ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 549

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นมอง เขาเพียงรู้สึกว่าท้องฟ้าสูงและห่างไกล วังหลวงที่กว้างใหญ่สี่ทิศนี้แท้ที่จริงแล้วมีขนาดเล็กนิดหน่อย

เขาใช้มือกดทรวงอก คะเนว่าเพราะเมื่อคืนวานยังไม่ได้นอนหลับให้ดี ตัวเขาถึงได้จิตใจไม่นิ่งเพียงนี้ รอจนกระทั่งออกจากราชสำนักแล้ว เขาเป็นต้องกลับไปนอนชดเชยสักรอบถึงจะพอ

ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งหนึ่งร้อยคนวันนี้ต่างตระหนกตื่นเต้น ขุมกำลังของฮ่องเต้กับเว่ยเชียนชิวคะคานทัดเทียม อยู่ในสภาพพร้อมง้างธนูเปิดศึก

นอกเสียจากพวกจ้าวหลานหลายคนนั้นที่ทำสีหน้าสีตาใส่เซียวเฉวียนเล็กน้อยแล้ว ทุกคนแทบจะไม่ได้มีเวลาไปสนใจอะไรเซียวเฉวียนสักนิด

ภายใต้ชุดผาวขุนนางอันเหยียดหยาว เหล่ากองที่ปรึกษาที่นำโดยจ้าวอีโต้วแต่ละคนล้วนกำหมัดคิดหาหนทางว่าจะรับมือพายุฝนคาวโลหิตที่จะมาได้เช่นไร

เซียวเฉวียนกลับปล่อยจิตใจผ่อนสบาย ช่วงว่าราชการยามเช้ายังไม่ทันเริ่มก็ตระหนกกันจนเป็นเช่นนี้แล้ว คนกลุ่มนี้ล้วนเป็นพวกที่สอบผ่านการสอบเค่อจวี่มาแล้วทั้งนั้น เหตุใดพื้นฐานจิตใจจึงได้อ่อนด้อยปานนี้

เซียวเฉวียนมองเหล่าขุนนางจำนวนมากเหล่านี้ แทบไม่อาจจะนับจำนวนทั้งหมดได้ พรรคพวกของเว่ยเชียนชิวในราชสำนักนี้แทบจะกินจำนวนเกือบครึ่ง

ส่วนที่เหลือนั้นเป็นคนของฮ่องเต้ หากมิใช่ขุนนางภักดีสัตย์ซื่อของอดีตฮ่องเต้แล้ว ก็เป็นคนใหม่ที่ฮ่องเต้ทรงคัดด้วยองค์เอง

ในส่วนที่เว่ยเชียนชิวจะมีสมัครพรรคพวกเท่าใดนั้นไม่ต้องกังวล ที่ต้องกังวลก็คือ ลูกน้องและขุนนางจำนวนมากเพียงนี้ เว่ยเชียนชิวชุบเลี้ยงพวกเขาอย่างไรไหว?

ฮ่องเต้ชุบเลี้ยงขุนนาง เช่นนั้นใช้เงินจากพระคลังของประเทศ

ทว่าเหล่าขุนนางใต้อำนาจเว่ยเชียนชิวนี้ ด้านหนึ่งกินเงินเดือนของฮ่องเต้ เสแสร้งทำเป็นจงรักภักดี ส่วนอีกด้านกลับรับเงินของเว่ยเชียนชิว

ส่วนเงินที่เว่ยเชียนชิวให้นั้นจะต้องไม่น้อยกว่าฮ่องเต้เป็นอันแน่ มิเช่นนั้นคนพวกนี้จะขายวิญญาณให้เว่ยเชียนชิวได้อย่างไร?

ทอง เงิน ทองแดงในสมัยโบราณต่างผลิตออกมาน้อยถึงเพียงนั้น หลังจากที่เซียวเฉวียนมาถึงต้าเว่ยแล้ว เพื่อที่จะหาเงินให้ได้นับว่าต้องสิ้นเปลืองสมองยิ่ง หากมิใช่จายบทกลอนก็ต้องเปิดบ่อนพนัน มาตอนหลังเขามาเปิดหอสุรา มาตอนนี้ยังมีสิทธิในการถือครองรัฐไป๋ลู่อีกครึ่งหนึ่ง

การจะหาเงินในสมัยโบราณนั้นไม่ง่ายเลย เซียวเฉวียนต่อให้มีกิจการเล็กน้อย แต่หากว่าต้องการจะเหมือนเว่ยเชียนชิว ชุบเลี้ยงขุนนางมากมายเพียงนี้ แถมยังมีเหล่าชาวยุทธ์ในรัฐไป๋ลู่อีกนับแสนราย รวมไปถึงชาวยุทธ์แท้ไม่ทราบจำนวนแล้วละก็ เว่ยเชียนชิวจำเป็นต้องร่ำรวยทัดเทียมประเทศศัตรูจึงจะเลี้ยงคนได้มากมายปานนั้น

แต่จำนวนโลหะทองหนักที่ผลิตในยุคโบราณก็มีน้อยนิดเพียงนี้ ต่อให้เว่ยเชียนชิวอำนาจค้ำฟ้า แล้วเขาจะเอาเงินมากมายมาจากที่ใดกัน?

อีกทั้งเซียวเฉวียนเข้ารับราชการในราชสำนักมานานปีปานนี้ แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้ยินข่าวพระคลังต้าเว่ยร่อยหรอมาก่อน

พระเจ้า เว่ยเชียนชิวมีเงินมากปานนี้เชียวหรือ?

เซียวเฉวียนส่ายหน้า ไม่แปลกที่เว่ยเชียนชิวจะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา หากมิใช่ว่าในมือเซียวเฉวียนมีทักษะไม้ตายอย่างยาอายุวัฒนะอยู่ละก็ เกรงว่าคนผู้นี้คงจะไม่สนใจเซียวเฉวียนแม้สักนิด

สายตาของเซียวเฉวียนสว่างวาบ นัยน์ตาทอประกาย ในจังหวะเวลานี้เองเขาก็พลันคิดเข้าใจขึ้นมาแล้ว เข้าใจถึงปัญหาที่แต่ก่อนจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกเรื่องนั้น

เขามองกลุ่มคนจำนวนมากเบื้องหน้าตนเอง พลางคะเนถึงทรัพยากรและสภาพจิตใจในยามนี้ของเว่ยเชียนชิว ทันใดนั้นเขาก็พบความเป็นจริงที่ทำให้คนขนลุกเหน็บหนาวเรื่องหนึ่ง

ในที่สุดเซียวเฉวียนก็คิดเข้าใจ เข้าใจว่าเพราะอะไรเซียวเฉวียนแหย่เขี้ยวเล็บของเว่ยเชียนชิวไปมากปานนี้ เว่ยเชียนชิวถึงได้ไม่ถือสา เพราะเหตุใดถึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องของเซียวเฉวียนมาตลอด

นั่นไม่ได้มาจากเรื่องที่เว่ยเชียนชิวมีทั้งอำนาจทั้งขุมกำลังและเงินเพียงอย่างเดียว นั่นเป็นแค่หนึ่งในเหตุผลกเท่านั้น

เซียวเฉวียนคิดไตร่ตรอง เว่ยเชียนชิวสภาพจิตใจเช่นนี้ เป็นเพราะหลังจากที่เว่ยเชียนชิวลุถึงระดับชั้นนั้นแล้ว สรรพสิ่งใต้หล้าล้วนแต่เป็นของเล่นในมือของเขา

ไม่ผิด กระทั่งฮ่องเต้ก็ยังเป็นของเล่นในมือของเขา

เว่ยเชียนชิวและฮ่องเต้เปิดศึกทั้งทางแจ้งและทางลับ เกรงว่าไม่ได้เป็นเพราะตำแหน่งฮ่องเต้เพียงอย่างเดียว ทว่าเพราะ...

เป็นเพราะความเพลิดเพลิน

เซียวเฉวียนจิตใจสั่นสะท้าน

ใช่ ความเพลิดเพลิน

ความสำราญชนิดหนึ่ง

มีเพียงแบบนี้เท่านั้น ถึงสามารถอธิบายการกระทำและวาจาอันไร้ที่มาทั้งหลายของเว่ยเชียนชิวได้

หลานชายแท้ๆ ของภรรยาอย่างจูเหิงตายแล้ว เว่ยเชียนชิวไม่ถือสา

หนึ่งในเก้าขุนนางใหญ่อย่างซ่งจือที่คอยควบคุมกฎหมายตายไปแล้ว เว่ยเชียนชิวไม่ถือสา

อัครเสนาบดีจูที่อยู่ใต้คนหนึ่งแต่อยู่เหนือคนนับหมื่นตายแล้ว เขาเองก็ไม่ถือสาเช่นกัน

ลูกรักอย่างว่านโหลวที่เขาอบรมสอนสั่งสิ้นแล้ว ฉินหลังผู้รู้ใจทางการทหารของเขาถูกเนรเทศ เขายิ่งไม่เหลือบตามองแม้สักนิด

ตายแล้วก็ตายไป ถูกเนรเทศแล้วก็ถูกเนรเทศไป ตัวเขาเว่ยเชียนชิวไม่ใส่ใจ

เว่ยเป้ยถูกเซียวเฉวียนลงโทษ ทุกคนคิดว่าเว่ยเชียนชิวคงจะหยิบดาบพุ่งเข้ามา ผลสุดท้ายเว่ยเชียนชิวคล้ายเป็นโรคอะไรกำเริบส่งชาวยุทธ์แท้มาสองคน สำหรับบุตรชายแล้ว เขากลับไม่ยี่หร่ะเลย

เหลียงไหวโหรวทำของสำคัญอย่างผนึกมู่อวิ๋นแตกเป็นเสี่ยงๆ สถานะลูกลับของเขาเปิดเผย ขุนนางบุ๋นบู๊ในราชสำนักจะจัดการเขาอย่างไร จะปกป้องเขาอย่างไร ก็เป็นเพียงแค่การปลุกระดมเท่านั้น

ส่วนตัวของเว่ยเชียนชิวเอง ไม่ถือสาอะไรสักนิด

บางทีเขาอาจจะโมโหเพราะเรื่องนี้ แต่ความโมโหของเขาก็เป็นเพียงแค่การแสดงให้คนนอกได้เห็น ภายในใจนั้น เว่ยเชียนชิวเต็มไปด้วยความเหยียดหยามและความดูถูกแลไม่สนใจ