ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 637

หลี่มู่แกล้งตายสำเร็จแล้ว เซียวเฉวียนเดินทางจากชิงหยวนมาจนถึงจวนเจียนกั๋วแสดงละครได้อย่างยอดเยี่ยมไม่ขาดตกบกพร่อง

เล่นได้ตุ๊กตาทอง ราวกับเขาได้สูญเสียหลี่มู่ไปแล้วจริงๆอย่างไรอย่างนั้น

องครักษ์ที่ขวางเขาของจวนเจียนกั๋ว ฆ่าสิ้น!

ชาวยุทธแท้ ฆ่า!

คนใช้ ฆ่า!

เด็กรับใช้ ฆ่า!

เขาฆ่ามาตลอดทาง เหยียบย่างสายฝนและเลือดจนมาถึงหน้าเว่ยเชียนชิว เขามาเพื่อซักไซ้เอาความ แสดงความโกรธแค้นที่ต้องสูญเสียสหายรักคนหนึ่งไป

หลังจากนั้นก็ใช้ยาลูกกลอนธรรมดาหนึ่งเม็ด “ช่วยชีวิต” หลี่มู่

ดวงตาของเซียวเฉวียนแดงจนเห็นเส้นเลือดฝอย การแสดงวันนี้เป็นของปลอมหมด การฆ่าและความโกรธแค้นกลับเป็นของจริงมาก!

ฉินปาฟาง เหวินฮั่น ปีศาจกวี อี้อู๋หลี่ ทั้งสี่ชีวิตนี้ เว่ยเชียนชิวยังไม่ชดใช้คืน วันนี้เซียวเฉวียนฆ่าคนของจวนเจียนกั๋ว ฆ่าหนึ่งคนก็ได้อีกหนึ่ง!

ฆ่าเพิ่มอีกหนึ่งก็ได้เพิ่มอีกหนึ่ง!

อารมณ์ความรู้สึกจัดเต็ม การแสดงก็สมบทบาท เว่ยเชียนชิวย่อมเชื่อสนิท

“เจ้าเอายาอายุวัฒนะให้มันได้ยังไง!”

เว่ยเชียนชิวแค้นมาก กระชากคอเสื้อของเซียวเฉวียนไว้ แทบอยากจะบีบคอไอ้เด็กเวรตัวนี้ให้ตายไปซะ ไป๋ฉี่กะจะเดินเข้ามา เซียวเฉวียนสกัดไว้ก่อน ไม่เป็นไร ดูเหมือนเว่ยเชียนชิวเชื่อสนิทแล้ว

ตามที่คาด คนคนหนึ่งเมื่อพบกับความอ่อนแอของตนเอง สติปัญญาที่ว่าก็ลดลงแล้ว

“เว่ยเชียนชิว ก่อนหน้านี้เจ้ายังเห็นข้าเป็นเทพเซียนอยู่เลย ทำไมหรือ ตอนนี้กล้ามาปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้?”

เซียวเฉวียนจ้องเขา “เจ้าโมโหจนเลอะเลือนไปแล้วเหรอ?”

แต่ละคำแต่ละประโยคของเซียวเฉวียน “เจ้ายังใช้สายตาเหมือนแต่ก่อนมองข้าเซียวเฉวียนอยู่อีกรึ?”

เวลาเปลี่ยนไปแล้ว

ทุกวันนี้ข้าเซียวเฉวียนจากที่เคยเป็นคนโกหกตัวน้อยคนหนึ่งได้เปลี่ยนไปเป็นจอมโกหกแล้ว!

“ข้า……” เว่ยเชียนชิวขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าท่าทางเขาติดอยู่ในห้วงความคิดอันยุ่งเหยิงที่มีต่อเซียวเฉวียน เขาอยากฆ่าเด็กเวรเซียวเฉวียนที่สมควรตายให้ตายไปเสีย แต่เขาก็โลภอยากได้ยาอายุวัฒนะของเซียวเฉวียน “ถุย!”

เขาถ่มน้ำลายใส่หัวของเซียวเฉวียน ขยะแขยงเซียวเฉวียนสุดๆแล้ว “แผนร้ายเหล่านี้ของเจ้า! อย่าได้คิดมาหลอกข้าอีก!”

ในเวลานี้เอง ชาวยุทธแท้ที่เมื่อครู่ได้ไปเผากิจการของเซียวเฉวียนทยอยกลับมารายงานภารกิจแล้ว เมื่อเจ้ามาก็เห็นเว่ยเชียนชิวกำลังกระชากเซียวเฉวียน ท่าทางแทบอยากกลืนกินเซียวเฉวียนอย่างไรอย่างนั้น

ว้าว ตามคาดเจียนกั๋วยังคงความสามารถเหมือนเก่า!

ไม่เพียงต้องการกิจการของเซียวเฉวียน ตอนนี้ยังต้องการจัดการเซียวเฉวียนด้วย!

ช่วงนี้เซียวเฉวียนเป็นผู้โปรดปรานของฮ่องเต้ แต่แล้วเช่นไรล่ะ แค่คนที่เกิดมาในครอบครัวยากจนผู้หนึ่ง แค่คนที่เคยแต่งเข้าตระกูลฝ่ายหญิงได้เป็นนายท่าน มองยังไงก็ยังเป็นคนชั้นต่ำ ขนาดพวกเขายังไม่เคยถูกเจียนกั๋วปฏิบัติเช่นนี้ด้วย เห็นได้ว่าเซียวเฉวียนคงไปแตะต้องหนวดเสือของเจียนกั๋วเข้าแล้ว!

จุ๊จุ๊จุ๊ มองดูท่าทางสุนัขจรจัดของเซียวเฉวียน คงจะไม่ใช่ว่ายังเรียนวิชาถ้อยคำอะไรนั้นไม่สำเร็จแล้วถูกฮ่องเต้รังเกียจ ถึงได้รีบมาโดนอัดที่จวนเจียนกั๋วหรือ?

ทว่าหากเซียวเฉวียนไม่มีความสามารถงั้นตลอดทางที่เดินเข้ามา คนที่โดนฆ่าเหล่านั้นใครเป็นคนทำกัน?

“หากเจ้ามีความสามารถงั้นเจ้าก็ฆ่าข้าสิ ข้าพยายามทุ่มเทครึ่งชีวิตถึงปรุงยาลูกกลอนเม็ดเดียวนี้ขึ้นมาได้ เดิมทีข้าจะให้เจ้า สุดท้ายเจ้ารีบเกินไป ลูกน้องเจ้าฆ่าหลี่มู่ไปแล้ว”

เซียวเฉวียนจ้องมองเว่ยเชียนชิวอย่างไม่ยอมถอย ใบหน้าหาเรื่อง คำว่าครึ่งชีวิต เขากัดฟันแน่นเชียว เป็นการบอกกับเว่ยเจียนกั๋วอย่างไม่ต้องสงสัยว่า ให้เวลาข้า ข้ายังสามารถใช้อีกครึ่งชีวิตที่เหลือปรุงออกมาได้อีกเม็ดหนึ่ง หากเข้าฆ่าข้าแล้วละก็งั้นก็อดนะสิ

ไม่เพียงเท่านี้ คำพูดนี้ใจความหลักคือยั่วโมโหเว่ยเชียนชิวทุกที่ว่า เดิมทีแกจะได้ยาอายุวัฒนะนี้ไปโดยดีแล้ว แต่ลูกน้องแกทำให้แกไม่ได้มัน นี่โทษข้าไม่ได้หรอกนะ

เซียวเฉวียนยื่นคอ ใช้มือตบ “มาสิ ฟันที่นี่ ข้าได้ตายเร็วหน่อย”

ชาวยุทธแท้เปลี่ยนสีหน้าทันที ย๋า นี่เซียวเฉวียนเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยรึ?

“เจียนกั๋ว! ฆ่ามันเลย!”

เวลานี้เอง ชาวยุทธแท้คนหนึ่งตะโกนขึ้น “ไม่ฆ่าเวลานี้ จะฆ่าเวลาไหน!”

“ใช่ๆ ดูท่าวอนโดนของมัน บังอาจพูดกับเว่ยเจียนกั๋วแบบนี้!”

“อืม ช่างไม่เคารพเจียนกั๋วเลย ใต้เท้าเฮยหลัง ท่านเห็นด้วยสินะ”

ชาวยุทธแท้เหล่านั้นยิ้มโง่ๆ เฮยหลังชำเลืองมองพวกเขาอย่างเย็นชาและไม่พูดอะไรออกมา

“เจ้า……” น้ำเสียงของเว่ยเชียนชิวมีไอสังหารอันโมโหมากๆ แต่คำพูดที่พูดออกมากลับทำให้เซียวเฉวียนหัวเราะแทบตาย “เจ้าบอกข้าเจียนกั๋วมา แกยังต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงปรุงออกมาได้หนึ่งเม็ด!”

ติดกับแล้ว!