ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 461

คดีความเสิ่นฉี

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วแน่น ไม่รู้จะทำอย่างไร

ในตอนที่คดีความเสิ่นฉีเกิดขึ้น ฮ่องเต้ยังทรงวัยเยาว์มาก จำไม่ได้ย่อมเป็นเรื่องปกติ

เซียวเฉวียนเล่าต้นสายปลายเหตุให้ฟัง นัยน์ตาของฮ่องเต้เปล่งประกาย “รอให้ข้าตรวจสอบให้เรียบร้อยก่อน หากฉินหลังใส่ร้ายเสิ่นฉีจริง ๆ ฆ่าท่านปู่ท่านย่าของเสิ่นฉีจริง ๆ ข้าจะจัดการเขาแทนเจ้าอง”

เซียวเฉวียนฆ่าจ้าวจินไหล

ฮ่องเต้ฆ่าฉินหลัง

ถือว่าเป็นการทำธุรกิจของสองคนนี้ และถือว่าเป็นมิตรภาพของกันและกัน

ฉินหลังเป็นเพียงบทบาทเล็ก ๆ ของเซียวเฉวียนเท่านั้น แต่ฉินหลังเป็นบุตรของฉินปาฟาง เซียวเฉวียนคงลงมือไม่ได้ หากเป็นความผิดจริง การให้ฮ่องเต้ลงมาจัดการเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด

“พะยะค่ะ ขอบพระทัยฝ่าบาท”

เซียวเฉวียนยกจอกเหล้าขึ้น “ขอดื่มแด่ฝ่าบาท”

ฮ่องเต้คลี่ยิ้ม “อย่าเพิ่งดื่มเหล้าจอกนี้เลย ข้าขอร่างพระราชโองการ ลดตำแหน่งของจ้าวจินไหล พิพากษาให้เขาเดินประจานเป็นเวลาสามวัน”

“พะยะค่ะ”

หลังจากจบงานเฉลิมฉลอง ฉินเซิงยอมรับชะตากรรมเอง ชัยชนะของรัฐไป๋ลู่เป็นผลงานของเซียวเฉวียน จ้าวจินไหลตัวสั่นงันงกมาโดยตลอด

เขานั่งไม่เป็นสุขอยู่ในเรือนมาตลอด กินก็กินไม่ลง ดื่มก็ดื่มไม่ลง

ในที่สุดเขาก็ยังรอพระราชโองการจากฮ่องเต้

มีรับสั่งให้เขาลดตำแหน่งเหลือเพียงขุนนางน้อยขั้นเจ็ด ให้เขาเดินประจานสามวัน

เขาบีบพระราชโองการฉบับนี้แน่น ทรุดลงกับพื้น ใครก็ประคองไม่ได้

“ฝ่าบาท...ฝ่าบาท ท่านทรงทำเช่นนี้จริง ๆ”

ท่าทางไม่ได้รับความเป็นธรรมของจ้าวจินไหลน่าขันยิ่งนัก เขาต้องการเดิมพันกับฮ่องเต้ บัดนี้ได้พ่ายแพ้แล้ว เขากลับไม่อยากยอมรับ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแพ้ไม่เป็น

เขาเป็นทหารผ่านศึก！

เขาเป็นทหารผ่านศึกที่ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อต้าเว่ย！

ฝ่าบาทหลับลดตำแหน่งของเขาเหลือเพียงขุนนางขั้นเจ็ด！

แถมยังให้เขาเดินประจาน！

มีแค่คนที่ทำผิดร้ายแรงเท่านั้นถึงจะเดินประจาน！

ฮ่องเต้ไม่ได้ให้เขาไปนั่งกินอุจจาระก็ดีเท่าไหร่แล้ว ถึงอย่างไรสำหรับจ้าวจินไหลแล้ว หากเซียวเฉวียนชนะ เขาก็ต้องลดตำแหน่ง เดินประจานและกินอุจจาระ

ฮ่องเต้หลีกเลี่ยงข้อสุดท้าย ถึงอย่างไรก็ดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่

เขาคาดไม่ถึงว่าการอุทิศตนเพื่อต้าเว่ยจะทำให้เขามีจุดจบเช่นนี้

แต่จ้าวจินไหลกลับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาได้รับความไม่เป็นธรรม

เขาลืมแล้ว ว่าเขาถูกบีบให้สละราชย์ ทำให้เซียวเฉวียนต้องโดนเนรเทศ เกือบทำให้บ้านของเซียวเฉวียนแตกสาแหรกขาด

เขาทำให้ประชากรรัฐไป๋ลู่ตกอยู่ในอันตราย อาจดูเหมือนการละเล่นของเด็ก แต่การต่อต้านเซียวเฉวียนในฐานะผู้นำในการก่อความจลาจล จำเป็นต้องกราบทูลให้ฮ่องเต้เสด็จไปช่วยเว่ยเชียนชิว

ถ้าบอกว่าการเนรเทศเซียวเฉวียนเป็นความปรารถนาส่วนตัว ฮ่องเต้ทรงเข้าพระทัยได้

แต่เรื่องที่เขาให้ฮ่องเต้ไปช่วยเว่ยเชียนชิว เป็นการล้ำเส้นของฮ่องเต้เกินไป

เขาไม่เข้าใจ

เขาได้รับความไม่เป็นธรรม ไม่กินไม่ดื่ม

เขาโกรธมาก กระทั่งวิ่งออกไป

จ้าวหลานตะโกนไล่ตามออกไป “ท่านพ่อ！ท่านจะไปไหน！”

ที่ที่จ้าวจินไหลไปคือจวนฉิน

เขาต้องถามฉินเซิงให้ชัดเจน ทำไมจะต้องให้คุณความดีกับเซียวเฉวียนด้วย！

“ฉินเซิง！เจ้าไสหัวไปเดี๋ยวนี้”

จ้าวจินไหลร้อนใจจนผมยุ่งเหยิง ชุดฮั่นฝูไม่เรียบร้อย ด้วยความจนปัญญาขุนพลรายงานว่าฉินเซิงไม่อยู่ เขาวังไปแล้ว

ความจริงแล้วฉินเซิงอยู่ข้างใน จ้าวจินไหลมาก่อความวุ่นวายเช่นนี้ ฉินซิงไม่อยากเจอเขาเท่านั้น

คุณความดีเป็นของเซียวเฉวียนก็ให้เป็นของเซียวเฉวียน จ้าวจินไหลไม่ยอมก็ช่วยไม่ได้

จ้าวจินไหลพยายามเคาะประตู ถ้าฉินเซิงถอนคำพูดเหล่านั้น เขาก็จะไม่โดนลดตำแหน่ง และไม่ต้องเดินประจาน