ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 86

พวกนักพเนจรตัวสะดุ้ง ที่เขาทุบบ่อนจนพัง ก็เพื่อให้ทางบ่อนคืนเงิน

แต่บ่อนเป็นของตระกูลอี้ และพวกเขาก็ไม่กล้าปล้น

พวกเขายังคิดจะเจรจา แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนมีความดุดันยิ่งกว่าอีก พวกเขาจึงไม่กล้าทำอย่างที่เคย เดี๋ยวจะกลายเป็นผีเซ่นดาบ

จวี้เหยียถือได้ว่าเป็นสามัญชนคนหนึ่ง เซียวเฉวียนว่าฆ่าก็ฆ่า นับประสาอะไรกับพวกพเนจรเหล่านี้? ระหว่างพวกเขา ยังมีนักโทษไม่น้อยที่ทางการตามจับตัวอยู่ หากมาตายตรงนี่ นอกจากจะไม่มีใครตัดสินใจแทนพวกเขา เซียวเฉวียนยังจะได้สร้างคุณงามความดีอีกด้วย!

คิดไปคิดมา คนเหล่านี้ก็กระทืบเท้า วันนี้สูญเสียเงินมากมายไปขนาดนี้ นอกจากจำยอม ยังจะทำอะไรได้อีก?

ยังไม่พูดถึงคุณชายอี้ แค่ไป่ฉี ไพร่ชาวคุนหลุนคนนี้ พวกเขาก็ยังสู้ไม่ได้เลย!

ยอมรับเสียตอนนี้ ยังจะสามารถรักษาหน้าไว้ได้!

พวกนักพเนจรมีข้อดีกว่าพวกลูกหลานกุลชาติก็คือไม่ฝืนเอาแต่จะรักษาหน้า ฝีมือสู้เขาไม่ได้ก็คือสู้ไม่ได้ ยอมรับความพ่ายแพ้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ถึงอย่างไร เมื่อก้าวออกจากประตูบ่อนแล้ว ต่างคนต่างก็ไม่รู้จักกันแล้ว

ฉะนั้น พวกเขาไม่ว่าจะกระอักเลือดในใจแค่ไหน พวกเขาก็ยังยอมทิ้งป้ายพนันในมืออย่างเครียดแค้นและจากไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด

”ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ” ป้ายที่ทำจากไม้ท้อหล่นลงกองบนพื้น ส่งเสียงอู้อี้เบาๆ

สิ่งที่พวกเขาทิ้งลงไป ไม่ใช่ป้ายพนัน

แต่เป็นศักดิ์ศรีที่เซียวเฉวียนได้หากลับคืนมาด้วยตนเอง

เสียงนี้ไพเราะหูเป็นอย่างมาก

มันเหมือนกับหยาดฝนที่ตกลงมาในสระน้ำในวันที่ฝนตก น้ำฝนทุกหยดรวมกันเป็นลำธาร แล้วรวมกันเป็นทะเลชะล้างความอัปยศที่ปักย้ำติดกับร่างของเซียวเฉวียนจนเกลี้ยงเกลา!

เซียวเฉวียนไม่ได้อาศัยทหารแม้แต่คนเดียว ก็ทำให้บ่อนพนันทั้งหมดในเมืองหลวงเป็นอัมพาตอย่างราบคาบ

ผู้ชนะที่แท้จริงคือเซียวเฉวียนตเพียงคนเดียวเท่านั้น

สิ่งที่พวกเขาพนันไม่ใช่เงิน แต่เป็นชีวิตของเซียวเฉวียน

แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนชนะแล้ว เซียวเฉวียนยังมีชีวิตอยู่และมีชีวิตอยู่กับเงินมหาศาลด้วย!

พวกคนที่ทิ้งป้ายพนันไป พวกเขาหมดเนื้อหมดตัวจากการเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองเหยียบย่ำเซียวเฉวียน และพวกเขาแต่ละคนถูกลิขิตให้ใช้ชีวิตที่เหลือด้วยความลำบากยากจน!

ทั้งผู้ริเริ่มก็เสียชีวิตไปแล้ว

เซียวเฉวียนกลับมามีสติสัมปชัญญะ ชำเลืองมองเจ้าของร้านซึ่งล้มอยู่บนพื้น กลับมานั่งลงบนเก้าอี้โดยไม่แม้แต่จะมองอี้กุย

โทสะ เขาระบายเพียงเล็กน้อย เซียวเฉวียนยังไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการ และกล่องเปล่าๆ ของเขายังไม่ได้รับการเติมเต็ม

ในเมื่อเจ้าของอี้กุยคนนี้มาอยู่ที่นี่แล้ว จึงเป็นเรื่องปกติที่จะต้องตกลงกับเจ้าของ

"มานี่สิ รินชาดีๆ ให้ท่านเซียวฮุ่ยหยวน" อี้กุยยิ้มเบาๆ พวกคนงานที่กลัวจนตกใจค้างจึงรู้สึกตัว ต่างวิ่งไปที่ห้องครัว ไม่กล้าอยู่ในที่เกิดเหตุแม้อีกสักประเดี๋ยว

อี้กุยไม่รีบไม่ร้อน เขารู้ว่า เซียวเฉวียนบันดาลโทสะเป็นเพียงการแสดงออกทางผิวหน้า

เมืองหลวงในเวลาหลายปีที่ผ่านมา บัณฑิตที่กล้ามาอาละวาดในบ่อนการพนัน มีเพียงเซียวเฉวียนคนเดียว เซียวเฉวียนใช่เลือกเอาแตลูกพลับนิ่มๆ มาขยี้ แต่ถ้าเขาเต็มใจ แม้เป็นบ่อนว่านเป่าฟางใหญ่เป็นอันดับหนึ่ง เซียวเฉวียนก็โค่นไม่เว้น อาศัยยศฮุ่ยหยวนที่ได้มาในวันนี้ ใครจะกล้าทำอะไรกับท่านเขยที่สอบติดอันดับหนึ่งในบ้านตระกูลฉิน?

เขาเจาะจงมาหาจวี้เป่าฟาง

ราชวงศ์ต้าเว่ยก่อตั้งมา 40 ปี สถานการณ์ในราชสำนักระส่ำระส่าย พิลึกพิลั่นทุกปี

ที่ว่าพิลึกพิลั่น ไม่มีปีไหนหนักหนายิ่งกว่าปีนี้

ปีนี้ จู่ๆ เซียวเฉวียนก็ปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหลวง เพิ่งคว้าตำแหน่งสูงสุดมาได้ก็คร่าชีวิตผู้คนไปหลายคนแล้ว

บรรดาขุนนางอาวุโสในราชสำนักเคยเห็นลูกวัวแรกเกิดที่ไม่กลัวเสือซะเมื่อไหร่?

ยังไม่ต้องพูดถึงความตื่นตระหนกของขุนนางอาวุโส ชื่อของเซียวเฉวียนก็เริ่มแพร่กระจายในยุทธจักรแล้ว

จะว่าเซียวเฉวียนเป็นฝ่ายธรรม เขาฆ่าคนอย่างไม่กระพริบตา

จะว่าเขาเป็นฝ่ายอธรรม เหตุผลทั้งหมดของการฆ่าเขาก็เพียงพอ จนกระทั่งไร้ที่ติ

เผือกอย่างเซียวเฉวียนนั้นร้อนแรงมากสำหรับคนอื่นๆ มีเพียงจักรพรรดิเท่านั้นที่ทรงชอบเป็นอย่างยิ่ง

เรื่องชาวบ้านเอาตัวเซียวเฉวียนไปเดิมพัน อี้กุยเคยได้ยินมาบ้าง เขาก็ได้กำชับบ่อนของเขาเองว่าห้ามไม่ให้เข้าร่วมด้วยในการนี้