ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 343

อัครเสนาบดีจู หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจและภูมิใจอย่างยิ่ง! ที่ต้าเว่ย นอกจากปีศาจกวี ใครจะมาเทียบบทกวีได้สูงมากกว่าเขาอีก!

เซียวเฉวียน เจ้าไม่เชื่อฟัง จะมีแต่ถูกทุบตี!

เขาเป็นอัครเสนาบดีนี้ หลายปีผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์?

ไม่มีสมองประลองปัญญา เขาจะด้อยกว่าคน ๆ เดียวและเหนือกว่าหมื่นคนได้อย่างไร?

เซียวเฉวียนถึงแม้จะยังหนุ่มแต่ก็กล้าคิดกล้าทำ แล้ววันนี้ที่มาเพื่อจะให้รู้จักคำว่าเคาระเสียบ้าง!

ฮ่าฮ่า!

ฮ่าฮ่าฮ่า!

“เพี๊ยะ!”

พัดนั้นเต็มไปด้วยออร่าสังหารอันดุเดือด เปิดออกอย่างกะทันหัน และตัดตรงไปที่ไหล่ของเซียวเฉวียน!

เซียวเฉวียนปล่อยคอของผู้เฒ่าจูโดยไม่รู้ตัวและต้องการหลีกเลี่ยง แต่การโจมตีนั้นเร่งด่วนเกินไปและใกล้เกินไปเซียวเฉวียนต้องการหลีกเลี่ยง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว!

อัครเสนาบดีจูหัวเราะอย่างเลือดเย็น เขาเก็บอาการเจ็บคอเอาไว้ จ้องไปที่เซียวเฉวียนอย่างเกลียดชัง เพียงแค่หักแขนข้างหนึ่งของเซียวเฉวียนก่อน!

เซียวเฉวียนจะต้องเรียนรู้จักการเป็นเด็กดีเสียบ้าง!

ผลลัพธ์พัดก็เหมือนกับพัดธรรมดา มันกระทบแขนของเซียวเฉวียน กระทบไหล่ของเซียวเฉวียนเบา ๆ และล้มลงกับพื้น

นี่มัน?

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว ตำแหน่งอัครเสนาบดีช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!

อัครเสนาบดีจูตกตะลึง เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เป็นไปได้อย่างไร!

เขาชี้ปที่เซียวเฉวียน “เจ้า!เจ้ามิใช่ระดับเทพกวีหรอกรึ!”

“ใช่ ข้าคือระดับเทพกวี”

“ข้าก็ใช่” อัครเสนาบดีจูตบไปที่อกตนดังฉาด “แต่เหตุใดข้าถึงทำร้ายเจ้าไม่ได้!”

เหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียว

เป็นเหตุผลที่ใครๆต่างก็รู้

นั่นก็คือ ระดับเทพกวีของเซียวเฉวียน ไม่ใช่เพียงว่าเป็นกวีที่น่าตกตะลึง

แต่เป็นเพราะ เซียวเฉวียนนั้นเหนือกว่าอัครเสนาบดีจู

ระดับต่อไปของบทกวีที่น่าตกตะลึงคืออะไร?

ใช่กวีสมุทรคุนหลุนรึไม่?

ขณะนี้ อัครเสนาบดีจูได้เกิดริษยาขึ้นมา

ปีศาจกวีเป็นคนแรกที่สัมผัสถึงกวีสมุทรคุนหลุน อัครเสนาบดีจูมั่นอกมั่นใจว่าตนจะต้องเป็นคนที่สองที่ได้สัมผัส ประสบการณ์ของเขาเก๋าที่สุด ใช้เวลาศึกษาตำราบทกวีมากกว่าวัยรุ่นหนุ่มสาวเสียอีก

เซียวเฉวียนนะเหรอจะมาเป็นคนที่สอง!

จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!

ไม่ คงเป็นเพราะข้าไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่!” อัครเสนาบดีจูต้องเริ่มกุเรื่องหลอกผู้คน ทำตัวราวเหมือนกับผู้หญิงก็มิปาน ข้าไม่ได้ทำข้าไม่ได้ทำ คงเป็นเพราะว่าตอนนี้ตนทำงานได้ไม่ดีนัก”

“ให้ตายเถอะ!”

อัครเสนาบดีจูมีเวลาว่างมากังวลเรื่องนี้ แต่เซียวเฉวียนกลับไม่ได้คิด

โต๊ะก็แตกออกจากกันทันที!

“นายท่าน!” ต่งจัวตกใจ ขณะที่เขากำลังจะเข้ามาเพื่อปกป้องเจ้านาย เขาก็ถูกกรงเล็บของเซี่ยวเฟิงตบออกไป!

อัครเสนาบดีจูล้มลงกับพื้นอย่างตกตะลึง เอามือกุมที่หน้าอก มองไปที่เซียวเฉวียนอย่างไม่เชื่อ “เจ้า อยู่ระดับไหนกันแน่?”

เซียวเฉวียนเหยียบบนหัวเขา “บอกมา!ท่านอาจารย์อยู่ที่ใด!”

เซียวเฉวียนเฉวียนใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดลงไปบนเท้า

อัครเสนาบดีจูหัวหน้าอันสูงส่ง บัดนี้ถูกขุนนางระดับห้าดูถูกเหยียบลงบนหัว!

เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน!

เซียวเฉวียนกำลังจะทุบหัวเขา!

“เจ้ากล้ามากที่ทำกับข้าแบบนี้ หลังจากที่เจ้าออกไป ข้าจะเอาเจ้าออกจากตำแหน่ง! ทำให้ลูกหลานตระกูลฉินในภายหน้าจะไม่กล้าถือดีกับข้าอีก ปล่อยข้า!

นี่คิดจะขู่เขาหรือ?

เซียวเฉวียนก้มลง

เขาพูดอย่างเลือดเย็นที่ข้างหู “ เป็นข้าเอง ที่ฆ่าจวนซ่ง”

อัครเสนาบดีจูเขย่าตัว“เจ้าหมายความว่าอะไร?”

“เจ้าไปได้ยินมาจากที่ใด!” อัครเสนาบดีจูขบฟันแน่น “เจ้าไปติดสินบนกับคนที่เรืองหวงรึไม่!”

“อารักขาของท่านปู่ข้าปาฉินฟาง ฉินฮุ่นก็ตายที่จวนฉิน”

เซียวเฉวียนได้ยิงธนูลูกที่สอง!

จนอัครเสนาบดีจูรับมือไม่ไหว “เจ้า!เจ้ามัน!”

แม้แต่เรื่องนี้เจ้าก็รู้งั้นหรือ?

หากพูดแบบนี้ก็ทำให้อัครเสนาบดีจูตกใจมากพอแล้ว แต่ประโยคสุดท้านที่เซียวเฉวียนพูดมา อัครเสนาบดีจูยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก “ฉินฮุ่ยและท่านปู่ของข้า ก็ตายจากยาพิษเชียนจี

นี่คือความลับชั้นเลิศ!

เรื่องที่ฉินฮุ่ยตายจากจวนฉินและยาพิษเชียนจีล้วนเป็นความลับทั้งสิ้น!

อัครเสนาบดีจูเดามาตลอด ฉินฮุ่ยถูกฆ่าโดยคนของจวนฉิน อาจจะเป็นใครสักคนในจวนฉินพบว่าซ่งจือสั่งให้ฉินฮุ่ยวางยาพิษฉินปาฟาง

หลังอัครเสนาบดีจูใช้นามของฮ่องเต้ สอบสวนกรณีการสังหารหมู่ราชวงศ์ซ่งอย่างละเอียด ล้วนเดาอย่างละเอียด แต่ก็เดาไม่ถึงตัวเจ้าเซียวเฉวียน!

“เป็นเจ้าที่ลงมืองั้นหรือ?”

“คนที่ถูกจวนซ่งฆ่าตายทั้งหมดทั้งหกสิบแปดคน ตายที่ใดบ้าง ข้ารู้หมด ท่านไม่ใคร่ฟังรายละเอียดหรือ? เซียวเฉวียนก้มศรีษะ “พวกท่านฆ่าท่านปู่ของข้า พวกท่านคิดว่าหาคนตระกูลเถ๋ามารับผิด แล้วเรื่องมันจะจบอย่างงั้นหรือ?”

ลูกกะตาดำของเซียวเฉวียนดูเหมือนราวกับน้ำแข็งและไฟ

อัครเสนาบดีจูจ้องมองเขา ริมฝีปากเซียวเฉวียนเม้มแน่น “วันนี้ ถึงคราวท่านแล้ว”

อัครเสนาบดีจูตัวสั่น “ข้า ข้าเป็นถึงขุนนางชั้นสูง เจ้าจะกล้า”

“วันนี้ ข้า เซียวเฉวียนซึ่งมาที่นี้ ไม่เพียงเพื่อเว่ยชิง แต่มาเพื่อท่าน”

เซียวเฉวียนหัวเราะ หัวเราะจนอัครเสนาบดีกลัวหัวหด “ข้า ข้าเป็นคนของเว่ยเจียนกั๋ว เจ้าจะกล้า”