เสี่ยวเซียนชิวพุ่งไปก็พุ่งไปสิ ยังสังหารขันทีจูกงกงไปด้วย
ร่างของขันทีจูกงกงล้มลงกับพื้น ไทเฮากำหมัดไว้แน่นๆ โกรธมากๆ บังอาจ เจ้าบังอาจมากเกินไปแล้ว!
เธอมีเครื่องประดับบนหัวที่งดงามและเสื้อผ้าที่เทอะทะ ทันทีที่เธอหันกลับมา ปิ่นปักผมบนตัวของเธอก็ส่งเสียงดังขึ้นมา เธอก็ตะโกนด้วยความโกรธ: "ปล่อย!"
"หึ่ง!"
ทันใดนั้นตราประทับเหวินอิ้นก็ใหญ่ขึ้น และพุ่งเข้าไปหาเซียวเฉวียนและลูกสาวของเขาอย่างบ้าคลั่ง!
เซียวเฉวียนหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวดมาก อันที่จริงความเจ็บปวดนั้นไม่สำคัญ แต่พลังดาบของกระบี่ฉุนจุนพุ่งทะลุร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งและทำให้กล้ามเนื้อและเส้นลมปราณของเขาฉีดออก เขาไม่สามารถใช้กำลังของเขาได้!
ตราประทับเหวินอิ้นกำลังใกล้เข้ามา ภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิมาบังไว้ข้างหน้าเซียวเฉวียน มันโอบรับทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ไม่สามารถดูดซับแสงจากตราประทับเหวินอิ้นได้
เซียวเฉวียนมีอาการปวดหัวอย่างหนัก แต่พู่กันเฉียนคุนไม่อยู่ที่นั่น การทำสิ่งต่างๆเป็นเรื่องยากมาก!
เมื่อเซียวเฉวียนเคลิ้มๆอยู่นั้น เสี่ยวเซียนชิวก็ตะโกนว่า: "ท่านพ่อ! ข้ามาแล้ว!"
ไม่ เซียวเฉวียนจับหัว เขาเป็นลูกผู้ชายแม้ว่าเขาจะตายไปเขาก็ไม่ต้องการให้ไอ้เด็กน้อยมาช่วย เขาไม่อยากเสียหน้าในที่สาธารณะ?
เสี่ยวเซียนชิวคนนี้ไม่สามารถไร้จรรยาบรรณแบบนี้
“เด็กดี พ่อทำได้ เรื่องแค่นี้พ่อสามารถจัดการมันได้ ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาช่วย!” เซียวเฉวียนเจ็บปวดมาก ฝืนยิ้มอย่างมั่นใจ
“ท่านพ่อ ท่านพ่อ ข้าไม่ได้มาช่วยท่าน!” เสี่ยวเซียนชิวรีบบินผ่านเซียวเฉวียนอย่างรวดเร็ว: “ข้ามาที่นี่เพื่อมาเอาหินก้อนนี้ต่างหัก!”
ก้อนหิน?
ก้อนหินมาจากไหน?
ที่นี่มีเพียงแต่ตราประทับเหวินอิ้นเท่านั้น เซียวเฉวียนไม่เข้าใจอย่างมาก
ทันใดนั้น การกระทำของเสี่ยวเซียนชิวทำให้เซียวเฉวียนหวาดกลัวมาก
มันทำให้ทุกคนที่เห็นมันหวาดกลัวเช่นกัน
ก้อนหินที่เสี่ยวเซียนชิวกล่าวถึงคือตราประทับเหวินอิ้น
เธอรีบวิ่งตรงเข้าไปยังตราประทับเหวินอิ้นที่ปล่อยแสงสีแดงอันดุเดือดออกมา และฟันด้วยดาบของเธอ!
ตราประทับเหวินอิ้นก็แตกเป็นชิ้นๆ!
แตกเป็นสองชิ้นแบ่งครึ่ง!
ไทเฮาตะลึงมาก!
เหล่าขุนนางทั้งหลายที่อยู่ด้านล่างต่างตกตะลึง!
ทันใดนั้นแสงสีแดงก็หายไปพร้อมกับอาการปวดหัวของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็ตกตะลึงเช่นกัน!
เสี่ยวเซียนชิวยิ้มอย่างภาคภูมิใจ พร้อมกับรูปลักษณ์ของใครบางคนที่ประสบความสำเร็จในแผนการทรยศของเขา ตราประทับเหวินอิ้นที่เท่าฝ่ามือกลายเป็นก้อนหินที่ไร้ประโยชน์สองก้อน และตกลงมาที่ด้านหน้าของเซียวเฉวียน
แม้ว่า เซียวเฉวียนจะไม่ชอบตราประทับเหวินอิ้นมากนัก แต่ตราประทับเหวินอิ้นนี้เป็นของฮ่องเต้ มันจะดีเหรอที่ทำให้มันแยกออกมาแบบนี้?
อีกอย่างที่ทำแบบนี้ต่อหน้าทุกคน มันจะดีเหรอ?
ครั้งก่อนเพื่อช่วยเหลือหยางซู ตราประทับมู่อวิ๋นก็ถูกเซี่ยวเฟิงกัดเป็นชิ้นๆ เหล่าขุนนางทั้งหลายก็อยากจะฆ่าเซียวเฉวียนแล้ว
ตอนนี้เสี่ยวเซียนชิวทำตราประทับเหวินอิ้นของฮ่องเต้ออกเป็นสองส่วนด้วยการฟาดดาบเพียงครั้งเดียว ดังนั้นเซียวเฉวียนจะไม่ถูกพวกนั้นฉีกเป็นชิ้นๆหรือ?
หากขาดแรงกดดันของตราประทับเหวินอิ้น กระบี่ฉุนจุนที่พลุ่งพล่านก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววแล้ว จู่ๆก็เงียบลง
เส้นลมปราณที่ถูกตัดขาดของเซียวเฉวียนก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากที่สัมผัสกวีสมุทรคุนหลุน ทำลายกล้ามเนื้อและกระดูก เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเซียวเฉวียนมาก
แต่ว่า ตราประทับเหวินอิ้นนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก
เซียวเฉวียนมองไปที่ตราประทับเหวินอิ้นที่ถูกผ่าเป็นออกเป็นสองส่วน และตกตะลึง เขารีบวิ่งไป รับไว้ตราประทับเหวินอิ้นที่แตกหักทันที
เสี่ยวเซียนชิว เป็นผ้าฝ้ายสีดำที่เป็นรูจริงๆ
เซียวเฉวียนถือตราประทับเหวินอิ้นที่หักออกเป็นสองส่วน อยากจะร้องไห้ แต่ฉันจะทำอะไรกับลูกสาวของฉันได้บ้าง มีตาตามใจเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...