ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 780

เซียวเฉวียนพูดออกไปด้วยเสียงที่ไม่ค่อยดัง แต่หูของหมิงเจ๋อได้ยินทันที

ฮะ! คำพูดน่ากลัวเหลือเกิน! น่าจะเป็นครั้งแรกที่องค์ชายแห่งซินเจียงได้พบกับคนที่ไม่กลัวการตาย

ตอนนี้หมิงเจ๋อมีสัญญาณที่ชัดเจน

เมื่อเทียบกับการถูกดูหมิ่นและดูถูกจากลูกหลานที่ยากจนอย่างเซียวฉวน แม้แต่ชิงหลงที่กําลังโต้เถียงกับเขา หมิงเจ๋อก็ไม่สนใจ

หมิงเจ๋อขมวดคิ้ว นี่มันไร้เหตุผลสิ้นดี!

เดิมทีหมิงเจ๋อเริ่มมีแผนที่ปล่อยเซียวเฉวียนไว้เนื่องจากเซียวเฉวียนเป็นพี่เขยของเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าถ้าไม่สามารถบดขยี้เซียวเฉวียนให้จมลงดินได้ มันคงจะไม่พอที่จะระบายความโกรธของเขาให้เบาลงได้: “คำพูดสุดท้ายอย่างนั้นรึ? ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ”

ลูกของเซียวเฉวียน เสี่ยวเซียนชิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมิงเจ๋อ แต่เซียวเฉวียนกล้าดีอีกหรือ? หากรู้สถานการณ์ตอนนี้ ควรจะขอความเมตตาเสียจะดีกว่า?

องค์ชายหมิงเจ๋อทำท่าทางสั่งอย่างเข้มงวด: "ตั๋วหมิง! ไปฆ่ามัน! ให้มันรู้ว่าพลังนั้นเป็นยังไง!"

ในทางตรงกันข้ามตั๋วหมิงกลับเป็นผู้ที่มีความสามารถน้อยที่สุดในกลุ่มคนที่องค์ชายหมิงเจ๋อนำมา

หมิงเจ๋อมีความคิดอย่างมั่นใจว่าเขามีคนมากพอที่จะจัดการเซียวเฉวียนอย่างง่ายดาย

"ภายใต้คำสั่ง!" เมื่อคำพูดของหมิงเจ๋อจบลง ทหารที่ชื่อตั๋วหมิงตอบสนองทันทีและได้เคลื่อนที่ไปด้วยกระบี่ชีวันที่ส่องแสงและใช้แรงสูงสุดจะแทงไปที่เซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนยืนนิ่ง สายตาเย็นชา และมองตรงไปที่หมิงเจ๋อ

หมิงเจ๋อยิ้มเยาะเย้ย ส่วนเซียวเฉวียนคงตกใจกลัวที่กำลังจะโดนกระบี่แทง จึงได้แน่นิ่งไป

ถ้ารู้แล้วก็ควรขอร้องขอความเห็นใจตอนนี้ยังทันนะ ถึงแม้การขออภัยจะไม่มีประโยชน์มากเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็ยังยื้อเวลาได้นิดหน่อย!

แสงของกระบี่ชีวันที่เจิดจ้าสะท้อนเข้าในตาของเซียวเฉวียน แต่สายตาของเขายังคงจ้องตรงมาที่มิงเจ๋อ

เซียวเฉวียนไม่เข้าใจเลยว่าหมิงเจ๋อจะบ้าขนาดที่จะเชื่อถือและยึดมั่นกับคำพูดโง่ๆ ของนักปราชญ์นั้น และทำไมเขาถึงเป็นได้ขนาดนี้ ถึงกับความต้องการฆ่าเขาโดยรวดเร็วที่สุด

เมื่อเห็นว่ากระบี่ชีวันของตั๋วหมิงกำลังพุ่งแทงมาที่หัวใจของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจึงหลบการโจมตีในพริบตา และหลบไปข้างหลังของตั๋วหมิงโดยไม่มีใครได้ทันสังเกต

หลังจากนั้นเซียวเฉวียนโต้กลับด้วยการใช้พลังภายใน กำมือที่มีพลังมาก แล้วปล่อยพลังไปที่หลังของตั๋วหมิงจนได้ยินเสียงแตกของกระดูกที่หักไปทั้งร่างกาย ตั๋วหมิงกระอักเลือดออกมาทันที แม้แต่กระบี่ชีวันที่ถืออยู่ก็หลุดออกจากมือแล้วหล่นกระทบพื้น

"อึก!" ล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสียงดังลั่น

พลังของกระบี่ชีวันที่ถืออยู่นั้นก็ไม่สามารถเทียบพลังจากมือของเซียวเฉวียนได้ ไม่มีแม้แต่อาวุธ ตั๋วหมิงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกับลูกแกะที่ถูกเชือด เซียวเฉวียนใช้ดาบจิงหุนแทงเขาอีกครั้ง ตั๋วหมิงร้องโหยหวย ฉากที่สยดสยองนี้ได้แสดงต่อหน้าคนของภูเขาจงหนาน

เป็นความจริงหรือ! สามารถต่อสู้ด้วยการใช้เพียงกระบวนท่าเดียวอย่างนั้นรึ?

เจ้าชายหมิงเจ๋อตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั่น แต่ความโกรธที่อยู่ในใจไม่สามารถซ่อนไว้ได้อีกต่อไป เขากำมือแน่น

หมิงเจ๋อถูกความโกรธทำให้เขาสับสนไปเล็กน้อย ขณะที่มองไปที่เนื้อที่หลุดอยู่เป็นชิ้นๆนั่น เขามีความรู้สึกเหมือนกับเซียวเฉวียนกำลังจะพูดว่า "นำเนื้อมันไปทำต้มกิน แล้วมาท้าทายข้าอีกครั้ง!"

“เซียวเฉวียน! อย่าทำร้ายผู้คนมากเกินไป!” องค์ชายหมิงเจ๋อก็ได้รับการปฏิบัติอย่างสูงส่งตั้งแต่เกิดจนถึงเมื่อวานนี้

แต่ตอนนี้ศักดิ์ศรีของเขาถูกดูหมิ่นและถูกดูถูกโดยตระกูลเซียว ใครจะสามารถทนได้! แม้ว่าคนที่ถูกทารุณเป็นทหารของเขา ยังไงก็ไม่ได้!

“หึหึ! นี่คือการทารุณอย่างนี้หรือ? ที่เจ้าฆ่าครอบครัวของข้า ฆ่าแม่ของข้า แล้วที่จะฆ่าข้าอีก เจ้าทำไมไม่พูดว่าทารุณ!” เซียวเฉวียนหัวเราะเยาะ นัยน์ตาของเขาไม่หลงเหลือความเมตตา: “พวกเจ้ามีความสามารถแค่นี้เองหรือ?”

แม้กระบี่แบบชีวันจะน่ากลัวมาก แต่เสี่ยวเซียนชิวถูกครอบงำโดยดาบวิญญาณ และความหนาวเย็นของกระบี่ชีวันก็ไม่แตกต่างจากพลังปราณกระบี่ธรรมดา

ในขณะนี้ เมื่อกระบี่ชีวันมาอยู่ในมือของเซียวเฉวียน กระบี่ชีวันก็มีความแข็งแกร่งกว่าปกติเล็กน้อย

การเปลี่ยนแปลงแบบนี้ทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดๆออกมา

หมิงเจ๋อรู้สึกคุ้นชินกับสายตากฏบของเซียวเฉวียนนี้มาก เขาเองก็เป็นคนที่มองโลกแบบนี้

ตอนนี้เขาถูกเซียวเฉวียนที่มาจากตระกูลที่ต่ำต้อยมองแบบนี้ นี่ถือว่าเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!

ดูเหมือนว่าทหารหลายคนที่แข็งแกร่งที่หมิงเจ๋อนำมา ไม่เพียงแค่มีความสามารถเป็นที่ยอมรับ ในขณะเดียวกันก็มีอาวุธสงครามมาด้วย

เมื่ออาวุธที่พวกเขาใช้เป็นกระบี่ชีวัน ซึ่งจะมีพลังวิญญาณอยู่ในนั้นและหยิบขึ้นมาอย่างง่ายดาย หากเมื่อไม่มีพลังวิญญาณที่สถิตอยู่ในนั้นแล้วต่อให้มีแรงแค่ไหนก็เป็นการยากที่จะหยิบขึ้นมาได้！

ก่อนที่จะต่อสู้ ไม่มีใครคาดคิดว่าเซียวเฉวียนจะมีทักษะพิเศษนี้ และเซียวเฉวียนเองก็ตกใจเช่นกัน!

ในที่สุดก็เข้าใจว่าทําไมเสี่ยวเซียนชิวถึงขอไปพักผ่อน! ถ้าเสี่ยวเซียนชิวยังอยู่เขาจะถูกจัดการด้วยน้ำมือของหมิงเจ๋อนั้นเอง!

ถ้าเสี่ยวเซียนชิวติดอยู่กับเซียวเฉวียนเขาก็จะต้องเป็นคนที่ต้องช่วยหมิงเจ๋อ! แต่ถ้านางไปแล้วจึงจะสามารถช่วยจัดการกับกระบี่เหล่านั้นได้ด้วย!

ทั้งคู่ผลึกกำลังกันได้อย่างไร้เทียมทาน

เซียวเฉวียนรู้สึกทั้งประหลาดและดีใจด้วย ในขณะเดียวกันหน้าเขาก็ยังคงหยิ่งผยองอยู่: “ท่านทั้งหลาย คิดไว้รึยังว่าจะอยากพูดอะไรเป็นคำส่งท้าย?"

เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก หมิงเจ๋อไม่ทันได้โต้ตอบ พวกเขามองดูอาวุธที่ร่วงเหลือลงบนพื้น นี่ นี่ นี่มันอะไรกัน…

เซียวเฉวียนที่มองตาม มีแต่พวกขี้ขลาดตาขาว ที่พวกมันกล้าทำถึงเพียงนี้เพราะพวกมันมีกระบี่ชีวันไว้ในครอบครอง

ตอนนี้ไม่มีกระบี่ชีวันแล้ว พวกมันก็เป็นแค่แกะแพะ

คนของภูเขาจงหนานที่โจมตีเซียวเฉวียน ทั้งหมดมองหน้าเซียวเฉวียนเหมือนเห็นภาพการตายอย่างตาเห็น พวกเขากลัวมาก

พวกเขาเป็นนักฆ่ามือดี แต่กลับแสดงความขี้ขลาดมากต่อหน้าเซียวเฉวียน!

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางหลบหนีไปไหนได้!

หมิงเจ๋อโกรธมากจนใบหน้าของเขาสั่นสะท้าน: “ทำไมยังยืนนิ่งไม่คิดจะทำอะไรกันรึไง! จัดการมันต่อ!”