ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 554

บรรดาข้าราชบริพารพูดถูก เว่ยเชียนชิวเป็นคนหยิ่งผยองอย่างยิ่ง ต้องมีอารมณ์ดีๆ เขาถึงจะเข้าวังเพื่อร่วมงานเลี้ยงอะไรสักอย่าง แล้วไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ในวังสักรอบสองรอบ

ถ้าคิดจะเชิญเว่ยเชียนชิวมาพิสูจน์สายเลือด เชอะ แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ยังคิดว่ามันไม่น่าจะได้

“ท่านเว่ยเจียนกั๋วพักใช้ชีวิตอยู่ที่จวนเจียนกั๋วมาตลอด” จ้าวอีโต้วคิดอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็คิดหาข้ออ้างได้ เขาพูดอย่างเย็นชาราวกับว่าเขาเป็นผู้แถลงข่าวของเว่ยเชียนชิว “สำหรับเรื่องที่ไม่แน่นอนเช่นนี้ เจียนกั๋วยินดีที่จะมาหรือไม่ ? ก็พูดยากเหมือนกัน”

เซียวเฉวียนพูดอย่างตรงไปตรงมา "ในเมื่อข้าพระองค์เป็นผู้เสนอเรื่องนี้ ข้าพระองค์จะเชิญเอง"

โอ้?

องค์จักรพรรดิเอนศีรษะเล็กน้อย "อนุญาต"

บรรดาข้าราชบริพารต่างผงะ นี่หรือคนมีฝีมือใจถึงอย่างที่เขาลือกันนั่นเหรอ?

ตอนนี้เซียวเฉวียนกำลังแหย่หนวดเสือเข้าแล้ว

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เซียวเฉวียนคงจะเกรงกลัวเว่ยเชียนชิวบ้าง

หลังจากคลำพบสภาพจิตของเว่ยเชียนชิวแล้ว ทุกอย่างก็ง่ายขึ้นมาก เว่ยเชียนชิวชอบเล่น งั้นเขาก็จะชวนเว่ยเชียนชิวมาเล่นด้วยกัน

"ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงอนุญาต!" เซียวเฉวียนคำนับและออกจากตำหนักฉางหมิง หันหน้าขึ้นฟ้าเอ่ยเรียก "พูกันเฉียนคุน! มานี่!"

อาวุธเข้ามาในตำหนักฉางหมิงไม่ได้ เซียวเฉวียนจึงปฏิบัติตามมารยาทและกฎระเบียบ ออกไปเรียกที่ข้างนอกของตำหนัก

ปรากฏลมแรงพัดขึ้น พู่กันเฉียนคุนสองด้ามส่องแสงสีขาวและสีแดงลอยมาดังเสียงซ่าๆ!

ลมพัดมาชักจูงศีรษะของบรรดาข้าราชฯ หันไปมอง เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นพู่กันจินหลุนเฉียนคุน

เซียวเฉวียนเจตนากระทำให้เห็นเช่นนี้

ถือโอกาสที่องค์จักรพรรดิได้บอกทุกคนเกี่ยวกับการมีอยู่ของพู่กันเฉียนคุนในวันนี้ เซียวเฉวียนจึงอวดให้คนเหล่านั้นดู เพื่อให้คนเหล่านั้นมีความรู้สึกเกรงกลัว!

บรรดาข้าราชบริพารต่างตกตะลึง ยิ่งเฉาสิงจือนั้นถึงกับขมวดคิ้วแน่น!

อาวุธวิเศษเหล่านี้ ไม่ได้มาจากแผ่นดินต้าเว่ย

ลำแสงสีขาวและสีแดงสองลำเฉียดมาอย่างไว หยุดอยู่ตรงหน้าเซียวเฉวียนดัง "หวือ" และแขวนอยู่บนอากาศ

ไม่แปลกใจเลย พู่กันเฉียนคุนดึงดูดความสนใจของทุกคน รวมทั้งองค์จักรพรรดิก็ทรงสะดุ้งเล็กน้อย

ทำไมพู่กันเฉียนคุนกลายเป็นสองด้ามแล้ว?

”เอาคำพูดนี้ไปพูดกับเว่ยเจียนกั๋ว”

เห็นเซียวเฉวียนพึมพำอะไรบางอย่างกับพู่กันทั้งสองด้าม พู่กันเฉียนคุนก็ส่งเสียง "หวือ" และหันหัวกลับและจากไปอย่างเท่ระเบิด

น่าอิจฉา

น่าอิจฉาจังเลย

บรรดาข้าราชบริพารต่างกำหมัดแน่น

แต่แล้ว เซียวเฉวียนพูดอะไรไปล่ะ?

เว่ยเจียนกั๋วจะมาจริงเหรอ?

มันเป็นไปไม่ได้ เว่ยเจียนกั๋วถือตัวเองสูงอยู่เหนือเมฆ ไม่ไว้หน้าแม้แต่องค์จักรพรรดิ เขาจะมาเพราะได้รับเชิญจากเจ้าหน้าที่เอี๋ยนกวนกระจ้อยร่อยได้อย่างไร?

”ฝ่าบาท รอสักครู่ เว่ยเจียนกั๋วต้องมาแน่นอน”

เซียวเฉวียนดูสงบนิ่งและมั่นใจเต็มร้อย

”ถ้าเว่ยเจียนกั๋วไม่มา ท่านเซียว ถือว่าท่านหลอกลวงเบื้องสูง!” จ้าวอีโต้วตะคอกและแทบรอไม่ไหวที่จะตั้งข้อหาเซียวเฉวียน "นั่นเป็นโทษหลอกลวงเบื้องสูง!"

“ท่านจ้าว ท่านรีบอะไร?” เซียวเฉวียนมองตาค้อง “ถ้าเว่ยเจียนกั๋วไม่มา ก็ตัดสินว่าข้าหลอกลวงเบื้องสูงก็แล้วกัน ตัดหัวข้าไปเลย ท่านเอะอะโวยวายใส่ข้าเพื่ออะไร ท่านคิดว่าข้าไม่รู้หรือนี่เป็นความผิดฐานหลอกลวงเบื้องสูง?”

หน็อยแน่ ๆ !

ฟัง!

ฟัง!

น้ำเสียงของเซียวเฉวียนฟังดูช่างเบาหวิวซะเหลือเกินนะ!

จ้าวอีโต้วโกรธมากจนไม่รู้ว่าจะโต้ตอบอย่างไรดีกับเซียวเฉวียนที่รู้ดีทุกอย่างในเรื่องของตัวเอง

เซียวเฉวียนผู้นี้เคยหน้าด้านมาก่อน ทำไมเดียวนี้รักษาหน้าชะมัด รู้จักตัวเองดีขึ้นแล้วหรือ?

เธอเคยพบเหลียงไหวโหรว เขาเป็นคนฉลาดเฉลียว เขาจะฆ่าแม่ฉินเพียงเพราะเหตุวิวาทเล็กน้อยได้อย่างไร?

มันคือเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนจงใจกล่าวว่าเหลียงไหวโหรวเป็นลูกชายนอกสมรสของเว่ยเชียนชิว ซึ่งทำให้เหลียงไหวโหรวโกรธแค้นและต้องการปิดปาก เขาจึงได้ฆ่าแม่ฉิน

ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนก็สามารถอยู่นอกเหตุการณ์ และถอยหลบได้โดยไม่ต้องเจ็บตัว

ตอนที่องค์หญิงต้าถงถูกโยนลงไปในบ่อน้ำ เซียวเฉวียนดูเหมือนจะไม่มีปฏิกิริยาอะไร

แต่ในความเป็นจริงแล้ว เซียวเฉวียนโกรธแค้นจนแทบหักห้ามตัวเองไม่ได้ทุกคืน

องค์หญิงคอยเกลี้ยกล่อมเขาให้ลืมมันซะ เรื่องผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ ตระกูลฉินมีต้นโตรากลึก เซียวเฉวียนจะเป็นศัตรูกับตระกูลฉินเพื่อเธอทำไม?

แต่เซียวเฉวียนไม่เห็นด้วย เขาครุ่นคิดตลอดว่าจะแก้แค้นอย่างไร เขาบอกว่า ฉินซูโหรวมีพันธะโลหิตกับเขาและฆ่าเธอไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงต้าถงยังถือเป็นระดับเจ้าหญิงใหญ่ ฉินซูโหรวระดับเจ้าหญิงเล็กจะมาชดเชยชีวิตของเธอได้อย่างไร? มีแต่เจ้าหญิงอย่างแม่ฉินเท่านั้นถึงจะคู่ควรแลกกับชีวิต

หลังคิดอยู่นาน เซียวเฉวียนจึงได้คิดแผนนี้ขึ้นมา

ยิ่งกว่านั้น แม่ฉินแกว่งเท้าเข้าหาเสี้ยนเอง จับเซียวจิงไปขาย ไม่รู้จักสำนึกผิด

เดิมที หากแม่ฉินมีความรู้สึกผิดเพียงนิดต่อตระกูลเซียว เซียวเฉวียนอาจจะปล่อยแม่ฉินไปเพื่อเห็นแก่องค์หญิงต้าถงที่ร้องขอความเมตตาแทนนาง

แต่เซียวเฉวียนไม่คาดคิดว่าเหลียงไหวโหรวจะมีตราประทับมู่อวิ๋น

ฟ้าประทานมาช่วยเขาจริงๆ

การฆ่าแม่ฉินไปเช่นนี้ เซียวเฉวียนยิ่งไม่อาจที่จะย้อนประวัติศาสตร์จริงๆ

“เจ้าจะบอกว่า เหลียงไหวโหรวไม่ใช่ลูกชายของเว่ยเจียนกั๋ว?”

องค์ชายสามผงะ

"อื่ม... พวกเขาไม่ใช่พ่อลูกกัน..." องค์หญิงต้าถงน้ำตาซึม เซียวเฉวียนโกหกเรื่องใหญ่เพื่อเธอและเซียวจิง

องค์ชายสามและองค์ชายห้าตกตะลึง งั้นวันนี้ในราชสำนัก เซียวเฉวียนยังจะให้เว่ยเชียนชิวและเหลียงไหวโหรวมาพิสูจน์สายเลือดกันเหรอ?