ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 34

ด้วยระดับของเซียวเฉวียน แม้ว่าทาสคุนหลุนของเขาจะยังไม่สามารถฆ่าคนได้ แต่ก็มากเกินพอที่จะสอนบทเรียนให้พวกเขาได้!

ก่อนหน้านี้ เซียวเฉวียนคิดว่าสามร้อยบทกวีถังและซ่ง นั้นไร้ประโยชน์ยกเว้นการเลื่อนตำแหน่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกมันทำเงินได้มากมายจริงๆ!

ด้วยแก่นแท้ของจีนโบราณทำให้เขาได้รับรางวัลที่หนึ่งในการสอบ และเมื่อรวมกับความโปรดปรานของฮ่องเต้แล้ว เขาคู่ควรกับขั้นสี่เท่านั้น! ยิ่งไปกว่านั้น เป้าหมายของเขาไม่ใช่แค่ขั้นสี่ ไม่เพียงเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดคนแรกในต้าเว่ยเท่านั้น เขายังต้องการให้คนนับหมื่นอยู่ภายใต้เขาด้วย!

ด้วยวิธีนี้เขาจึงจะไม่ถูกใครรังแก!

“เอาเลย ฉีกปากเขาออกเป็นชิ้นๆ เลย” เซียวเฉวียนชี้ไปที่บัณฑิตตัวเหม็นแล้วพูด

ทาสคุนหลุนเกิดมาพร้อมกับความรู้สึกที่แข็งแกร่งต่อภารกิจ หลังจากมีนาย พวกเขาจะเชื่อฟังและทำภารกิจให้สำเร็จ

เมื่อเซียวเฉวียนออกคำสั่ง ความขี้ขลาดและความยับยั้งชั่งใจบนใบหน้าของเว่ยมู่ไป่ก็ถูกกวาดหายไป!

เว่ยมู่ไป่ตัวสูงและทรงพลัง เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยพละกำลัง ทำให้ทุกคนถอยหนีและแยกย้ายกันไปด้วยความตกใจ!

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี บัณฑิตที่ต้องการหนี เว่ยมู่ไป่ยื่นมือออกไปจับไว้!

รูม่านตาของซิ่วไฉสั่นอย่างรุนแรง ดวงตาของเว่ยมู่ไป่เย็นราวกับน้ำแข็ง และหมัดของเขาก็ตรงเข้าที่ศีรษะนับครั้งไม่ถ้วน!

กำปั้นแข็งราวกับหิน!

สุดท้าย ปากของชายคนนั้นถูกหมัดชนเข้าอย่างจัง และเลือดก็กระเซ็นออกมาจากปากของเขา!

“อ๊ะ!” เขาคร่ำครวญอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฟันสองซี่ของเขาเปรอะไปด้วยเลือด

"ฮึ่ม..." เว่ยมู่ไป่คำรามเสียงกระเส่า แต่เขาไม่ยอมปล่อย!

ชายร่างสูงกดคนผู้นั้นลงกับพื้น ด้วยความได้เปรียบของพละกำลังและตำแหน่ง เว่ยมู่ไป่ชกปากเขาได้สะดวกและทรงพลังยิ่งขึ้น!

ในขณะนี้ดวงตาของเว่ยมู่ไป่แดงก่ำ!

ทาสอย่างนั้นหรือ!

คนรากหญ้าอย่างนั่นหรือ!

โสโครกอย่างนั้นหรือ!

ต่ำอย่างนั้นหรือ!

นี่เป็นคำพูดที่เซียวเฉวียนอดทนฟังมาตลอด!

ตอนนี้ทุกกำปั้นแสดงว่าเซียวเฉวียนต้องการให้พวกเขากลืนคำเหล่านี้กลับเข้าไปในท้อง!

ให้พวกมันทุกหน้าไม่กล้าคายออกมาอีกชั่วชีวิต!

ความแข็งแกร่งของเว่ยมู่ไป่ทำให้คนอื่นประหลาดใจ!

ทุกคนรู้ว่าทาสคุนหลุนเกิดมาเป็นนักรบ แต่เนื่องจากไม่ค่อยมีคนเรียกใช้ คนส่วนใหญ่จึงไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของทาสคุนหลุน!

"อ๊ะ! อ๊ะ!" ชายคนนั้นกำลังพ่นเลือดสีแดงออกมาจากการถูกชกด้วยหมัด ปากของเขาเต็มไปด้วยฟันผุ และกรีดร้องเหมือนไก่ที่กำลังจะถูกฆ่า

ร่างกายที่อ่อนแอของบัณฑิตไม่สามารถรับแรงมหาศาลเช่นนี้ได้ ชายผู้นี้ถูกทุบตีจนเจ็บปวด ตาขาวโพลน ขาหมดเรี่ยวแรงและเป็นลมหมดสติไป

เว่ยมู่ไป่ยืนขึ้นอย่างไร้ความรู้สึกโดยมีเลือดไหลออกมาจากมือ กุมมือแล้วพูดว่า "มู่ไป่กลับมาแล้ว"

เลือดไหลออกมาจากนิ้วมือหนาๆ ทั้งสิบของเขา เลือดแดงใสจนน่าตกใจ

หากเว่ยมู่ไป่ทำให้ตกตะลึง เซียวเฉวียนก็คงทำให้พวกเขารู้สึกความเย็นชาในใจ

ในระหว่างกระบวนการทั้งหมด เซียวเฉวียนสงบนิ่งและรู้สึกสดชื่น ดวงตาของเขาจับจ้อง ร่างกายของเขาตั้งตรง ไม่มีเจตนาฆ่าใดๆ ยากที่จะมองผ่านและคาดเดาได้

คนเหล่านี้จ้องไปที่เซียวเฉวียนอย่างว่างเปล่า กลัวว่าคนต่อไปที่เซียวเฉวียนจะจัดการด้วยจะเป็นพวกเขาเอง

เซียวเฉวียนแค่หวังว่าคนเหล่านี้จะเรียนรู้ที่จะหุบปากและรู้ว่าอะไรควรพูดและอะไรไม่ควรพูด เพราะครั้งหน้าหนังสือของพวกเขาอาจจะถูกยัดเข้าไปในปากของตัวเองก็ได้

และเซียวเฉวียนไม่ได้ตั้งใจที่จะจัดการกับใครต่อไป แค่เชือดไก่ให้ลิงดูก็น่าจะเพียงพอแล้ว

หอจืออี้สงบอยู่เสมอ แต่กลับมีความโกลาหลขึ้นในวันนี้ สาวใช้ชุดสีเหลืองรีบออกไปดู "ใครส่งเสียงเอะอะอะไรกัน"

เมื่อคนเหล่านั้นเห็น ความขี้ขลาดเมื่อกี้ก็ถูกโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที! ตงฟางซูเกลียดคนที่ส่งเสียงดังและสร้างปัญหา แม้ว่าเซียวเฉวียนจะได้รับการชื่นชมอย่างมากจากฝ่าบาท แต่ตงฟางซูก็เช่นกัน

เป็นผลให้ความกล้าหาญของพวกเขากลับมาอีกครั้ง