ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 797

สิ่งที่สำคัญของเซียวเฉวียนคือการรำลึกถึงไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าว่าการทำการสิ่งใหญ่ใดๆต้องมีพี่น้อง

ผนึกจูเสินได้ถูกปิดไปแล้ว พลังของเซียวเฉวียนได้รับเพิ่มขึ้น เซียวเฉวียนก็พูดไม่ชัดเจนว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งมากขึ้น

เขาไม่รู้ว่าในสายตาของคนอื่นๆ เขาเป็นเทพยุทธ์ที่ไม่มีความรู้สึก

“ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า” เซียวเฉวียนในจิตใจนึกถึงพวกเขาอยู่ แต่ไม่ได้รับการตอบสนองจากทั้งสอง

…..

…..

บนภูเขาจงหนาน ไป๋ฉี่ที่กำลังต่อสู้กับเซียวเฉวียนตัวปลอมขณะนั้นเองได้ถูกโจมตีไปที่ศีรษะ ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักและไร้กำลังที่จะป้องกันตัวเอง มีแค่ด้วยลมหายใจที่คาดหวังว่านายท่านของเขาจะมาช่วย

"ไป๋ฉี่! ไปตายซะ!"

เมื่อเซียวเฉวียนตัวปลอมถือดาบจิงหุนขึ้นเพื่อฆ่าไป๋ฉี่ ไป๋ฉี่เหมือนถูกปลดปล่อยเหมือนกัน ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพลัง และความเจ็บปวดทั้งหมดหายไปได้โดยไม่เหลือ

ความแข็งแกร่งของนายท่านเพิ่มขึ้นอีกแล้วหรือ? ไป๋ฉี่อดไม่ได้ที่จะมีความสุข

ในทุกครั้งที่ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนได้เพิ่มขึ้น พลังของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วย

แต่ในครั้งนี้ ไป๋ฉี่รู้สึกชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่าครึ่งในครั้งนี้!

ไป๋ฉี่กระโดดหลบหลีกถอยหลังมาไกลเพื่อตั้งหลัก หรือพูดง่ายๆคือการหลีกเลี่ยงการโจมตีของเซียวเฉวียนตัวปลอม

การที่เขาต้องเผชิญหน้ากับเซียวเฉวียนตัวปลอม เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเขาไม่พอกับการต่อสู้กับเซียวเฉวียนตัวปลอม เพียงแต่ยื้อเวลาเอาไว้เท่านั้น เพื่อรอให้นายท่านของเขามาช่วย

ตอนนี้ นี่… สบายมาก? ไป๋ฉี่เกิดความประหลาดใจทำไมความแข็งแกร่งของนายท่านถึงแข็งแกร่งขึ้นมากเป็นขนาดนี้!

ความแปลกใจของเขาต่อนายท่านได้มีมากขึ้น พร้อมกับความหวั่นเกรงในใจเพิ่มขึ้นอีก!

และทำให้เซียวเฉวียนตัวปลอมก็เกิดข้อสงสัยไปด้วย ไป๋ฉี่ทำไมถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้!

ถ้าเป็นต่อไปแบบนี้โอกาสชนะก็ลดลงมาก เมื่อแพ้ให้กับไป๋ฉี่ผลที่ตามมาจะเป็นอะไรที่ร้ายแรง!

ไม่ได้ เขาไม่สามารถให้โอกาสให้ไป๋ฉี่กลับมาปกติได้ ต้องทำให้ไป๋ฉี่พ่ายแพ้ได้ก่อน! เขาจึงเพิ่มการโจมตีของเขาต่อไป๋ฉี่อย่างรุนแรงมากขึ้น!

ในเงาของดาบ ได้เห็นการเคลื่อนไหวของไป๋ฉี่ เขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ดุเดือดของเซียวเฉวียนตัวปลอมได้อย่างง่ายดาย

พลังของเซียวเฉวียนตัวปลอมค่อยๆลดลง ดูเหมือนว่ากำลังจะหมดพลัง

เขาไม่มีพลังอีกแล้ว!

ทันใดนั้นไป๋ฉี่จึงเปลี่ยนจากการป้องกันตัว เป็นการโจมตีกลับ

ดาบจิงหุนเปล่งแสงหนาวเย็นออกมา ดั่งสิงโตเจ้าป่าที่กำลังจะล่าเหยื่อ ร่างกายของไป๋ฉี่เร็วและทรงพลังทำให้เขาไม่สามารถหลบหลีกได้ เขาจึงต้องรับการโจมตีจากดาบนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่ยังไงก็ตามเซียวเฉวียนตัวปลอมกับดาบจิงหุนก็กลับมาเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าไม่มีใครสามารถทำลายได้

จะจัดการมันได้อย่างไร? ไป๋ฉี่รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่า! ไป๋ฉี่ เจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้หรอก!” เซียวเฉวียนตัวปลอมยิ้มอย่างสะใจ “ข้าเป็นเพียงที่เป็นภาพหลอน เจ้าไม่สามารถฆ่าได้หรอก!”

ในตอนนี้เหมิงเอ้านอนสลบอยู่ข้างๆ เขาเป็นผู้ดูแลต่อนายท่าน แต่ที่แปลกคือทำไมถึงกลับมาจะฆ่าเขา ฮือ ฮือ ฮือ…

เหมิงเอ้ารู้สึกเศร้ามาก เมื่อตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เขารู้สึกคือความโศกเศร้า เขาเอาแต่จมดิ่งกับความเศร้าของตัวเอง โดยไม่ได้คิดถึงว่าการช่วยไป๋ฉี่เป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ทันทีที่เขาคิดอยู่ว่าทำไมนายท่านถึงต้องฆ่าเขา ได้ยินเซียวเฉวียนตัวปลอมพูดขึ้นว่าเขาเป็นเป็นภาพหลอน ตาของเหมิงเอ้าจึงเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง ที่แท้จริงมันเป็นตัวปลอม!

“เจ้าคือตัวปลอม! ข้าจะทำให้เจ้าตายเสีย!” เหมิงเอ้าคว้าดาบจิงหุนแล้วแทงไปที่หลังของเซียวเฉวียนตัวปลอมทันที!

เมื่อถูกแทงไปทันที เซียวเฉวียนตัวปลอมไม่ได้ระวังก็ส่งเสียง ‘เอื้อ!’ หน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจและเขาหันหน้ามามองคนที่แทงเขา

น่ารำคาญมาก! เหมิงเอ้าเป็นคนน่ารำคาญจริงๆ! คาดไม่ถึงที่เขาจะกลับมาแทงเข้าที่หลัง!

แม้ว่าเซียวเฉวียนตัวปลอมจะไม่ใช่มนุษย์ แต่ก็มีความคล้ายมนุษย์อยู่!

“เจ้า…” เซียวเฉวียนตัวปลอมหันคอตัวเองมองเหมิงเอ้าอย่างไม่พอใจ

ในเวลาไม่นานเซียวเฉวียนตัวปลอมเริ่มกลายเป็นละอองหมอกที่กระจายทั่ว เหลือเพียงชิ้นผ้าขาวสีขนาดเล็กที่แขวนอยู่ที่ปลายดาบจิงหุนของเหมิงเอ้า

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้ามองกันและพูดไม่ออก : ‘……’

“……”

วันนี้ก็มาถึงแล้ว นายท่านของพวกเขาถือภาพนั้นอย่างแน่น “นายท่านสบายใจได้ เราจะกลับไปที่ต้าเว่ยทันที”

“ดี”

ทั้งสองคนรีบเดินทางทันทีออกไปที่เมื่องหลวงในทันที เพื่อพบกับเซียวเฉวียน

............

............

ณ จวนเจียนกั๋ว

เว่ยเชียนชิวนั่งบนบัลลังก์อันสูงส่งของเขา ด้วยความขายขี้หน้า

ความโกรธในดวงตาของเขาลุกโชนจากจวนเซียวไปจนถึงจวนเจียนกั๋ว

ความโกรธพิโรธนั้น ทำให้คนในสำนักงานจวนเจียนกั๋วตื่นตระหนก

ทุกคนกลัวว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย

ดังนั้น มีคนบางคนแอบเห็นว่าเจียนกั๋วเล่นสกปรก และยังปรากฏตัวอยู่ที่จวนเจียนกั๋วอีก ความพิโรธทวีคูณขึ้นจากสิบ เป็นร้อย ทุกคนรีบไปหาที่หลบ ไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเจียนกั๋วที่ร้ายกาจผู้นี้

“ข้า……ขอค้าน……อย่าปล่อยให้มันผ่านไปได้พวกลูกครอบครัวยากจนนั้น ……”

เว่ยเชียนชิวโกรธมากและหลับตาลง ดาบวิญญาณ? ดาบวิญญาณอะไรนั่นไร้สาระ!

กองทัพตระกูลเซียวไม่ได้อยู่ที่นี่

เขายังกลัวเซียวเฉวียนผู้นี้อีกหรือ?