ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 775

ณ ต้าเว่ย เขตชานเมืองหลวง

กระท่อมหนึ่งหลังที่ลับตาคน

“ท่านยาย ท่านตา อากาศหนาวแล้ว ดื่มน้ำขิงสักหน่อยเถิด” เสี่ยวเซียนชิวยกน้ำขิงหนึ่งถ้วยอย่างเงอะๆงะๆมาให้กับแม่เซียว

แม่เซียวและชวีจงเทียนที่เว่ยเชียนชิวหาตัวไม่พบ ได้ถูกเสี่ยวเซียนชิวนำตัวมาไว้สถานที่แห่งนี้

ก่อนที่เซียวเฉวียนจะไปที่เกาะจูเสิน คาดการณ์ว่าเว่ยเชียนชิวจะต้องทำซ้ำกลอุบายเก่าของเขา อีกทั้งคิดจะเอาแม่เซียวมาข่มขู่เขาอีกด้วย ดังนั้นเสี่ยวเซียนชิวต้องดูแลแม่เซียวให้รอดปลอดภัย

อีกทั้งทุกคนต่างก็รู้ว่าสำหรับเซียวเฉวียนแล้วตอนนี้เสี่ยวเซียนชิวสำคัญต่อเขามาก ดังนั้นจึงมีผู้อาวุโสอีกคนที่สามารถข่มขู่เซียวเฉวียนได้ คือชวีจงเทียน

ชวีจงเทียนมีพระคุณต่อชีวิตเซียวเฉวียนมาก อีกทั้งยังเป็นลูกของท่านตา แน่นอนว่าเซียวเฉวียนจะต้องคุ้มครอง ดังนั้นการปกป้องคุ้มครองของแม่เซียวและชวีจงเทียนจึงอยู่ในระดับเดียวกัน

เสี่ยวเซียนชิวสร้างเกราะกำบังกั้นที่นี่ แม้ว่าด้วยพลังของเว่ยเชียนชิวจะหาที่นี่เจอ แต่เขาก็จะถูกกำบังตา ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่อาจมองเห็นได้

การที่แม่เซียวและจงเทียนชิวอยู่ในเกราะกำบังนี้ซึ่งเป็นสถานที่ที่อยู่แล้วปลอดภัยที่สุด ไม่มีผู้ใดหาที่นี่เจอได้

ณ ขุนเขาหลูซาน เมื่อฤดูใบไม้ร่วงหนาวเย็นมาถึง เสี่ยวเซียนชิวได้เห็นผู้เฒ่าสองคนอยู่ในหุบเขาลึกค่อนข้างหนาวเหน็บ ดังนั้นจึงเลยอาสาต้มน้ำขิงมาให้

เมื่อเห็นหญิงสาวที่ยุ่งวุ่นวายอยู่นั้น แม่เซียวก็อดรนทนไม่ไม่ไหว ที่จะรีบรับน้ำขิงมาจากมือเธอ และพูดด้วยเสียงอันเบาว่า “ขอบใจเจ้ามาก เจ้าพักเสียบ้างเถอะ

ข้าทำให้เจ้าเหนื่อยแย่”

“ท่านยาย ! ข้ามิเหนื่อยเลยเจ้าค่ะ!” ดวงตาของเสี่ยวเซียนชิวใสเหมือนน้ำ และเธอก็กระพริบตาอย่างรู้ความ “การที่ข้าได้ต้มน้ำขิงให้ท่านยายดื่มถือว่าเป็นบุญของเสี่ยวเซียนชิวเลยนะเจ้าคะ! เสี่ยวเซียนชิวมิมีทางเหนื่อยหรอกเจ้าค่ะ!”

แม่เซียวเหลือบมองหลานสาวของเธอที่กำลังมาตามทางและยิ้มอย่างใจดี “ช่างเป็นเด็กดีเสียจริง…”

เสี่ยวเซียนชิวยิ้มรับ ยิ้มรับอย่างสดใส ทันใดนั้น หูของเธอก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เธอจึงรับหันหัวมอง “ผู้ใดกัน!”

ถามจบ เสี่ยวเซียนชิงก็รีบชักกระบี่ออกมา!

“ฉับ!”

ชายคนนั้นปิดกั้นดาบทันที ดาบล้มลงพร้อมกับเสียง

สภานการณ์ก็ได้เกิดเสียงสงบดังขึ้น “ฮูหยินผู้เฒ่าเซียว มิได้เจอกันตั้งนาน ท่านยังจำข้าได้อยู่หรือไม่?”

เสี่ยวเซียนชิวกำหมัดแน่น กำลังจะออกไปสู้ สีหน้าของแม่เซียวหุบยิ้มลง และรีบห้ามเสี่ยวเซียนชิวไว้ “ข้ารู้จักผู้นี้ เจ้าอยู่ในห้องก่อนเถิด ข้าจักออกไปเจอเขาเอง”

“แต่ว่า” เสี่ยวเซียนชิวส่ายหน้าอย่างประหม่า ผู้มาคิดไม่ดี ถ้าคิดดีคงไม่มา อีกทั้งดึกดื่นถึงเพียงนี้ ผู้ชายคนนี้ก็มาอย่างลับๆล่อ

“เด็กดี เจ้าพักอยู่ที่นี่เถอะนะ!”

คำพูดของแม่เซียว ทำให้เสี่ยวเซียนจำใจต้องเชื่อฟัง ท่านพ่อเคยพูดไว้ว่า เกิดเป็นคนสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการกตัญญู

ดังนั้น เธอจึงทำได้แค่มองแม่เซียวเดินออกไปจากห้อง

ที่ๆไม่ไกลนัก ได้มีคนหนึ่งยืนอยู่ เขาถือคบเพลิงที่ลุกโชติช่วงซึ่งดูพร่างพรายในป่าภูเขาอันมืดมิด

“ใต้เท้าจงหนาน” แม่เซียวมีท่าทีเย็นชา “ท่านมาอีกแล้ว”

“ท่านมิสั่งสอนลูกชายท่านให้ดี แน่นอนว่าข้าต้องมา”

ตาขององค์ชายหมิงเจ๋อเบิกโพลงลึก หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ผิวของแม่เซียวดีขึ้นกว่าเดิมมากจริง ๆ ดูเหมือนว่าช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ เธอจะกินอิ่มนอนหลับสิท่า สีหน้าถึงได้แดงระเรื่อเยี่ยงนี้

เดิมที เมื่อเซียวเฉวียนมาถึงต้าเว่ยเป็นครั้งแรก หลังจากประกาศชื่อเซียวเฉวียนเวทีทิ่งบทกวีแล้ว หมิงเจ๋อก็รีบมาหาแม่เซียวทันที

เขาจะพูดว่า เซียวเฉวียนไม่ใช่ลูกชายของเธอ เขาจะต้องประสบหายนะอย่างแน่นอนในอนาคตและจะต้องฆ่าเขาตายเป็นแน่

ตอนแรกที่เซียวเฉวียนปรากฏออกมา จึงไม่ง่ายที่จะฆ่า คนที่สามารถฆ่าเซียวเฉวียนได้มากที่สุดก็คือสมาชิกในครอบครัวของเซียวเฉวียนนั่นเอง

หมิงเจ๋อรู้ดีว่า แม่เซียวนั้นรักบุตรชายเท่าชีวิต เมื่อเห็นเซียวเฉวียนผิดปกติเช่นนี้ จะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน

แต่สุดท้าย แม่เซียวก็ได้ปฎิเสธไป

จริง ๆ แล้วก็โทษแม่เซียวไม่ได้ทีเดียว ใครจะยอมรับได้ถ้าจู่ ๆ คนที่ไหนไม่รู้มาพูดกับตนว่า ลูกชายท่านมิใช่ลูกชายท่านอีกต่อไป เขาเป็นบุคคลที่อยู่อีกภพหนึ่ง ต่อจากนี้เขาจะเป็นคนพาความพินาศหายนะมาสู่ เพราะฉะนั้นคนเยี่ยงนี้มิสามารถไว้ชีวิตได้ ท่านฆ่าเขาเถอะ

ตอนนั้นในสายตาของแม่เซียว หมิงเจ๋อก็คือคนประสาทเสียคนหนึ่ง

แม้ว่าหลังจากนี้เซียวเฉวียนจะนำหายนะมาสู่ นั่นเป็นเพราะว่าคนอื่นยั่วยุเขาก่อน อีกทั้งเซียวเฉวียนก็กตัญญูมาก ในเมื่อเซียวเฉวียนไม่เหมือนกับเมื่อก่อน แต่แม่เซียวก็ขึ้นชื่อว่าได้เป็นแม่แล้ว จะมีเหตุผลที่ไหนมาฆ่าบุตรชายตนเองได้เล่า?

ในเวลานั้นหมิงเจ๋อเห็นว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวแม่เซียวได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้ เมื่อครานั้นตนก็ไม่ได้เอาเรื่องเซียวเฉวียนมาใส่ใจมากนัก เพราะว่าเว่ยเชียนชิวและจวนฉินต่างก็ทำไม่กับเซียวเฉวียนไว้ตั้งเยอะ หมิงเจ๋อคิดว่า เซียวเฉวียนคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว

แต่น่าเสียดาย มันไม่ได้เป็นดังใจหวัง