ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 346

อัครเสนาบดีจูเหลือบมองไปที่เซียวเฉวียน พระราชบุตรเขย คาดว่าครั้งนี้ ชีวิตขององค์หญิงต้าถงคงจะหาไม่!

ตอนนี้คนในภูมิภาคตะวันตกได้เห็นหมดแล้ว!

แม้ว่าฮ่องเต้จะรู้ว่าเป็นคนของเว่ยเจียนกั๋วที่ต้องการสังหารองค์หญิง แต่อย่างไรเล่า? ไม่มีหลักฐาน!

“ท่านปู่…เป็นเซียวเฉวียนจริงหรือ?”

เสียงซุบซิบของผู้คนดังเซ็งแซ่ แต่อัครเสนาบดีจูจำเสียงของจูโชงได้ดี จึงหันไปพูดว่า:"เจ้าไม่ได้อยู่ที่จวนทบทวนบทเรียนหรอกรึ ทำไมถึงมาวุ่นวายอยู่ที่นี้? รีบกลับไปซะ!"

ขาของจูโชงอ่อนแรง เขาถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมเสียงดังพร้อมกับร้องไห้: "หลานมันอกตัญญู! หลานมันอกตัญญูเอง!"

จูโชงเด็กน่ารักไร้เดียงสา สูญเสียทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลจูให้กับบ่อนการพนัน

ความฝันของเด็กคนนี้ที่คิดจะรวยในชั่วข้ามคืนต้องพังทลายลง!

ไม่เพียงแต่เงินของตระกูลจูเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงจวนและที่ดินของตระกูลจู ล้วนถูกนำไปเดิมพันในบ่อนการพนันโดยจูโชง ผู้ซึ่งไม่รู้จักความมืดมนของโลกใบนี้

“เจ้า...เจ้าพูดว่าอะไร?” ริมฝีปากของอัครเสนาบดีจูสั่นเทา ขณะที่เขานั่งอยู่บนหลังม้า เขาก้มหน้าลงราวกับโลกนี้มันหนักอึ้ง:"เจ้าอย่ามาพูดไร้สาระกับปู่"

จูโชงคุกเข่าลงพื้นไม่กล้าขยับตัว:"หลานผิดเอง หลานสำนึกผิดแล้ว!"

สำนึกผิด?

ไม่ทำอีกแล้ว?

หนวดเคราสีเทาของอัครเสนาบดีจูพลิวไหวในสายลม:"นั่นคือมรดกของข้า! เจ้าทำให้ข้าสูญเสียทุกอย่างในคืนเดียวงั้นรึ?"

จากนี้ จะต้องสูญเสียอะไรอีก?

อัครเสนาบดีจูปวดหัวจนหัวจะระเบิด!

ตระกูลจูมีหลานชายที่โง่เขลาเช่นนี้ได้อย่างไร!

อัครเสนาบดีจูหันหน้ากลับอย่างโกรธเคือง:"เซียวเฉวียน เป็นเพราะเจ้าใช่หรือไม่?"

“ประเดี๋ยวก่อน การเดิมพันของหลานชายของท่าน เกี่ยวอะไรกับข้า?"

"..."

เซียวเฉวียนไม่แยแส อัครเสนาบดีจูพูดอะไรไม่ออก"จริงอยู่ เซียวเฉวียนเกี่ยวอะไรด้วย?"

“ออกไปจากที่นี่!” อัครเสนาบดีจูพูดอย่างเย็นชากับจูโชง “ปวด ปวดหัว!”

ปวดมาก!

เซียวเฉวียนจ้องมองอย่างเย็นชา และเติมเชื้อเพลิงลงไปในกองไฟเพิ่ม:"ข้าได้ยินมาว่าคุณชายจูไม่เพียงแต่เล่นการพนันเท่านั้น แต่ยังนำคุณชายคนอื่นๆ มาร่วมเล่นพนันกับเขาด้วย ใต้เท้า ท่านไม่จำเป็นต้องเสียใจไป คงไม่ใช่ท่านคนเดียวที่สูญเสีย แต่หลายตระกูลคงสูญเสียเช่นกัน ท่านไม่เป็นทุกข์อยู่คนเดียวแน่นอน"

อะไรกัน

นี่คำพูดปลอบใจงั้นรึ?

นี่คือสิ่งที่ควรพูดออกมางั้นรึ?

ใครฟังก็รู้ว่าน้ำเสียงของเซียวเฉวียนเต็มไปด้วยการเสียดสี!

อัครเสนาบดีจูตัวสั่น เสียหายไปกี่ตระกูลกัน?

อัครเสนาบดีจูโกรธจนตัวสั่น เขามองไปที่จูโชง แล้วตะโกนเสียงดัง:"เจ้าพาใครไปร่วมเล่นพนันอีก เจ้ามันอวดดี อวดดีเกินไปแล้ว!"

จูโชงก้มศีรษะลง: "ท่านปู่... แค่ไม่กี่ตระกูล..."

คนอื่นอาจไม่รู้แต่อัครเสนาบดีรู้

ตระกูลเหล่านั้นล้วนเป็นญาติพี่น้องของตระกูลจู ตระกูลจูเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลและให้การสนับสนุนผู้คนมากมาย คนเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นขุนนางในราชสำนัก สามารถติดต่อถึงกันได้

ปกติจูโชงจะเที่ยวเล่นกับนายน้อยตระกูลเหล่านั้นเป็นปกติ เพราะพวกเขาเป็นญาติกัน อัครเสนาบดีจูจึงไม่หักห้ามไม่ให้คบหากัน

ตอนนี้...ญาติพี่น้องเสียหายไปหมดแล้วหรือ?

“เจ้า...เจ้า...เจ้า...” อัครเสนาบดีจูชี้นิ้วไปที่หลานชายของเขา เขาโกรธมากจนพูดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่า "เจ้า"

นี่ถ้าเขาไม่ใช่หลานชายของเขาเอง เขาคงจะฆ่าทิ้งด้วยดาบไปแล้ว!

“ท่านปู่ ใจเย็นก่อน! โชงเอ๋อร์ตระหนักถึงความผิดพลาดแล้ว! โชงเอ๋อร์จะไม่ทำอีก! ท่านปู่ยกโทษให้ข้าด้วย! ยกโทษให้ข้าด้วย!”

จูโชงร้องไห้: "ข้าจะไปเอาเงินทั้งหมดคืนมา!"

“ไป...ไป...ไปเอาคืนมา!” ดวงตาของอัครเสนาบดีจูเป็นประกาย บ่อนพนันไม่กล้าหือกับจวนของอัครเสนาบดีอย่างแน่นอน!

"ฮ่าๆ!"

จู่ๆ เซียวเฉวียนก็หัวเราะเสียงดัง ทำให้อัครเสนาบดีจูและจูโชงตกตะลึง

อัครเสนาบดีจูตะโกน: "เจ้าหัวเราะอะไร?"

ทุกคนตกตะลึงเช่นกัน นั้นสิ มีอะไรให้หัวเราะ?

ตระกูลของท่านอัครเสนาบดีนั้นมีอำนาจมาก บ่อนพนันที่ไหนจะกล้มีเรื่องด้วย?

บ่อนพนันมักจะให้ส่วยแก่ผู้มีอำนาจเสมอ แม้ว่าอัครเสนาบดีจะไปขอเงินคืน บ่อนพนันก็ปฏิเสธไม่ได้!

สองคนนี้วางแผนกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

ทำไมเขาถึงไม่รู้?

ไม่ได้การ!

เว่ยชิงตกเป็นเหยื่อ!

ลูกเขยของตระกูลฉินคนนี้คือดาบในมือของฮ่องเต้!

จบกัน!

ไม่เหลืออะไรแล้ว! ทั้งตำแหน่งทั้งชีวิตของเขา!

แม้เซียวเฉวียนตะไม่ได้เป็นพระราชบุตร แต่ตัวเขาก็ต้องสูญสิ้นทุกอย่างอยู่ดี!

รอยยิ้มของเซียวเฉวียนเปรียบเสมือนดาบแหลมคมในสายตาของอัครเสนาบดีจู เขาจับหัวที่ปวด จูโชงตกใจภาพตรงหน้า:"ท่านปู่! ท่านเป็นอะไรไป?"

เซียวเฉวียนทำท่าเป็นกังวล แต่ดวงตาของเขากลับเย็นชา: "ใต้เท้า เป็นอะไรหรือไม่? ท่านจะต้องไม่เป็นอะไร ไม่เช่นนั้น ใครจะเป็นคนทูลฝ่าบาทแทนท่าน?"

"เจ้า! เจ้า！”

ดวงตาของอัครเสนาบดีจูแดงก่ำ เลือดสกปรกพุ่งออกมาจากปาก เขาตกจากม้าตัวสูงทันที!

จูโชงตกใจมาก: "ท่านปู่!"

“กรี๊ดดด!” ทุกคนกรีดร้อง จูโชงใช้มือที่สั่นเทาสัมผัสลมหายใจของท่านปู่ ปรากฏว่าเขาไม่หายใจแล้ว!

ข่าวที่ว่าอัครเสนาบดีจูโกรธหลานชายของตนเองจนตัวตายแพร่กระจายราวกับไฟป่า

ใครต่างก็รู้ดีว่าอัครเสนาบดีจูเป็นหมาป่าที่ดุร้าย แต่กลับต้องมาตายด้วยน้ำมือของหลานตนเอง ปีนี้ช่างเป็นโชคร้ายของตระกูลจูเสียจริง

ในฝูงชน เซียวเฉวียนเห็นใบหน้าของแม่ฉินถอดสีทันที

แม่ฉินมาหาลูกสาวของนาง

แต่นางเห็นภาพที่อัครเสนาบดีจูตกม้าและตายทันที

นางเหลือบมองเซียวเฉวียนที่กำลังนั่งอยู่บนหลังม้าด้วยสีหน้าเย็นชา ดวงตาที่ไม่กระพริบ เต็มไปด้วยความสง่างาม

เกล็ดทองที่เห็นว่าเป็นเพียงวัตถุในสระน้ำ เมื่อเจอเมฆาและวาโย จึงกลับกลายเปลี่ยนเป็นมังกร

เซียวเฉวียน คงจะอยู่ในจวนฉินต่อไปอีกไม่ได้

แม่ฉินกำดาบในมือของนางแน่น นางหรี่ตาลงไม่มองไป