ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 633

ชาวยุทธ์แท้ทุกคนรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงกำยำ ร่างกายที่แข็งแรงนี้ มอบพลังหมัดที่แข็งแกร่งให้กับพวกเจ้า ความคิดที่ว่องไวรวดเร็ว การบินที่รวดเร็วว่องไว

รวมไปถึง ทำให้พวกเขาหัวเราะออกมาใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดร้ายน่ากลัว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！” ชาวยุทธ์แท้หัวเราะจนนำลายพุ่งกระจายไปทั่ว：“แค่ประตูบานหนึ่งยังไม่สามารถเปิดได้ ยังจะกล้าพูดว่าตัวเองเป็นผู้อารักขาอันดับที่หนึ่ง ขุนนางใหญ่ระดับสี่？”

“ชิงหยวนเจียเป็นประชาชนทัวไป เป็นคนมีความรู้！” หลี่มู่โมโหอย่างมาก ชี้ดาบไปที่ศัตรู：“ทำไมถึงลงมือโหดร้ายเช่นนี้？”

“ทำไม？เพราะข้าข่งซานพอใจ！” ชาวยุทธ์แท้แบกรับดาบอันแหลมคมไว้：“ประตูนี้ เจ้าไม่มีทางเปิดได้ ยอมแพ้ซะเถอะ！วันนี้ข้าจะต้องเผาชิงหยวนให้ไหม้จนกลายเป็นขี้เถ้า！”

“เว่ยเจียนกั๋วยังพูดอีกว่า ถ้าใครเข้ามาขว้าง ก็ให้ข้าจัดการสั่งสอนได้เลย ข้าอยากจะประลองกับเจ้ามานานแล้ว”

ข่งซานยกดาบขึ้น ：“เข้ามาเลย เจ้ามันไม่ได้เรื่องแม้แต่นายท่านก็ปกป้องไว้ไม่ได้！”

เหวินฮั่นตายไปแล้ว ทุกคนรู้กันหมด

และทุกคนก็รู้ หลี่มู่เป็นผู้อารักขาของเหวินฮั่น เพียงแค่ไม่ต้องค่อยดูแลนายท่านอีกแล้ว

แต่เหล่าผู้อารักขา ไม่ว่าจะเป็นคนรับใช้ของคุนหลุนหรือเป็นชาวยุทธ์แท้ต่างรู้แค่เพียงเรื่องเดียว นายท่านของเจ้าตายแล้ว เจ้าก็เป็นแค่สิ่งของที่ไม่มีค่า

เปลวไฟทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้หลี่มู่รู้สึกร้อนร้น ตอนนี้และ คนๆนี้ก็แทงไปที่หัวใจที่เจ็บปวดของหลี่มู่ ！

“ย๊ากกกกกกก！ไท่อา！ออกมา！”

ชักดาบไท่อาออกมา มุ่งตรงไปที่ข่งซาน

“เสียงชัดดาบ！”

“ย๊าก！” ข่งซานยกดาบขึ้นมาป้องกันไว้ ทั้งสองคนเริ่มต่อสู้กันทำให้เกิดแสงประกายเมื่อดาบปะทะกัน

เหล่าบรรดาผู้อารักขาที่อยู่ด้านนอกประตู ถ้าหลี่มู่เปิดประตูยังไม่เปิดประตูให้

พวกเขาไม่กล้าปีนข้ามกำลังเข้าไปโดยพลการ

โบราณว่าไว้สิ่งของมีลักษณะเหมือนกับเจ้านาย ลักษณะนิสัยของผู้อารักขาของแต่ละตระกูล ที่จริงแล้วก็จะเป็นไปตามแบบเจ้านายของแต่ละคน

ตอนนี้ปัญญาชนต่างขี้ขลาด ทำตามกฏระเบียบอย่างเคร่งครัด กลัวว่าจะทำผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย ก็จะได้รับโทษตามกฏหมาย โดยปกติพวกเขาก็ควบคุมเคร่งครัดต่อผู้อารักขาของพวกเขาอยู่แล้ว ไม่ยอมให้พวกเขาทำผิดกฏข้อไหนแม้แต่ข้อเดียว เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหายุ่งยากที่จะตามมาถึงตัวของตัวเอง

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมเหล่าผู้อารักขาวิตกกังวลรออยู่แต่ด้านนอกเท่านั้น

ไม่เข้าไป ก็ตาย ไฟแผดเผารุนแรง ควันหนาแน่น คนข้างในคงทนได้อีกไม่นาน

เข้าไป ก็ตาย อยู่ที่นี่ มีเพียงแค่เซียวเฉวียนและไป๋ฉี่ ที่สามารถเข้าไปได้ตามที่ใจต้องการ และผู้อารักขาคนอื่นๆ ไม่สามารถเข้าใกล้ห้องหนังสือชิงหยวนได้แม้แต่เพียงก้าวเดียว มิฉะนั้นจะเป็นการทำให้สถานศักดิ์สิทธิ์สำหรับเรียนหนังสือแปดเปลื้อน เป็นโทษถึงตาย

พวกเขาอยู่ที่หน้าประตูเบียดกันไปมา หงุดหงิดวิตกกังวล

“หรือว่าพวกเราบินเข้าไปกันเถอะ！” มีผู้อารักขาบางคนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ “ประตูนี้ปิดอยู่ นายท่านของพวกเราจะต้องทนไม่ไหวแล้วแน่นอน！”

“ไม่ได้！ถ้าเข้าไปแล้วใครจะรับผิดชอบ？เจ้า？ข้า？”

“จริงด้วย ไม่เพียงแต่ตัวของพวกเราจะต้องถูกลงโทษ นายท่านก็จะถูกลงโทษไปด้วย！”

บรรดาผู้อารักขาหงุดหงิดวิตกกังวล โกรธโมโหกระทืบเท้า

“ให้ตายเถอะ！บ้าจริงๆเลย！ตอนนี้หลี่มู่ยังไม่อออกมา ขุนนางคนอื่นๆก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา！นี่มันหมายความว่ายังไงกัน！เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีใครจัดการได้เลยใช่ไหม！”

“ข้าได้ยินมาว่าเรื่องนี้เว่ยเจียนกั๋วเป็นคนทำ！ดังนั้นถึงไม่มีคนมา！”

“......”

เว่ยเจียนกั๋วสามคำนี้ ทุกคนพากันเงียบขึ้นมาพร้อมกันทั้งหมด มิน่าละ！มิน่าละ！

“ฟิ้ว！”

ลมพัดแรง ทันใดนั้นเมฆดำบนท้องฟ้ารวมตัวกัน

“ฝนตกแล้ว！”

เหล่าบรรดาผู้อารักขาเงยหน้าขึ้น ตกใจหน้าซีด เหมือนเห็นผี

น้ำฝนนี้ มาได้ทันเวลาพอดี！

“ครืนครืนครืน！”

“เสียงฟ้าร้องดัง！”

ฝนไม่เพียงแต่มาได้ทันเวลาเท่านั้น และยังตกอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่เป็นเมฆสีดำรวมตัวกันจนกระทั่งตกลงมาอย่างหนัก ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที

เหล่าบรรดาผู้อารักขาอ้างปากค้างตกตะลึงยังไม่ทันได้หุบปาก ฝนบนฝากฟ้า ดูเหมือนกับว่ามีคนตั้งใจสาดฝนลงมา มุ่งตรงมาที่เมืองหลวง！

“แฮ่กแฮ่กแฮ่ก！”

“แฮ่กแฮ่กแฮ่ก！”

ในห้องหนังสือชิงหยวน ข่งซานและหลี่มู่กำลังต่อสู้ฟาดฟันกันอย่างดุเดือด แลกเปลี่ยนกันไปมา เจ้าถอยข้าลุก