ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 548

ณ เทือกเขาคุนหลุน

ในเวลานี้ เทือกเขาคุนหลุนเพิ่งตื่นขึ้น ล้อมรอบด้วยหมอก และนกที่ส่งเสียงร้องในตอนเช้า

น้ำพุคุนหลุนก็เหมือนเช่นเคย ไหลริน เดือดพล่าน และพลุ่งพล่านออกไปด้านนอก

เทือกเขาคุนหลุนในต้นฤดูใบไม้ร่วงหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก เนื่องจากสถานที่ตั้งเป็นเหตุ ที่นี่หนาวกว่าที่ต้าเว่ยเป็นสิบกว่าอุณหภูมิ

ผู้คนในเทือกเขาคุนหลุนได้สวมอุปกรณ์กันหนาวแล้ว แต่เสื้อผ้าหนา ๆ ไม่สามารถหยุดความหนาวเย็นนี้ลงได้ เมื่อผู้คนพูด ความร้อนจะลอยออกมา พอพูดออกมาหูของของพวกเขาก็ราวเหมือนโดดนแช่แข็ง

มีเพียงสถานที่เดียวที่คึกครื้น

ช่างตีเหล็กและช่างฝีมือหลายร้อยคน เขากำลังสร้างอาวุธด้วยมือเปล่า

แม้ในวันฤดูหนาวเหน็บ แต่เหงื่อของเขาก็ไหลเป็นสายฝนตกหล่นมา

“เจ้าชาย ดูนี่ขอรับ”

ในยามนี้ ช่างฝีมือได้นำดาบที่เพิ่งตี มาส่งให้ชิงหลงได้ดูตรงหน้า

นี่เป็นดาบจิงหุนของเซียวเฉวียน

ชิงหลงเคยเห็นดาบจิงหุนในมือของไป่ฉี่หลายครั้งเมื่อเขาอยู่ในต้าเว่ย

ในมือของไป่ฉี่ดาบดาจิงหุนนี้มีพลังอย่างน่าเหลือเชื่อและสามารถฆ่าได้อย่างเฉียบขาด มีพลังมากกว่าดาบธรรมดามาก

ชิงหลงเองก็รู้ว่าฮ่องเต้ต้าเว่ยได้เริ่มรีบสร้างดาบจิงหุนอย่างลับๆและเก็บไว้ในช่องแช่แข็ง

ดังนั้น ในช่วงเวลาที่อยู่กับเซียวเฉวียน ชิงหลงจึงจำรูปแบบ ขนาด และน้ำหนักของดาบจิงหุนได้อย่างชัดเจน

วัสดุสำหรับสร้างดาบวิญญาณในต้าเว่ยมาจากเทือกเขาคุนหลุน

ตระกูลอี้ของต้าเว่ย เมื่อได้รับอนุญาตจากต้าเว่ย จึงมาที่เทือกเขาคุนหลุนเพื่อซื้อวัสดุ คนแห่งเขาคุนหลุนก็ได้รับเงินมาจากตระกูลอี้

ความร่วมมือรูปแบบนี้เกิดขึ้นมานานหลายทศวรรษ

เทือกเขาคุนหลุนไม่เพียงแต่ร่วมมือกับต้าเว่ยเท่านั้น แต่ยังแลกเปลี่ยนวัสดุกับซินเจียงด้วยเงินอีกด้วย

เพราะฉะนั้น แหล่งกำเนิดที่แท้จริงของอาวุธ อยู่ภายใต้น้ำมือของคนแห่งเขาคุนหลุน

ในอดีต คนแห่งเขาคุนหลุนถูกผนึกจูเสินปราบปรามอย่างหนักหน่วง แม้ว่าพวกเขาจะมีทรัพยากรและดินแร่มากขึ้น แต่ก็ไร้สิ้นประโยชน์ ทันทีที่พวกเขาเริ่มสงคราม ทั้งกลุ่มจะถูกกำจัดโดยผนึกจูเสิน

ต้าเว่ยครอบครองดินแดนที่อบอุ่นและอุดมสมบูรณ์ที่สุดในแผ่นดินใหญ่ แม้ว่าซินเจียงจะไม่ดีเท่าต้าเว่ยแต่ก็อุดมไปด้วยผลผลิตและมีสภาพอากาศอบอุ่น อย่างไรก็ตาม คนแห่งเขาคุนหลุนทำได้เพียงอยู่ในดินแดนหนาวเหน็บความขมขื่นเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงอากาศหนาว ทั้งสินค้าหายาก ล้วนไม่มีอะไรทั้งสิ้น

คนแห่งเขาคุนหลุนหลายชั่วรุ่นทำได้แค่อยู่ที่นี่เท่านั้น ดวงอาทิตย์เหนือศีรษะของพวกเขาส่องสว่างไปทั่วโลกอย่างแจ่มแจ้ง แต่คนแห่งเขาคุนหลุนกลับไม่รู้สึกถึงความอบอุ่น

คนแห่งเขาคุนหลุนไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ หากพวกเขาอยู่ในเทือกเขาคุนหลุนแม้ว่าจะยังไม่ได้ก่อตั้งแคว้นก็ตาม แต่พวกเขายังสามารถพึ่งพาดินแดนที่บรรพบุรุษของพวกเขาสร้างขึ้น อิทธิพลของเทือกเขาคุนหลุนต่อแคว้นต่างๆ และแร่ธาตุในการค้าขายกับต้าเว่ยและซินเจียง ยังนับว่าพอมีหน้ามีตาและศักดิ์ศรีอยู่บ้าง

เหมือนกับทาสคุนหลุนในต้าเว่ย แม้จะไม่ได้ดีเท่ากับสุนัข แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่ในต้าเว่ย ซึ่งเป็นแคว้นที่มีผลผลิตมากมาย แต่เขาก็ยังไม่มีอะไรติดตัวเลยด้วยซ้ำ

แต่ไม่เหมือนเช่นตอนนี้ ผนึกจูเสินได้แตกสลายสิ้นลงแล้ว

ทาสคุนหลุนไป๋ฉี่ผู้นี้กำจัดการปราบปรามผนึกจูเสิน เย่าเหล่ายังส่งคนไปกระจายข่าวกลับไปยังเทือกเขาคุนหลุน

สิ่งนี้ทำให้คนแห่งเขาคุนหลุนทุกคนเดือดพล่าน!

ในที่สุด!

ในที่สุดก็เห็นความหวังเสียที!

สัญลักษณ์ของคนแห่งเขาคุนหลุนคือหงส์โอบรับดวงอาทิตย์ คนแห่งเขาคุนหลุนแสวงหาแสงสว่างและความอบอุ่นมาหลายชั่วอายุคน แต่พวกเขาถูกบังคับให้ย้ายไปเฉพาะในเทือกเขาคุนหลุนเท่านั้น และไม่กล้าก้าวเท้าไปที่อื่น ในที่สุด พวกเขาก็มองเห็นความหวังแล้ว !

ในอนาคตอันใกล้นี้พวกเขาจะได้ออกไปจากเทือกเขาคุนหลุนสักที!

รอให้ผนึกจูเสินแตกสิ้นสลาย พวกคนแห่งเขาคุนหลุนก็จะได้ครอบครองยังจุดสูงสุดอีกครั้งเสียที!

อะไรที่เป็นซินเจียง!

อะไรที่เป็นต้าเว่ย!

ล้วนต่างเกิดขึ้นมาใหม่กันทั้งนั้น!

เมื่อหลายพันปีก่อน โลกนี้ไม่มีต้าเว้ยและซินเจียง มีเพียงคนแห่งเขาคุนหลุน

น่าเสียดายแม้ว่าภายหลังคนแห่งเขาคุนหลุนไม่มีศัตรูที่แข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็ยังมีความขัดแย้งภายในและพินาศเป็นเสี่ยงๆ

เนื่องจากประวัติศาสตร์อันยาวนาน คนแห่งเขาคุนหลุนในปัจจุบันจึงไม่ทราบประวัติศาสตร์ช่วงเวลานั้น

พวกเขาเพียงรู้ว่า พวกเขาเคยเป็นเจ้ายุทธจักรในใต้หล้า

เมื่อผนึกจูเสินเริ่มแตกสิ้นสลาย อิสรภาพของไป๋ฉี่ ก็ทำให้กระตุ้นยีนต่อสู้ในเลือดของคนแห่งเขาคุนหลุนพลุกพล่านขึ้นอีกครั้ง

“ขอรับ!” ทุกคนน้ำตาคลอเบ้าและพยักหน้าตอบ!

“เพื่ออิสรภาพ!” ชิงหลงแววตาแดงก่ำ “เพื่อแสงสว่าง! พวกเราต้องเป็นไท!”

“พวกเราต้องเอาที่ของเราคืนกลับคืนมา!”

“ใช่!” ทุกคนกำหมัดแน่นและตะโกนออกถึงความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในเลือดมานานหลายปีข้างเตาหลอม “เพื่ออิสรภาพ!”

“เพื่อแสงสว่าง!”

“เพื่ออิสรภาพ!”

“เพื่อแสงสว่าง!”

เสียงตะโกนอันฮึกเหิม ดังกึกก้องทั่วภูเขา

ถึงแม้ลงจากเทือกเขาคุนหลุนได้ แต่ก็มีขุนนางน้อยคอยจับตาสังเกตการณ์เทือกเขาคุนหลุนอยู่เสมอ แต่เนื่องจากพละกำลังของคนแห่งเขาคุนหลุนแข็งแกร่งมาก

นัก เมื่อตั้งสิ่งกีดขวางแล้ว คนโง่เหล่านี้ก็ไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินอะไรได้

การผงาดขึ้นมาของคนแห่งเขาคุนหลุนที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นเปรียบเสมือนสัตว์ร้ายขนาดยักษ์ที่หลับใหลมาเป็นเวลานาน เมื่อมันลืมตา โลกก็จะคลานแทบเท้าของมันอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ซินเจียงและต้าเว่ยไม่รู้เรื่องนี้

ฮ่องเต้แห่งต้าเว่ยถึงกับต้องการเสริมความแข็งแกร่งให้กับอำนาจของเขาเอง วางแผนที่จะช่วยเหลือเซียวเฉวียน ทำลายผนึกจูเสินให้สิ้นสลาย

สำหรับคนแห่งเขาคุนหลุน ทุกสิ่งเป็นไปด้วยดีด้วยเวลา สถานที่ และผู้คนที่เหมาะสม

ต้าเว่ยผู้เย่อหยิ่งไม่กล้าคิดว่าคนแห่งเขาคุนหลุนที่เงียบมาตลอดมีใจที่กบฏ

เพราะว่าคนแห่งเขาคุนหลุนช่างน้อยนิดซะเหลือเกิน

เมื่อเทียบกับต้าเว่ยซึ่งมีประชากรเกือบสามสิบล้านคน คนแห่งคุนหลุนที่มีเพียงไม่กี่แสนคนนั้นแทบไม่มีความสำคัญเลย

ณ ต้าเว่ย พระราชวัง

เซียวเฉวียนซึ่งแต่เดิมเต็มไปด้วยความมั่นใจ จู่ๆ ก็รู้สึกกระสับกระส่ายใจเล็กน้อย