ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 255

“เหวินอิ้น……เหวินอิ้น……”

เซียวเฉวียนพึมพำ มีผนึกแสงขนาดใหญ่และสว่างกดเข้าหาเขาในความฝัน พลังงานอันทรงพลังและร้อนแรงที่แทบจะบดขยี้สมองของเขา!

เซียวเฉวียนตกใจมากจนจู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้น และสิ่งที่เขาเห็นก็คือด้านบนของเตียง

มองแวบแรกบอกได้เลยว่านี่คือเตียงมงคลที่หญิงสาวหลับนอนกัน

แต่ที่นี่คือที่ใดกัน?

เซียวเฉวียนขยี้ตาตน นี่มิใช่โรงเหล้า แล้วก็ไม่ใช่จวนเซียวด้วย

เซียวเฉวียนกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งและมองดูอย่างใกล้ชิด แรงสั่นสะเทือนน่ากลัวยิ่งกว่าการเห็นภูติผี ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่เรือนของฉินซูโหรวได้?

“โอ๊ย”เซียวเฉวียนลูบคอตนไปมา เจ็บปวดนัก

นี่เขาหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว?

เดิมทีจำได้ว่าตนนั้นอยู่เส้นทางสายหลัก แต่ใยตอนนี้ถึงอยู่ที่นี่ได้เล่า?

“ไป๋ฉี่ ไป๋ฉี่"เซียวเฉวียนขานเรียกไปสองครั้ง คนหนึ่งตะโกนอย่างชาญฉลาดและกระตือรือร้นทันที “ใครก็ได้รีบมาเร็ว นายท่านฟื้นแล้ว!”

ให้ตายเถอะ?

เกิดอะไรขึ้น?

“นายท่าน เชิญล้างหน้าก่อนเจ้าค่ะ”

“นายท่าน เชิญล้างมือเจ้าค่ะ”

“นายท่าน ท่านรีบชิมโจ๊กนี้สิเจ้าคะดูว่าถูกปากท่านรึไม่”

“นายท่าน นี่คือผักจี้ไฉ่ที่ส่งมาจากเจียงหนาน ส่งผ่านมาทางน้ำ นายท่านลองชิมดูนะเจ้าคะ ว่าอร่อยหรือไม่?”

“นายท่าน นี่ขนมกุ้ยฮวา นี่พวกบ่าวและคุณหนูซื้อมาให้นายท่านโดยเฉพาะเลยนะเจ้าคะ ท่านลองชิมเถอะเจ้าค่ะ”

ท่าทางของอาเซียงดูอบอุ่นเป็นอย่างมาก เอาแต่เรียกนายท่านอย่างโน้นอย่างนี้ ปรนนิบัติเป็นอย่างดี แต่เมื่อแนะนำอาหารสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจากปกติ

อร่อยหรือไม่อร่อย เซียวเฉวียนไม่รู้

แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่กล้ากิน

“ทำไมข้าถึงอยู่ที่นี้ได้?แล้วข้าหลับไปกี่คืนกี่วันแล้ว? เซียวเฉวียนยังคงถามต่อ ใบหน้าของสาวใช้คนนี้เปลี่ยนไปทันทีเขาค่อนข้างพอใจกับสิ่งนี้ นี่แหละเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

ให้ความเคารพกับนายท่านเยี่ยงนี้ แน่นอนว่าเป็นผลดีต่อตัวหล่อนเอง

“นายท่านหลับไปทั้งหมดห้าวันเจ้าค่ะ หลายวันมานี้คุณหนูเฝ้าป้อนยาให้กับนายท่าน ยุ่งเหยิ่งกันไปหมด” ใบหน้าของอาเซียงอมยิ้ม “ช่องท้องของนายท่านยังเจ็บอยู่รึไม่เจ้าคะ?ยังรู้สึกหายใจไม่ออกรึไม่?”

ห้าวัน เขาหลับไปห้าวันอย่างงั้นรึ?

อย่างงั้นมิใช่ว่าเขาพลาดวันที่ห้องหนังสือชิงหยวนเปิดหรอกหรือ?

วันที่สำคัญขนาดนี้!

ทำไมเขาถึงได้พลาดไป?

เขาตบไปที่ขาใหญ่ของตน ทำให้อาเซียนตกใจ “เป็นอะไรหรือนายท่าน?”

“ทำไมเจ้าถึงไม่ปลุกข้า!” เซี่ยวเฉวียนโกรธเป็นอย่างมาก

วันสำคัญเยี่ยงนี้ แต่เขากลับไม่ได้อยู่ที่นั่น!

อาเซียงโดนเซียวเฉวียนตะคอกไปหนึ่งที ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำตาทันที “ก็นายท่าน นายท่านเอาแต่หลับไม่รู้สึกตัว ท่านหมอมาดูท่านทุกวัน ท่านก็ไม่ฟื้น บ่าวก็จนปัญญา……”

“......”

เซียวเฉวียนโบกมือ “เอาล่ะเอาล่ะ อย่าเป็นเหมือนคุณหนูของเจ้าแค่พูดนิดหน่อยก็ร้องไห้โฮ”

พูดจบ เขาก็กำลังจะออกไปข้างนอกทันที “นายท่าน นายท่านจะไปที่ใดเจ้าคะ?”

“ข้าจะกลับไปโรงเหล้า!” เสียงเซียวเฉวียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทำไมตนถึงได้หลับไปนานเยี่ยงนี้

และเขาก็ไม่รู้ว่าเจ้าเก้าจับไอเจ้าเจียงหูเค่อได้แล้วรึไม่ เดิมทีเซียวเฉวียนวางแผนที่จะทำพิธีในหอหนังสือชิงหยวน จะจัดการกับเจ้าเจียงหูเค่อ เพื่อเตือนเจ้าเจียงหูเค่อ ต้องลองเฉือดไก่ให้ลิงดู

แต่ผลลัพธ์ กลับออกมาพลาดเสียอย่างนั้น

ไป๋ฉี่เจ้าเด็กสารเลวคนนี้ ไม่ได้ทุบตีเขาให้ตื่นด้วยซ้ำ การนอนหลับครั้งนี้ทำให้พลาดเรื่องใหญ่จนได้!

“นายท่าน! นายท่านยังไม่ได้เจอคุณหนูเลยนะเจ้าคะ!”อาเซียงกระทืบเท้าอย่างร้อนรน ราวกับว่าเรื่องเจอฉินซูโหรวเป็นเรื่องที่ใหญ่โตเสียอย่างนั้น”

แต่เซียวเฉวียนหาสนใจไม่ อาเซียงเลยต้องจำเป็นห้ามเขาไว้ “ อภัยให้บ่าวด้วยนะเจ้าคะ คุณหนูมีคำสั่งถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากคุณหนู นายท่านก็ไม่สามารถออกไปไหนได้”

อาเซียงก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าหากใช้อารมณ์เหมือนเมื่อก่อนล่ะก็ เซียวเฉวียนจะต้องเตะเธอออกไปให้พ้นเป็นแน่

แต่วันนี้อาเซียงให้ความเคารพ ทั้งน้อยใจ และทั้งวิงวอน เซียวเฉวียนชายร่างใหญ่ทำอะไรผู้หญิงไม่ได้เลย “อย่างนั้นเจ้าก็ไปเรียกคุณหนูของเจ้ามาเร็วๆ ข้ายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ”

“ตอนนี้คุณหนูกำลังน้อมทักทายท่านอาจารย์อยู่เจ้าค่ะ อีกทั้งคุณหนูกำลังตั้งครรภ์ คงเดินเร็วมิได้”

อาเซียงกระพริบตา เสียงของเธอเบาลงเรื่อยๆ เพราะเซียวเฉวียนมองหล่อนเหมือนนักโทษ

เซียวเฉวียนจ้องมองอยู่ชั่วครู่

อาเซียงหน้าแดง อาการเร่งรีบและตื่นตระหนก “นายท่าน นายท่านมองข้าเช่นนี้ข้าทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่าเจ้าคะ? หรือมีตรงไหนที่บ่าวปรนนิบัติไม่ดีรึไม่เจ้าคะ?