ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 799

เสียงนึกคิดของเซียวเฉวียนดังมาจากที่ห่างไกลหลายพันลี้ ได้ยินชัดเจนเหนือคาด

ชิงหลงสะดุ้งอยู่ในใจและโต้ตอบจากในใจ "ท่านเซียวเชิญกล่าว"

“ชิงหลง เจ้าได้พูดบนเกาะจูเสินว่าถ้าข้าเซียวเฉวียนขอสิ่งใด พวกเจ้าคุนหลุนจะทำทุกสิ่งตามต้องการอย่างแน่นอน คำรับปากนี้ยังใช้ได้อยู่ไหม?” เสียงของเซียวเฉวียนเยือกเย็นราวกับดาบน้ำแข็ง แทงทะลุหัวใจของชิงหลงจนตัวสั่นเล็กน้อย

ชิงหลงตอบกลับด้วยกำลังภายใน "ใช้ได้ !"

ผู้อาวุโสทั้งสี่คนอยู่ด้วย ชิงหลงไม่แสดงสีหน้า ไม่ให้พวกเขารู้ว่าเขากำลังสื่อสารทางจิต หากพวกเขาพบว่าชิงหลงประพฤติปรปักษ์แอบติดต่อกับเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าโบราณวัตถุทั้งสี่นี้จะทำอะไรเพื่อแสดงจุดยืนของพวกเขาอีก

เขาไม่สามารถรับมือกับแรงกดดันจากภูเขาทั้งสี่ลูกนี้ในเวลาเดียวกันได้!

แล้วก็ยังไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนจะไหว้วานเรื่องอะไร ยิ่งให้ผู้อาวุโสทั้งสี่รู้ไม่ได้เลย

“ช่วยค้นหานักปราชญ์ในคุนหลุน แล้วช่วยตรวจดูบุคคลที่อยู่บนภาพด้วย ข้าให้เซียนชิวน้อยส่งภาพนั้นไปที่ห้องของเจ้า เจ้าต้องช่วยข้าตรวจสอบและหารายละเอียดของพวกเขา

“บุคคลนี้ร่วมมือกับหมิงเจ๋อสังหารพี่น้องของข้า ทรมานแม่และน้องสามของข้าจนตาย ล้อเล่นกับชีวิตการแต่งงานของข้ากับฉินซูโหรว หาไอ้ที่มีชื่อว่านักปราชญ์คนนี้ให้เจอ”

“ข้าต้องการหัวของมัน!”

เสียงของเซียวเฉวียนยังคงเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง ชิงหลงฟังจนขนลุกไปทั่วทั้งร่าง ชิงหลงกระซิบกลับ "ขอรับ ท่านเซียว ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ ! "

เจ้าชายแท้ๆ แห่งคุนหลุนกลายเป็นเหมือนลูกน้องของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนไหว้วานสิ่งอะไรก็ต้องทำ เรื่องของคุนหลุนก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ชิงหลงตบโต๊ะ "เริ่มวันนี้เลย! ตี!"

วันนี้ ชาวคุนหลุนรอคอยมานานนับพันปี!

สั่นสะท้านไปเถอะ!

มนุษย์ปุถุชนทั้งหลายใต้ฟ้านี้!

ไม่มีตราจูเสิน ในโลกนี้ก็ไม่มีอะไรสามารถขวางคุนหลุนพวกเขาได้!

ผู้อาวุโสทั้งสี่ยืนขึ้น แววตาหนาวสะท้าน "ขอรับ จะปฏิบัติตามคำสั่งอันปราดเปรื่องของเจ้าชาย!"

..........

..........

ที่จวนเซียว

ไป่ฉีและเหมิงเอ้ารีบเร่งเดินทางไม่หยุดพัก ในที่สุดก็กลับมาถึงที่จวนเซียว

ทันทีที่พวกเขาย่างเข้าไปในจวนเซียว ก็เห็นสภาพของจวนเซียวที่ถูกทิ้งร้างและทรุดโทรม หัวใจก็อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดรวดร้าว!

ตอนพวกเขาไปจากเซียวเฉวียน จวนเซียวยังคึกคักมีชีวิตชีวา และทุกคนก็อยู่ครบที่นั่น

ตอนนี้ ในจวนเซียวที่กว้างขวางนี้ มีเพียงเจ้านาย คุณหนูน้อย ไป่ฉี และเหมิงเอ้า

พวกเขายังไม่ทันจะทอดถอนใจเท่าไร เสียงอันเยือกเย็นของเซียวเฉวียนก็ดังเข้าหู "พวกเจ้ากลับมาแล้ว!ดีแล้ว!"

น้ำเสียงของเจ้านายเยือกเย็นจัง ไป่ฉีและเหมิงเอ้ารู้สึกไม่ถูกคอมากยิ่งขึ้น

แต่ก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านาย ไม่เคยเย็นชากับพวกเขาขนาดนี้ คิดว่าเขาคงช้ำใจมากแน่นอนตอนนี้

เมื่อก่อนไป่ฉียังรับรู้สัมผัสได้ถึงเจ้านายกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถรับรู้สัมผัสอะไรได้เลย

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล” เซียวเฉวียนปลอบไป่ฉีด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเหมือนเดิม

ได้ยินเจ้านายว่าไม่เป็นไร เหมิงเอ้าผู้มีนิสัยเรื่อยเฉื่อยมาโดยตลอดก็เชื่อเช่นนั้น เขาดีใจและเปิดปากกล่าวว่า “เจ้านาย คิดถึงท่านมาก ดีใจที่ได้พบท่าน เราเกือบจะไม่ได้พบท่านแล้ว......"

”เหมิงเอ้า อย่าพูดไร้สาระ!” เหมิงเอ้ายังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกไป่ฉีขัดจังหวะ ไป่ฉีสุขุมมาตลอด เขาไม่อยากให้เจ้านายต้องเป็นห่วง ยิ่งในเวลานี้ เจ้านายคงมีหลายเรื่องต้องจัดการ เขาไม่อาจเพิ่มปัญหาให้กับเจ้านายอีก

เหมิงเอ้ากลอกตาไปที่ไป่ฉีและปิดปากด้วยความหงุดหงิด ไป่ฉีคนนี้หัวโบราณจริง เขาจะอ้อนเจ้านายหน่อยก็ไม่ได้! ฮึ !

ไป่ฉีไม่ตอแยเหมิงเอ้า เขาหยิบภาพวาดนั้นขึ้นมาแล้วมอบให้เซียวเฉวียน พูดด้วยความเคารพ "ไป่ฉีขอรายงานเจ้านาย นี่คือเบาะแสที่พบบนเขาจงหนานซาน"

”เราค้นหาไปทั่วภูเขาจงหนานซานและพบเพียงภาพวาดม้วนนี้ที่ประดิษฐานอยู่บนโต๊ะบูชาเท่านั้น”

เซียวเฉวียนหยิบภาพวาดมาเปิดออกและเห็นว่ามีเพียงรูปชายชราลักษณะเหมือนเทวดานักบวชอยู่บนนั้น ฝีมือธรรมดาๆ ห่วยจริงๆ

หมิงเจ๋อผู้วิกลจริตนั้นเอามาบูชาได้ ร้อยละเก้าสิบเก้าต้องมีความเกี่ยวข้องกับนักปราชญ์แน่