ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 388

เซียวเฉวียน ประมุขของสถานศึกษาชิงหยวน ผู้รุ่งโรจน์ราวกับดวงดาวที่ส่องแสง ไม่ทันไรแสงนั้นก็มืดดับไป

เรื่องนี้ทำให้ตระกูลฉินตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง พ่อฉินขมวดคิ้ว:"เขาถูกเนรเทศจริงๆอย่างนั้นรึ

?"

"ฮือ ฮือ ฮือ" ฉินหนานร้องไห้สะอึกสะอื้นพร้อมปาดน้ำตาและพูดเสียงสั่น "เรือออกไปแล้ว"

“เกิดอะไรขึ้นที่จวนเซียว?”

“ประตูจวนปิด เหมือนไม่มีใครอยู่ที่นั้นแล้ว”

"ฮ่าฮ่า!" คนในตระกูลฉินต่างโศกเศร้า ยกเว้นแม่ฉินที่มีความสุขเป็นอย่างมาก:"ถือเป็นเรื่องที่ดี เซียวเฉวียนจากไปแล้ว! ข้าไม่รู้หรอกว่าทำไม! แต่ตราบใดที่เขาไม่อยู่ เมืองหลวงแห่งนี้ ก็จะสงบสุขมากขึ้น!"

ฉินเฟิงยิ้มและพยักหน้า เหลียงไหวโหรวกลับมาทันที

วันนี้ท่าทางของเขาเย่อหยิ่งมากกว่าปกติ

เมื่อเซียวเฉวียนจากไป ไม่มีใครสามารถปกป้องตระกูลฉินได้อีก

จากนี้ไป จวนฉินจะกลายเป็นโลกของเขา!

ฮ่าๆ

“พวกเจ้ายืนทำไม นั่งลง” เหลียงไหวโหรวนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นพูดกับตระกูลฉินอย่างห้วนๆ

ตระกูลฉินตกตะลึง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ก่อนหน้านี้แม้ว่าเหลียงไหวโหรวจะได้รับการสนับสนุนจากเว่ยเจียนกั๋ว แต่เขาก็เป็นคนมีมารยาทคนหนึ่ง

แต่ทำไมในวันนี้ เหลียงไหวโหรวดูเหมือนจะเป็นคนละคน?

เหลียงไหวโหรวยิ้มอย่างมีเลศนัย: "ทุกคนควรฟังสิ่งที่แม่ทัพฉินพูด ตอนนี้เซียวเฉวียนจากไปแล้ว ไม่มีใครสามารถปกป้องตระกูลฉินได้อีกต่อไป"

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คนรับใช้ทั้งหมดในจวนฉิน จะถูกแทนที่ด้วยคนรับใช้ใหม่ คนเหล่านี้เป็นคนที่จงรักภักดีต่อเว่ยเจียนกั๋ว และเขาเป็นคนเลือกมาด้วยตนเอง"

เหลียงไหวโหรวโบกมือ คนรับใช้หลายร้อยคนก็เข้ามา ในบรรดาคนรับใช้ ไม่มีคนของจวนฉินเลยสักคน แม้แต่คนสนิทอย่างอาเซียงก็ถูกไล่ออกเช่นกัน

“ท่านพ่อ! ที่เขาทำมันมากเกินไปแล้ว!” ฉินซูโหรวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ พ่อฉินไม่พูดอะไรและจ้องมองไปที่เหลียงไหวโหรวอย่างขุ่นเคือง

“ไม่ต้องกังวลไป ตราบใดที่เชื่อฟังข้า ทุกคนก็จะไม่มีปัญหาอะไร”

หลังจากพูดจบ เหลียงไหวโหรวก็หัวเราะชอบอกชอบใจ และเดินจากไป

แม่ฉินตกตะลึง นางมองดูข้ารับใช้ใหม่ที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาทั้งหมดทำความเคารพต่อเจ้านาย แต่ไม่มีความสนิทสนมเช่นดังเดิม

ราวกับเลี้ยงงูเห่าไว้ในบ้าน ไม่รู้ว่าจะถูกฉกเข้าวันไหน

“เซียวเฉวียน…” แม่ฉินกำหมัดแน่น หรือเป็นเพราะเซียวเฉวียนปกป้องจวนฉินมาตลอด เหลียงไหวโหรวจึงไม่กล้าที่จะทำอะไรมาจนถึงตอนนี้ ที่เผยธาตุแท้ของตนเองออกมา

แม่ฉินไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจ้าเก้าที่คอยจับตามองจวนฉินเป็นอย่างดี สายลับของเว่ยเจี้ยนกั๋วที่ส่งมา ถูกเขาฆ่าเสียชีวิตไปหลายคน

เมื่อเซียวเฉวียนถูกเนรเทศ เรื่องต่างๆ รวมถึงเจ้าเก้าและคนอื่นๆ เคลื่อนไหวได้ไม่สะดวกสบายเหมือนดังเดิม จวนฉินที่เคยสงบสุขกลับต้องพบกับปัญหา

ก้อนเมฆสีดำเคลื่อนตัวเชื่องช้ามาปกคลุมแสงอาทิตย์อัสดงทั่วท้องนภา

ผู้คนในเมืองหลวงมีความรู้สึกที่แตกต่างกันไปเกี่ยวกับการจากไปของเซียวเฉวียน ในขณะเดียวกัน เขาก็ลอยอยู่กลางทะเลเสียแล้ว

บนเรือลำใหญ่ นอกจากกองกำลังหยู่หลิน ก็ยังมีอาชญากรเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนนั่งบนเรือ มองดูทิวทัศน์ที่สวยงามของทะเลและท้องฟ้า เขารู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก

เขามีลูก ซึ่งเป็นลูกที่ขององค์หญิง จึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีความสุข

กองกำลังหยู่หลินไม่เคยเห็นใครมีความสุขขนาดนี้หลังจากถูกเนรเทศ

เซียวเฉวียนเป็นทายาทของตระกูลเซียว และกองทัพตระกูลเซียวก็มีชื่อเสียงอย่างมาก ทุกคนเคารพกองทัพตระกูลเซียว เดิมทีพวกเขาเคารพต่อเซียวเฉวียนที่เป็นดังดาวเจิดจรัส แต่เมื่อเซียวเฉวียนล้มลง พวกเขากลับดูหมิ่น

เซียวเฉวียนนึกถึงบรรพบุรุษของตระกูลเซียว ถ้าคนที่เสียชีวิตไปแล้วอย่างเซียวเทียนรู้เข้า ว่าลูกชายของเขาไม่ได้เรื่อง เขาคงโกรธจนฟื้นคืนชีพขึ้นมา!

กองกำลังหยู่หลินเหล่านี้เคยได้รับความช่วยเหลือจากเว่ยชิง พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าเซียวเวียนถูกเนรเทศเพราะเขาสังหารเว่ยชิง ดังนั้นสถานการณ์ตอนนี้ของเซียวเฉวียนจึงแย่มาก

เซียวเฉวียนกลับมีมีความสุขมากที่เขาจะได้ไปท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ

ทุกคนเชื่อว่าเขาจะไม่รอดกลับมา

แต่เซียวเฉวียนเชื่อว่าจะต้องมีคนมาพาเขากลับไปอย่างแน่นอน

เว่ยเชียนชิวต้องการความเป็นอมตะ

เขาจะต้องส่งคนมาไล่ล่าเซียวเฉวียนเป็นแน่

บางทีเซียวเฉวียนอาจถูกคนของเว่ยเชียนชิวพากลับมาก่อนที่เขาจะเดินทางไปถึงเกาะจูเซินเสียด้วยซ้ำ

ในเวลานี้ ท้องของเซียวเฉวียนคำราม เขาตะโกนเสียงดัง: "ฝ่าบาทขอให้พวกเจ้าพาข้ามา แต่พระองค์ไม่ได้รับสั่งกับพวกเจ้าว่าให้ปล่อยข้าอดอาหารตาย! เอาอาหารมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!

อ่า ข้าไม่เคยเห็นอาชญากรที่หยิ่งผยองขนาดนี้มาก่อน! ถ้าเป็นเด็กคงไม่ว่าอะไร แต่นี้โตจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว กล้ามาทำเช่นนี้ได้อย่างไร?

เมื่อกองกำลังหยู่หลินที่ลุกขึ้น กำลังจะเตะเซียวเฉวียน

“ประเดี๋ยวก่อน! ข้ามีเงินนะ!”

เมื่อเท้าของพวกเขากำลังจะเข้าไปใกล้ เซียวเฉวียนก็พูดอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้: "หนึ่งพันตำลึง"

เงินซื้อได้ทุกอย่าง ระหว่างทาง ต้องจัดการเหล่าทหารพวกนี้ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีอะไรดีๆกิน เซียวเวียนผู้คลุกคลีกับประวัติศาสตร์จะไม่รู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?

ก่อนที่จะเข้าไปในรถของทางการ เซียวเฉวียนถูกตรวจค้นและไม่พบอะไรเลยนอกจากเสื้อผ้าของเขา

เมื่อองค์หญิงและข้ารับใช้ของนางมาเพื่อกล่าวคำอำลา นางได้แอบยัดเงินจำนวนหนึ่งไว้ในแขนเสื้อของเซียวเฉวียน

กองกำลังหยู่หลินตรวจค้นแขนเสื้อของเซียวเฉวียน ก็พบกับเงินหนึ่งพันตำลึง

เงินหนึ่งพันตำลึงนี้ เมื่อพวกเขาแบ่งกันครบถ้วนทุกคนแล้ว ก็ยังถือได้ว่าเป็นเงินที่มหาศาลทีเดียว ซึ่งมันมากกว่าเงินของพวกเขาทั้งปี

"เจ้ามันงี่เง่า! เจ้าคิดว่าข้าจะไม่ทุบตีเจ้าเพียงเพราะเจ้าให้เงินแก่พวกข้าอย่างนั้นหรือ?” กองกำลังหยู่หลินยิ้มอย่างดูถูกและเอาเงินออกมา ตอนนี้เซียวเฉวียนไม่มีอะไรเลย และเขาไม่สามารถกลับเมืองหลวงได้ พวกเขาจึงไม่กลัวอีกต่อไป!

นั้นจึงทำให้เท้าของคนหนึ่งในกองกำลังหยู่หลินกำลัวจะเตะอัดเข้าไปที่เซียวเฉวียนอย่างจัง!