ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 48

เหวินฮั่นชี้ไปยังคนที่ถูกกล่าวหาและพูดว่า "ผู้เฒ่าคนนี้ต้องการรับลูกเขยของตระกูลฉิน เซียวเฉวียน"

ทุกคนตกตะลึง มองไปที่เหวินฮั่นและเซียวเฉวียนที่นิ่งราวกันรูปปั้น บุคคลนี้ไม่เพียงไม่ได้ขโมยสิ่งใด แต่เขายังได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์โดยเหวินฮั่นด้วยอย่างนั้นหรือ?

แม่เฒ่าฉินดึงสติกลัมาและแสร้งทำเป็นไม่สนใจ มือของนางกลับสั่นเล็กน้อย นางหยิบถ้วยชาขึ้นมาและทำให้คอของนางชุ่มชื้น หลังจากนั้นไม่นานนางก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า "เป็นเซียวเฉวียนจริง ๆ หรือ? "

“ถูกต้อง...เซียวผู้เป็นหนึ่ง”

เหวินฮั่นพยักหน้า ดาบในมือของฉินเฟิงร่วงลงกับพื้นพร้อมกับเสียง "เพล้ง" เช่นเดียวกับมีดของซ่งเฉียนเวิ่น ราวกับว่ามันกำลังเย้ยหยันเจ้านายของมัน ใบหน้าของเขาถูกฟาดอย่างแรงและเจ็บปวด!

ถ้าพัฒนานิสัยฟังคนอื่นพูดให้จบก่อนได้ คงจะช่วยรักษาหน้าได้เป็นอย่างมาก

เซียวเฉวียนยิ้มให้เพื่อแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตน โดยแสดงออกว่าไม่ใช่ว่าเขาดีเกินไป แต่เหวินเจี้ยวหยู้เลือกเขาต่างหาก

คิ้วที่เลิกขึ้นและมุมปากที่ยกขึ้นนั้นไม่ได้เจียมเนื้อเจียมตัวเลยแม้แต่น้อย พวกเขาเห็นได้ชัดว่านี้คือการแสดงออกของคนมีชัย!

ใบหน้าของฉินเฟิงซีดลง และเขาไม่สามารถควรคุมสีหน้าของเขาได้ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ยืนถัดจากแม่เฒ่าฉินและไม่พูดอะไรอีก ปากที่ดูน่าเกรงขามเมื่อกี้ดูเหมือนจะถูกเย็บด้วยด้าย ตอนนี้เขาหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ

ในแคว้น ก่อนที่เด็กจะเข้าศึกษา อาจารย์และผู้ปกครองจะพบกันก่อนเพื่อตกลงเรื่องเวลาเข้าเรียนและค่าเล่าเรียน

ลูกศิษย์ของเหวินเจี้ยวหยู้เป็นที่โดดเด่นมาโดยตลอด เป็นเรื่องยากที่จะเข้าสู่ประตูแห่งวรรณกรรม การศึกษาและค่าเล่าเรียนก็แพงอย่างน่าประหลาดใจ หนึ่งปีการศึกษาที่เจ้าเรียนและฝึกฝนอย่างหนัก เมื่อถึงเวลาจ่ายค่าเล่าเรียน ทองคำห้าร้อยตำลึงก็ยังไม่พอ!

หากตระกูลฉินกลายเป็นหนึ่งในลูกศิษย์ แม่เฒ่าฉินก็ยินดีที่จะจ่าย แต่เซียวเฉวียนเป็นคนนอกไม่มีสิทธิ์ใช้เงินของตระกูลฉิน!

แม่เฒ่าฉินแสร้งทำเป็นไม่รู้ความและพูดว่า "อาจารย์เหวิน ค่าเล่าเรียนของเซียวเฉวียน..."

"มันถูกจัดการแล้ว ไม่ต้องกังวล ท่านหญิง พรุ่งนี้เขาจะเริ่มเรียน เพียงแค่เตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับตระกูลฉินก็พอ"

ทันทีที่คำพูดของเหวินเจี้ยวหยู้ออกมา ไม่ต้องพูดถึงตระกูลฉินที่ตกตะลึง เซียวเฉวียนก็ตกตะลึงเช่นกัน

เซียวเฉวียนรู้ตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าค่าเล่าเรียนแพง และระหว่างทางเขาครุ่นคิดว่าเขาควรขายเหล้าล่วงหน้าเพื่อหาเงินจ่ายค่าเล่าเรียนดีไหม แต่ไม่คาดคิด...

ฉินเฟิงกลอกตาไปที่เซียวเฉวียนอย่างขมขื่น ตระกูลเซียวนั้นยากจน หลังจากสอบผ่านอันดับหนึ่ง องค์ฮ่องเต้ทรงตอบแทนเขาด้วยทองคำเพียงแค่หนึ่งร้อยตำลึง เขาจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเล่าเรียนกัน?

ทุกคนบอกว่าเหวินเจี้ยวหยู้บริสุทธิ์และหยิ่งยโส และในฐานะอาจารย์ของฮ่องเต้ เขาจะไม่สอนใครก็ตามที่ไม่ใช่ผู้มีอำนาจ

แต่ตอนนี้เขาไม่เอาเงิน และเต็มใจสอน คนทั้งโลกคงเข้าใจผิดมหันต์

เซียวเฉวียนชื่นชมเหวินเจี้ยวหยู้จริงๆ คนๆ นี้สมควรได้รับตำแหน่งอาจารย์ แต่ถึงกระนั้นเซียวเฉวียนก็ไม่ยอม

เมื่อเขาได้ยินว่าพี่เขยของเขากลายเป็นลูกศิษย์ของเหวินเจี้ยวหยู้ ฉินหนานรู้สึกภูมิใจอย่างอธิบายไม่ถูก และถามพี่เขยทันทีว่า "เซียวเฉวียน ทำไมซ่งเฉียนเวิ่นถึงปล่อยให้ท่านกลับมา"

"เขาตายแล้วน่ะ"

เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น ฉินหนานอ้าปากกว้างเท่าไข่ในทันที!

แม่เฒ่าฉินตกใจมากจนไม้ค้ำของนางเกือบหลุด "เจ้ากำลังพูดถึงซ่งเฉียนเวิ่นอย่างนั้นหรือ"

“ใช่แล้ว” เซียวเฉวียนพยักหน้าอย่างใจเย็น

ฉินเฟิงนายทหารที่อยู่ในกองทัพมาหลายปีดูเหมือนจะได้ยินเสียงสายฟ้าจากท้องฟ้าสีคราม เซียวเฉวียนนั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบซึ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัว! ซ่งเฉียนเวิ่น ลูกชายสุดที่รักของซ่งจือ! ในสมัยโบราณ ต่อหน้าบุตรชายของผู้มั่งคั่งและมีอำนาจ ลูกหลานของตระกูลที่ต่ำต้อยต้องมีความเคารพและกลัวว่าพวกเขาจะทำให้ลูกหลานของผู้มั่งคั่งและผู้มีอำนาจขุ่นเคือง แต่นี้กลับเป็น...ซ่งเฉียนเวิ่นตายแล้ว!

เซียวเฉวียนเป็นตัวสร้างปัญหาจริงๆ! ฉินเฟิงกำลังจะโจมตีอีกครั้ง และทันใดนั้นก็มีเสียงประกาศดังขึ้นที่ประตู

“ขันทีหม่ามา!”

ตระกูลฉินตกตะลึงอีกครั้งและรีบคุกเข่าลงบนพื้น ตั้งแต่เซียวเฉวียนแต่งงานเข้ามา หัวใจของพวกเขาก็เต้นแรงและคุกเข่าบ่อยขึ้น

ในทางตรงกันข้าม เหวินเจี้ยวหยู้ ซึ่งดูเหมือนจะรู้ว่าคนของฮ่องเต้จะมา จึงลุกขึ้นยืนอย่างสบาย ๆ เขาเป็นอาจารย์ของฮ่องเต้ แค่คำนับก็เพียงพอ

ขันทีหม่าผู้สง่างามนำกลุ่มคนเข้ามา ข้างหลังเขาคือกระถางธูปที่อยู่บนถาด หลังจากอ่านคำพูดของฮ่องเต้แล้ว เขาก็พูดคุยกับเหวินเจี้ยวหยู้อยู่ครู่ กล่าวชมเซียวเฉวียนตามปกติ และรีบกลับไปที่พระราชวังเพื่อรับใช้องค์ฮ่องเต้

ฉินเฟิงจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ขันทีหม่า แต่ฝ่าบาททรงแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเซียวเฉวียนด้วยวิธีนี้