ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 256

วันนี้เถ๋าจี๋ได้ตะโกนไปทั่วท้องถนน พูดว่าเซียวเฉวียนนั่นพูดใส่ร้ายว่าความตน แม้ว่าคนของทหารหยู่หลินจะอธิบายสั้นๆ แต่ทว่าสามัญชนคนนั้นคือผู้ใดกัน?

คนทั่วไปเป็นเพียงแค่คนนอก แค่อยากสนุก!

ยามว่าง มีหัวข้อเป็นที่โจษจันเช่นนี้!

สนว่าจะจริงหรือเท็จ!

ด้วยเหตุนี้ เซียวเฉวียนจึงฆ่าท่านปู่และเจียวหยู้ อีกทั้งยังมีเรื่องฆ่าซ่งจืออีกเรื่อง ไม่ต้องพูดถึงเมืองหลวงเพราะแพร่กระจายไปทั่วเมือง อิงตามเขตชานเมืองหลวงต่างก็รู้กันว่านายท่านจวนฉินผู้นี้ใจคอดุร้าย

คนเหล่านั้นยังคงพูดแพร่สะพัด เซียวเฉวียนไปซื้อยาพิษเมื่อใด และวางยาพิษฉินปาฟางเมื่อใด โดนพูดเป็นตุเป็นตะต่างๆนาๆ

ก่อนที่เซียวเฉวียนจะถูกวางยาพิษด้วยซ้ำ กังวลมากจนฉี่รดอยู่ที่มุมห้อง พวกเขาทั้งหมดทำมันขึ้นมา เรียกได้ว่าทุกกระทำ หมุนเวียนอย่างช้าๆ เล่าได้เป็นฉากๆ กลุ่มคนพวกนี้ถ้าไม่ได้ไปเขียนนิยายคงน่าเสียดายแย่ นี่เป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี

ทั่วทั้งใต้หล้า เกรงว่าจะมีแต่คนที่เขียนนิยาย ที่กล้ากุเรื่องไร้สาระเช่นนี้ขึ้น!

นอกจากนี้จวนฉินยังปฏิบัติต่อท่านปู่เลวร้ายมาโดยตลอดทำให้เซียวเฉวียนไม่ชอบ เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเซียวเฉวียนกำลังจะแต่งงาน ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ฉซึมเศร้า และหัวใจแทบจะผิดปกติ!

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะท่านปู่หรือเจียวหยู้เซียวเฉวียนก็ไม่เคยวางยา ฆ่าพ่อฆ่าครูบาอาจารย์ แต่ถึงอย่างไรก็มีบัญชีเก่าที่ต้องสะสาง ตามจากที่ซ่งจือเคยนำความอัปยศอดสูมาสู่เซียวเฉวียนนั่นคือเรื่อง เมื่อรวมกับครอบครัวของซ่งจือแล้ว หลายคนก็ถูกกำจัดให้สิ้นซาก

นายท่านจวนฉินผู้นี้ ช่างน่ากลัวเสียจริง!

แรงจูงใจในการฆาตกรรมของเซียวเฉวียน สิ่งที่ผู้คนสร้างขึ้นนั้นสมเหตุสมผลและมีเหตุผล เป็นผลให้เซียวเฉวียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและรู้สึกเสียใจกับความอยุติธรรมที่เขาได้รับ

“เพียงเท่านี้เองหรือ?”

เซียวเฉวียนไม่เห็นด้วย ฉินหนานถึงกับตกใจ อะไรที่เรียกว่าเพียงเท่านี้?นี่ยังไม่พออีกหรืออย่างไร?

ตอนนี้ชื่อเสียงของพี่เขยที่เสียหายก็เป็นเพราะต้าเว่ย!

อีกทั้งเป็นเรื่องที่น่าอับอายตลอดไป!

เมื่อวานฉินหนานได้ทะเลาะกับคนเหล่านั้นบนถนน มีปากเสียงดังมากจนเจ้าชายเสียมารยาท คนเหล่านี้ช่างไม่รู้อะไรเลยสักนิด ยังจะมีหน้ากล้าพูดเป็นตุเป็นตะอีก!

สิ่งที่ทำให้ฉินหนานเกลียดที่สุดนั่นคือคนพวกนั้นทั้งเห็นอกเห็นใจและถากถางเยาะเย้ย

นายท่านจวนฉินเกิดเรื่องใหญขนาดนี้ ยังจะนิ่งนอนใจได้อีก ศพคนตระกูลฉินรายต่อไปจะเป็นใครก็ไม่รู้!แน่นอนต้องเป็นคนพวกนั้น! หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง!

“พี่เขย ท่านไม่ต้องเป็นกังวลไป ไม่ว่าคนนอกจะพูดถึงท่านอย่างไร แต่พวกเรารู้ว่าท่านเป็นคนดี! แต่ข้าขอท่านอย่าลงมือกับคนตระกูลฉินเป็นอันขาด!”

เซียวเฉวียนขำแห้ง เขาไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องซุบซิบนินทาพวกนั้นเลยสักนิด ฉินหนานเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองมาเป็นเวลานาน ใบหน้าของเขาสงบนิ่งราวกับคลื่นลมพัดเบา

“เช่นนั้น วันเปิดห้องหนังสือชิงหยวน ก็ไม่มีผลกระทบต่อข้าสินะ”

“ได้รับ แน่นอนว่าท่านต้องได้รับผลกระทบ เหล่าผู้คนไม่ค่อยยินดีที่จะส่งลูกเต้ามาเรียน”

ตอนที่ฉินหนานพูดประโยคนี้ สายตาเจ้าตัวเล็งไปที่เซียวเฉวียน ห้องหนังสือชิงหยวนเดิมทีมีไว้สำหรับลูกหลานของชนชั้นสูงและมีอำนาจเท่านั้น ตอนนี้ได้ทำการเปิดแล้ว ตามเหตุผล ผู้คนทั่วไปและลูกครอบครัวยากจนควรที่จะดีใจจนเป็นบ้าเป็นหลังสิ

แต่ทว่ายามนี้ชื่อเสียงของเซียวเฉวียนแย่ปนปี้นัก ผลกระทบเลยตกไปที่ห้องหนังสือชิงหยวน วันที่เปิดรับสมัครมีเพียงคนเดียวที่สมัครเข้าเรียน

ซึ่งก็คือเด็กน้อย

แม้กระทั้งปัญญาชนสักคนก็ไม่มีมาสมัคร

กล่าวว่าเซียวเฉวียนใจคอดุร้ายเช่นนั้น ไม่สนว่าจริงหรือเท็จ ในใจคนเหล่านี้ก็ระวังไปเสียแล้ว

ไม่มีคนเข้าเรียน เช่นนั้นก็สมปรารถนาของพวกชนชั้นสูงที่มีอำนาจแล้วอย่างงั้นสิ?

เซียวเฉวียนตบข่าตนดังฉาด!

ให้ตายเถอะ!ข่าวลือที่เกี่ยวกับเซียวเฉวียนเกรงว่าจะมีคนเจตนาแพร่ออกไป!

เหมือนราวกับปีนั้น พวกกลุ่มชนชั้นสูงที่มีอำนาจต่างพูดว่าเมืองหลวงเกิดไฟไหม้หนัก ปัญญาชนที่เคราะห์ร้ายก็ไม่สามารถระงับมันได้ นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้มีผู้สมัครจำนวนมากเสียชีวิตระหว่างการสอบคัดเลือกขุนนาง

แน่นอนเหล่าผู้คนก็เชื่อสนิทใจ

กลอุบายของกลุ่มพวกนั้น กี่ร้อยพันปีเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน!

เหล่าชนชั้นสูงที่มีอำนาจไม่อยากให้เหล่าสามัญชนได้รับการศึกษา แต่คนพวกนั้นกลัวว่าคนเหล่านี้จะมาแย่งข้าวพวกเขากิน!

“พี่เขย ท่านอย่าเพิ่งห่วงห้องหนังสือชิงหยวนเลย ท่านห่วงชื่อเสียงของตัวท่านเองจะดีกว่า”

ฉินหนานกลัวว่าถ้าพี่เขยตนออกไป เกรงว่าทั้งตัวจะเต็มไปด้วยไข่ไก่จากประชาชนปาเป็นแน่!

“ไม่ได้ ไม่ได้”

“อีกทั้ง” ฉินหนานกำลังจะพูดแต่ก็หยุดลง “ข่าวลือนี้ เป็นเว่ยชิงที่แพร่ออกไป”

เมื่อตอนที่ฉินหนานได้มีปากเสียงกับคนเหล่านั้น เดิมที่อยากจะมีปากเสียงกับเว่ยชิงเสียด้วยซ้ำ