ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 305

“ปัง!”

“ปัง!”

“ปัง!”

เพียงได้ยินเสียงกลอง การประลองยุทธเลือกคู่ก็เริ่มขึ้นในบริเวณสนามฝึกของราชวงศ์ ใช้เวลาเพียงหนึ่งวันในการเลือกพระราชบุตรเขย

ทันทีที่ได้รับเลือกเป็นพระราชบุตรเขย เขาและองค์หญิงจะเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินทันที

มีผู้ลงทะเบียนจากทุกสาขาอาชีพเข้าร่วมการประลองนี้จำนวนห้าถึงหกพันคนเพื่อประลองยุทธเลือกคู่ หากจำนวนสถานที่ในการแข่งขันไม่ถูกจำกัดก็อาจมีผู้คนมากกว่านี้

เนื่องจากมีคนมากเกินไป จึงเปิดกลุ่มยี่สิบแปดกลุ่มพร้อมกันเพื่อประลองยุทธเลือกคู่ แต่ละกลุ่มจะเลือกผู้ชนะซึ่งมีทั้งหมดยี่สิบแปดคน

ยี่สิบแปดคนนี้แบ่งออกเป็นสิบสี่กลุ่ม ต่อสู้เป็นคู่ และจะมีผู้ชนะสิบสี่คน

สุดท้ายทั้งสิบสี่คนจะไม่ได้ต่อสู้ตัวต่อตัวอีกต่อไป แต่ทุกคนจะยืนบนเวทีเพื่อสู้พร้อมกัน คนที่ยังยืนอยู่บนเวทีได้ในท้ายที่สุดคือผู้ชนะ

เซียวเฉวียนได้รับมอบหมายให้อยู่ในกลุ่มสิบสอง ขณะที่เว่ยชิงอยู่ในกลุ่มหก

เมื่อเซียวเฉวียนทราบข่าว เขายังคงรอข่าวจากอาจารย์อยู่ในกองราชองครักษ์อย่างใจจดใจจ่อ

เซียวเฉวียนรู้กฎการแข่งขันนี้มานานแล้ว แต่ทันทีที่เขาได้ยินเช่นนั้น เกิดอะไรขึ้น? เขากับเว่ยชิงอยู่คนละกลุ่มกันหรือ?

ฮ่องเต้ไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไร!

หากท่านต้องการให้เซียวเฉวียนหยุดเว่ยชิง ทำไมไม่ให้เซียวเฉวียนและเว่ยชิงอยู่กลุ่มเดียวกันเล่า?

เป็นการดีที่สุดสำหรับเซียวเฉวียนที่จะสู้กับเว่ยชิงตั้งแต่ต้น ถ้าเขาสามารถเอาชนะเว่ยชิงได้ นั่นคงจะดีที่สุด

ตอนนี้ถ้าเขาต้องการหยุดเว่ยชิง เซียวเฉวียนจะต้องเป็นที่หนึ่งในกลุ่ม!

นี่ไม่ใช่กว่าแกล้งเขาหรือ?

เพื่อให้ได้อันดับหนึ่งในกลุ่ม เซียวเฉวียนคำนวณ มีสองร้อยคนในสิบสองกลุ่ม และสองร้อยคนยังแบ่งออกเป็นหนึ่งร้อยกลุ่ม

หากต้องการเป็นคนสุดท้ายต้องเลื่อนจากหนึ่งร้อยเป็นห้าสิบ จากนั้นจากห้าสิบเป็นยี่สิบห้าและสุดท้ายจะเป็นการสู้ผสมยี่สิบห้าคน โดยมียี่สิบห้าคนเข้าชิงที่หนึ่ง เซียวเฉวียนต้องได้ที่หนึ่งในกลุ่มสิบสอง

การแข่งขันสามรอบ เซียวเฉวียนไม่สามารถชนะได้!

ในการแข่งขันครั้งนี้ ไม่มีใครสามารถใช้ผู้อารักขาได้ สามารถใช้ได้เพียงบทกวีเพื่อควบคุมอาวุธเท่านั้น

แต่ท่ามกลางสายตาของทุกคน เซียวเฉวียนไม่สามารถใช้พู่กันจินหลุนเฉียนคุนได้!

หลังจากใช้พู่กันจินหลุนเฉียนคุนแล้ว นับประสาอะไรกับการเป็นที่หนึ่งในกลุ่มของเซียวเฉวียน มันไม่มีปัญหาในการคว้าอันดับหนึ่งในการแข่งขันทั้งหมดด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้ จะปล่อยให้คนของเว่ยเจียนกั๋วค้นพบพู่กันนี้ในยามนี้ไม่ได้!

เซียวเฉวียนยังไม่ได้เรียนรู้วิธีควบคุมพู่กันนี้อย่างเต็มที่ หากฝ่ายของเว่ยเจียนกั๋วมาแย่งชิงมัน เซียวเฉวียนอาจไม่สามารถปกป้องมันได้!

คนอื่นมีอาวุธ แต่เซียวเฉวียนไม่มีอาวุธ ต่อสู้แบบประชิดตัวหรือ?

เซียวเฉวียนสูดหายใจ ฮ่องเต้ทำอะไรไม่ได้จริงๆ! การติดตามเจ้านายอย่างฮ่องเต้เป็นการหลอกลวง! หลุมพรางครั้งใหญ่!

เซียวเฉวียนไม่ใช่ผู้เข้าแข่งขันที่จริงจัง แต่เขามาที่นี่เพื่อจัดการเว่ยชิง ยามนี้พวกเขาอยู่คนละกลุ่ม พวกเขากำลังทำอะไรอยู่?

เซียวเฉวียนได้ยินเรื่องนี้แล้ว ในกลุ่มของเขามีอัจฉริยะทุกประเภท รวมถึงคนที่มีความสามารถจากการฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่เด็ก พวกนักฆ่า รวมถึงเหล่าคนในยุทธภพ!

เขาไม่มีแม้แต่อาวุธจะต่อสู้ได้อย่างไร?

“นายท่าน นอกเหนือจากพู่กันเฉียนคุนแล้ว ท่านสามารถนำอาวุธธรรมดาไปได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ในกรณีนี้ไม่ต้องพูดถึงปัญญาชน ท่านอาจไม่สามารถเอาชนะคนขายเนื้อหมูได้ด้วยซ้ำ...”

ไป๋ฉี่พูดอย่างระมัดระวัง โดยคำนึงถึงความภาคภูมิใจในตนเองของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นมองไป๋ฉี่ด้วยดวงตาเศร้าสร้อย “นายของเจ้าอยู่ในสภาพน่าสังเวชเช่นนี้ โปรดอย่าเปิดเผยมัน เข้าใจไหม?”

“ข้าขออภัย” ไป๋ฉี่ขมวดคิ้วอย่างน่าสงสาร นายท่านเพิ่งเติบโตขึ้น แม้เขาจะแข็งแกร่งในด้านบทกวีและร่างกายแข็งแกร่งกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับคนเหล่านั้น แต่เซียวเฉวียนผู้ไม่มีอาวุธก็ไม่มีโอกาสชนะ หลี่มู่ที่อยู่ด้านข้างกรนเสียงอย่างเย็นชา เขาได้บอกเซียวเฉวียนแล้วว่าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับฮ่องเต้และเว่ยชิง ยามนี้เป็นอย่างไร เข้าใจความยากลำบากหรือยัง!

หลี่มู่พูดอย่างเย็นชา “ยามนี้เจ้าควรสมัครใจออกจากการแข่งขัน เพียงแค่รักษาหน้าไว้บ้างก็พอ”

“ใช่แล้ว...” เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนต้องอับอายจริงๆ ไป๋ฉี่ก็รีบพูดว่า “นายท่าน เช่นนั้นก็ไม่ต้องไปดีไหม?”

“ไม่” เซียวเฉวียนส่ายหัวอย่างมั่นคง

รัฐไป๋ลู่ของเว่ยชิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเว่ยเจียนกั๋วมาโดยตลอด

หลังจากการสิ้นพระชนม์ของซือชือ เว่ยชิงเข้าสืบทอดรัฐไป๋ลู่ แต่เว่ยชิงรับฟังฮ่องเต้อยู่เสมอ

คราวนี้หากเว่ยเจียนกั๋วปล่อยให้เว่ยชิงเป็นพระราชบุตรเขย เว่ยชิงอาจเข้าร่วมฝ่ายเว่ยเจียนกั๋ว

องค์ฮ่องเต้คัดเลือกจอมยุทธ์ของเว่ยชิง ในช่วงเวลาวิกฤติเว่ยชิงไม่สามารถติดสินบนโดยเว่ยเจียนกั๋วได้

เพื่อรวบรวมอำนาจของฮ่องเต้ ฮ่องเต้จึงไม่อนุญาตให้เว่ยชิงเป็นพระราชบุตรเขย

พูดตรงๆ ฮ่องเต้ต้องการทุกสิ่ง แต่ไม่เต็มใจที่จะให้สิ่งใดแก่เว่ยชิง

องค์ฮ่องเต้รู้จักนิสัยของเว่ยชิงเป็นอย่างดี พระองค์เพียงต้องการใช้สิ่งที่เรียกว่าภราดรภาพเพื่อให้เว่ยชิงชักชวนจอมยุทธ์ในรัฐไป๋ลู่ให้เข้าร่วมกองทัพอย่างแข็งขัน

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงทำได้เพียงทำให้ผู้คนขุ่นเคืองเท่านั้น

เซียวเฉวียนเต็มใจที่จะทำเช่นกัน! ฆาตกรตัวจริงจะต้องถูกนำตัวเข้ารับโทษเพื่อตระกูลสวี่ทั้งหมด!

แม้ปีศาจกวีจะทำเพื่อตระกูลสวี่ทั้งสามคนแล้วก็ตาม หลังจากจัดการกับพวกจอมยุทธ์แล้ว แต่เว่ยชิงยังต้องการจัดงานแต่งงานอย่างงดงามกับหญิงที่หน้าตาดี มีระดับและร่ำรวยเพื่อเข้าถึงจุดสุดยอดของชีวิตก่อนที่กระดูกของตระกูลสวี่จะเย็นหรือ? ฝันไปเสียเถอะ!

เพียงแต่ จัดการกับเว่ยชิงก็ช่างเถอะ องค์ฮ่องเต้ยังโง่เขลามาก!

องค์ฮ่องเต้ต้องการให้เซียวเฉวียนสังหารเว่ยชิง แต่พระองค์ไม่ต้องการให้เซียวเฉวียนและเว่ยชิงอยู่กลุ่มเดียวกัน!

เซียวเฉวียนเดาว่าอาจเป็นเพราะเห็นแก่ราชวงศ์ ถ้าเซียวเฉวียนสังหารราชวงศ์อย่างเว่ยชิงเร็วเกินไป ฮ่องเต้จะเสียหน้า

องค์ฮ่องเต้ทรงคิดเกี่ยวกับทุกสิ่ง แต่ทรงลืมไปว่าเซียวเฉวียนไม่มีอาวุธอื่นนอกจากพู่กันเฉียนคุน

หากเซียวเฉวียนสามารถชนะในการต่อสู้แบบประชิดตัวได้ ก็ไม่สำคัญว่าเซียวเฉวียนจะลองดูหรือไม่ แต่การต่อสู้แบบประชิดตัวเป็นวิธีที่โง่ที่สุดในการแข่งขัน

นับประสาอะไรกับหลี่มู่และไป๋ฉี่ที่คิดว่าเขาไม่มีโอกาสชนะ เซียวเฉวียนกลัวด้วยซ้ำว่าเขาจะตายด้วยมีดของคนขายเนื้อ!