ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 818

หยางซูพูดจบ ก้มลงหยิบดาบสั้นบนพื้น แล้วกระโจนไปหาเซียวเฉวียนเหมือนสุนัขบ้าตัวหนึ่ง !

“ไม่เจียมตัว!” เซียวเฉวียนตะคอกอย่างเย็นชา

เซียวเฉวียนแวบกายหลบไป หยางซูไม่ทันยั้งตัวจึงโซเซและตะครุบดั่งสุนัขแย่งกินอึ ปลายดาบอันแหลมคมก็บาดใบหน้าของหยางซู !

ใบหน้าที่ร้อนผ่าวอยู่แล้วของหยางซูรู้สึกเจ็บปวดอย่างชัดเจน เขาอดทนไม่ได้และย้อนสูดลมหายใจ “โอ๊ย!” เขายื่นมือลูบดู สัมผัสถึงความอบอุ่นที่ปลายนิ้วทำให้ดวงตาของเขาสั่นเทาและเบิกกว้าง เผยหน้าอันดุร้ายมองดูเลือดเต็มมือ !

เลือดของเขามีอยู่เต็มฝ่ามือ !

นี่ต้องทำให้เสียโฉมแน่!

ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่ถนอมหน้าตาของตัวเอง !

ผู้ชายก็ไม่มีเว้น !

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้รู้หนังสือสูงศักดิ์อย่างหยางซู รูปลักษณ์ก็คือหน้าตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา !

ผู้ที่มีรูปลักษณ์เรียบร้อยเท่านั้นถึงจะเป็นเจ้าหน้าที่ได้ นี่เป็นข้อบังคับเข้มงวด ! ตอนนี้โฉมหน้าพังไปแล้ว จะให้เขาประพฤติตัวต่อหน้าคนอย่างไร ก้าวสู่ราชสำนักอย่างไร ?

หยางซูตกตะลึงเป็นเวลานานและพูดอะไรไม่ออกสักคำ !

ฝุ่นที่ลอยฟุ้งขึ้นมาจากพื้นดินสาดลงมาบนตัวเขา ราวกับว่าหยอกล้อความไร้ปัญญาของหยางซู เพิ่มความทุลักทุเลให้กับเขา ยิ่งทำให้หยางซูกลัดกลุ้มมากขึ้น !

ทันใดนั้นหยางซู “ฮึด”ก็ลุกขึ้นและถือดาบสั้นขึ้นมาอย่างโกรธแค้นแทงไปที่เซียวเฉวียนอีกครั้ง !

ความขุ่นเคืองกระชากทุกเส้นประสาทของหยางซู ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวราวกับหุ่นเชิดที่เสียสติไปแล้ว !

ไม่ใช่หรือ หยางซูก็คือหุ่นเชิดที่ไทเฮาแม่มดนั่นจ้างมาฆ่าเซียวเฉวียนไง !

"อ่า !"

เซียวเฉวียนส่งเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เคลื่อนตัวของเขาไปด้านข้างอย่างเบาสบาย หลบการโจมตีของหยางซูโดยไม่เปลืองแรงสักนิด

พูดตามตรง คู่ต่อสู้ที่ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะผูกไก่อย่างหยางซู มาลดระดับของเซียวเฉวียนลงเลยเนี่ย !

ส่งหยางซูมาจัดการเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าไทเฮาประเมินหยางซูสูงเกินไปหรือประเมินเซียวเฉวียนต่ำเกินไป !

พูดถึงหยางซู เขาไม่รู้กำลังของตัวเองบ้างเลยหรือ ?

ตัวเองมีปัญญาแค่ไหนไม่รู้หรือ ?

คนเขาบอกให้มาฆ่าเซียวเฉวียน เขาก็มาฆ่าเซียวเฉวียนเหมือนคนทึ่มจริงๆ

เป็นปัญญาชนร่ำเรียนตำรับตำราปัญญาปราชญ์มาดีๆ สอบได้ที่สองในการสอบระดับจังหวัดในเมืองหลวง มีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า ขอแค่ใช้สมองสักนิด มีไตรทัศนถูกต้อง ก็ไม่ต้องมาลงเอยจบลงด้วยสถานการณ์เช่นนี้!

สมองเป็นของดี แต่น่าเสียดายที่หยางซูไม่มี!

สติปัญญาของเขาถูกข่าวลือครอบงำอย่างง่ายดาย !

ตกอยู่ในสถานการณ์เยี่ยงนี้ หยางซูทำตัวของมันเองทั้งนั้น !

สมน้ำหน้า !

เซียวเฉวียนมองดูศิษย์ชิงหยวนที่สุดจะทุลักทุเลต่อหน้าเขาด้วยสายตาเย็นชา และยอมอ่อนข้อให้หยางซูอีกครั้งเพราะเขาเป็นศิษย์ของชิงหยวน !

นอกสนามสอบ ผู้คนมาดูเหตุการณ์กันมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเห็นหยางซูตกเป็นเบี้ยล่างอยู่เนืองๆ และเริ่มส่งเสียงจ้อกแจ้ก

ชาวบ้านรู้ดีว่า อดทนร่ำเรียนหนังสือเป็นสิบปีไม่ใช่เรื่องง่าย ลูกหลานครอบครัวยากจนอยากเชิดหน้าชูตา การสอบคัดเลือกขุนนางเป็นหนทางที่ต้องเดินผ่าน !

และหยางซูซึ่งสอบได้อันดับสองในการสอบระดับจังหวัดในเมืองหลวง มีผลการสอบโดดเด่น เก้าในสิบ ชื่อของเขาจะได้ขึ้นปรากฏบนกระดานชิงสอบ ถึงตอนนั้น เขาจะเดินเหินราบรื่นโลดลิ่ว อนาคตไกลอย่างไร้ขีดจำกัด !

แต่แล้ว ในฐานะศิษย์ของชิงหยวน เขาต้องการครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะฆ่าเซียวเฉวียน เจ้าของชิงหยวน เข่นฆ่าครูบาอาจารย์ของตัวเอง เป็นการทรยศหักหลังอย่างยิ่งและฟ้าดินก็ไม่อาจให้อภัยได้ !

เป็นสิ่งต้องห้ามในราชวงศ์ต้าเว่ย !

สิ่งที่หยางซูกระทำในครั้งนี้เสมอหนึ่งว่ากระชากตัวเองจากบนสวรรค์เก้าชั้นลงมาสู่ขุมนรก และย่ำขยี้ในขุมนรก !

เป็นพฤติกรรมขาดสติปัญญาจริงๆ !

วันนี้ไม่ว่าหยางซูจะฆ่าเซียวเฉวียนหรือไม่ หยางซูจะไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีกแล้ว !

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนยังเป็นผู้ที่สามารถทำร้ายเว่ยเชียนชิวปีศาจฆาตกรถึงเจ็บตัวได้ เว่ยเชียนชิวตอนนี้ยังนอนรักษาบาดแผลอยู่ในจวนเจียนกั๋วอยู่เลย หยางซูคืออะไร !

ดูอย่างเซียวเฉวียนเขาสิ ยังกระชุ่มกระชวย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เพียงแต่ฟื้นกิจการทางบ้านขึ้นมาใหม่ ยังทำหน้าที่เป็นขุนนางผู้คุมสอบตามปกติอีกด้วย !

คนที่เก่งกาจขนาดนี้ !