ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 754

นี่คือบทกวีที่เซียวเฉวียนใช้ครั้งแรกในการต่อสู้กับซือชือ ในครานั้นไป๋ฉี่และอู๋ชือต่อสู้กัน โดยไป๋ฉี่อยู่ในท่าทีที่ไม่ค่อยดี แต่เมื่อบทกวีนี้ปรากฏขึ้น มันก็ทำให้อู๋ชือเสียพลังไป

ณ ปัจจุบัน เซียวเฉวียนได้เรียนรู้การใช้พลังแห่งคำพูด "เหม่ยหลิงสามบท" ที่งดงามและยิ่งใหญ่ของเขาอีกครั้ง

บทกวีนี้หมายถึง "ตอนนี้กำลังจะพ่ายแพ้ในสงครามและสิ้นชีพ ข้าควรเขียนเยี่ยงไร!"

ผ่านการรบหลายร้อยครั้งแล้ว กว่าจะผ่านไปแต่ละครั้งนั้นมันไม่ง่ายเลย!

ครั้งนี้ข้าจะไปที่ "นรก" เพื่อเรียกวิญญาณทหารที่เสียชีวิตในสงครามกลับมา!

นำทัพวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ไปสังหารศัตรู!

บทกวีนี้ช่างเหนือการคาดหมายและน่าโศกเศร้า ตอนจบของบทกวีนั้นแสดงถึงความเสียสละและความกล้าหาญ!

ประโยคสุดท้ายเหมือนเสียงกรี๊ดดังขึ้น จนเกิดแผ่นดินไหวในหุบเขา ทำให้ทุกคนรับรู้ถึงความดุร้ายและความน่ากลัว

เจวี๋ยซาและคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือมาก่อน ตื่นตระหนกอยู่ตลอดเมื่อได้ยินบทกวีที่เซียวเฉวียนร่ายขึ้น

ไม่ต้องพูดถึงใครเลยขนาดคนที่มีอำนาจอย่างเว่ยเป่าที่เรียนมาแต่เด็ก เมื่อฟังแล้วยังรู้สึกเสียวสะท้านไปยังกระดูก

เว่ยเป่ารู้ว่าเสด็จลุงของฮ่องเต้เป็นบ้าและเสียชีวิตภายใต้บทกวีนี้ แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่อู๋ชือสิ้นชีพนั้น ถูกปกปิดไว้โดยฮ่องเต้ แต่เว่ยเป่าก็ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาข่าวคราว

บทกวีนี้ทำให้เว่ยเป่าประหลาดใจเป็นเวลานาน

นี่คือบทกวีศักดิ์สิทธิ์เรื่องแรกของเซียวเฉวียนในต้าเว่ย

นอกจากนี้เซียวเฉวียนเรียนรู้การใช้ทักษะศิลปะถ้อยคำนำมาใช้ในบทกวีของเขา ทำให้เป็นบทกวีนี้เป็นที่เลิศเลอและเป็นที่ประทับใจ

เว่ยเป่ามองไปที่ริมฝีปากของเซียวเฉวียนที่เคลื่อนไหวเล็กน้อย ทำให้ตัวของเขาเกือบจะไม่เคลื่อนไหว ได้ยินเซียวเฉวียนพูดด้วยเสียงเยือกเย็นคำเดียว "ประหาร!"

“ฮู!”

หลังจากนั้นเกิดลมกระโชกแรงที่มืดมิด!

ลมที่มืดมิดนี้มีความหนาวเหมือนกับลมเย็นจากกระบี่ชีวันที่ถูกสร้างขึ้น และเมื่อพัดโดนหน้าของคนนั้นจะทำให้ได้รับความเจ็บปวด!

เจวี๋ยซาตกใจ นี่คืออะไรกัน!

เด็กกลุ่มนี้ต่อต้านพู่กันเฉียนคุนและลมก็พัดมาเหมือนพายุที่พร้อมทำลายล้างทุกสิ่ง ทําให้ผู้ที่พักอยู่ทั้งหลายส่งเสียงครวญครางกรีดร้อง

“ฮู ฮู ฮู ฮู!”

“อู อู อู อู!”

เว่ยเป่ากลัวจนตัวสั่นเทา เสียงที่เหมือนเป็นเสียงลมและเสียงคน นี่เป็นเสียงจากสิ่งที่เซียวเฉวียนเรียกมาครั้งนี้ มันเป็นเสียงลมและเป็นไฟเหรอ? หรือเป็นเสียงฟ้าผ่าน?กันแน่

ภายนอกที่พัก ท้องฟ้ามีหมอกดำเข้มทึบ เสียงที่แปลกประหลาดนั้นก็คือเสียงที่มันส่งออกมา

หมอกสีดําข้ามภูเขา สะพาน และบ้านไร มีเสียงกรีดร้องอย่างแปลกประหลาดตลอดทาง

เจวี๋ยซามีหูที่ไวต่อการได้ยินเสียง และเขาพยายามจะแยกแยะอย่างละเอียด น่าจะ... น่าจะเป็น...

คนอื่นๆเริ่มได้ยินแล้ว แต่หูของพวกเขาไม่ได้ดีเท่าเจวี๋ยซา พวกเขาทั้งหลายตกใจและประหลาดใจ "นายใหญ่... ฟังดูเหมือนจะเป็นเสียงจากลมของปราณกระบี่..."

ในโลกนี้ทุกกระบี่ล้วนมีจิตวิญญาณ ปราณของกระบี่และความร้ายแรง ทั้งสามนี้คือสิ่งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

และก็มีคนบางคนคิดว่าปราณกระบี่ ความร้ายแรง และจิตวิญญาณ ทั้งสามนี้คือสิ่งเดียวกันแต่จริงแล้วมันคือพลังที่เจ้าของกระบี่ให้แก่กระบี่ในขณะที่ทำการต่อสู้ เพื่อเพิ่มพลังโจมตีของกระบี่

ในกรณีนี้บางคนที่กล่าวถึงคือคนที่ไม่สนใจหรือให้ความสำคัญความแตกต่างนี้ เช่น เซียวเฉวียน

ปราณของกระบี่ ความร้ายแรง และจิตวิญญาณ ทั้งสามนี้มีพลังโจมตี แต่ยังมีความแตกต่างกันอยู่เล็กน้อย

จิตวิญญาณส่วนใหญ่มาจากวัสดุที่ใช้ทำกระบี่ ในโลกนี้กระบี่ที่ถูกตีจากเหล็กแร่ของเทือกเขาคุนหลุนเท่านั้นจึงมีจิตวิญญาณ

กระบี่ของความร้ายแรงเชื่อมโยงตรงไปตามความสามารถในการทรงประพันธ์ของเจ้าของมัน ยิ่งความสามารถในการทรงประพันธ์ของเจ้าของมันแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ กระบี่ใช้ในการต่อสู้ก็จะทวีความร้ายแรงของมันมากขึ้น

ปราณกระบี่จริงๆแล้วหมายถึง ลักษณะเฉพาะของกระบี่เอง ปราณกระบี่ไม่ได้มาจากวัสดุที่ใช้ทำมัน และไม่มีความเกี่ยวข้องกับพลังของเจ้าของมันเลย ปราณกระบี่เหมือนกับลักษณะบุคลิกของคน ทุกคนมีลักษณะเฉพาะของตัวเองและทุกกระบี่ก็มีลักษณะเฉพาะของมันเองเหมือนกัน

ปราณกระบี่มีที่มาจากประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันของแต่ละกระบี่ บางกระบี่ที่เจ้าของมีความโหดเหี้ยม ความร้ายกาจ ความอาฆาต กระบี่ก็จะมีความเลือดร้อนและหยิ่งผยองเช่นกัน