ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 211

ชายชราติดคุกมานานเกินไป เขาไม่รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในต้าเว่ยในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเลย

เซียวเฉวียนอธิบายการตายของเหวินฮั่นอย่างละเอียด

เขายังอธิบายขั้นตอนการฝังศพโดยละเอียดอีกด้วย

ในที่สุดเซียวเฉวียนก็สารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าเพื่อล้างแค้นฉินปาฟางเขาได้สังหารจวนซ่ง และเพื่อล้างแค้นให้เหวินฮั่น เขาได้สังหารซือชือและอู๋ชืออีกด้วย

เซียวเฉวียนเล่าเรื่องการสังหารหมู่ครั้งแล้วครั้งเล่าโดยให้รายละเอียดคร่าวๆ เท่านั้น

“เจ้าฆ่าพวกเขาหรือ?”

“ใช่”

ชายชราเงียบไปโดยไม่พูด เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว ท่านผู้เฒ่าคิดว่าวิธีการของเขาแข็งกร้าวเกินไปหรือไม่?

ท่านผู้เฒ่าคิดว่าการตอบโต้ควรจะคงอยู่ยาวนานและเป็นความลับหรือไม่?

หากรูปแบบพฤติกรรมของท่านผู้เฒ่าแตกต่างไปจากของเซียวเฉวียนมากเกินไป การกราบอาจารย์ของเขาจะเป็นข้อจำกัดหรือไม่?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เซียวเฉวียนก็คิดแล้วว่าจะใช้ถ้อยคำอย่างไรในการปฏิเสธการเป็นศิษย์

ท้ายที่สุดแม้เขาจะไม่ได้กราบอาจารย์ แต่ท่านผู้เฒ่าก็ยังเป็นอาจารย์ลุงของเขา ท่านผู้เฒ่าย่อมไม่มีอะไรจะเสีย

ในอนาคตเซียวเฉวียนย่อมเคารพอาจารย์ลุงของเขาอาจารย์ลุงคุ้นเคยกับเหวินเจี้ยวหยู้มาก และเหวินเจี้ยวหยู้รักห้องหนังสือชิงหยวนมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องต้องดีมากแน่

“หรือไม่...”

ขณะที่เซียวเฉวียนกำลังจะปฏิเสธ ชายชราก็ตบต้นขาของตนทันที “ให้ตายเถอะ! ทำได้ดี! ทำได้ดีมาก!”

“ศิษย์ที่ดี! ฆ่าได้ดี! แต่เจ้ายังก้าวร้าวไม่พอ! สังหารจวนซ่งจะมีประโยชน์อันใด?”

“ซือชือกับอู๋ชือล้วนแก่มากแล้ว! เขาอายุมากแล้วยังปล่อยให้พี่น้องเหล่านี้ตายอย่างง่ายดาย! เจ้าก้อนอึทั้งสองช่างไร้ค่าเสียจริง!”

เซียวเฉวียน “เอ่อ?”

เหตุใดท่านผู้เฒ่าจึงแตกต่างจากเหวินเจี้ยวหยู้มากเพียงนี้?

เหวินเจี้ยวหยู้ทั้งอ่อนโยนและถ่อมตัว แต่อาจารย์ลุงกลับรุนแรงแข็งกร้าว!

ความเลวทรามในคำพูดนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเซียวเฉวียน!

“ตาเฒ่าผู้นี้อยากเอาคนกลุ่มนี้ลงกระทะ! แล้วทอดซ้ำ!”

“ให้ตายเถอะ! กล้าดีอย่างไรมาสังหารศิษย์น้องของข้า!”

พูดจาหยาบคายก็ไม่เป็นไร แต่ท่านผู้เฒ่ายังอยากลงมือเองด้วย!

“เจ้าบอกว่าจวนว่าการชั้นในแห่งนี้ก็เป็นสุนัขรับใช้ของเว่ยเจียนกั๋วด้วยหรือ?”

“ใช่”

เซียวเฉวียนพยักหน้า เปลวไฟอันโหมกระหน่ำลุกโชนในห้องขังทันที!

“เช่นนั้นก็ให้เหล่าสุนัขพวกนี้ตายในกรงนี่เสีย!”

ไฟเริ่มโหมแรงขึ้นเรื่อยๆ!

เขาจะเผาห้องขังให้ราบ!

นอกจากฟางแล้วที่นี่ไม่มีวัสดุที่ติดไฟได้ ดูเหมือนไฟนี้จะเริ่มจากอากาศเบาบาง!

“ไปกันเถอะ!” ชายชราเดินอย่างสงบท่ามกลางเปลวเพลิง โดยมีเซียวเฉวียนที่ตกตะลึงเดินตามหลังเขาไป

ความร้อนแผดเผา ชายชราไม่รีบร้อน ขณะที่รีบตามเขาไปเซียวเฉวียนมีเหงื่อออกไปทั่ว พอได้ใกล้ชิดกับอาจารย์ลุงแล้วรู้สึกเท่มาก!

แสงจากเปลวเพลิงทำให้ผู้คนในจวนว่าการชั้นในตื่นตระหนก “ไฟไหม้ ไฟไหม้แล้ว! ดับไฟ! ดับไฟเร็วเข้า!”

จวนว่าการชั้นในล้วนจัดการโดยคนในศาลาว่าการ ห้องขังที่เซียวเฉวียนตั้งอยู่ตรงกลางของจวนว่าการชั้นในพอดี

นี่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของเรือนจำแห่งนี้

เพราะหากนักโทษถูกขังอยู่ที่นี่ จะมีคนจากจวนว่าการชั้นในอยู่ทุกทิศทุกทาง พวกเขาจะหนีก็หนีไม่พ้น!

ในทำนองเดียวกัน ไฟลุกจากตรงกลางแล้วลามออกไปโดยรอบได้สะดวกมาก

ทันทีที่เซียวเฉวียนติดตามอาจารย์ลุงออกจากห้องขัง ไฟที่ลุกโชนก็เผาห้องขังจนหมด!

ไฟนี้ควบคุมได้จริง!

มิฉะนั้น ไฟจะไม่รุนแรงมากในทันทีที่เขาก้าวออกจากห้องขัง!

เซียวเฉวียนตกตะลึง นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก!

ยามเขามาต้าเว่ย เซียวเฉวียนได้เห็นเพียงการต่อสู้ทางกายภาพด้วยดาบและปืนที่แท้จริง เจ้าส่งมาข้าตอบกลับ! ทำต่อกันเป็นทอดๆ

สิ่งเดียวที่ค่อนข้างลึกลับและคนสมัยใหม่อย่างเขาไม่สามารถเข้าใจได้ก็คือเรื่องของการเชื่อมโยงกับเหล่าทวยเทพ!

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเมื่อเทียบกับระดับเทพแล้ว ทักษะของอาจารย์ลุงคนนี้ยังยอดเยี่ยมยิ่งกว่าเสียอีก!

ในแสงที่แผดเผา ร่างเซียวเฉวียนและชายชราโดดเด่นเป็นพิเศษ!

“เซียวเฉวียนออกมาแล้ว!”

“ยังมี......”

“ยังมีเจ้าบอด!”

เจ้าบอด เจ้าบอด!

ชายชราตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าเต่าหัวหด! เจ้าช่างไม่มีมารยาท!”

“ดูเหมือน! เจ้ายังไม่ได้เรียนรู้ถึงความหวาดกลัวเลย!”

“มารับมันจากบรรพบุรุษผู้นี้เสียเถอะ!”

เมื่ออาจารย์ลุงโกรธนั่นไม่ต่างจากไฟชำระโลกา!

เห็นได้ว่าท่านผู้เฒ่ากำลังท่องบางอย่างอยู่ในปาก

“หาดหวางข่งแตกพ่ายขวัญผวา

ถอดเอกาเดียวดายในหลิงติง”

เซียวเฉวียนตกใจที่เหวินเทียนเสียงข้ามมหาสมุทรหลิงติง!

“แต่โบราณใครเล่าอยู่ค้ำฟ้า?

ฝากใจภักดิ์คงคู่ส่องโลกา!”