ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 407

ดวงตาของชิงหลงถลนออกมาด้วยความตกใจ พลังของผนึกจูเสินนั้นทรงพลังมากจริงๆ!

สมบัติและเงินทองบนเรือกระจัดกระจายไปทั่ว และพวกเซียวเฉวียนสามคนก็ตกลงไปในทะเล!

โชคดีที่บริเวณนั้นไม่ลึก ทั้งสามจึงสามารถยืนในน้ำได้

ไม่มีเรือแล้ว แบบนี้อาฉีคงจะยอมกลับเกาะแล้วล่ะ

เซียวเฉวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่อาฉีโกรธเขา "มันเป็นเพราะคุณทั้งหมด! ถ้าคุณไม่รั้งฉัน! ฉันก็ออกไปได้แล้ว!"

“ไป กลับเกาะ!” เซียวเฉวียนที่ตกลงไปในน้ำมีอาการเจ็บที่หลังและขา เขาไม่มีอารมณ์ที่จะโต้เถียงปัญหาพวกนี้กับอาฉี

ไม่ว่าอาฉีจะร้องไห้และคร่ำครวญมากแค่ไหน เขากับเว่ยไป๋ก็จับมือของอาฉีไว้แน่นแล้วเดินกลับไป

"ไม่! ฉันไม่ไป!" อาฉีแรงเยอะมาก เขาดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง เมือหลุดออกจากมือของเซียวเฉวียนและเว่ยไป๋ ก็หันหลังกลับแล้ววิ่งออกจากเกาะจูเสิน!

ในตอนนี้ แสงสีแดงของผนึกสีแดงหายไปแล้ว แต่เมฆดำทะมึนก็เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว มีแสงสายฟ้าในกลุ่มเมฆ

ดูเหมือนพวกมันรวมตัวกัน เพื่อจะรวบรวมพลังงาน

“อาฉี!”

เว่ยไป๋ตะโกน "อย่าไป! กลับมา!"

“ไม่ ฉันอยากออกไป! ฉันอยากออกไปข้างนอก! จะไม่มีวันหันกลับไป! จะไม่ย้อนกลับไป!”

อาฉีเมินเฉย เสียงขอร้องของเว่ยไป๋ เขาล้วนไม่ได้ยิน เขาวิ่งออกไปข้างนอก น้ำทะเลลึกขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงเริ่มว่ายน้ำ

แม้จะไม่มีเรือ! เขาก็ยังอยากออกไป!

ต่อให้ต้องว่ายน้ำออกไปก็ต้องว่าย!

เมื่อเห็นว่าอาฉีจะว่ายน้ำออกไปสู่ความมืด เว่ยไป๋ก็ร้อนใจจะไล่ตามเขาไป แต่เซียวเฉวียนก็หยุดเขาไว้ "อย่าไป! มันสายเกินไปแล้ว!"

“ไม่! ไม่! ไม่!” เว่ยไป๋ไม่สามารถทนดูน้องชายของเขาตายได้!

เว่ยไป๋ต้องการไล่ตาม แต่เซียวเฉวียนหยุดเขา "มันสายเกินไปแล้ว!"

พูดไปไม่นาน ในตอนนี้ สายฟ้าที่สะสมอยู่ในเมฆมืดบนท้องฟ้า ราวกับรากต้นไม้หนาทึบก็ยื่นออกมาจากท้องฟ้า และพุ่งเข้าใส่อาฉีทั้งหมด!

แสงสีขาวเปล่งประกาย จนดวงตาของทุกคนก็ปิดลงโดยไม่รู้ตัว!

“อ้าห์!” ได้ยินเสียงอาฉีกรีดร้อง ควันสีดำลอยขึ้นมา และอาฉีก็กลายเป็นก้อนควันสีดำและสลายไป

คนเป็นๆตัวเบอเริ้มหายไปทั้งแบบนี้เลย เซียวเฉวียนตกตะลึง ผนึกจูเสินนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว...

น้ำที่สาดกระเซ็นด้วยสายฟ้า พุ่งเข้าใส่เซียวเฉวียนและเว่ยไป๋

พวกเขาถอยกรูออก จนลงไปนั่งในน้ำ!

หลังจากการตายของอาฉี ผนึกจูเสินก็หายไปและถูกซ่อนไว้อีกครั้ง เมฆดำสลายไป อยู่ๆลมและฝนก็หยุด และเกาะจูเสินก็กลับมามีบรรยากาศอันเงียบสงบ ท้องฟ้าแจ่มใสในทันที

หากไม่มีเศษซากของเรืออยู่ในน้ำ เซียวเฉวียนคงจะคิดว่าทุกสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้นเป็นความฝัน

แต่อาฉีตายแล้ว

ตายแล้วจริงๆ

เซียวเฉวียนและเว่ยไป๋กลับมาที่เกาะ ทุกคนก็มองหน้ากัน โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เว่ยอวี้ยังมีกะจิตกะใจที่จะหาสมบัติเงินทองของเขา และยังไม่อนุญาตให้พระอรหันต์องค์ใดช่วยเขา ในอนาคตถ้าเขาสามารถออกจากเกาะนี้ได้ เงินคงจะไม่ช่วยคนป่าเถื่อนเหล่านี้

"น่าเสียดาย......"

ชิงหลงเฝ้าดูฉากนี้จากระยะไกล และตกตะลึงกับผนึกจูเสินจนเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

นี่เป็นครั้งแรกที่ชิงหลงได้เห็นผนึกจูเสิน

ที่แท้ ก็ไม่ธรรมดาเลย

และนี่อาจเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของพลังของผนึกจูเสินเท่านั้น

เพราะแค่เพียงคนๆเดียว มันจึงไม่จำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมดของมัน

ดูเหมือนว่า เซียวเฉวียนจะออกมาไม่ได้แล้ว

คงจะติดอยู่ในนั้นไปตลอดชีวิตเท่านั้น

น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ ชิงหลงถอนหายใจเบาๆ ผู้อาวุโสคุนหลุนคงไม่สามารถมองเห็นเซียวเฉวียนได้แล้ว

ที่สุดแล้ว ผู้อาวุโสของตระกูลต้องการพบเซียวเฉวียน เพราะพวกเขาต้องการหารือเรื่องการทำลายผนึกจูเสินกับเซียวเฉวียน

แม้แต่ออกจากเกาะจูเสินเซียวเฉวียนไม่สามารถออกมาได้ จะมาพูดถึงการทำลายผนึกได้อย่างไร?