ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 635

จวนเซียว ฝนก็ตกลงมาจากท้องฟ้าก็ดับไฟ

เรือนที่เป็นไม้ถูกเผาเกรียมจนดำไปจนเห็นได้ชัดทุกที่ แต่โชคดีที่พายุลมฝนนี้มาทันเวลาพอดี เรือนมีความเสียหายบ้าง แต่ไม่ได้ร้ายแรงมาก

น้ำที่มากนั้นไหลเข้าบ่อน้ำที่ถูกปิดในสวน น้ำไหลท่วมทะลักเข้ามา บ่อน้ำทั้งบ่อเริ่มเปล่งประกายการเปลี่ยนแปลงใหม่

เฉิงตงทางทิศตะวันออกของเมือง ศาลาเจินอี้

ปัญญาชนนักกวีล้วนชอบมาดื่มชาเก๊กฮวยที่นี่ ปีก่อน วิธีชงชาเมื่อเซียวเฉวียนเคยมาที่นี่ถูกเถ้าแก่ที่ฉลาดเรียนรู้ไปแล้วจึงเผยแพร่ออกไป

ใช้วิธีการชงชาของเซียวเฉวียนแล้วชาที่ชงออกมา สดอร่อย รสชาติค้างอยู่ในคอยาวนาน มันช่วยเปิดต่อมรับรสของชาวต้าเว่ยชัดๆ

เถ้าแก่อาศัยชาใหม่นี้ดึงดูดทรัพย์มหาศาล แขกเหรื่อรวมตัว เดิมทีศาลาเจินอี้ก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ทุกวันนี้กลายเป็นที่เช็คอินสุดยอดของเหล่าปัญญาชนไปเสียแล้ว

เถ้าแก่ก็เป็นคนไม่ดีอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ชงชาเสร็จก็จะยกมาเสิร์ฟเอง เลี่ยงถูกคนขโมยวิชา

เว่ยเป้ยแขกที่มาที่นี่บ่อย ที่นี่ห่างไกลจากจวนเจียนกั๋ว สามารถออกมาจากบ้านนั้นเพียงสักครู่เดียวเขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย

“อ๋องรอง”

เด็กรับใช้คนหนึ่งของจวนเจียนกั๋วเดินมาด้วยความเร่งรีบ รายงานเรื่องราวเซียวเฉวียนมาจวนเจียนกั๋ว

“ไป!”

เว่ยเป้ยสีหน้าตระหนก ทิ้งเงินสองเหลี่ยงแล้วรีบจากไป

จากเฉิงตงที่อยู่ทิศตะวันออกของเมืองมาถึงจวนเจียนกั๋วที่อยู่ใจกลางเมืองต้องใช้เวลาครึ่งชั่วยาม เว่ยเป้ยทะยานอย่างรวดเร็วมาตลอดทางด้วยจิตใจที่กระวนกระวาย

เซียวเฉวียนเป็นอะไรไป? ทำตัวไม่สะดุดตามานานขนาดนี้ อยู่ๆวันนี้ระเบิดแล้วรึ?

หรือว่าเขาเรียนวิชาถ้อยคำสำเร็จแล้ว?

เว่ยเป้ยงง แม้ว่าจะเรียนวิชาถ้อยคำสำเร็จ เซียวเฉวียนก็ไม่ใช่คู่มือของเว่ยเชียนชิว!

วันนี้เซียวเฉวียนบุ่มบ่ามเช่นนี้เป็นเพราะหลี่มู่ตายไปแล้ว เขาเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?

คนบ้าก็ไม่ต้องทำเช่นนี้หรอกมั้ง!

พูดตามจริง เว่ยเป้ยไม่อยากให้เซียวเฉวียนตาย พวกเขาเป็นคนที่มาจากฮวาเซี่ย เว่ยเป้ยคิดว่าเป็นเพื่อนกับเซียวเฉวียนตั้งแต่แรกแล้ว ถึงยังไงที่ต้าเว่ยก็ไม่สนุกและเงียบเหงา แต่เขาก็ไม่กล้า

หากกล่าวว่าโชคของเซียวเฉวียนไม่ดีที่ข้ามเวลามาเป็นลูกของครอบครัวยากจน งั้นเว่ยเป้ยไม่อนาถยิ่งกว่าเหรอ?

เว่ยเป้ยข้ามเวลากลายเป็นลูกชายสุดรักของตัวร้าย คนมากมายในใต้หล้าไม่ต้อนรับเขา ไม่รู้มีคนไม่น้อยอยากฆ่าเขาให้ตาย เว่ยเป้ยที่กลัวจนใจเต้นรัวตลอดมา ความสุขสะใจอย่างเศรษฐีอะไรไม่รู้สึกสักนิด แต่กลับลิ้มลองความทุกข์ได้อย่างแท้จริง

ถึงยังไงพ่อของเขาทุกคนต่างอยากตะลุมบอน แต่ละคนอยากฆ่า เว่ยเป้ยที่เป็นลูกชายคนคนนี้ และก็ไม่ใช่ลูกชายของคนคนนี้เช่นกัน ช่างยากเย็นเกินไปจริงๆ

เว่ยเป้ยมาที่นี่ ไม่ทำเรื่องอะไรให้ต้าเว่ยมาก่อน ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เขาลงมือ

เขาหวังว่าจะคุ้มครองเซียวเฉวียนได้

แต่ตอนที่เขากลับมาถึงจวนเจียนกั๋ว ชาวยุทธ์แท้และองครักษ์ล้มลงกองกับพื้น ร่างกายของพวกเขาล้วนมีรอยแผลจากดาบจิงหุนที่คมและรวดเร็ว

พวกเขาตายทั้งหมด ก่อนตายเกรงว่าจะยังขัดขืนรุนแรง เพราะกระดูกตรงมือและเท้าหักหมด คนที่ฆ่าพวกเขาเห็นการต่อต้านของพวกเขาแล้ว คาดว่าน่าจะโมโหมากจึงได้ฆ่า

ดูเหมือนว่า เซียวเฉวียนจะเข้าไปข้างในตั้งนานแล้ว

เว่ยเป้ยกลืนน้ำลายด้วยความตึงเครียด พูดเสียงทุ้มว่า “ไป พวกเขาก็เข้าไปกันเถอะ”

......

บ่อนพนันจวี้เป่า

ด้านนอกยังคงฝนตกหนัก ไฟของบ่อนพนันจวี้เป่าถูกรดน้ำจนดับไปแล้ว

ทุกคนต่างคิดว่าพวกนักพนันกลุ่มนี้จะหยุดมือแล้วสินะ ผลสุดท้ายด้านในกลับยิ่งคึกคักมากขึ้นกว่าเดิม

“มาๆๆๆ! แทงแล้วเอามือออก! ห้ามกลับคำนะ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเราก็ไปพนันกัน เซียวเฉวียนจะออกมาสภาพปางตายหรือออกมาสภาพสมบูรณ์ครบถ้วน!”

นักพนันทั้งหลายล้วนฝุ่นเต็มใบหน้า ไฟเมื่อสักครู่ยังสีหน้าไม่สู้ดี เมื่อกี้พวกเขายังร้องห่มร้องไห้แย่งชิงพื้นที่ ตบประตูกันอย่างบ้าคลั่งภายในเปลวไฟกันอยู่เลย ผลคือพายุฝนช่วยพวกเขาไว้

นี่สื่อถึงอะไร?

นี่สื่อว่าพวกเขาจะรวยแล้ว!