ข่าวที่ว่าเซียวเฉวียนได้เลี้ยงดูทาสคุนหลุนก็ไปถึงขุนนางต้าซือหนงในเมือหลวง
ในบรรดาสามองคมนตรีเก้ารัฐมนตรี ต้าซือหนงคือหนึ่งในนั้นเขาจัดการทะเบียนบ้านของผู้คนในเมืองหลวงเป็นหลักซึ่งเทียบเท่ากับที่ว่าการอำเภอในสังคมสมัยปัจจุบัน
ในสมัยโบราณของจีน ต้าซือหนงเปรียบเหมือนคนอ้วนที่มีฐานะดีมาก ต้าซือหนงมีอำนาจเหนือ ไท่ชาง จวินซู ผิงจวิ่น โตวเน่ย และจี๋เถียนอู่หลิ้งเฉิงซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดเก็บธัญพืช การจัดหาวัสดุ การปรับราคา คนงานเก็บเงินในคลัง และการทำฟาร์มส่วนตัวของฮ่องเต้และกิจการอื่น ๆ ตามลำดับ
อย่างไรก็ตาม ต้าซือหนงแห่งแคว้นต้าเว่ยดูแลเฉพาะทะเบียนบ้าน การรวบรวมและจัดการวัสดุซึ่งเป็นงานที่ดูร่ำรวยน้อยกว่า แม้ว่าจะมีสถานะสูง แต่ก็มีอำนาจที่แท้จริงเพียงเล็กน้อย ดังนั้นเจ้าหน้าที่ของต้าซือหนงจึงเกียจคร้านมากเมื่อเทียบกับผู้คนในกระทรวงอื่น ๆ
หากมีอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้นในเมืองหลวง ต้าซือหนงจะอยู่แถวหน้าของข้อมูลที่ทันสมัย ทุกวันนี้ ทาสหลุนคุนกลายเป็นประเด็นร้อนสำหรับต้าซือหนง
เซียวเฉวียนเลี้ยงทาสหลุนคุนไว้ในฐานะองครักษ์ ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงต้องมาที่ต้าซือหนงเพื่อกำจัดสถานะทาสหลุนคุนและเปลี่ยนสัญชาติให้กับเขา
ในฐานะที่เป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเมืองหลวงเมื่อเร็ว ๆ นี้ เจ้าหน้าที่ทุกแผนกในต้าซือหนงต่างตั้งตารอ พวกเขาต่างสงสัยว่าเซียวเฉวียนมีหน้าตาเป็นอย่างไร
"เขากำลังมา!"
ยามที่ประตูสะดุดและวิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น "เขามาแล้ว!"
เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่สุดในต้าซือหนงคือซวีชูผิง อยู่ในระดับสองและเขามีชื่อเสียงในด้านความเป็นมิตรต่อผู้คน ยามตะโกนและเดินเข้ามา เขาไม่ได้ตำหนิ แต่ดวงตาของเขาเป็นประกาย "เซียวเฉวียนอยู่ที่นี่แล้วหรือ"
"เป๊ะ!เป๊ะ!"
ตามคำกล่าวที่ว่า คานบนไม่ตรง คานล่างคด และการแสดงออกของยามก็เกือบจะเหมือนกับของซวีชูผิง เขาพยักหน้าอย่างลนลานจนหัวแทบแหลก
“ดี ดี ข้าเข้าใจแล้ว” ซวีชูผิงรีบยืดเครื่องแบบของเขาให้ตรง กระแอมในลำคอ “ทุกคนไปประจำที่!”
“ขอรับ!” เจ้าหน้าที่ทั้งใหญ่และเล็กวางถั่วลิสงและเมล็ดแตงโม มองไปที่ประตูอย่างกระวนกระวายอย่างเงียบ ๆ
ในวันธรรมดา มีคนน้อยมากที่มาที่ต้าซือหนง ดังนั้นแม้ว่าคนธรรมดามา พวกเขาก็รู้สึกสดชื่น
เซียวเฉวียนนำเว่ยมู่ไป่เข้าไป และทันทีที่เท้าของเขาเหยียบถึงธรณีประตูที่สูงของต้าซือหนง เขาก็ดึงมันกลับมาโดยไม่รู้ตัว
ที่นี่เงียบเกินไป
ต้าซือหนงและคนอื่น ๆ ที่ไม่มีอะไรทำกำลังถูมืออย่างตื่นเต้น
เซียวเฉวียนเองยังเป็นผู้เป็นหนึ่งตัวน้อยๆ เขามาเปลี่ยนสัญชาติของทาสคุนหลุนนี่เป็นคนแรกในต้าเว่ย!
ทันทีที่เขาปรากฏตัว ทุกคนต่างกลั้นหายใจและตาเป็นประกาย!
เซียวเฉวียนสูงและหล่อ แม้ว่าเสื้อผ้าของเขาจะไม่หรูหรา แต่ก็สะอาดและเหมาะสม คิ้วของเขาไม่เพียงดูเข้มขลัง แต่ยังมีพลัง ดวงตาของเขาไหลลื่น ราวกับว่าเขาสามารถมองทะลุจักรวาลได้อย่างรวดเร็ว
เขายืนอยู่บนประตูที่สูงและใหญ่ มองลงมายังโลกจริงๆ
เซียวเฉวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ก้าวย่างก้าวใหญ่เข้ามา ซวีชูผิงดึงสติกลับมา ทักทายเขาด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ท่านมีธุระอันใดอย่างนั้นหรือ"
ตราที่เอวของบุคคลนี้เป็นตราสีเงินและริบบิ้นสีเขียวซึ่งเป็นหนึ่งในเก้าขุนนางผู้ใหญ่ เซียวเฉวียนทำความเคารพและพูดว่า "ข้ามาพบซวีซือหนง"
ก่อนมาที่นี่ เซียวเฉวียนทำการบ้านมามาก เพราะการเปลี่ยนสัญชาติเป็นเรื่องใหญ่และเขาต้องคิดขั้นตอนล่วงหน้า
แต่ครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่า เซียวเฉวียนไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าหน้าที่ของต้าซือหนงจะกระตือรือร้นขนาดนี้ ซึ่งแตกต่างจากกระทรวงอื่นมาก
"อา อา" ทันทีที่เซียวเฉวียนพูด ซวีชูผิงก็ซ่อนความประหลาดใจและคำชมของเขาไว้ไม่ได้ "ทำไมดวงตาของเซียวผู้เป็นหนึ่งถึงสดใสจนสามารถจำได้ในทันที ใช่ ใช่ วันนี้ท่านมาที่นี่เพื่อ ทาสคุนหลุนของท่าน ทำทะเบียนบ้าน มา มา ข้าจะจัดการให้เซียวผู้เป็นหนึ่งเป็นการส่วนตัว”
เซียวเฉวียนยิ้ม คนๆ นี้จำเขาได้อย่างชัดเจนตั้งแต่แรกเห็น แต่แสร้งทำเป็นถามว่าเขามาทำอะไรที่นี่ ถามเองแล้วตอบเองอีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...