ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 285

"อา!"

ฉินหนานพุ่งตรงไปยังบริเวณของเหวินอิ้น ถ้าร่วงเข้าไปเช่นนี้ ถึงไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โตแล้ว!

บรรดาลูกหลานของตระกูลขุนนางหัวเราะเสียงดัง "ทำไมคุณชายสามจู่ๆ ถึงเหาะเข้าไปอย่างนั้นล่ะ?"

ใครให้คนของตระกูลฉินมาแย่งชิงองค์หญิงกับท่านอ๋องล่ะ!

เป็นฉินเฟิงยังพอว่า ยังไงฉินเฟิงก็ยังไม่ได้แต่งงาน!

แต่เซียวเฉวียนซึ่งแต่งงานกับภรรยาคนแรกแล้ว ยังกล้ามาชิง! แถมพูดจาโอ้อวดอีกว่าเขาต้องแต่งงานกับองค์หญิงให้ได้!

ไม่ดูเลยว่าท่านอ๋องคือคนอะไร!

ท่านอ๋องเป็นบุตรชายของเซียนกวี และยังเป็นหลานชายคนโปรดของเว่ยเจียนกั๋วด้วย!

แวดวงของผู้มีอำนาจและลูกหลานของตระกูลขุนนางล้วนมีตาชั่งอันหนึ่งอยู่ในใจ จักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์ตั้งแต่อายุยังน้อย และเว่ยเจียนกั๋วยังไม่ยินยอมที่จะสละอำนาจ ผู้มีอำนาจเหล่านี้จึงยังคงเชื่อว่าเว่ยเจียนกั่วคือผู้กุมอำนาจ

พวกเขาเกรงกลัวจักรพรรดิ แต่พวกเขาเกรงกลัวเว่ยเจียนกั๋วยิ่งกว่า

พวกเขาสนับสนุนเว่ยชิงในการแต่งงานกับองค์หญิงมาก จนพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า พวกเขากำลังยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของจักรพรรดิโดยไม่รู้ตัว

มีกฎเกณฑ์ในราชวงศ์ต้าเว่ยที่ เจ้าอ๋องครองเมืองไม่สามารถแต่งงานกับคนนอกอาณาเขตได้

ตอนนี้คนเหล่านี้สนับสนุนเว่ยชิงอย่างโจ่งแจ้งเพราะตาชั่งในใจของพวกเขาเอียงเข้าหาฝ่ายของเว่ยเจียนกั๋ว ทั้งมีความภาคภูมิใจกับมันด้วย

”พี่สาม!”

ฉินเป่ยกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือฉินหนาน แต่มีคนมือไวไปถึงที่นั่นก่อน!

ชายคนนั้นคล่องแคล่วและจังหวะที่ฉินหนานกำลังจะตกอยู่ในระยะของตราประทับ เขาก็โยนแขนเสื้อยาวออกม้วนตัวฉินหนานดึงกลับมาได้!

ฉินหนานจวนจะตาย แต่ถูกดึงกลับมาทั้งเป็น! เสียวไส้แต่ปลอดภัย!

"ฮ่า ๆ ๆ"

บรรดาคุณชายในตระกูลขุนนางสูดลมเย็นย้อนเข้าปอด แล้วหัวเราะเสียงดัง ปรากฎว่าคนที่ช่วยฉินหนานได้ไม่ใช้ใครอื่น

แต่เป็นโย่วควอน

พวกเขาสูดลมเย็นย้อนเข้าปอดเพราะโย่วควอนหล่อมาก โดดเด่นมากยิ่งกว่าคนหน้าตาธรรมดาอย่างพวกเขา

ที่หัวเราะก็เพราะฉินหนานเป็นคุณชายจากตระกูลขุนนางแท้ๆ แต่เขาได้รับการช่วยชีวิตจากนักแสดงละครระดับต่ำต้อย!

ฉินหนานจะออกไปพบปะผู้คนในอนาคตอีกได้อย่างไร?

พวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางโบกพัดในมือ เยาะเย้ยอย่างสุดฤทธิ์ "ฉินหนาน ผู้ใต้บังคับบัญชาของพี่เขยเจ้าไม่เป็นไพร่คุนหลุนที่น่ารังเกียจก็เป็นนักแสดงละครที่ต่ำต้อย ตอนนี้เจ้ายังต้องพึ่งพานักแสดงมาช่วยชีวิต แล้วยังบอกว่าไม่ได้เป็นคนต่ำช้าอีกหรือ?”

สีหน้าของพวกเขาทุกคนบ่งบอกว่า ตระกูลฉินตกต่ำลงพร้อมกับเซียวเฉวียน

ฉินหนานยังตกใจไม่ได้คืนสติ พวกเขาพูดอะไร ฉินหนานไม่สนใจ

ตรงกันข้าม สีหน้าของบรรดาผู้อารักขาของพวกคุณชายตระกูลขุนนางเปลี่ยนไปพร้อมเพรียงกัน

พวกเขาทั้งหมดเป็นไพร่คุนหลุน คำพูดของคุณชายจากตระกูลขุนนาง เสมือนเหยียดหยามพวกเขาอยู่ด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่พวกคุณชายเป็นนายของพวกเขา พวกเขาจึงได้แต่ขมวดคิ้วแต่ไม่กล้าพูดอะไร

"ขอบคุณ" ฉินเป่ยประคองตัวฉินหนานและขอบคุณโย่วควอนเบาๆ แต่มีความอึดอัดใจและลำบากใจเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา

สายตาเหยียดหยามของเหล่าคุณชายตระกูลขุนนางกำลังจะแทงทะลุตัวฉินเป่ย

“คุณชายสี่เกรงใจแล้ว”

ใต้เท้าเซียวเป็นเจ้านายของฉัน น้องชายของท่าน ฉันควรจะช่วย "

ถึงแม้การพูดจาของพวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางจะเสมือนมีดเฉือน สายตาไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง แต่โย่วควอนก็ไม่คดไม่งอ ไม่ถือเอามาใส่ใจ

มีบุคลิกไม่เกรงกลัวแต่ใดๆ ซึ่งค่อนข้างคล้ายกับเซียวเฉวียน

ถุย!

พวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางแอบถ่มน้ำลาย นักแสดงละครของเซียวเฉวียนก็มองคนข้ามหัวเช่นกัน!

คุณชายจากตระกูลขุนนางคนหนึ่งลุกขึ้นยืนและตบหน้าโย่วควอนด้วยพัดในมือ "บังอาจ! เจ้าเป็นใคร! เจ้ากล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าพวกคุณชายหรือ!"

“หากเจ้ากล้ามองพวกเราอีกครั้ง ข้าจะควักลูกตาของเจ้าออกมาให้ดู!”

รอยขีดข่วนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโย่วควอนทันที และมีร่องรอยเลือดซึมไหลออกมา

ชาวบ้านต่างกรี๊ด “อา” สำหรับคนอาชีพเล่นละคร ใบหน้ามีความสำคัญยิ่งกว่าชีวิต!

โย่วควอนปิดหน้าและกัดฟัน

ฉินเป่ยสะดุ้งและกำลังจะพูดอะไร เขาเห็นฝ่ายนั้นมีคนจำนวนมากอยู่อีกด้านหนึ่ง พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกหลานสุดที่รักของตระกูลผู้มีอำนาจต่างๆ พวกตนมีเพียงตัวเขาเองและฉินหนานสองคน ดังนั้น ริมฝีปากของฉินเป่ยได้แต่ขยับเบาๆ ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

โย่วควอนก้มศีรษะลง ทั้งๆ ที่เขาไม่ผิด แต่ก็โค้งคำนับและขอโทษ "โย่วควอนล่วงเกินคุณชายทั้งหลาย โปรดยกโทษให้ด้วย"

คุณชายคนนั้นตบหน้าอีกข้างของโย่วควอนด้วยพัดอีกครั้ง "เจ้าคู่ควรกับการยกโทษให้ของพวกเราหรือ"

ใบหน้าของโย่วควอน ปวดแสบปวดร้อน

”เฮ้ เลิกตีได้แล้ว เวลาตีสุนัขยังต้องดูหน้าเจ้าของ เจ้าของของเขา คือใต้เท้าเซียวโว้ย” มีคนแกล้งมาทำเป็นห้าม