ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 343
อัครเสนาบดีจู หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจและภูมิใจอย่างยิ่ง! ที่ต้าเว่ย นอกจากปีศาจกวี ใครจะมาเทียบบทกวีได้สูงมากกว่าเขาอีก!
เซียวเฉวียน เจ้าไม่เชื่อฟัง จะมีแต่ถูกทุบตี!
เขาเป็นอัครเสนาบดีนี้ หลายปีผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์?
ไม่มีสมองประลองปัญญา เขาจะด้อยกว่าคน ๆ เดียวและเหนือกว่าหมื่นคนได้อย่างไร?
เซียวเฉวียนถึงแม้จะยังหนุ่มแต่ก็กล้าคิดกล้าทำ แล้ววันนี้ที่มาเพื่อจะให้รู้จักคำว่าเคาระเสียบ้าง!
ฮ่าฮ่า!
ฮ่าฮ่าฮ่า!
“เพี๊ยะ!”
พัดนั้นเต็มไปด้วยออร่าสังหารอันดุเดือด เปิดออกอย่างกะทันหัน และตัดตรงไปที่ไหล่ของเซียวเฉวียน!
เซียวเฉวียนปล่อยคอของผู้เฒ่าจูโดยไม่รู้ตัวและต้องการหลีกเลี่ยง แต่การโจมตีนั้นเร่งด่วนเกินไปและใกล้เกินไปเซียวเฉวียนต้องการหลีกเลี่ยง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว!
อัครเสนาบดีจูหัวเราะอย่างเลือดเย็น เขาเก็บอาการเจ็บคอเอาไว้ จ้องไปที่เซียวเฉวียนอย่างเกลียดชัง เพียงแค่หักแขนข้างหนึ่งของเซียวเฉวียนก่อน!
เซียวเฉวียนจะต้องเรียนรู้จักการเป็นเด็กดีเสียบ้าง!
ผลลัพธ์พัดก็เหมือนกับพัดธรรมดา มันกระทบแขนของเซียวเฉวียน กระทบไหล่ของเซียวเฉวียนเบา ๆ และล้มลงกับพื้น
นี่มัน?
เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว ตำแหน่งอัครเสนาบดีช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!
อัครเสนาบดีจูตกตะลึง เป็นไปได้อย่างไรกัน?
เป็นไปได้อย่างไร!
เขาชี้ปที่เซียวเฉวียน “เจ้า!เจ้ามิใช่ระดับเทพกวีหรอกรึ!”
“ใช่ ข้าคือระดับเทพกวี”
“ข้าก็ใช่” อัครเสนาบดีจูตบไปที่อกตนดังฉาด “แต่เหตุใดข้าถึงทำร้ายเจ้าไม่ได้!”
เหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียว
เป็นเหตุผลที่ใครๆต่างก็รู้
นั่นก็คือ ระดับเทพกวีของเซียวเฉวียน ไม่ใช่เพียงว่าเป็นกวีที่น่าตกตะลึง
แต่เป็นเพราะ เซียวเฉวียนนั้นเหนือกว่าอัครเสนาบดีจู
ระดับต่อไปของบทกวีที่น่าตกตะลึงคืออะไร?
ใช่กวีสมุทรคุนหลุนรึไม่?
ขณะนี้ อัครเสนาบดีจูได้เกิดริษยาขึ้นมา
ปีศาจกวีเป็นคนแรกที่สัมผัสถึงกวีสมุทรคุนหลุน อัครเสนาบดีจูมั่นอกมั่นใจว่าตนจะต้องเป็นคนที่สองที่ได้สัมผัส ประสบการณ์ของเขาเก๋าที่สุด ใช้เวลาศึกษาตำราบทกวีมากกว่าวัยรุ่นหนุ่มสาวเสียอีก
เซียวเฉวียนนะเหรอจะมาเป็นคนที่สอง!
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!
ไม่ คงเป็นเพราะข้าไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่!” อัครเสนาบดีจูต้องเริ่มกุเรื่องหลอกผู้คน ทำตัวราวเหมือนกับผู้หญิงก็มิปาน ข้าไม่ได้ทำข้าไม่ได้ทำ คงเป็นเพราะว่าตอนนี้ตนทำงานได้ไม่ดีนัก”
“ให้ตายเถอะ!”
อัครเสนาบดีจูมีเวลาว่างมากังวลเรื่องนี้ แต่เซียวเฉวียนกลับไม่ได้คิด
โต๊ะก็แตกออกจากกันทันที!
“นายท่าน!” ต่งจัวตกใจ ขณะที่เขากำลังจะเข้ามาเพื่อปกป้องเจ้านาย เขาก็ถูกกรงเล็บของเซี่ยวเฟิงตบออกไป!
อัครเสนาบดีจูล้มลงกับพื้นอย่างตกตะลึง เอามือกุมที่หน้าอก มองไปที่เซียวเฉวียนอย่างไม่เชื่อ “เจ้า อยู่ระดับไหนกันแน่?”
เซียวเฉวียนเหยียบบนหัวเขา “บอกมา!ท่านอาจารย์อยู่ที่ใด!”
เซียวเฉวียนเฉวียนใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดลงไปบนเท้า
อัครเสนาบดีจูหัวหน้าอันสูงส่ง บัดนี้ถูกขุนนางระดับห้าดูถูกเหยียบลงบนหัว!
เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน!
เซียวเฉวียนกำลังจะทุบหัวเขา!
“เจ้ากล้ามากที่ทำกับข้าแบบนี้ หลังจากที่เจ้าออกไป ข้าจะเอาเจ้าออกจากตำแหน่ง! ทำให้ลูกหลานตระกูลฉินในภายหน้าจะไม่กล้าถือดีกับข้าอีก ปล่อยข้า!
นี่คิดจะขู่เขาหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...