ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 798

กองทัพตระกูลเซียวเป็นอะไร!

นั่นเป็นกองทัพที่ทรงพลังมากที่สุดในราชวงศ์ต้าเว่ย

บวกกับเซียวเทียนที่นำทัพดั่งเทพเจ้า กองทัพตระกูลเซียวจึงกล่าวได้ว่ารบเมื่อไรชนะเมื่อนั้น หามีคู่ต่อสู้ไม่!

เป็นกองทัพที่ประเทศศัตรูหวาดกลัวอย่างยิ่ง!

และผู้นำของกองทัพ เซียวเทียน เป็นบุคคลแรกในราชวงศ์ต้าเว่ยที่ได้สัมผัสทะเลกวีคุนหลุน!

เฉพาะดาบฉุนจวินของเขาเล่มนั้น ก็สามารถทำให้ผู้คนสยบอยู่ตรงหน้า

แม่ทัพผู้นำที่ทรงพลังและกองทัพที่แข็งแกร่งเช่นนี้ก็ยังพ่ายแพ้ให้กับนักรบแท้ของเขา! ดาวที่ส่องแสงร่วงหล่นตั้งแต่นั้นมา ไม่มีกองทัพตระกูลเซียวในโลกนี้อีกต่อไป!

ตระกูลเซียวก็ตกอับตั้งแต่นั้นมา!

ตอนนี้เซียวเฉวียนเพียงคนเดียว กล้าที่จะมาส่งเสียงเอะอะกับเว่ยเชียนชิว? เขาพิจารณาดูตัวเองแล้วหรือว่าจะเอาอะไรมาสู้!

เว่ยเชียนชิวสามารถใช้นิ้วบดขยี้เซียวเฉวียนแค่เบาๆ ก็ไม่เหลือซากได้!

ฮึ !

พอคิดได้เช่นนี้ ในที่สุดเว่ยเชียนชิวก็ปลอบใจตัวเองได้บ้าง และคลายความโกรธเคืองในใจไปเกือบครึ่ง

เขาขยี้คิ้วตาซึ่งปวดเมื่อยเนื่องจากความโมโห และเริ่มพักจิตใจ

เขาจะต้องฟื้นประสาทของเขาก่อนที่จะไปจัดการกับเด็กที่ยโสโอหัง ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจากครอบครัวต่ำต้อยคนนั้น!

............

............

ที่เทือกเขาคุนหลุน

ชิงหลงกลับมาที่คุนหลุนพร้อมกับข่าวดีอันยิ่งใหญ่ ตราจูเสินถูกทำลายในที่สุด ทุกคนในคุนหลุนก็ตื่นเต้นอย่างเดือดพล่าน!

พวกเขารอนาทีนี้มานานมากเกินไปแล้ว!

เคยคิดว่าพวกเขาจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนแห้งแล้งนี้ไปทุกชั่วโคตร ไม่มีวันที่จะเงยหัวได้

ไม่คิดว่า เป็นเซียวเฉวียนที่ให้ความหวังแก่พวกเขา ช่วยพวกเขากำจัดการกดบังคับของตราจูเสิน!

ในขณะที่ชาวคุนหลุนตื่นเต้นดีใจ และรู้สึกซาบซึ้งต่อเซียวเฉวียน

แต่พอพวกเขารู้ว่าคำสาบานของเจ้าชายเป็นไปตามคำขอของเซียวเฉวียน ความซาบซึ้งใจที่มีต่อเซียวเฉวียนก็จางหายไปทันที

ราชวงศ์ต้าเว่ยเป็นสถานที่ที่มีทรัพยากรอุดมที่สุดในโลก เนื้อชิ้นโตนี้พวกเขาจ้องไว้จะกินแน่แล้ว แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนได้ก้าวเข้ามาขวางและเล่นให้เจ้าชายให้คำสาบานในนามของคุนหลุน จบกัน เนื้อชิ้นโตหมดกัน!

เห็นเนื้อชิ้นโตๆ ที่กำลังจะเข้าปากแต่กลืนไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่ คงอึดอัดน่าดู!

ผลก็คือ ความปีติยินดีจากการที่ตราจูเสินถูกทำลายก็จางหายไปมาก อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเนื้อชิ้นโตจะอดกิน แต่เนื้อชิ้นเล็ก และเศษเนื้อก็ยังดีกว่าไม่มีเลย ชาวคุนหลุนยังคงเตรียมพร้อมอย่างสนอกสนใจสำหรับกิจการใหญ่ของพวกเขา เริ่มหารือเรื่องราวเกี่ยวกับการขยายอาณาเขต

ภายในตำหนักประชุมของคุนหลุน

ชิงหลงนั่งอยู่บนที่นั่งหลัก ตั้งแต่กลับมาจากราชวงศ์ต้าเว่ย สีหน้าอารมณ์เบิกบานของเขายังไม่จางหาย ยังคงมีรอยยิ้มที่ไม่อาจซ่อนเร้นอยู่ทั้งสองข้างของปาก

แต่ที่ด้านล่างทางซ้าย ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อนั่งอยู่ ใบหน้าดูมืดมนไร้ความสุข โกรธพลางเป่าเคราและจ้องตามอง

ในตอนแรก เขากักขังชิงหลงไว้ในเขาคุนหลุนเพื่อป้องกันไม่ให้ชิงหลงลงไปย่ำในน้ำโคลนที่เซียวเฉวียนทำลายตราจูเสิน แต่ไม่คิดว่าชิงหลงก็ยังหลบหนีออกไปได้! ยังเชื่อคำโกหกของเซียวเฉวียนและให้คำสาบานในนามของคุนหลุนด้วย!

ประเด็นสำคัญก็คือเซียวเฉวียนประสบความสำเร็จในการทำลายตราจูเสินด้วย!

อวิ๋นเฮ่อหน้าแก่แตกสลาย!

ชาวคุนหลุนก็จะติดอยู่ในคุนหลุนซึ่งเป็นสถานที่ที่แม้นกก็ยังไม่อยากมาขี้ตลอดไป

แต่จากมุมมองของคุนหลุน คำพูดของผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อนั้นก็ไม่ได้ไร้เหตุผล แต่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เป็นข้อยุติแล้ว ชิงหลงก็ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจผู้อาวุโสคนนี้ที่ห่วงใยเกี่ยวกับคุนหลุน เขาพูดใจอ่อน "ผู้อาวุโสพูดถูก ข้าทำให้ท่านผิดหวังเพราะคิดไม่รอบคอบและกระทำไปอย่างประมาท”

เดิมทีผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อคิดจะพูดต่อไม่เลิก แต่เมื่อเห็นว่าท่าทีของเจ้าชายจริงใจขนาดนี้ เขาจึงกลืนคำพูดทั้งหมดที่กำลังจะพูดออกมาจากปาก สุดท้ายเขาก็เอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ "เรื่องมาถึงนี้แล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากกว่านี้ หวังว่าเจ้าชายจะระวังมากขึ้นในอนาคต อย่าไปหลงกลของเซียวเฉวียนอีกเป็นอันขาด!”

สำหรับเซียวเฉวียนคนนั้น เขาจะต้องฆ่าให้ตายไม่ช้าก็เร็ว! สำหรับราชวงศ์ต้าเว่ย แม้ไม่ใช้กองทัพ เขาก็มีหลายวิธีที่จะทำให้ต้าเว่ยล่มสลายได้ !

ตอนนี้ ผู้อาวุโสอีกสามคนที่เหลือเดินเข้ามาทีละคน ทั้งสามคนถือไม้ค้ำยันที่มีลวดลายตรงกับชื่อของพวกเขา

อย่างไม้ค้ำของผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อ สลักด้วยนกกระเรียนสีขาวดูเหมือนมีชีวิต

ที่เดินอยู่ข้างหน้าสุดคือผู้อาวุโสฉางซง และไม้ค้ำก็สลักด้วยต้นสนเขียวชอุ่ม

ตรงกลางคือผู้อาวุโสเจี้ยนหลาน และสิ่งที่สลักไว้บนไม้ค้ำคือต้นใบดาบที่มีดอกไม้สีขาว

คนสุดท้ายที่เข้ามาคือผู้อาวุโสชีซิง ซึ่งบนไม้ค้ำมีผังกลดาวเจ็ดดวงสลักอยู่

ผู้อาวุโสทั้งสี่ทุกคนมีหนวดเคราสีขาวและผมสีขาว แต่พวกเขามีร่างลมญาณดีมาก ไม่เพียงแต่ดูไม่แก่ แต่ยังดูเหมือนเทวดานักบวช ทำให้ผู้พบเห็นเกิดความเคารพเกรงกลัว

สี่ผู้อาวุโสนั้น อวิ๋นเฮ่อและชีซิงสอนวิชาการต่อสู้และวิชาลับให้ชิงหลง ฉางซงและเจี้ยนหลานมีหน้าที่หลักในการสอนชิงหลงถึงวิถีของราชาและมนุษย์สัมพันธ์

ในทั้งสี่ผู้อาวุโส พวกเขาเคารพผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อเป็นผู้นำ ไม่ใช่เพราะเขาอายุมากที่สุด แต่เพราะเขาแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสี่คน

อาจารย์ทั้งสี่นั่งอยู่ด้วยกัน ความกดดันมหาศาลก็เกิดขึ้นในใจของชิงหลงทันที ชิงหลงแอบลุ้นจนเหงื่อออก

และในขณะนี้ เสียงของเซียวเฉวียนดังขึ้นอยู่ในหูของชิงหลง

“ชิงหลง ข้ามีบางสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งจะไหว้วานเจ้า”