ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 261

“ผลั่กะ！” ลูกธนูยิงปักไม้กระดานข้างกายของคนที่ซุ่มมอง ทำให้คนคนนั้นตื่นตกใจจนต้องหลบเลี่ยง

มีคนพบเขาเข้าแล้ว

เมื่อเว่ยชิงเห็นธนูพุ่งมาอีกดอก ก็รีบตะโกนด้วยความโกรธเคือง “ไอ้สารเลว！ฝ่าบาททรงรับสั่งให้ข้าขังตัวเองเพื่อทบทวนความผิดพลาด ！ เจ้ากล้าดีอย่างไรมารังแกข้า?รอข้าออกไปได้ก่อนเถอะ！ระวังตัวไว้ให้ดี！”

“ขอโทษนะ！ เจ้าฝันไปเถอะ！ตะโกนอีกสิ！แม้แต่พ่อของสามีภรรยาคู่นั้นข้าก็ฆ่ามาแล้ว！” เว่ยชิงตวาดใส่คนนอกกำแพงด้วยความโกรธเคือง

เว่ยชิงไม่เข้าใจความหมายของเซียวเฉวียนจริง ๆ

จุดประสงค์ของเซียวเฉวียนไม่ได้อยู่ที่คำว่าขอโทษบนจดหมาย

เซียวเฉวียนรู่ดีว่าเว่ยชิงไม่เคยกลับตัวได้

ดังนั้นเป้าหมายจึงอยู่บนลูกธนูนั้น

ธนู ต่ำยิ่งนัก

ทุกวันเซียวเฉวียนเอาแต่ด่าเขาอยู่เงียบ ๆ เขามันต่ำ ต่ำยิ่งนัก！

เว่ยชิงไม่เข้าใจ แต่ทั้งเมืองกลับรู้ดี

คนทั้งเมืองรู้ว่ามีคนบ้าอยู่หนึ่งคน เขาเอาแต่ยิงธนูไปบนกำแพงทุกวันพร้อมกับแอบด่าเว่ยชิงว่าต่ำสถุน

เพราะรัฐไป๋ลู่แอบเลี้ยงดูจอมยุทธิ์ไว้ ทั้งยังทำเรื่องไร้มโนสำนึก

เว่ยชิงทำลายชื่อเสียงของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจึงทำให้เว่ยชิงกลายเป็นตัวตลกของต้าเว่ย ไม่เพียงแค่ประชาชนที่หัวเราะเยาะเขา แม้แต่กลุ่มผู้มีอำนาจของจอมยุทธิ์ที่น่ารังเกียจก็ยังหัวเราะเยาะเขา

ตอนนี้ต้าเว่ยมีข้อห้ามอยู่หนึ่งข้อ คือห้ามเปิดเผยลูกธนูต่อหน้าผู้อื่น เพราะถ้ายิงธนูออกไปแล้ว อีกฝ่ายจะด่าสวนกลับทันที “ เจ้ากล้าด่าข้าเช่นนั้นหรือ?”

ดังนั้น ทั้งสองคนจึงเริ่มสู้กัน

แม้ว่าลูกไม้ตื้น ๆ พวกนี้จะทำให้เซียวเฉวียนเบื่อหน่าย แต่กลับทำลายความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเว่ยชิงไม่มีเหลือ เขากลายเป็นคนเลวที่ทุกคนในต้าเว่ยรู้จัก ชื่อเสียงเช่นนี้เว่ยชิงต้องขอบคุณเซียวเฉวียน

เว่ยชิงคิดได้ขณะที่โดนลงโทษให้หันหน้าเข้ากำแพง พอออกไปได้ถึงกับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ฮ่า ๆๆๆ

เซียวเฉวียนอดหัวเราะไม่ได้ ฉินซูโหรวโยนตะเกียบคู่หนึ่งออกไป “เจ้าหัวเราะอะไร? เวลากินห้ามพูด เวลานอนก็ห้ามพูด เจ้าทำเช่นนี้ เจ้ายังจะกินอาหารของเราอีกไหม?”

ตระกูลฉินที่นั่งล้อมโต๊ะอาหารต่างกันมามองเซียวเฉวียน ถึงเวลากินข้าว ก็ต้องกินข้าวกับคนตระกูลฉิน

หลายวันมานี้ฉินซูโหรวทำตัวเหมือนภรรยาที่ดี ปรนนิบัติรับใช้เซียวเฉวียนอย่างดี

ตื่นแต่เช้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาด้วยความขุ่นเคือง

ตกค่ำก็ล้างเท้าให้เขาด้วยความไม่เต็มใจ

ปกติแล้วเซียวเฉวียนจะต้องไปกองราชองครักษ์ ออกเช้ากลับค่ำ นาทีแรกที่กลับมาถึงก็ต้องให้ฉินซูโกรวล้างมือล้างเท้าให้เขา ไม่มีนาง เขาก็เหมือนจะไม่ล้าง

ดังนั้นไม่ว่าฉินซูโหรวจะทำอะไรอยู่ ตราบใดที่เซียวเฉวียนกลับมา นางต้องรีบมาหาเขาทันที

วันนี้เขาพาโย่วควนมาด้วย นักแสดงคนหนึ่ง แม้ว่าจะหน้าตาดี ร้องเพลงเพราะ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นนักแสดงผู้ต่ำต้อยอยู่ดี！

เซียวเฉวียนให้โย่วควนกับไป๋ฉีนั่งร่วมโต๊ะด้วย

เรื่องนี้ช่างเถอะ แต่ที่ไม่รู้คือทำไมเซียวเฉวียนถึงเอาแต่แอบหัวเราะ เยี่ยม ไม่รู้ว่ากำลังมีความสุขกับสิ่งใด

ฉินซูโหรวโกรธมาก ในที่สุดวันนี้นางก็ทนไม่ไหวเขวี้ยงตะเกียบอย่างโกรธเคือง ไม่ไว้หน้าของเซียวเฉวียนต่อหน้าไป๋ฉีและโย่วควนแต่อย่างใด “เจ้าช่วยทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีหน่อยได้ไหม? ทำตัวเช่นนี้ ไม่มีกิริยาที่บุรุษพึงมีเลยสักนิด?”

แม่ฉินดึงแขนเสื้อของบุตรสาวอยู่เงียบ ๆ ส่งสัญญาณให้นาง ช่างเถอะ ๆ

“ท่านแม่！ท่านไม่ต้องมาสนใจข้า！” คุณหนูใหญ่ฉินซูโหรวโพล่งออกมาด้วยความโกรธเคือง นางให้สัญญาว่าจะรับใช้เซียวเฉวียนเป็นเวลาสามเดือน นี่เพิ่งจะครึ่งเดือน นางก็ทนไม่ไหวแล้ว

“ตอนนี้เจ้ากินข้าวอยู่บ้านของข้า！ใช้ของของข้า！อยู่บ้านของข้า！ เจ้าช่วยคิดถึงใจของคนตระกูลฉินหน่อยได้ไหม กินข้าว เจ้าก็มัวแต่หัวเราะอะไรก็ไม่รู้?”

ฉินซูโหนวคิดว่าเซียวเฉวียนเยาะเย้ยนาง จึงยกมือทุบชามข้าว！

ฉินซูโหรวพาลโกรธใส่โย่วควนด้วย ถึงอย่างไรเขาก็รังแกง่ายที่สุด “เจ้าออกไปเลย！เจ้าควรนั่งร่วมโต๊ะกับเราด้วยอย่างนั้นหรือ?”

“ก็แค่นักแสดงต้อยต่ำคนหนึ่ง ！หัดมีจิตสำนึกเสียบ้าง?”

คำพูดของฉินซูโหรวฟังไม่เข้าหูสักนิด ทำให้โย่วควนถึงกับหน้าเสีย เตรียมจะลุกขึ้น แต่เซียวเฉวียนกลับกดเขาไว้ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ก็แค่กินข้าวต้องดูถูกกันขนาดนี้เลยหรือ?”

“เจ้าคิดว่าตระกูลฉินคือหอปี๋เซิ่งเช่นนั้นหรือ? ที่จะพาใครเข้ามาก็ได้?”

ฉินซูโหรวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นางต้องคุกเข่ารับใช้เขา ขอให้เขายกโทษให้ฉินเฟิงก็มากพอแล้ว

มีสิทธิ์อะไรมาทำให้สมาชิกในตระกูลต้องอับอายไปด้วย?

ผู้เฒ่าผู้แก่ถึงกับต้องหยุดชะงัก กินข้าวกับนักแสดงสร้างความอับอายให้เราขนาดนั้นเชียวหรือ?

ผู้เฒ่าผู้แก่เหล่านี้หัวรั้นจริง ๆ คราต่อไปเซียวเฉวียนเชิญพ่อครัวมากินข้าวด้วย ตระกูลฉินไม่ต้องหลั่งน้ำตาเลยหรือ อับอายขายขี้หน้า น่ารังเกียจด้วยหรือ?

สมัยโบราณ พ่อครัวก็เหมือนกับนักแสดงและนางโลม พวกชนชั้นล่างเหมือนกัน กระทั่งมีคำกล่าวที่ว่าบุรุษควรอยู่ห่างจากครัว ไม่ควรเห็นการเข่นฆ่านองเลือดในห้องครัว

บังเอิญว่าพ่อครัวของหอปี๋เซิ่งมีฝีมือมาก เซียวเฉวียนตั้งใจจะชวนเขามาทำอาหารให้พวกเขาด้วย