ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 818
สรุปบท บทที่ 818 ดื้อดึงไม่สำนึก: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านสรุป บทที่ 818 ดื้อดึงไม่สำนึก จาก ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง
บทที่ บทที่ 818 ดื้อดึงไม่สำนึก คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ชิงเฉิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หยางซูพูดจบ ก้มลงหยิบดาบสั้นบนพื้น แล้วกระโจนไปหาเซียวเฉวียนเหมือนสุนัขบ้าตัวหนึ่ง !
“ไม่เจียมตัว!” เซียวเฉวียนตะคอกอย่างเย็นชา
เซียวเฉวียนแวบกายหลบไป หยางซูไม่ทันยั้งตัวจึงโซเซและตะครุบดั่งสุนัขแย่งกินอึ ปลายดาบอันแหลมคมก็บาดใบหน้าของหยางซู !
ใบหน้าที่ร้อนผ่าวอยู่แล้วของหยางซูรู้สึกเจ็บปวดอย่างชัดเจน เขาอดทนไม่ได้และย้อนสูดลมหายใจ “โอ๊ย!” เขายื่นมือลูบดู สัมผัสถึงความอบอุ่นที่ปลายนิ้วทำให้ดวงตาของเขาสั่นเทาและเบิกกว้าง เผยหน้าอันดุร้ายมองดูเลือดเต็มมือ !
เลือดของเขามีอยู่เต็มฝ่ามือ !
นี่ต้องทำให้เสียโฉมแน่!
ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่ถนอมหน้าตาของตัวเอง !
ผู้ชายก็ไม่มีเว้น !
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้รู้หนังสือสูงศักดิ์อย่างหยางซู รูปลักษณ์ก็คือหน้าตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา !
ผู้ที่มีรูปลักษณ์เรียบร้อยเท่านั้นถึงจะเป็นเจ้าหน้าที่ได้ นี่เป็นข้อบังคับเข้มงวด ! ตอนนี้โฉมหน้าพังไปแล้ว จะให้เขาประพฤติตัวต่อหน้าคนอย่างไร ก้าวสู่ราชสำนักอย่างไร ?
หยางซูตกตะลึงเป็นเวลานานและพูดอะไรไม่ออกสักคำ !
ฝุ่นที่ลอยฟุ้งขึ้นมาจากพื้นดินสาดลงมาบนตัวเขา ราวกับว่าหยอกล้อความไร้ปัญญาของหยางซู เพิ่มความทุลักทุเลให้กับเขา ยิ่งทำให้หยางซูกลัดกลุ้มมากขึ้น !
ทันใดนั้นหยางซู “ฮึด”ก็ลุกขึ้นและถือดาบสั้นขึ้นมาอย่างโกรธแค้นแทงไปที่เซียวเฉวียนอีกครั้ง !
ความขุ่นเคืองกระชากทุกเส้นประสาทของหยางซู ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวราวกับหุ่นเชิดที่เสียสติไปแล้ว !
ไม่ใช่หรือ หยางซูก็คือหุ่นเชิดที่ไทเฮาแม่มดนั่นจ้างมาฆ่าเซียวเฉวียนไง !
"อ่า !"
เซียวเฉวียนส่งเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เคลื่อนตัวของเขาไปด้านข้างอย่างเบาสบาย หลบการโจมตีของหยางซูโดยไม่เปลืองแรงสักนิด
พูดตามตรง คู่ต่อสู้ที่ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะผูกไก่อย่างหยางซู มาลดระดับของเซียวเฉวียนลงเลยเนี่ย !
ส่งหยางซูมาจัดการเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าไทเฮาประเมินหยางซูสูงเกินไปหรือประเมินเซียวเฉวียนต่ำเกินไป !
พูดถึงหยางซู เขาไม่รู้กำลังของตัวเองบ้างเลยหรือ ?
ตัวเองมีปัญญาแค่ไหนไม่รู้หรือ ?
คนเขาบอกให้มาฆ่าเซียวเฉวียน เขาก็มาฆ่าเซียวเฉวียนเหมือนคนทึ่มจริงๆ
เป็นปัญญาชนร่ำเรียนตำรับตำราปัญญาปราชญ์มาดีๆ สอบได้ที่สองในการสอบระดับจังหวัดในเมืองหลวง มีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า ขอแค่ใช้สมองสักนิด มีไตรทัศนถูกต้อง ก็ไม่ต้องมาลงเอยจบลงด้วยสถานการณ์เช่นนี้!
สมองเป็นของดี แต่น่าเสียดายที่หยางซูไม่มี!
สติปัญญาของเขาถูกข่าวลือครอบงำอย่างง่ายดาย !
ตกอยู่ในสถานการณ์เยี่ยงนี้ หยางซูทำตัวของมันเองทั้งนั้น !
สมน้ำหน้า !
เซียวเฉวียนมองดูศิษย์ชิงหยวนที่สุดจะทุลักทุเลต่อหน้าเขาด้วยสายตาเย็นชา และยอมอ่อนข้อให้หยางซูอีกครั้งเพราะเขาเป็นศิษย์ของชิงหยวน !
นอกสนามสอบ ผู้คนมาดูเหตุการณ์กันมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเห็นหยางซูตกเป็นเบี้ยล่างอยู่เนืองๆ และเริ่มส่งเสียงจ้อกแจ้ก
ชาวบ้านรู้ดีว่า อดทนร่ำเรียนหนังสือเป็นสิบปีไม่ใช่เรื่องง่าย ลูกหลานครอบครัวยากจนอยากเชิดหน้าชูตา การสอบคัดเลือกขุนนางเป็นหนทางที่ต้องเดินผ่าน !
และหยางซูซึ่งสอบได้อันดับสองในการสอบระดับจังหวัดในเมืองหลวง มีผลการสอบโดดเด่น เก้าในสิบ ชื่อของเขาจะได้ขึ้นปรากฏบนกระดานชิงสอบ ถึงตอนนั้น เขาจะเดินเหินราบรื่นโลดลิ่ว อนาคตไกลอย่างไร้ขีดจำกัด !
แต่แล้ว ในฐานะศิษย์ของชิงหยวน เขาต้องการครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะฆ่าเซียวเฉวียน เจ้าของชิงหยวน เข่นฆ่าครูบาอาจารย์ของตัวเอง เป็นการทรยศหักหลังอย่างยิ่งและฟ้าดินก็ไม่อาจให้อภัยได้ !
เป็นสิ่งต้องห้ามในราชวงศ์ต้าเว่ย !
สิ่งที่หยางซูกระทำในครั้งนี้เสมอหนึ่งว่ากระชากตัวเองจากบนสวรรค์เก้าชั้นลงมาสู่ขุมนรก และย่ำขยี้ในขุมนรก !
เป็นพฤติกรรมขาดสติปัญญาจริงๆ !
วันนี้ไม่ว่าหยางซูจะฆ่าเซียวเฉวียนหรือไม่ หยางซูจะไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีกแล้ว !
ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนยังเป็นผู้ที่สามารถทำร้ายเว่ยเชียนชิวปีศาจฆาตกรถึงเจ็บตัวได้ เว่ยเชียนชิวตอนนี้ยังนอนรักษาบาดแผลอยู่ในจวนเจียนกั๋วอยู่เลย หยางซูคืออะไร !
ดูอย่างเซียวเฉวียนเขาสิ ยังกระชุ่มกระชวย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เพียงแต่ฟื้นกิจการทางบ้านขึ้นมาใหม่ ยังทำหน้าที่เป็นขุนนางผู้คุมสอบตามปกติอีกด้วย !
คนที่เก่งกาจขนาดนี้ !
ทีนี้หยางซูถึงไม่ตายก็ไม่มีวันได้เชิดหน้าชูตาแล้ว !
หน้าตาของเจ้าหน้าที่ก็คือหน้าตาของราชวงศ์ต้าเว่ย ราชสำนักจะไม่อนุญาตให้บุคคลที่มีหน้าตาบกพร่องเข้าสู่อาชีพราชการ !
สำหรับผู้ร่ำเรียนหนังสือ ถือเป็นการทำร้ายที่โหดเหี้ยมที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย !
หยางซูตอนนี้หันหลังให้กับผู้คน ดังนั้น ผู้คนจึงไม่สามารถมองเห็นหน้าของเขาได้ พอได้ยินหยางซูพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกอกตกใจ
แต่ว่า พวกเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเซียวเฉวียนไม่เคยลงมือทำอะไรหยางซู แถมเซียวเฉวียนมักจะรักษาระยะห่างจากหยางซูอยู่เสมอ
เรื่องการทำให้เสียโฉม หยางซูคิดจะโยนความผิดให้เซียวเฉวียนก็ไม่ได้ !
แต่หยางซูอยากจะโยน !
หยางซูร้ายกาจมาก ! ไร้ยางอายมาก !
สายตาของฝูงชนเฉียบคม ในขณะนี้ มีคนใจเป็นธรรมตะโกนขึ้น "หยางซู! ไอ้คนสารเลว ! อย่าคิดจะใส่ร้ายท่านเซียว !
นับตั้งแต่เซียวเฉวียนมาที่ต้าเว่ย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงเรียกร้องความเป็นธรรมที่เป็นมิตรเช่นนี้ แรงใจในตัวเขาเส้นคลื่นกระดกเบาๆ และสีหน้าก็ดูดีขึ้นบ้าง
เพียงชั่วพริบตา เซียวเฉวียนก็จ้องไปที่หยางซูด้วยคิ้วตาเย็นชา "หยางซู! เจ้าเอาแต่พูดว่าข้าจะผลักไสเจ้าไปสู่ทางตัน! อันที่จริง เจ้ากำลังวิ่งไปสู่ทางตันด้วยตัวเจ้าเอง ! ครูจะห้ามก็ห้ามไม่อยู่ !”
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ถ้าเจ้าลามือเสียตอนนี้ ข้าก็จะไม่สืบเสาราวเรื่องอีก ทำเป็นว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น !”
อาศัยความสามารถน้อยนิดของหยางซู เขาไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสนิ้วมือของเซียวเฉวียนได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าตะฆ่าเซียวเฉวียน!
ยิ่งกว่านั้น ทั้งหมดนี้เป็นเพียงที่หยางซูเข้าใจเซียวเฉวียนผิดมากเกินไป จริงๆ แล้วเซียวเฉวียนและหยางซูก็ไม่มีความแค้นฝังลึกอะไรกัน เซียวเฉวียนจะไม่เอาชีวิตเขาง่ายๆ !
เซียวเฉวียนไม่คิดจะตอแยกับสุนัขบ้าตัวนี้อีกต่อไป รอมชอมกันได้ดีที่สุด !
เซียวเฉวียนมองหยางซูด้วยสายตาที่เฉียบคม รอคำตอบของเขา
แต่ว่า เรื่องกลับกลายไม่ดั่งที่หวัง !
เจตนาดีมักจะถูกมองไปในแง่ร้ายเสมอ !
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...