ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 708

“พวกเจ้าสองคนอย่าได้ใช้สายตาเช่นนี้จ้องมองข้า!”

ฉินซูโหรวตัวปลอมรู้สึกร้อนตัว แต่ว่าสิ่งที่นางร้อนตัวกลับมิใช่ปัญหาเรื่องตัวตน แต่กลับเป็นว่าก่อนหน้านี้นางปฏิบัติต่อเซียวเฉวียนไม่ดีพอ ตอนนี้กลับเอาแต่มาเข้าใกล้เข้า ในใจของนางจะอย่างไรก็ไม่แน่ใจเสียเลย นางรู้แต่ว่า ตอนนี้เซียวเฉวียนต้องการใช้เวลาสักระยะหนึ่งในการยอมรับนาง

ภายในใจของตัวปลอมผู้นี้ แน่นอนว่าย่อมมองเซียวเฉวียนเป็นคนที่ชอบ แต่ว่าเซียวเฉวียนกลับไม่ต้องการนางแล้ว

อาเซียงเห็นจวิ้นจู่ไม่ได้รับการต้อนรับก็รีบเอ่ยโน้มน้าว “จวิ้นจู่ จะอย่างไรก็ไม่อาจทำตัวเหมือนแต่ก่อนได้ ก่อนหน้านี้ท่านอาละวาดใส่ราชครูไปอย่างไร ราชครูยังไม่ทันได้ปรับตัวตรงนั้นเลย ตอนนี้ต่อให้หยิบเอากระบี่ชีวันออกมาก็คงไม่มีประโยชน์เช่นกันเจ้าค่ะ”

“มิใช่ว่าท่านพูดไว้หรอกหรือ ฝ่าบาทบอกให้ท่านอ่อนโยนสักหน่อย เช่นนั้นท่านราชครูอาจเปลี่ยนความตั้งใจก็ได้”

อาเซียงเอ่ยเตือนอย่างระมัดระวัง จวิ้นจู่กับราชครูมีข้อขัดแย้งกันมามากพอแล้ว ราชครูก็เป็นคนที่มีความคิดเป็นของตนเองปานนั้น ต่อให้จวิ้นจู่จะแข็งแกร่งเท่าใด ราชครูเองก็ไม่มีทางยอมอ่อนข้อแน่

“ใช่...เหตุใดข้าจึงลืมคำพูดของฝ่าบาทกันนะ?” ฉินซูโหรวที่กำลังโมโหเดือดค่อยมีปฏิกิริยา ตัวนางไม่ได้มาหาเรื่องเซียวเฉวียน แต่จะมาผูกสัมพันธ์กับเซียวเฉวียนต่างหาก

อาเซียงเห็นสีหน้าของนางผ่อนคลายลงมาแล้ว ก็รีบตีเหล็กตอนยังร้อน “จวิ้นจู่ ไม่สู้เอาแบบนี้ พวกเราล่วงไปเตรียมของขวัญกันก่อน ตอนนี้พวกเราทั้งสองคนมามือเปล่าก็ไม่ถูกธรรมเนียมเยี่ยม คนอื่นไม่ต้อนรับพวกเราก็เป็นเรื่องธรรมดา”

ฉินซูโหรวตัวปลอมขมวดคิ้ว นางไปเยี่ยมบ้านใครย่อมเป็นวาสนาของบ้านคนผู้นั้น! มีแต่คนอื่นที่ส่งของขวัญให้นาง ไม่มีหรอกที่นางเป็นฝ่ายมอบให้คนอื่น!

แต่ว่า ใครใช้ให้ตอนนี้เซียวเฉวียนอยู่สูงกว่านางระดับหนึ่ง นางพยายามสะกดกลั้นโทสะในใจ “ไป! ซื้อของขวญ!”

“เอ๋ เยี่ยมเจ้าค่ะ! อาเซียงรู้จักร้านขนมเกาเตี่ยนที่เพิ่งเปิดใหม่ล่าสุดในเมืองหลวงระยะนี้ ราชครูน่าจะชอบกินเช่นกัน! พวกเราไปกัน!” อาเซียงส่งสายตาให้เว่ยอู๋จี้เต็มที่ “ไป ไปสายก็จะซื้อไม่ทันแล้ว”

“ขอรับ ขนมเกาเตี่ยนร้านนั้นไม่เลวเลย” เว่ยอู๋จี้พยักหน้าแบบไร้อารมณ์ คนผู้นี้กลับมิใช่นายท่านที่แท้จริงของเขา ให้พูดด้วยเพิ่มขึ้นเขาก็ยังไม่ได้ยินดีเลย

“ไป!” ฉินซูโหรวตัวปลอมถลึงตามองไป๋ฉี่ “รอข้าเจอเซียวเฉวียนก่อน ค่อยให้เขาลงโทษพวกคนชั้นต่ำสองคนที่ไม่รู้จักมารยาทเช่นพวกเจ้า! เฮอะ!”

ฉินซูโหรวตัวปลอมเดินอาดๆ พาคนทั้งสามจากไป อาเซียงเดินอยู่รั้งท้ายสุด นางแอบหันศีรษะไปค้อมเอวให้กับไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า เพื่อเป็นการขออภัยที่คุณหนูของนางทำการไร้มารยาทและหุนหัน

เหมิงเอ้าส่ายหน้า นายบ่าวสองคนนี้เหมือนฟ้ากับเหวเลยจริงๆ หญิงรับใช้กลับเข้าใจรู้เรื่องราวดีกว่าคุณหนูผู้เป็นนายเสียอีก เหมิงเอ้าถอนหายใจเบาๆ “อาเซียงผู้นี้มิใช่ว่าโตมากับฉินซูโหรวหรอกหรือ? หากใช้คำของนายท่านว่า ก็เหมือนเป็นเพื่อนซี้ของนาง หากว่าอาเซียงรู้ว่าฉินซูโหรวเป็นตัวปลอม เจ้าว่านางจะไม่ร้องไห้ตายเลยหรือไง?”

ไป๋ฉี่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด รู้สึกแย่น่ะมันต้องรู้สึกแย่อยู่แล้ว แต่จะทำอย่างไรได้?

ญาติสนิทมิตรชิดใกล้ถูกคนแอบสับเปลี่ยน ย่อมเป็นเคราะห์กรรมขั้นสูงสุดของมนุษย์อยู่แล้ว

ตอนนี้ขุนนางจำนวนไม่น้อยชิงชังเว่ยเชียนชิว เพียงแค่ไม่ได้แสดงออกมาเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าคดีตัวปลอมนี้ คนทั่วไปคงไม่มีทางรับได้

“ข้าไม่เข้าใจเลย ครั้นเรื่องตัวปลอมเปิดเผย ย่อมเป็นจังหวะที่จะกำจัดเว่ยเชียนชิวไปได้ เหตุใดนายท่านกับฝ่าบาทไม่ลงมือเสียล่ะ?”

เหมิงเอ้าใช้มือเกาๆ ศีรษะ เขาไม่เข้าใจเรื่องราชสำนัก แต่เขารู้ว่า คนผู้หนึ่งกระทำเรื่องผิดก็ควรถูกลงโทษ

คดีเรื่องตัวปลอมนี้ เว่ยเชียนชิวโยนความผิดไปให้คนที่ตายไปแล้วผู้หนึ่งอย่างจ้าวอีโต้วทั้งหมด ตัวเขากลับสลัดทิ้งความรับผิดชอบเสียหมดจด แล้วนายท่านก็ให้แล้วกันไปทั้งแบบนี้อ่ะนะ?

“นายท่านมิใช่ว่าแล้วกันไปหรอก”

ไป๋ฉี่เอ่ยตอบ ปัญหาข้อนี้ เขาเข้าใจ

นายท่านพูดว่า ทำเรื่องอะไรต้องคิดอ่านให้ตลอด หากไม่มั่นใจเรื่องอะไรก็อย่าหุนหันพลันแล่น

คดีเรื่องตัวปลอม จริงๆแล้วได้ลงโทษเว่ยเชียนชิวไปแล้ว เพียงแต่ว่าไม่ได้ลงโทษต่อหน้าสาธารณชน

“ลงโทษอย่างไรหรือ?” เหมิงเอ้าได้สติขึ้นมา ความสุขของเขาอยู่บนความทุกข์ของเว่ยเชียนชิว “เจ้าเล่าเร็ว”

“ระยะหลังนี้พรรคพวกของเว่ยเชียนชิว มีพวกขุนนางบุ๋นเริ่มมีใจออกห่าง เริ่มตั้งข้อสงสัยต่อเว่ยเชียนชิวเยอะขึ้น ใจภักดีไม่อยู่แล้ว”

“นี่ยังนับเป็นการลงโทษหรือไร?” เหมิงเอ้าส่ายหน้า ไม่น่าสนใจ เรื่องที่ขุนนางบุ๋นผู้นี้เอาใจออกห่างเขารู้อยู่แต่แรกแล้ว แต่ว่านี่นับเป็นการลงโทษอะไรได้? สำหรับเว่ยเชียนชิวแล้ว ไม่เจ็บไม่คันสักนิด