ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 755

แม้ว่าดาบหยินจะไม่สามารถสู้กับกระบี่ชีวันได้ แต่ภายใต้การควบคุมของพู่กันเฉียนคุน ดาบหยินนับหมื่นเหล่านี้ที่กลับคืนสู่พลังสังหารอีกครั้ง ก็สามารถสังหารเจวี๋ยซากลุ่มคนเหล่านี้จนแหลกละเอียดได้อย่างสบายๆ！

เจวี๋ยซาและเว่ยเป่าตกใจอย่างกะทันหัน และเว่ยเป่าก็ตกใจกลัวและร้องออกมา “ว้าย” ！

แม้แต่ปีศาจกวีในการโจมตีด้วยวาจาอย่างในอดีต ก็ยังไม่เคยเล่นแบบนี้เลย！

ปีศาจกวีย่อมไม่เคยใช้วิธีนี้ เพราะปีศาจกวีก็ไม่รู้จักบทกวี 《เมยเหลียงซานจาง》 บทนี้

การโจมตีด้วยวาจาเป็นความสามารถ ไม่ใช่ทักษะเฉพาะ ผู้คนที่เรียนรู้การโจมตีด้วยวาจาต่างก็ใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกัน เนื่องจากมีความรู้และทักษะด้านกวีนิพนธ์ที่แตกต่างกัน

ทุกคนคิดว่าแม้ว่าเซียวเฉวียนจะเรียนรู้ที่จะโจมตีด้วยวาจา แต่เขาก็ยังด้อยกว่าปีศาจกวีดั้งเดิม

แต่ตอนนี้เว่ยเป่ารู้แล้วว่า เซียวเฉวียนไม่ใช่ขุนนางอันดับหนึ่งที่เปล่าประโยชน์！

เว่ยเป่าต้องยอมรับความจริงที่ว่าเขาต่อต้านการยอมรับมาโดยตลอด ซึ่งเป็นความสามารถด้านบทกวีของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนกล่าวว่าถ้าตัวเองอยู่ในอันดับสองในต้าเว่ย จะไม่มีใครกล้าถูกจัดอันดับเป็นที่หนึ่ง!

พวกเจวี๋ยซาตกตะลึง

ท้ายที่สุดแล้ว การเคลื่อนไหวของเซียวเฉวียนช่างดูเท่เหลือเกิน

ช่างไร้ซึ่งมารยาทในการต่อสู้มาก！

นี่มันการเอาเปรียบคนอ่อนแอด้วยกำลังคนจำนวนมากชัด ๆ！

เซียวเฉวียนมีคนแบบเสี่ยวเซียนชิวอยู่แล้ว ต่อมายังมีพู่กันเฉียนคุนอีก!

มีพู่กันเฉียนคุนยังไม่พอ！ยังดึงดาบหยินอย่างน้อยหลายพันล้านเล่ม！

ไอ้สารเลว！

ตอนนี้พวกเขามีเพียงเจ็ดคนเท่านั้น！

เซียวเฉวียนถึงกับต้องเอาพลังระดับสงครามไปสู้เลยหรือ！

สิ่งนี้ไม่สามารถตำหนิกับเซียวเฉวียนได้จริงๆ หลังจากที่เซียวเฉวียนเรียนรู้ที่จะโจมตีด้วยวาจา ความสามารถในการควบคุมการโจมตีด้วยวาจายังอยู่ในช่วงเริ่มต้นค่อนข้างมาก

เดิมทีเซียวเฉวียนวางแผนที่จะเรียนรู้ความสามารถในการควบคุมนี้ก่อนที่จะเริ่มทำสิ่งต่าง ๆ แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อไทเฮาก่อให้เกิดเรื่อง เด็ก ๆ เหล่านี้ก็ก่อเรื่องเช่นกัน

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงไม่สนใจอะไรมากนัก หากควบคุมมันไม่ดีก็อย่าควบคุมมันให้ดี อย่างไรก็ตาม ยกเว้นโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ที่นี่ไม่มีใครอยู่ที่นี่ ก็ไม่ทำให้ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บ

เว่ยเป่าตื่นตระหนก เขามองดูหมอกดำหนาทึบที่ลอยมาเหมือนคลื่น บีบขวดสองขวดในมือแน่น： “พวกเจ้าคิดหาทางสิ!！พวกมัน พวกมันกำลังมาแล้ว！”

เจวี๋ยซาโกรธมาก！ คิดหาวิธี？ คิดวิธีบ้าอะไรกัน！

ตอนนี้พวกเขาได้ใช้ความสนใจและพลังงานทั้งหมดในการจัดการกับพู่กันเฉียนคุน ด้วยเจตนาฆ่าที่พุ่งสูงขึ้นนี้ พวกเขาไม่สามารถปล่อยมืออีกข้างของพวกเขาได้อีกแล้ว！

พวกเขา......

ทำได้เพียง...

รอความตาย！

“ไอ้สารเลว！ให้เลือดที่เจ้าถืออยู่ให้เขาเร็วเข้า！” เจวี๋ยซาตะโกนใส่เว่ยเป่า ด้วยวิธีนี้ ความโกรธของเซียวเฉวียนอาจลดลงและสามารถซื้อเวลาได้เล็กน้อย

การเคลื่อนไหวของดาบหยินแรงมาก เจ้าสำนักจะต้องรับรู้ได้แน่！จะต้องมาช่วยพวกเขาอย่างแน่นอน！

“ข้า...ข้าไม่ให้！”

เว่ยเป่าเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง เด็กเกเรอย่างเขาไม่ได้มีความสามารถอะไรเลย แต่ความดื้อรั้นของเขานั้นไม่เป็นรองใคร

เขาบีบขวดทั้งสองขวดแน่น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและความเกลียดชังเซียวเฉวียน： “เขาฆ่าท่านพ่อและพี่ชายข้า ไม่มีทางที่ข้าจะตอบแทนเขาได้！”

“ไอ้สารเลว！ ไอ้เด็กกระจอกนี่！” เจวี๋ยซาพูดคำหยาบคาย ถ้าเจ้าสำนักไม่สั่งให้พวกเขาเอาเว่ยเป่ากลับมา เขาคงอยากจะฆ่าชายเจ้าปัญหาคนนี้ด้วยดาบเล่มเดียว！

เว่ยเป่าให้ข้อมูลไม่ถูกต้อง เขารายงานข้อมูลเกี่ยวกับพู่กันเฉียนคุนผิด และตอนนี้เขาก็ดื้อรั้นในความคิดเห็นของเขาเอง ช่างเป็นเด็กปีศาจจริงๆ!

หมอกดำกำลังค่อย ๆ เข้ามา "ด้วยความคล้ายคลึงกับเสียงร้องของดาบ และอาวุธก็กระหายเลือด พวกมันไม่ได้ลิ้มรสเลือดมาเป็นเวลานาน และพวกเขาก็ทะยานขึ้นภายใต้เจตนาฆ่าที่มอบให้โดยปรมาจารย์คนใหม่อย่างเซียวเฉวียน