ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 778

แสงสีแดงและรังสีสังหารกระจายฟุ้งไปทั่ว ผมของเซียวเฉวียนปลิวไสวท่ามกลางสายลม เส้นผมทุกเส้นเต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัว แสงสีแดงของพู่กันเฉียงคุนระเบิดออก ดับไฟประหลาดบนฝ่ามือของหมิงเจ๋อได้โดยตรง

พู่กันเฉียนคุนไม่ต่างอะไรจากดาบคมๆ ไฟนี้ไม่มีประโยชน์อะไร

“ฮะ...อึก...”

ไฟดับลงต่อหน้าต่อตาหมิงเจ๋อ หมิงเจ๋อโกรธมาก เซียวเฉวียนคนนี้ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ!

เป็นเรื่องปกติที่องค์ชายผู้สูงส่งจากดินแดนตะวันตกจะรู้สึกอารมณ์เสียเมื่ออาวุธของเขาถูกทำลายโดยเด็กที่มาจากตระกูลต่ำต้อย

แต่ในสายตาของเซียวเฉวีน คนตรงหน้าไม่ใช่คนบ้าใช่ไหม?

ใช่แล้ว แม้ว่าเซียวเฉวียนจะมาที่นี้เป็นครั้งแรก เขายังสัมผัสได้ว่าคนตรงหน้านั้นเสียสติไปแล้ว

ใบหน้าของหมิงเจ๋อเต็มไปด้วยความโกรธ ซึ่งทำให้เซียวเฉวียนประหลาดใจ เขาไม่เคยพบคนเช่นนี้มาก่อน เขาเกลียดข้าอย่างนั้นหรือ?

"ท่านคือใคร?"

“ทำไมถึงทำร้ายท่านแม่และลูกสาวข้าด้วย!”

เซียวเฉวียนตะโกนด้วยความโกรธ เมื่อมองดูเสื้อผ้าที่หรูหรานี้ เขารับรู้ได้ทันทีว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา

นอกจากนี้ คิ้วของคนนี้ก็เป็นแบบตะวันตก เป็นไปได้ไหมว่าคนนี้คือหมิงเจ๋อ?

เซียวเฉวียนอ่านจังหวะการเต้นของหัวใจของเขา แต่กลับไม่ได้ยินอะไรเลย มันว่างเปล่า เขาตกใจเป็นอย่างมาก!

“สนทำไมว่าข้าเป็นใคร! เจ้าอยู่ที่นี้แล้ว ทำในสิ่งที่เจ้าต้องการ!”

ความเย่อหยิ่งของหมิงเจ๋อทำให้เซียวเฉวียนไม่มีความสุข และทำให้เขาต้องการฆ่าในทันที

เว่ยเชียนชิวอย่างน้อยก็มีไหวพริบและยังต้องการเซียวเฉวียนไปเป็นคนของตน แต่จะฆ่าเมื่อต้องการเช่นกัน แต่คนนี้ต่างกันออกไป เซียวเฉวียนตะโกนออกไป: “ท่านใช่คนบ้าที่ชื่อ หมิงเจ๋อหรือไม่?”

หมิองเจ๋อได้ยินถึงกับตัวสั่น นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว!

ครั้งที่สาม!

แม่เซียวบอกว่าข้าบ้า!

เสี่ยวเซียนชิวก็บอกว่าข้าบ้าไปแล้ว!

แม้แต่เซียวเฉวียนยังเรียกข้าว่าบ้า!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก！

หมิงเจ๋อไม่เคยประสบความอัปยศอดสูเท่านี้มาก่อน!

ในวันนี้ได้ยินคำนี้มาตั้งกี่รอบแล้ว!

หมิงเจ๋อโกรธมาก แต่ใบหน้าของเขายังสงบนิ่ง ประการแรกเป็นเพราะเขาคือองค์ชายแห่งดินแดนตะวันตก ประการที่สองเขามีอายุมากกว่าเซียวเฉวียนหลายปี ดังนั้นมันจึงเป็นอันไม่ควรที่เขาจะทำตัวไม่มีเหตุผลต่อหน้าเซียวเฉวียน

ระยะเวลาปีกว่าแล้วที่ หมิงเจ๋อแอบเฝ้าดูเซียวเฉวียน ในเวลานั้นเซียวเฉวียนยังอ่อนแออยู่มาก ทั้งบทกวีและจิตวิญญาณของมัน

ตอนนี้ เวลาล่วงเลยมาปีกว่า ได้มาประสบพบเจอเซียวเฉวียน เขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ท่าทางที่อ่อนแอของเขาหายไป ตอนนี้เขาสง่างาม สูงใหญ่และดูแข็งแกร่ง ดวงตาที่เฉียบคมนั้นราวกับนกอินทรีจ้องจับเหยื่อ เขาจ้องมองตรงมายังหมิงเจ๋อ แววตานั้นทำให้ผู้คนสั่นสะท้านและหวาดกลัวได้ทันทีที่จ้องมอง. . .

ด้วยแสงสีแดงเป็นประกายของพู่กันเฉียนคุน เซียวเฉวียนตัวสูงใหญ่ราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามยื่นอยู่ด้านหน้าแม่เซียวและเสี่ยวเซียนชิว กางภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิแห่งคุนหลุนออก หากหมิงเจ๋อก้าวเข้ามาเพียงแค่ก้าวเดียว เขาจะสังหารหมิงเจอทันที

แม้หมิงเจอจะมีการป้องกัน แต่หัวใจของเขาสั่นระรัวเพราะแรงสังหารของเซียวเฉวียนนั้นช่างแรงกล้าเสียเหลือเกิน

เมื่อก่อนที่เซียวเฉวียนยังอยู่กับฉินซูโหรว เขาเป็นเพียงลูกเขย แม้สถานะของเขาจะสูงกว่าฉินเฟิง แต่เขาก็ยังอดทนทุกอย่าง

ตอนนี้เขาอภิเษกกับองค์หญิงต้าถง เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้น และสถานะของเขาก็สูงส่งขึ้นกว่าเดิม แต่ครั้งนี้เซียวเฉวียนไม่ยอมอีกต่อไป

ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตามที่ทำร้ายครอบครัวของเขา มันจะต้องตายเป็นแน่แท้!

“ท่านคือหมิงเจ๋อใช่หรือไม่?”

“เป็นท่านใช่หรือไม่ที่เปลี่ยนตัวฉินซูโหรว?”

“เป็นท่านใช่หรือไม่ที่สังหารคนนของข้า”

เซียวเฉวียนถามคำถามสำคัญสามข้อ แต่หมิงเจอกลับเงียบ เซียวเฉวียนโกรธหมิงเจ๋อ เจ้าคนเลวทรามคนนี้เล่นสนุกกับเขามาหลายปีแล้ว หรือว่าเขาถามคำถามไม่ชัดเจนกัน

แค่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่

เซียวเฉวียนดูไม่มีคุณค่าพออย่างนั้นรึ

หากฮ่องเต้ต้องการให้ขุนนางของพระองค์ตาย เขาก็ต้องตาย ตอนนี้ในสายตาของหมิงเจ๋อ เซียวเฉวียนเป็นเพียงแค่ขุนนางธรรมดาของต้าเว่ย และยังอยู่ต่ำกว่าเขาอีกด้วยซ้ำ มีค่าอะไรที่จะมาถามเขา?

ขณะที่เซียวเฉวียนมองไปที่แม่เซียว เขาก็ได้ยินชิงหลงร้องอุทานขึ้น: “ฮูหยินเซียว!”

"ท่านย่า!"

"เจ้าทำอะไรของเจ้า!"

แสงสีทองส่องประกายและโจมตีเซียวเฉวียนที่ด้านหลัง

เซียวเฉวียนถูกบังคับให้หันศีรษะและมองตรงไปข้างหน้า อาการชาจากพลังนั้นทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกไม่สบายเป็นอย่างมาก

“ชุนจุน...”

"มา!"

นี่คือเสียงของแม่เซียว

และเป็นเสียงสุดท้ายของแม่เซียว

เซียวเฉวียนตกใจเป็นอย่างมาก ท่านแม่มอบพลังกระบี่ชุนจุนให้แก่เขาอย่างนั้นหรือ?

ท่านต้องการจะตายอย่างนั้นหรือ? เซียวเฉวียนผู้แข็งแกร่งมอบพลังดาบของตนให้ฉินซูโหรวเพื่อสร้างดาบขึ้นมาใหม่ เขายังเกือบตาย แต่นี้ท่านแม่บาดเจ็บอยู่แต่กลับทำเช่นนี้ทำไมกัน?

“ท่านแม่!หยุด!”

"หยุด!"

เซียวเฉวียนอยากจะหันหลังกลับ แต่เขาทำไม่ได้!

คนบาดเจ็บสาหัสมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร!

“ชิงหลง! ทำไมเจ้าไม่หยุดท่านแม่ไว้!”

เซียวเฉวียนตัวแข็งและตะโกนด้วยความโกรธ ชิงหลง ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่ง ไม่สามารถหยุดท่านแม่ที่บาดเจ็บสาหัสได้อย่างนั้นหรือ?

ชิงหลง?

เมื่อหมิงเจ๋อได้ยินชื่อ เขาก็ตกตะลึง ดวงตาของเขามองข้ามเซียวเฉวียนไปทันที และมองไปยังคนที่อยู่ด้านหลังเซียวเฉวียนนั้น