ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 655

คนทำงานในวังผู้นั้นถูกกัดเป็นสองท่อนทันที!

เลือดไหลนองเต็มพื้น ขันทีอีกคนหนึ่งวิ่งป่าราบ “ฆ่าคนแล้ว! ฆ่าคนแล้ว! สัตว์สงครามของราชครูฆ่าคนแล้ว!”

เซี่ยวเฟิงที่เลือดเต็มปากหันหน้ามาอ้าปากกว้างให้ฉินซูโหรว!

ฉินซูโหรวตกใจกลัวจนปิดตาสนิท นางรู้สึกเพียงแค่ร่างกายของเธอทะยานอยู่ในอากาศ เซี่ยวเฟิงตวัดนางขึ้นหลังของตัวเอง แล้วพุ่งกระโดดทะยานกลางอากาศ เซี่ยวเฟิงพาฉินซูโหรวตัวจริงนางนี้ออกจากตำหนักเย็น

เซี่ยวเฟิงวิ่งหนีด้วยความรวดเร็ว สุนัขสีเหลืองตัวน้อย

ฉินซูโหรวจับขนของมันแน่น ตกใจกลัวจนความกล้าหดหายแล้ว

เซี่ยวเฟิงไม่ได้พานางไปยังตำหนักยางหวา มันจะโง่เหรอ มันเพิ่งฆ่าคนไป วิ่งแล่นกลับไปยังตำหนักยางหวา นั่นจะไม่เป็นการสร้างความเดือดร้อนให้เจ้านายเหรอ?

มันจึงวิ่งไปยังหนังสือของฮ่องเต้อย่างไม่อ้อมค้อม

เขย่าหลังเอาฉินซูโหรวลงที่พื้น

มันไม่รู้ว่าฉินซูโหรวเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม แต่ฮ่องเต้น่าจะรู้ละมั้ง

5 ปี 5ปีเต็มๆ ในที่สุดฉินซูโหรวก็ได้มายังสถานที่ที่ทุกคนได้แต่ใฝ่ฝันแล้ว

“เซี่ยวเฟิง! บังอาจ! เหตุใดถึงบุกเข้าห้องหนังสือของฝ่าบาท!” องครักษ์สองคนที่ประตูตวาดด้วยความโมโห แม้ว่าราชครูจะเป็นเจ้านายของเซี่ยวเฟิง นั่นก็มิอาจเหิมเกริมได้ถึงเพียงนี้!

“ท่านลุง!”

ฉินซูโหรวล้มลุกคลุกคลาน ร้องร่ำไห้ตะโกนเสียงดังแทบขาดใจ “เสด็จลุงฮ่องเต้! ข้าคือซูโหรว! ข้าคือซูโหรวนะ!”

“หญิงบ้ามาจากที่ใด?” องครักษ์ขมวดคิ้ว กะจะชักดาบสั่งสอนฉินซูโหรวสักหน่อย ผลสุดท้ายเซี่ยวเฟิงคำรามอย่างโมโหว่า หลีกไป!

แก้วหูขององครักษ์แทบจะสั่นจนทะลุแล้ว! ถ้ายังคำรามต่อไป หูของพวกเขาคงได้หนวกพอดี!

ฉินซูโหรวเอามือกุมหู ทรมานมาก! ขณะนี้เองฮ่องเต้ที่ถูกรบกวนได้เปิดประตูห้องหนังสือออก แล้วรีบเดินมาอย่างเร่งรีบ “เซี่ยวเฟิง! พอได้แล้ว!”

เมื่อออกมา เขาก็สบกับดวงตาสดใสเป็นประกายคู่หนึ่ง

“ท่านลุง……” ฉินซูโหรวผอมโทรมจนมองเค้าโครงเดิมไม่ออก ไม่มีท่าทางคุณหนูที่มีชีวิตอยู่ดีกินดีอย่างแต่ก่อนนานแล้ว ฮ่องเต้ตกใจมาก “โหรว โหรวเอ๋อร์?”

“ใช่ค่ เป็นข้าเอง เป็นข้าเอง……”

ฉินซูโหรวพยักหน้าติดต่อกัน ตรงหน้ามืดสนิท เป็นลมสลบไปทันที

“มานี่สิ!” ฮ่องเต้ตระหนกว่าท่าไม่ดี “เรียกราชครูเซียวเฉวียนมาสิ!”

“เรียกหมอหลวงมา!”

“เรียกฉินเซิงมา!”

“น้อมรับฝ่าบาท!” ขันทีหม่าไปทำตามที่ดำรัส ฮ่องเต้สะบัดแขนเสื้อ “ปิดล้อมพระราชวังทั้งหลัง ใครก็ห้ามเข้าออก!”

“ขอรับ!”

คดีผู้แอบแฝงเกิดขึ้นมา ฉินซูโหรวก็มาปรากฏตัว ฮ่องเต้รู้ได้ทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

แต่เขายังไม่กล้าเชื่อ นี่เป็นถึงลูกสาวของแม่ทัพ เป็นลูกหลานผู้สืบเชื้อสายขุนนางตงฉินนะ ไม่คิดว่าจะถูกเปลี่ยนตัวไปด้วย?

สมองฮ่องเต้เริ่มยุ่งเหยิง น้องสาวแท้ๆของฮองเฮาก็ถูกเปลี่ยนตัวไปแล้ว ลูกสาวแม่ทัพจะถูกเปลี่ยนไปก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

แต่เปลี่ยนไปตอนไหนกัน? เปลี่ยนไปนานเท่าใดแล้ว?

เหตุใดในรายชื่อผู้แอบแฝงถึงไม่มีชื่อฉินซูโหรว?

ฮ่องเต้เป็นฮ่องเต้ที่ดี และก็เป็นลุงที่ดี แม้ว่าเขากับฉินซูโหรวจะเป็นคนละรุ่น แต่อายุใกล้เคียงกัน กล่าวได้ว่าเขาและฉินซูโหรวเติบโตมาด้วยกันก็ไม่ใช่การพูดเกินความจริง

เขามั่นใจว่ารู้จักคุ้นเคยหลานสาวเช่นฉินซูโหรวผู้นี้ดี แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะโดนหลอกเช่นกัน

ฉินเซิงเป็นคนแรกสุดที่มาถึง

ทั้งๆที่เซียวเฉวียนที่อยู่ในพระราชวัง กลับยังมาไม่ถึงสักที

“แม่ทัพฉิน เจ้าสงบจิตสงบใจก่อนเถิด”

ฮ่องเต้สรุปเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่อย่างง่ายๆให้ฟังรอบหนึ่ง ฉินเซิงตกใจมาก มายังหน้าเตียงแล้วจ้องมองฉินซูโหรว นางผอมแห้งจนเกินไปแล้ว แต่คนเป็นพ่อยังไงก็มองออกได้ทันที

ชายที่แข็งแกร่งดื้อด้านผู้นี้น้ำตาซึมทันที “ตึก” เสียงคุกเข่าลงกับพื้น “โปรดฝ่าบาทตัดสินแทนข้าพเจ้าด้วย! ต้องฆ่าจ้าวอีโต้วให้ได้!”

ฮ่องเต้พยักหน้า ตัดสินใจยังไงก็ต้องทำแน่นอนอยู่แล้ว

แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่จ้าวอีโต้วเป็นคนทำ

จ้าวอีโต้วจนตรอกแล้ว เขาก็ยอมรับรายชื่อบนผู้แอบแฝงทีละคนแล้ว อีกทั้งยังอธิบายซ้ำหลายรอบ ไม่มีตกหล่นใดๆ

มีเพียงฉินซูโหรวที่ไม่อยู่ในรายชื่อผู้แอบแฝง จ้าวอีโต้วก็ไม่มีท่าทางเหมือนจะปกปิดซ่อนเร้นอะไร

ฉินซูโหรวผู้นี้คาดว่าคงไม่ใช่การกระทำของจ้าวอีโต้ว แต่เป็นผู้อื่นเสียมากกว่า

“เหตุใดข้า……เหตุใดถึงจำตัวปลอมที่อยู่ในบ้านนางนั้นไม่ได้?”

ฉินเซิงรู้สึกผิดอย่างมาก พร้อมตบหน้าตัวเองอย่างแรง เสียงดัง “เพียะ” ตบหนักมือสุดๆ!