่ายดาย! เจ้าก้อนอึทั้งสองช่างไร้ค่าเสียจริง!”
เซียวเฉวียน “เอ่อ?”
เหตุใดท่านผู้เฒ่าจึงแตกต่างจากเหวินเจี้ยวหยู้มากเพียงนี้?
เหวินเจี้ยวหยู้ทั้งอ่อนโยนและถ่อมตัว แต่อาจารย์ลุงกลับรุนแรงแข็งกร้าว!
ความเลวทรามในคำพูดนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเซียวเฉวียน!
“ตาเฒ่าผู้นี้อยากเอาคนกลุ่มนี้ลงกระทะ! แล้วทอดซ้ำ!”
“ให้ตายเถอะ! กล้าดีอย่างไรมาสังหารศิษย์น้องของข้า!”
พูดจาหยาบคายก็ไม่เป็นไร แต่ท่านผู้เฒ่ายังอยากลงมือเองด้วย!
“เจ้าบอกว่าจวนว่าการชั้นในแห่งนี้ก็เป็นสุนัขรับใช้ของเว่ยเจียนกั๋วด้วยหรือ?”
“ใช่”
เซียวเฉวียนพยักหน้า เปลวไฟอันโหมกระหน่ำลุกโชนในห้องขังทันที!
“เช่นนั้นก็ให้เหล่าสุนัขพวกนี้ตายในกรงนี่เสีย!”
ไฟเริ่มโหมแรงขึ้นเรื่อยๆ!
เขาจะเผาห้องขังให้ราบ!
นอกจากฟางแล้วที่นี่ไม่มีวัสดุที่ติดไฟได้ ดูเหมือนไฟนี้จะเริ่มจากอากาศเบาบาง!
“ไปกันเถอะ!” ชายชราเดินอย่างสงบท่ามกลางเปลวเพลิง โดยมีเซียวเฉวียนที่ตกตะลึงเดินตามหลังเขาไป
ความร้อนแผดเผา ชายชราไม่รีบร้อน ขณะที่รีบตามเขาไปเซียวเฉวียนมีเหงื่อออกไปทั่ว พอได้ใกล้ชิดกับอาจารย์ลุงแล้วรู้สึกเท่มาก!
แสงจากเปลวเพลิงทำให้ผู้คนในจวนว่าการชั้นในตื่นตระหนก “ไฟไหม้ ไฟไหม้แล้ว! ดับไฟ! ดับไฟเร็วเข้า!”
จวนว่าการชั้นในล้วนจัดการโดยคนในศาลาว่าการ ห้องขังที่เซียวเฉวียนตั้งอยู่ตรงกลางของจวนว่าการชั้นในพอดี
นี่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของเรือนจำแห่งนี้
เพราะหากนักโทษถูกขังอยู่ที่นี่ จะมีคนจากจวนว่าการชั้นในอยู่ทุกทิศทุกทาง พวกเขาจะหนีก็หนีไม่พ้น!
ในทำนองเดียวกัน ไฟลุกจากตรงกลางแล้วลามออกไปโดยรอบได้สะดวกมาก
ทันทีที่เซียวเฉวียนติดตามอาจารย์ลุงออกจากห้องขัง ไฟที่ลุกโชนก็เผาห้องขังจนหมด!
ไฟนี้ควบคุมได้จริง!
มิฉะนั้น ไฟจะไม่รุนแรงมากในทันทีที่เขาก้าวออกจากห้องขัง!
เซียวเฉวียนตกตะลึง นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก!
ยามเขามาต้าเว่ย เซียวเฉวียนได้เห็นเพียงการต่อสู้ทางกายภาพด้วยดาบและปืนที่แท้จริง เจ้าส่งมาข้าตอบกลับ! ทำต่อกันเป็นทอดๆ
สิ่งเดียวที่ค่อนข้างลึกลับและคนสมัยใหม่อย่างเขาไม่สามารถเข้าใจได้ก็คือเรื่องของการเชื่อมโยงกับเหล่าทวยเทพ!
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเมื่อเทียบกับระดับเทพแล้ว ทักษะของอาจารย์ลุงคนนี้ยังยอดเยี่ยมยิ่งกว่าเสียอีก!
ในแสงที่แผดเผา ร่างเซียวเฉวียนและชายชราโดดเด่นเป็นพิเศษ!
“เซียวเฉวียนออกมาแล้ว!”
“ยังมี......”
“ยังมีเจ้าบอด!”
เจ้าบอด เจ้าบอด!
ชายชราตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าเต่าหัวหด! เจ้าช่างไม่มีมารยาท!”
“ดูเหมือน! เจ้ายังไม่ได้เรียนรู้ถึงความหวาดกลัวเลย!”
“มารับมันจากบรรพบุรุษผู้นี้เสียเถอะ!”
เมื่ออาจารย์ลุงโกรธนั่นไม่ต่างจากไฟชำระโลกา!
เห็นได้ว่าท่านผู้เฒ่ากำลังท่องบางอย่างอยู่ในปาก
“หาดหวางข่งแตกพ่ายขวัญผวา
ถอดเอกาเดียวดายในหลิงติง”
เซียวเฉวียนตกใจที่เหวินเทียนเสียงข้ามมหาสมุทรหลิงติง!
“แต่โบราณใครเล่าอยู่ค้ำฟ้า?
ฝากใจภักดิ์คงคู่ส่องโลกา!”
ศิษย์น้องยังเป็นฮ่องเต้องค์แรก!
ศิษย์น้องของเขายังมีเซียวเทียน! พ่อของเซียวเฉวียน!
เขาเป็นปัญญาชนเพียงคนเดียวในต้าเว่ยที่มีจิตใจแห่งการฝึกตน ผู้ซึ่งใกล้ชิดกับเทพ!
ไม่ใช่ว่าจวนว่าการชั้นในไม่อยากสังหารเขา แต่เป็นสังหารเขาไม่ได้!
ไม่ใช่ว่าเขาออกจากห้องขังไม่ได้ แต่เขาไม่อยากออก!
หลายปีแล้ว! เขาเป็นเหมือนคนเน่าเปื่อยอยู่ในห้องขัง!
ยามนี้!
นอกจากฮ่องเต้และตระกูลเซียว ทุกคนล้วนหวังว่าเขาจะตายไปตามธรรมชาติ!
แต่เขายังมีชีวิตอยู่!
อาศัยอยู่ในห้องขังที่มืดมิดและอับชื้น!
เขาเป็นราวกับระเบิดเวลาที่อยู่ในใจผู้คน!
“พวกเจ้าไม่ได้สังหารเซียวเฉวียน! แต่ปล่อยให้เขาคุยกับเหวินคุนหรือ?”
ขุนนางโจวโกรธมากจนตาแทบถลน! ของเสีย! เขาเลี้ยงขยะเป็นกอง!
เหล่าขุนนางล้วนส่ายหัวอย่างหมดหนทางและพยายามป้องกันตัวเอง!
นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการจริงๆ!
พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าเซียวเฉวียนจะกล้าตอบโต้! กล้าดีอย่างไรมาพูดเรื่องไร้สาระ! จากนั้นมันก็ดึงดูดความสนใจของเหวินคุน!
ในคุก มีปัญญาชนหลายร้อยคนเสียชีวิต!
เหวินคุนไม่เคยช่วยใครเลย!
วันนี้เหวินคุนกลับช่วยเขา!
จวนว่าการชั้นในตกอยู่ในทะเลเพลิง ขุนนางโจวส่ายหัว ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเขาได้!
“ใต้เท้า มันเป็นแค่คนแก่! พวกเรามีกันมากมาย! เกินพอแล้ว!”
ขุนนางโจวทนฟังคำพูดโง่ๆ แบบนี้ไม่ไหว!
เขาตบขุนนางผู้นี้สามครั้งติดต่อกัน!
เกินพอ!
เกินพอ!
ให้เจ้ารึที่เกินพอ!
แม้คนสิบคนจากจวนว่าการชั้นในมารวมตัวกัน ก็ยังไม่พอรับมือชายชราที่ขยับปากเก่งกาจ!
เหวินคุนผู้มีจิตใจแห่งการฝึกตนใช้การลงโทษด้วยวาจาถึงขีดสุด!
ปัญญาชนทุกคนในต้าเว่ยคุกเข่าลงเรียกเขาว่าท่านอาจารย์ปู่ และเหวินคุนคู่ควรกับมัน!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...