ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 717

ต้าเว่ย ศก 42 สิบวันก่อนสอบคัดเลือก

ทุกคนกล่าวว่าปีนี้ลูกหลานครอบครัวยากจนจะอยู่อย่างลำบาก ฤดูหนาวของพวกเขาจะยิ่งหนาว เพราะเฉาสิงจือเสียชีวิตแล้ว ในฐานะเจ้าหน้าที่ผู้ชื่นชอบบุคคลที่มีความสามารถมากที่สุดคนหนึ่งในเมืองหลวง เฉาสิงจือเสียชีวิตเพื่อเซียวเฉวียนทรชนคนหนึ่ง มันไม่คุ้มเลยจริงๆ

เซียวเฉวียนเป็นตัวซวย ผู้ก่อกวน เป็นคนน่ารังเกียจ เขามีชีวิตอยู่บนโลกนี้เพียงเพื่อสร้างปัญหาให้ผู้อื่น

คนดีตายเร็ว คนชั่วตายยาก คือที่เขาเปรียบเปรยคนลักษณะอย่างเซียวเฉวียนนี้

ชีวิตของเฉาสิงจือ ทุกคนล้วนโทษเซียวเฉวียนเป็นเหตุ เพราะถ้าเซียวเฉวียนไม่อยู่ในโลกนี้ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น

เซียวเฉวียนคิดว่าข้อคิดนี้ไร้สาระ ตามตรรกะของพวกเขา ควรตำหนิพวกคนดึกดำบรรพ์ที่สุด เช่น วานร ลิง และอุรังอุตัง ถ้าปราศจากวิวัฒนาการของพวกนั้น โลกนี้ หัวใจมนุษย์ที่น่ากลัวนี้ และกำเนิดของเซียวเฉวียน จะบังเกิดมาได้อย่างไร ?

หากคิดให้ย้อนไปกว่าก่อนนั้นอีก ต้องไปโทษเชื้อแบคทีเรียบางชนิดที่กลายพันธุ์และวิวัฒนาการ จึงทำให้เกิดวานรและลิง

เกี่ยวกับเรื่องนี้ เซียวเฉวียนไม่ได้รู้สึกผิดอย่างที่โลกคิด ในใจของเซียวเฉวียนเป็นความเสียดายที่ไม่รู้จบ ความเสียดายนี้ทรมานยิ่งกว่าความรู้สึกผิด

เฉาสิงจือเป็นคนดีและมีบุญคุณกับเซียวเฉวียนที่ได้พบและรู้จักกัน ป้ายชื่อการค้าของหอปี้เซิ่งนั้นเฉาสิงจือก็เป็นผู้จัดมาให้

การเสียชีวิตของเฉาสิงจือนั้นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดโดยเซียวเฉวียน เขาให้อี้กุย เว่ยอวี๋ เซียนชิวน้อยและไป่ฉีเหมิงเอ้าอยู่ห่างจากเขา เซียวเฉวียนคิดว่า ถ้ายังมีคนที่ห่วงใยตัวเขา ก็คงมีหลี่มู่และเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ในกองอารักขา

แต่เฉาสิงจือ...ไม่อยู่ในขอบเขตการพิจารณาของเซียวเฉวียน ในเมื่อเฉาสิงจือจืดชืดกับเขาในช่วงหลังๆ นี้

เซียนชิวน้อยกล่าวว่าเฉาสิงจือเสียชีวิตเพื่อเซียวเฉวียน เพื่อองค์จักรพรรดิและเพื่อผู้รู้หนังสือที่ตายอย่างไม่เป็นธรรม

เซียวเฉวียนเคารพนับถือเฉาสิงจือ บนเส้นทางต่อสู้กับไทเฮา เขาเป็นคนแรกที่กล้าลุกขึ้นสู้

แต่ว่า หากเฉาสิงจือจะไว้วางใจเซียวเฉวียนอีกสักนิดก็ดีไม่น้อย ไว้ใจให้เขาช่วยเหลือองค์จักรพรรดิ และไว้ใจให้เขาจัดการเรื่องบีบบังคับของไทเฮา

น่าเสียดาย มหาราชครูและเจ้าของชิงหยวนอย่างเซียวเฉวียนคนนี้ เป็นคนนอกลู่เบาปัญญาในสายตาของผู้คนจำนวนมาก

ถึงแม้เซียวเฉวียนได้เรียนรู้การปราบด้วยคำพูดแล้ว

ถึงแม้เซียวเฉวียนได้คลี่คลายคดีคนปลอมของจ้าวอีโต้วแล้ว

ถึงแม้เซียวเฉวียนได้สร้างคุณูปการทางทหาร

สิ่งเหล่านี้ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึงในสายตาของทุกคน ในสายตาของเฉาสิงจือก็เช่นกัน เซียวเฉวียนเป็นดอกแดนดิไลอันในต้าเว่ย ลอยไปลอยมา ส่ายไปส่ายมา ไม่มีใครเชื่อว่าดอกแดนดิไลอันดอกหนึ่งเช่นนี้ จะมีผืนแผ่นดินของตนเองได้

ถึงจะมีก็อยู่ได้ไม่นาน ท่ามกลางลมฤดูใบไม้ร่วง เซียวเฉวียนยืนอยู่บนทางที่ต้องผ่านไปยังประตูทิศตะวันตกของเมืองหลวง วันนี้ เขาสวมชุดสีเขียว บางพริ้ว ยืนสง่าท่ามกลางลมเย็นๆ ของฤดูใบไม้ร่วง เขากำลังรอด้วยดาบจิงหุนในอ้อมแขน

เขารอคอยอยู่ตลอด ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิด

ผู้คนที่เดินผ่านต่างหันมองไปด้านข้าง แต่ต่างก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น เพราะพวกเขาจำเซียวเฉวียนได้

จวนเซียวหมู่นี้ดวงไม่ดี แม้แต่ผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็ไม่กล้านินทาอีกต่อไป

เสื้อผ้าบางๆ ไม่สามารถปกปิดหน่วยก้านที่แข็งแรงของเซียวเฉวียนได้ ฤดูกาลนี้คนปกติจะต้องสวมเสื้อผ้าเพิ่มอีกสองชั้นเพื่อไม่ให้เป็นหวัด แต่เซียวเฉวียนไม่รู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อย พลังงานขั้วหยางของดาบฉุนจวินไหลเวียนอย่างอิสระในร่างกายเขา ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกหนาว เขายังรู้สึกร้อนหน่อยๆ อีกด้วย

”พ่อค่ะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อน”

"อืม"

ร่างหนึ่งแวบมา ปรากฏขึ้นข้างๆ ตัวเซียวเฉวียน

ครั้งนี้เซียวเฉวียนไม่ได้ผลักไสเธอ จากเหตุการณ์ของเฉาสิงจือ ทำให้เซียวเฉวียนรับรู้ว่ามีบางคนที่เจ้าไม่สามารถรั้งไว้ได้ตามที่ต้องการ บางคนเจ้าจงใจขับไสไล่ส่งไปและทำเป็นไม่รู้จักคุ้นเคยกับพวกเขา ก็ยังไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้

ยกเว้นตัวเราเองต้องแข็งแกร่งเท่านั้น ถึงจะสามารถปกป้องทุกสิ่งที่ต้องการปกป้องได้

มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้น ถึงจะมีคุณสมบัติในการกำหนดกฎแห่งสันติภาพ

เซียวเฉวียนตัดสินใจทำลายตราประทับจูเสินโดยเลื่อนเวลาเร็วขึ้น

เขารอหลังสามเดือนไม่ไหวแล้ว

มือไม้ของไทเฮานั้นโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ กักขังองค์จักรพรรดิ เข่นฆ่าขุนนางจงรักภักดี สังหารพลเรือน แม้แต่ลูกในไส้อย่างเว่ยอวี๋ เธอก็ไม่ละเว้นที่จะเอาเข้ามาพัวพัน

ทำศึกครั้งนี้ อย่างที่เห็นๆ ต้องให้ตายไปข้างใดข้างหนึ่ง

เดิมทีเขาคิดว่าเวลาที่ดีที่สุดคือหลังเสร็จการสอบคัดเลือกขุนนางในอีก 3 เดือนข้างหน้า ซึ่งองค์จักรพรรดิตรัสว่าเป็นฤกษ์ดีตามปรากฏการณ์ธรรมชาติ เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด

แต่ต้าเว่ยสอนบทเรียนอย่างโหดร้ายแก่เซียวเฉวียนให้รู้ว่า ศัตรูจะไม่รอเรา

ขันทีจูกงกงไม่คิดว่าเซียวเฉวียนจะกล้าปรากฏตัว

เฉาสิงจือตายเพราะขอร้องแทนเขา เขาจึงควรหลบซ่อนตัวอยู่ที่บ้านเพื่อหลีกเลี่ยงขัดแย้งกับไทเฮาถึงจะถูก

แต่เซียวเฉวียนก็ปรากฏตัวขึ้น

ข้างตัวยังมีเซี่ยวเฟิงที่หนีออกจากวังมาด้วย

และ......สาวน้อยอารมณ์อาฆาตแค้น

ขันทีจูกงกงด้วยใบหน้ามิอาจซ่อนความประหลาดใจได้ มองดูพ่อและลูกสาวมีดวงตาที่เหมือนกัน มีแรงอาฆาตแค้นเหมือนกัน

ใช่ ใครจะคิดว่าเซียวเฉวียนจะมาปรากฏตัวที่นี่?

แม้แต่เซียวเฉวียนเองก็ไม่คาดคิด

การเสียชีวิตของเฉาสิงจือ เป็นเรื่องนอกความคาดคิดของเซียวเฉวียน

“เอาศีรษะของท่านเฉามาให้ข้า”

เซียวเฉวียนชี้นิ้วไป กล่าวจุดประสงค์ชัดเจนมาก

ขันทีจูกงกงมองอย่างเย็นชา "เซียวเฉวียน! เฉาสิงจือลบหลู่เบื้องสูงเพื่อเจ้า ตอนนี้ถูกประหารตัดศีรษะเขาต่อที่สาธารณะ เจ้ายังมีหน้ามาขวางอีกหรือ?"

“ข้าจะบอกให้! นี่เป็นราชดำริของไทเฮา! ก็เป็นราชดำริของฝ่าบาทด้วย!”

”จงดูนี่! ข้ามีตราประทับอยู่ในมือ! หลีกไปให้พ้น!”

ขันทีจูกงกงหยิบตราเหวินอิ้นขององค์จักรพรรดิออกมา ความหมายของเขานั้นง่ายมาก หากเจ้ากล้าก่อปัญหา เหวินอิ้นจะบดขยี้เจ้าจนตาย!

เหตุใดตราประทับจึงอยู่ในมือไทเฮา? หรือว่าหลังจากที่เซียวเฉวียนปฏิเสธรับตราเหวินอิ้นขององค์จักรพรรดิ เม่ยซีนำมันกลับวังก็ถูกไทเฮาจับยึดไปได้?

โอ้ ตราประทับขององค์จักรพรรดิก็ถูกไทเฮาชิงไป หญิงคนนี้กำลังจะละเมิดกฏฟ้าดิน!