ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 299

หมอตัวสั่นเทา ดูเหมือนกำลังจะพูดแต่ไม่กล้า

ดูสภาพของเขา น่าจะโดนฉินซูโหรวกลั่นแกล้งมาแน่

เซียวเฉวียนวางสมุดบัญชีในมือลง "คุณหมอ ทำไมคุณถึงตื่นตระหนกขนาดนี้?"

“ใต้เท้าเซียว” หมอมือถือกล่องยาอาการหวาดหวั่น เหงื่อเย็นไหลพราก "โปรดยกโทษให้ผู้น้อยก่อน ผู้น้อยถึงกล้าบอกได้"

แค่ให้ไปจับชีพจรของฉินซูโหรว จะมีโทษอะไร?

”เด็กในท้องมีอะไรผิดปกติหรือ?” เซียวฉวนขมวดคิ้ว ใจของไป่ฉีบีบรัดขึ้นทันที นั่นคือนายน้อยของตระกูลเซียวนะ!

“นี่...... นี่......” หมอเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก “เด็กไม่เป็นไร”

”ไม่ต้องตื่นเต้น ค่อยๆ ว่ามา ท่านเป็นหมอ มีประสบการณ์มากกว่าข้ามาก ข้าจะตำหนิท่านได้อย่างไร?” เซียวเฉวียนยิ้มๆ “ภรรยาของข้าทำให้ท่านลำบากใจหรือเปล่า? เธอเป็นคนที่เอาแต่ใจ พูดจาไม่สำรวม หมอจงอย่าไปถือสาเธอเลย”

เซียวเฉวียนมีชื่อเสียงเลื่องลือ ตอนนี้ยังเป็นเจ้าของโรงเรียนชิงหยวน

หมอได้ยินมาว่าเซียวเฉวียนเป็นคนที่ไม่เคยกล่าวหาตำหนิผู้อื่นอย่างรุนแรง ถ้าอย่างนั้น เขาก็ได้แต่บอกตามความเป็นจริงเท่านั้น

”รายงานใต้เท้าเซียว คุณนายเซียวไม่มีชีพจรลื่น......”

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว

หมอตะโกน “เธอ......เธอไม่ได้ตั้งท้อง!”

พูดจบปุ๊บ หมอก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีและขอร้องว่า "อาจเป็นเพราะผู้น้อยฝึกเรียนมาไม่เก่ง จึงจับชีพจรผิด! โปรดยกโทษให้ผู้น้อยด้วย ใต้เท้าเซียว!"

หมอพูดแบบนี้เพียงเพื่อรักษาหน้าให้เซียวเฉวียน

หมอมักจะพูดด้วยความระมัดระวัง คนที่ฟังเข้าใจ ก็จะเข้าใจได้ทั้งหมด!

เซียวเฉวียนสะดุ้งทั้งตัว!

ฉินซูโหรวหลอกลวงเขาเหรอ?

ไป่ฉีและอาสือยิ่งตกตะลึงจนตาโตอ้าปากค้าง!

ฉินซูโหรวอาศัยการตั้งครรภ์ มีความยโสโอหังมาตลอด และรอดพ้นจากการถูกลงโทษมาหลายต่อหลายครั้ง!

เจ้านายก็ยอมผ่อนปรนให้โดยส่วนใหญ่ทุกครั้ง!

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้านายยังตั้งหน้าตั้งตารอลูกที่กำลังจะเกิดมาอีกด้วย!

ดังนั้น แม้ว่าฉินซูโหรวจะทำผิดมาหลายครั้ง เจ้านายก็ไม่ได้กล่าวว่าเธอรุนแรงนัก

แม้ว่าจะมีเรื่องที่เกี่ยวกับอี้กุยขนาดนั้น เซียวเฉวียนก็จะผ่านมันไปเพื่อเห็นแก่เด็กในท้อง!

แต่ตอนนี้ การตั้งครรภ์นี้เป็นของปลอมจริงเหรอ?

”คุณหมอแน่ใจเหรอ?”

”แน่ใจครับ ชีพจรของคุณนายราบเรียบ ไม่ได้มีท้อง”

เซียวเฉวียนพยักหน้า ไม่เพียงแต่ไม่ตำหนิ แต่ยังให้รางวัลคุณหมอด้วยตั๋วเงินอีกด้วย

รางวัลจากผู้อื่นเป็นเพียงเศษเงิน

แต่เซียวเฉวียนให้ที เป็นหนึ่งร้อยตำลึง

หมอไม่เคยเห็นคนมีน้ำใจขนาดนี้มาก่อน เขามองดูตั๋วเงินในมือของไป่ฉี แต่ก็ไม่กล้ารับ "ใต้เท้าเซียว ผู้น้อยขอพูดความจริง เมื่อครู่นี้คุณนายเซียวก็ให้เงินผู้น้อยเช่นกันและขอให้ผู้น้อยเก็บเป็นความลับ”

”ผู้น้อยไม่มีทางเลือกจำเป็นต้องยอมรับเงินของคุณนาย แต่ในฐานะหมอ จะไม่อาจปิดบังเรื่องของทายาทได้”

ขณะที่พูด หมอก็หยิบพวกเศษเงินที่ฉินซูโหรวให้มาออกจากแขนเสื้อของเขาแล้ววางลงบนพื้น "ผู้น้อยไม่สามารถรับเงินจำนวนนี้ได้"

”เก็บมันไว้หมดเถอะ” เซียวเฉวียนยิ้มๆ “หนึ่งร้อยตำลึงนี้เป็นค่าปิดปากที่ข้าให้เจ้า อย่าให้คุณหนูฉินเธอรู้ว่าข้ารู้แล้ว”

แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเซียวเฉวียน น้ำเสียงของเขายากที่จะปฏิเสธได้ หมอตกใจ หยิบตั๋วเงินของเซียวเฉวียนทั้งตัวสั่นแล้วรีบถอยออกไป

“อาสือ ไปหาหมอหญิงแล้วแอบเข้าไปหาฉินซูโหรว พิสูจน์เรื่องนี้ให้ได้”

"ครับ"

”พี่จะรอผลของเจ้า”

“ได้ครับ พี่ใหญ่ ไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

อาสือทำงานอย่างว่องไวและออกไปหาคนทันที

เซียวเฉวียนรู้สึกใจหายเล็กน้อย

เขาซื้อของเล่นและเสื้อผ้าให้เด็กมากมาย ทั้งยังคิดตั้งชื่อเตรียมไว้ให้เด็กแล้วด้วย

สุดท้ายทุกอย่างว่างเปล่า?

ความว่างเปล่าแบบนี้ ทรมานยิ่งกว่าไม่ได้อะไรสักอย่างอีก

ไม่ได้อะไรสักอย่าง เพราะว่าไม่มีความสามารถเพียงพอ

แต่ความว่างเปล่าแบบนี้ เกิดจากคนอื่นให้ความคาดหวังมาเต็มๆ แล้วมาทำลายความคาดหวังของคุณจนหมดสิ้น

มีขนไก่อยู่เต็มพื้น ดูเลอะเทอะไปหมด

ใบหน้าของเซียวเฉวียนไร้ความรู้สึก แต่ไป่ฉีรู้ถึงความเจ็บช้ำในใจของเขา

”บอกข้าหน่อยว่าทำไมเธอถึงโกหกข้า” เซียวเฉวียนเชื่อว่าตัวเองไม่เคยรุนแรงกับฉินซูโหรวมากนัก เขาสั่งสอนฉินซูโหรวเพียงต้องการให้เธอควบคุมยับยั้งตัวเองบ้าง